kittokatto (@kittokatto)

Her satırından ayrı bir lezzet alacağınız Pir-i Lezzet; gastronomiye, astronomiye, tarihe, entrikalara, aşka, intikama ve yüreklerde gizlenmiş nice arzulara sihirli bir kapı aralıyor. Bu kapıdan içeri girdiğiniz anda kitabın büyüsüne kapılıyor, bitirene kadar bambaşka bir dünyanın içindeymiş gibi hissetmekten kendinizi…devamıHer satırından ayrı bir lezzet alacağınız Pir-i Lezzet; gastronomiye, astronomiye, tarihe, entrikalara, aşka, intikama ve yüreklerde gizlenmiş nice arzulara sihirli bir kapı aralıyor. Bu kapıdan içeri girdiğiniz anda kitabın büyüsüne kapılıyor, bitirene kadar bambaşka bir dünyanın içindeymiş gibi hissetmekten kendinizi alamıyorsunuz. Bitince ise tadı damağınızda kalıyor resmen. Daha fazlasını okumak, Pir-i Lezzet'in tüm sırlarına erişmek ihtiyacı duyuyorsunuz. Kitap, Osmanlı döneminde yemekleri dillere destan Aşçıbaşı'nın sırrını, geçmişini, amacını akıcı ve detaylı bir kurguyla önümüze sunuyor. Bunu yaparken çok katmanlı ve yer yer fantastik ögelerin serpiştirildiği bir yolculuğa çıkarıyor bizi yazar. Aşçıbaşı'nın bir yandan zaanatında yaptığı yolculuğu okurken bir yandan da içsel yolculuğuna tanıklık ediyoruz. Bu yolculuğun durakları birbirinden o kadar farklı ki hepsinin bir kitaba sığdırılması, her şeyi karman çorman yapacak sanıyoruz. Ancak yazar bizi şaşırtıyor. Birçok farklı disiplini birbiriyle öyle güzel harmanlayıp önümüze sunuyor ki hiçbiri sırıtmadan aksine hikayeyi zenginleştirerek akıp gidiyor. Osmanlı döneminde geçip de yolunun saraya düşmemesi düşünülebilir mi? Tabii ki sarayın şatafatlı mutfağı da yer alıyor kitapta. Osmanlı'daki iktidar mücadelesi, hiyerarşi düzeni, dönemin toplumsal ve tarihi yapısı saray mutfağı üzerinden yansıtılıyor. Saray mutfağında kullanılan kumaşlardan kime kaç kap yemek yapıldığına kadar her satır ince ince işlenmiş. Yazar bir buçuk yıl sadece saray mutfağı üzerine araştırma yapmış. Bu kadar tarihi ve gastronomik bilgi, kurgu içinde bizleri sıkmadan başarılı bir şekilde yedirilmiş. Ve tabii ki yemekler...Kitap boyunca ağzınızın suyunun akmaması imkansız. Osmanlı'nın zengin mutfağı ballandıra ballandıra anlatılmış kitapta. Anlatılan yemekleri tatmayı geçtim birçoğunun ismini bile ilk defa duydum. (Kültürümüze ait bu yemekleri bilmemek beni bir miktar üzdü 🥲) Kitabı Google'da yemek araştırmaları yaparak okudum ve görsellerini bilerek okumak daha da iştahımı kabarttı. Tok karnına okumanız şiddetle tavsiye edilir. Kitabın final bölümünü de çok beğendiğimi yazmadan geçemeyeceğim. Sadece ana karakterlerin değil, neredeyse her karakterin ayrı ayrı akıbetine yer verilmesi çok hoşuma gitti. Hiçbir hikaye yarım bırakılmadı. Son olarak kitabı okuduktan sonra Son Sayfası podcast kanalının Saygın Ersin ile yaptığı röportajı dinlemenizi tavsiye ederim. Kitabın nasıl ortaya çıktığına dair güzel bir sohbet olmuş.

