Raf Yorumu: bunyamin (@meneritt)

ANNE VE BABALARIN YETENEKLERİ Haklıydı annem. Kalkıp bir şeyler yesem belki kendime gelebilirdim. Bu arada söylemeden edemeyeceğim. Annemin her kötü durumu yemek yedirmekle, yemekle veya yapmakla aşmak gibi bir yeteneği vardı. Manavda sıra beklerken tartıştığında eve gelir meyve tabağı hazırlardı…devamıANNE VE BABALARIN YETENEKLERİ Haklıydı annem. Kalkıp bir şeyler yesem belki kendime gelebilirdim. Bu arada söylemeden edemeyeceğim. Annemin her kötü durumu yemek yedirmekle, yemekle veya yapmakla aşmak gibi bir yeteneği vardı. Manavda sıra beklerken tartıştığında eve gelir meyve tabağı hazırlardı kendine. Eskiden babamla ne kadar limoni olsalarda her yemek hazırladığında, babamın yüzünde tebessüm oluşuyordu. Yemeği yediğinde ise hoş sohbetli bir insan oluyordu. Annem otobüste kalabalıktan bunaldıysa evde tatlı yapıp yiyor, içine daralma geldiğinde türk kahvesi yapıp içini rahatlatıyordu. Ben her ağladığımda ise ya yemeğe ya kahvaltıya çağırırdı beni. Masada bir şey olmasa bile yarım saatte her şeyi hazır eder, önüme koyardı. Sonrasında ise ben kelebek olup evin tavanına çarpa çarpa uçuşurdum. Mutluluktan ne yaptığımı bilmezdim. Kalktım, elimi yüzümü yıkadım. İsteksizce girdiğim bu yola, isteksizce devam etmem için hiçbir sebep yoktu. Ağlamalarım geçmiş, ruh halim iyiye doğru gidiyordu. Annem öyle bir insandı ki ben banyodan çıktığımda kahvaltının yarısını masaya koymuştu bile. Biraz babamın yanına geçip koltukta oturdum ve kendimi babamın kolunun altına attım. Babaların da böyle bir yeteneği vardı. Yanına yaklaştıkça kendini daha özgüvenli, güçlü, dinamik ve mutlu hissediyorsun. Kolunun altına girdikçe de gücünüzün en üst evresini hissedebiliyorsunuz. Anneninizin hazırladığı yemeği yediğinizde ise o gücü hissetmekte kalmayıp yaşıyorsunuz. Onunla bütünleşiyorsunuz. Duygularınızın Dünyası'nda tek yumruk adam oluyorsunuz ve tek yumrukla kötüyü getiren tüm duyguları karanlığa gömüyorsunuz. Sucuklu yumurtaya ekmeğimi banarken hüznümle karşılaştım. Ekmeği çiğnemeye başladığımda hüznümü de çiğnemiştim. Böreğin kokusunu içime çekerken, öfkemin merkezinde şiddetli bir kasırga yaratmıştım. Çayımı yudumlarken, kötümserliğimi Dünya'nın en derin çukuru olan Mariana çukurunda boğulmaya bırakmıştım. Güzel olan duygularımla birlikte ise kahve içip cikolatalar yemiştim kendi ütopik dünyamda. (Siz duygularınıza hangi ütopik dünyayı sunuyorsunuz?)