Raf Yorumu: kittokatto (@kittokatto)

Bir süredir kendimi maruz bıraktığım dramatik kitap ve filmlerden sonra ilaç gibi geldi Muhabbet Tılsımı. Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın birey ve toplum eleştirisi yaparken kullandığı mizahi dil beni bayağı eğlendirdi. Hicvettiği konu bakımından Gulyabani kitabıyla benzer nitelikler taşıyordu Muhabbet Tılsımı. Her…devamıBir süredir kendimi maruz bıraktığım dramatik kitap ve filmlerden sonra ilaç gibi geldi Muhabbet Tılsımı. Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın birey ve toplum eleştirisi yaparken kullandığı mizahi dil beni bayağı eğlendirdi. Hicvettiği konu bakımından Gulyabani kitabıyla benzer nitelikler taşıyordu Muhabbet Tılsımı. Her iki romanda da batıl inançlara bağlanmanın ne derece tehlikeli olduğuna değiniliyor. Hangi kesimden olduğu fark etmeksizin insanların çıkarları uğruna akıl almayacak yollara başvurmaları canlı ve inandırıcı bir üslupla sunuluyor. Bu cahil ve açgözlü insanlar, kendilerini öyle komik durumlara düşürüyorlar ki ağlanacak hallerine gülmekten kendinizi alamıyorsunuz. Zaten Hüseyin Rahmi Gürpınar da toplumdaki ağlanacak hali iğneleyici diliyle harmanlayıp bir karikatür misali sunuyor önümüze. Bize de yer yer gülüp alacağımız mesajı sindirmek kalıyor. Muhabbet Tılsımı'nda bir konaktaki ahlaksızlıklardan yola çıkarak aile ve kadın-erkek ilişkilerinin basitleşmesi sorununa da parmak basılıyor. İlişkilerin karmaşık ve kopuk olmasını hep zamane sorunu olarak atfetmiştim. Sanki geçmişte her şey saf ve masum, sevgililer dürüst ve sadık, arkadaşlar güvenilir, aile ise baskıcı olmasına rağmen sığınılacak sıcak bir liman...Bu romantik düşüncelere varmama ne sebep oldu bilmiyorum fakat Hüseyin Rahmi Gürpınar gerçekleri bir tokat gibi şiddetli olmasa dahi yüzüme vurdu. Yıllardır aynı sorunlara ev sahipliği yapıp bir arpa boyu yol gidememek beni bir miktar üzdü. Yine de Nelson Mandela'nın "Dünyayı değiştirmek için kullanabileceğiniz en güçlü silah eğitimdir." sözüne inanıyor ve ülkeme olan umutlarımı yitirmemeye çalışıyorum. Çocuklara verilecek kaliteli bir eğitimle ahlaklı ve gelişmiş bir toplumu inşa edebileceğimize dair bir ateş taşıyorum gönlümde. Benim idealist öğretmen hislerimi bir kenara bırakıp tekrar kitaba dönecek olursak, yazarın toplumu ve bireyi ne kadar iyi gözlemlediğini ve tahlil ettiğini görüyoruz. Kitaptaki tüm karakterlerin psikolojisi, verdikleri her kararda, söyledikleri her sözde derinlikli bir şekilde yansıtılıyor bize. Böylece kitap, roman olmaktan çıkıyor ve hayatımızın ta kendisi haline geliyor. Dolayısıyla kitabı beğenmemek ve Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın eleştirilerine hak vermemek imkansız hale geliyor. "Ayvazdan paşaya kadar ahlakça bozuk düzen giden bu süslü ve refah sefalet evinde herkesin birer zaafı, işlemeden duramadığı birer günahı vardı. Fakat yine de birbirlerini yermekten, ayıplamaktan geri duramazlardı."