kittokatto 4 months ago

Rüya Senaryo

Kristoffer Borgli

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Ne izleyeceğime bir türlü karar veremediğim için cinnet geçirmek üzereyken bu film çıktı karşıma. Konusu ve imdb puanı da içime sinince dün gece başlayıp bugün bitirdim filmi. Bu kadar ince eleyip sıkı dokuduktan sonra filmi beğenmek zorundaydım. Fakat hâlâ film…devamıNe izleyeceğime bir türlü karar veremediğim için cinnet geçirmek üzereyken bu film çıktı karşıma. Konusu ve imdb puanı da içime sinince dün gece başlayıp bugün bitirdim filmi. Bu kadar ince eleyip sıkı dokuduktan sonra filmi beğenmek zorundaydım. Fakat hâlâ film hakkında ne hissedeceğimi bilemiyorum. Başta konusu olmak üzere beğenimi kazandığı pek çok noktası var. Ancak beğenemediğim, içimde memnuniyetsizlik oluşturan ve anlam veremediğim bir yanı da var filmin. Dream Scenario, üniversitede profesörlük yapan ve sıradan bir aile babası olan Paul abimizin, bir anda milyonlarca insanın rüyalarına girmeye başlamasını konu ediniyor. Türünün komedi/korku olması ve konusu itibariyle, aklımda Korkunç Bir Film ve Fredy'nin Kabusu karışımı bir senaryo oluşmuştu. Yer yer rüya kesitlerinde korku unsurları olsa da benim gözümde canlanandan çok daha farklı bir senaryoyla karşı karşıya kaldım. Hayatı, sadece izleyici olmaya gelmiş gibi yaşıyor Paul. Hırslı olduğu kadar ezik bir karakter de. Özgüveni düşük, düşüncesiz, bencil ve yalancı biri olduğunu her fırsatta gözler önüne seriyor resmen. Aslında bu karaktere çok da uzak değiliz. Günlük hayatta karşılaştığımız gibi aynı yönetmenin elinden çıkan Sick of Myself filmindeki karakterlerde de aynı sığlığı görmüştük. Benzerlikler bununla da sınırlı kalmıyor. Yönetmen, Sick of Myself'te olduğu gibi Dream Scenario'da da insanların sürekli görünür olma isteğinin çağımızın vebası olduğunun altını çiziyor. Sosyal medya da bu isteği besleyen ve büyüten başlıca etmenlerden. Her gün farklı biri saçma bir sebepten sosyal medyada ünlü olup reklamlar alan, pahalı markalarla işbirliği yapan, programlara konuk olan, gittiği her yerde övgüyle ve sevgiyle karşılanan biri haline geliyor. Saman alevi misali ünlü oldukları hızla sönüp gidiyor bu kişiler. Eğer şanslılarsa öylece unutuluyorlar. Bir de sosyal medyanın acımasız yüzüyle başa çıkmak zorunda kalanlar var. Linç kültürü dediğimiz kavram karşılıyor bizi bu noktada. Fiilen yapılamayan linç hareketleri, sosyal medya üzerinden kolaylıkla yapılıyor. Anonim olmanın getirdiği sorumluluğu üstlenmeme ve daha az hesap verme durumu linç kültürünü pekiştiriyor. Sonuç olarak filmde de gördüğümüz olaylar bildik bir sırayla günlük hayatımızda da gerçekleşiyor. Sosyal medyanın esasında kocaman bir reklam panosu olduğu gerçeğine de parmak basılıyor filmde. Filmin bu kısmını biraz özensiz buldum. Sanki biraz da bu konuya değinelim diyip araya sıkıştırmışlar ve son 20-25 dakikayı üstünkörü geçmişler. Sürprizbozan uyarısı!!! Rüya bileklikleri fikri, gerçekleşmesi çok olası ve korkunç bir fikir. Black mirror izliyormuşum gibi hissettirdi. Bu fikrin çok acele ve karışık işlendiğini düşünüyorum. Biraz daha net ve detaylandırarak yer verebilirlerdi. Sürprizbozan sonu!!! Aslında verilen bu mesajlar son zamanlarda pek çok filmde yer alıyor. Ancak yönetmenin mesajı iletmek için seçtiği yol/konu diğer filmlerden ayrılmasını sağlamış bence. Son 20 dakikasında gelişen olaylar biraz havada kalsa da genel olarak filmi beğendim. 25. Kare kanalı, filmin analiz videosunda filmde benim hiç fark etmediğim bir detaya yer vermiş. İzleyince gözümden kaçmasına şaşırdım ve o detay biraz aklımı karıştırdı. Filmden sonra o videoyu izlemenizi de öneririm.

kittokatto 4 months ago

Var Bunlar

Giray Altinok

15 Gönderi

Boş vakitlerimde kafa dağıtmak için başladığım fakat dolu olan vakitlerimi de kaplayan dizi. Birkaç bölüm dışında çok fazla güldürmese de sürükleyici ve kısa oluşuyla keyifli vakit geçirmemi sağladı. Bir süredir yokluğunu çektiğim 20 dakikalık komedi dizisi boşluğunu doldurmayı başardı kesinlikle.…devamı

kittokatto 5 months ago

Kambur

Şule Gürbüz

22 Gönderi

Bu kitap bende hüzünlü şiirler yazıp rahatsız edici fotoğraflar çekme isteği uyandırdı. İnsanın gözlerini alamadığı ama bakarken de içinde bir yerlerde garip bir rahatsızlık, tatsızlık duyduğu fotoğraflar...Tiksindiğin ama tam olarak neyin tiksinç olduğunu çözemediğin fotoğraflar...Belki bir gün böyle bir fotoğraf…devamı

kittokatto 6 months ago

aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci, üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten; ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci? hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten iyi nişan alırdı kendini asan zenci, bira içmez ağlardı, babası değirmenci, sizden iyi…devamı

kittokatto 6 months ago

İslami Tebliğin Mekke Dönemi ve İşkence

İhsan Süreyya Sırma

1 Gönderi

Tarih, kafamda bir türlü tam olarak yerini bulamamış bir olgudur. Bir zaman gelip de kemiklerimiz toprakla bütün olduğunda bizlerin de tarih olacağını, tanık olduğumuz olayların derslerde anlatılacağını kabullenmek zor geliyor. Çünkü geçmişte yaşananları bir masal ve vuku bulan olayların başrollerini…devamıTarih, kafamda bir türlü tam olarak yerini bulamamış bir olgudur. Bir zaman gelip de kemiklerimiz toprakla bütün olduğunda bizlerin de tarih olacağını, tanık olduğumuz olayların derslerde anlatılacağını kabullenmek zor geliyor. Çünkü geçmişte yaşananları bir masal ve vuku bulan olayların başrollerini kitap kahramanlarıymış gibi tahayyül ediyor zihnim. Onların da bir zamanlar benim gibi güldüğünü, ağladığını, belki benim aklıma takılan şeylerin onların da aklına takıldığını fark ettiğimde şaşırıyorum. Konu, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in hayatına ve İslam tarihine geldiğinde de aynı dar bakış beni buluyordu. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in hayatını defalarca okumama rağmen onun da bir insan olduğunu, üzüldüğünü, kırıldığını, içerlediğini, hatta bazen pes ettiğini bir türlü içselleştirememiştim. İslami Tebliğin Mekke Dönemi ve İşkence kitabında, günümüzle kıyaslayarak verilen örnekler sanki zihnimdeki bir örtüyü kaldırdı. İşte o örtü kalktığında gerçekten o dönem işkenceye maruz bırakılan tüm Müslümanların sabrını anladım. Benim için artık bu asırlar öncesinden gelen ve sözde kalan bir sabır değil. Şu anda da ikinci elden şahit olduğumuz bir teslimiyet ve sabır bu. Geçmiş ve şimdi iç içe, birlikte. Geçmişte çekilen eziyetler ve ölen insanlar gerçekti. Şimdi de gerçek. "Allah yolunda öldürülmüş olanlar için 'ölüler' demeyin. Bilakis onlar diridirler. Fakat siz iyice anlayamazsınız." (Bakara, 154.) Ebu Cehiller her zaman vardı. Ancak ölüm pahasına açıktan Kur'an okuyacak gözü pek Abdullah İbn Mes'udlar da vardı ve var olacaktır inşallah. Allah bizleri cesur ve sabredenlerden eylesin. "Müslümanlar sabrediyorlardı; fakat bu sabretme, pasif olma anlamında değildi. Başta Hz. Peygamber (s.a.s) olduğu halde, bütün Müslümanlar İslam'ı sözlü olarak tebliğe devam ediyorlardı. İşkence yapılıyor veya hakaret ediliyor diye, hiçbiri kendi davasını yaymaktan geri kalmıyordu. Bu dönemde sabır, tebliğ esnasındaki saldırılara karşı mukabele değil, sabırla müdafaa demekti. Yoksa 'dayak yiyeceğim', 'hapse atılacağım', 'kızgın kumlara yatırılacağım', 'hor ve hakir görüleceğim' diye İslam'ı yaymaktan, tebliğden vazgeçmek değildi. Her halükarda tebliğe devam edilecek ve fakat bu tebliğ esnasında dayak, işkence, hapis, hakaret görülürse sabredilecekti. Zaten bu sabırdan maksat, pasifize olmak olsaydı, bu dava orda biterdi, devam edemezdi. Tıpkı yatağında akmağa mecbur olan nehrin, kayalara çarpa çarpa ilerlemesi gibiydi bu tebliğ..."

kittokatto 6 months ago

Rebecca

Daphne du Maurier

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Gotik Günlükleri 5 Bu yazının başlığını "Gotik Günlükleri 5" olarak belirledim fakat kitap, gotik türü içerisinde yer almasına rağmen bence daha çok psikolojik gerilimdi. Zaten yayımlandığı dönemde gotik türü içerisinde reklam edilmesi hakkında çokça tartışmaya konu olmuş. Ancak tartışmalar daha…devamıGotik Günlükleri 5 Bu yazının başlığını "Gotik Günlükleri 5" olarak belirledim fakat kitap, gotik türü içerisinde yer almasına rağmen bence daha çok psikolojik gerilimdi. Zaten yayımlandığı dönemde gotik türü içerisinde reklam edilmesi hakkında çokça tartışmaya konu olmuş. Ancak tartışmalar daha çok kitabın yazarının kadın olmasından kaynaklanıyormuş. Yazarın kadın olması nedeniyle bazı yazarlar kitabı "romans" olarak adlandırmışlar. Ancak kitabı salt romantizm olarak görmek hatta romantizm olarak görmek yersiz geldi bana. İlk yüz sayfasında wattpad kitabı okuyormuş gibi hissetsem de kitap ilerleyen bölümlerde voltajı giderek artan bir psikolojik gerilime döndü. Özellikle son 100 - 150 sayfasını yarın dershanem olmasına rağmen üç fincan kahve ve iki kupa ıhlamur ile ayakta kalarak tırnaklarımı yiye yiye okudum (Bu arada kitap Raf'ta 282 sayfa olarak gözüküyor ancak benim elimdeki kitap 487 sayfa). Belirli bir kısma kadar benim için beklendik bir kurguydu fakat kitaptaki bir dönemeçten sonra çok büyük bir merakla takip ettim olacakları. Ne olacağını kestiremeden şoklardan şoklara atlayarak çevirdim sayfaları. Kitaba dair beklentilerinizi yükseltebildiysem şimdi konusuna ve detaylara geçebilirim. Kitabımız, karısı Rebecca'yı yakın zamanda kaybetmiş olan Maxim Bey'in genç hanım kızımız ile evlenmesi ve onu İngiltere'deki dillere destan Manderley Malikanesi'ne getirmesiyle başlıyor. Evliliği ile hayatının nirvanasına ulaşacağını zanneden kızımız, malikaneye gelmesiyle birlikte korkunç bir kabusun içine çekiliyor. Kitap kesinlikle konusuyla, diliyle, kurgusuyla, betimlemeleriyle ve her karakterin alt yapısına incelikli bir şekilde değinmesiyle sağlam bir romandı. Yan karakterlerin bile bu kadar detaylı olması akışa kapılıp kitaptaki olayların o an, o dakika gerçekten yaşandığını sanmanıza sebep olabilecek türdendi. Kitapta bol bol yer alan yazım hataları bile okuma zevkimi etkileyemedi. Öve öve bitiremediğim karakterlere gelecek olursak... (KARAKTERLERİN OLDUĞU KISIM BOL BOL SÜRPRİZ BOZAN İÇERMEKTEDİR!!) Rebecca Kitapta yaşayan bir karakter olarak karşımıza çıkmasa da herkesin dilinde, Malikanenin her köşesinde, sadece anılarıyla bile kitabın ana karakteri olmayı başarmış mükemmel bir kadın. Tabii mükemmel bir insanın var olması mümkünse...Sadece herkesi manipüle etmeyi başaran narsistler dışarıya mükemmel gibi görünürler. Ne yazık ki gerçekler, gösterdikleri gibi değildir. Nitekim Rebecca da yansıttığı kusursuz kadının altında sadakatsiz, bencil, düşüncesiz ve pek çok açıdan ahlaksız birini saklıyor. Aynı zamanda çok baskın bir kadın. Baskınlığı o derece yoğun ki fiziki olarak kitapta yer almamasına karşın her sayfada kendinden söz ettiriyor. Böylesine güçlü bir karakteri oluşturmak yazar için pek de zor olmamış. Zira yazar, evliliğinin bir kısmında bastırmış olduğu karaktere Rebecca ile can vermiş. Aslında kitapta birinci eş olan Rebecca ve ikinci eş olan hanım kızımız arasındaki çekişme yazarın kendi içinde yaşadığı ikilemleri yansıtıyor bize. En sonunda kazanan ise Rebecca oluyor. Anlatıcı - İkinci eş Kitabın anlatıcısı olan ikinci eşe, hanım kızımız diye hitap etme sebebim kitapta adına yer verilmemesi. Bu karakter öyle silik öyle görünmez ki yazar isim dahi vermemiş. Sadece kocasının soyadı ile varlığını sürdürmeye çalışan bir karakter. Burnunun dikine gitmeyi seven ve kendi kendine var olmayı başarabilmiş Rebecca'nın izlerini, Malikane'nin her köşesinde görmesiyle anlatıcımızın düşük olan özgüveni eksilere iniyor. Sürekli insanların ve kocasının kendisini Rebecca ile kıyasladığını düşünüp -aslında bu kıyası yapan kendisi- kafasında çeşitli kurgular ile kendini yiyip bitiriyor. Hatta bu kurgular öyle bir seviyeye geliyor ki fark etmeden Rebecca'yı canlandırdığı bile oluyor (maladaptive daydreaming'in ilk vakalarından). Kocasına da deli gibi takıntılı. Bu takıntının boyutu hayallerimizin ötesinde. Kocası ilk eşini öldürdüğünü söylediğinde bu hanım kızımız korkup tiksineceği yerde kocasının ilk eşini sevmediğine, onu öldürdüğüne seviniyor. Adam orada ızdırap içinde olduğunu anlatıyor, bu da içinden şarkılar türküler...Bu sevinci pek uzun sürmüyor tabii ki. İlk eşini öldüren Maxim ikinci eşini de öldürüyor. Fakat bu sefer çok daha elim ve acı verici bir ölüm oluyor. Her gün mutsuz bir hayata gözlerini açarak ölüyor bizim hanım kızımız. Bayan Danvers Rebecca'yı büyütmüş olan sadık hizmetkar. Aynı zamanda Manderley'i çekip çeviren kişi. Bayan Danvers'ın olduğu bölümler beni en çok geren, tüylerimi diken diken eden bölümlerdi. Bayan Danvers geldiği anda kitap karanlık bir havaya bürünüyordu sanki. Bu karanlık havanın en büyük etkeni de tabii ki Rebecca'dan sonra gelip Maxim'in soyadını almış kişiye olan nefretiydi. Bizim hanım kızımız kocasına ne kadar takıntılıysa Bayan Danvers da Rebecca'ya belki iki katı takıntılı. Dolayısıyla yeni geline sıcakkanlı bir karşılama sunmuyor. Ne zaman Rebecca konusu açılacak olsa içine ruh girmiş gibi nefretini akıtıyor bizim kıza. Sanki Rebecca'nın gölgesi Bayan Danvers'ta cisim buluyor, onun aracılığıyla evi yönetmeye devam ediyor. Bu bölümler korku unsurunun tavan yaptığı, en etkileyici bölümlerdi bana kalırsa. (SÜRPRİZ BOZAN SON BULMUŞTUR.) Kitabın ana kurgusunun kalitesinin yanında alt metin de güzel işlenmişti. Aynı adamla evlenmiş, aynı malikane'de yaşamış, aynı dönemin iki farklı kadını...Biri Manderley'nin fırtınalı denizine bakan batı tarafı, diğeri gül bahçesine bakan doğu tarafı. Olaylara verdikleri tepkiler ve birbirlerine zıt olan karakterleriyle dönemin kadınlara olan bakışı, yazarın süzgeciyle önümüze sunulmuş. İkinci eş, itaatkar, kimliğini kocasının sosyal statüsü ve toplumun arzusu şekillendiriyor. Rebecca ise toplumun kurallarını reddediyor. Toplum (ve ben de) tasvip etmese bile kendi yolunu çiziyor. Yazar, kendi içinde yaşadığı ikiliği bu kitabıyla başarılı bir şekilde ortaya koymuş. Pek çok açıdan beğenimi kazanmayı başarmış, sürükleyici, merak uyandıran, yer yer geren, eşe dosta şiddetle tavsiye edeceğim bir kitaptı. Zaten çok satan kitaba ilgileri daha da artıran Hitchcock'un filmine de değinmeden geçemeyeceğim. Filmi bir an önce izlemek istiyorum. Manderley Malikanesi'nin karanlık havasının filmde nasıl yansıtıldığını merak ediyorum doğrusu. Yazımın sonuna geldim ve neredeyse sabah olacak ama hala uykum yok. Yarın dershane için uyanamama endişesi yüklenmeye başladı...O son kahveyi içmeyecektim.

kittokatto 6 months ago

Pandora'nın Kutusu

Osamu Dazai

16 Gönderi

Her yeni güne, yastığımızın ucunda bizimle burun buruna olan ölümle gözlerimizi açıyoruz. Her gece uykunun kollarına kendimizi bırakırken aynı ölümün provasını yapıyoruz. Nefesini ensemizde hissettiğimiz bu gerçekten, bir parçamız kaçarken bir parçamız onunla bir olmak istiyor. Gelecek kaygılarıyla, sorumluluklarla ve…devamıHer yeni güne, yastığımızın ucunda bizimle burun buruna olan ölümle gözlerimizi açıyoruz. Her gece uykunun kollarına kendimizi bırakırken aynı ölümün provasını yapıyoruz. Nefesini ensemizde hissettiğimiz bu gerçekten, bir parçamız kaçarken bir parçamız onunla bir olmak istiyor. Gelecek kaygılarıyla, sorumluluklarla ve hayatın gerçekleriyle savaşırken yaptıklarımızın, yapacaklarımızın anlamsızlığını fark edip kılıcımızı bırakıyoruz. Vazgeçiyoruz. Bir süre sonra kim olduğumuzu bile bilmediğimizi anlıyoruz. Başkalarını tanıdığımız kadar kendimizi tanımadığımızı...Tüm dileklerimizi bir balona koyup gökyüzünde yavaş yavaş yok oluşlarını izlerken geriye tek bir dileğimizin kaldığını görüyoruz. Pandora'nın kutusunun köşesinde kalmış küçücük umut taşı bizi bu hislerle boğuştuğumuz zamanların içinden çekip çıkartıyor. Tıpkı Tarlakuşu gibi... Kitapta İkinci Dünya savaşının hemen sonrasında hasta bir gencin kalan küçük umut taşını aramasını okuyoruz. Pandora'nın Kutusu, Tarlakuşu lakaplı bu gencin herkesin takma isimler kullandığı bir sağlık dojosunda ilginç bir hasta ve hastabakıcı topluluğuyla geçirdiği günleri konu ediniyor. 20 yaşındaki Tarlakuşu'nun kendini tanımasına, kafa karışıklıklarına, korkularına ve umutsuzluklarına arkadaşına yazmış olduğu mektuplarla tanık oluyoruz. Dolayısıyla olaylar ve hisleri bütün çıplaklığıyla bilmiyoruz. Tarlakuşu'nun arkadaşına yansıtmak istediği kadarına dahil olabiliyoruz. Yine de satır aralarında, ufak dokunuşlarla Tarlakuşu'nun gerçek hislerini de fark ettiriyor yazar bize. Kiraz Çiçeği adlı odada kalan hastalar ve onlarla ilgilenen hastabakıcalar ile günlük yaşamdan birçok karaktere kapılarını açıyor kitap. Kadın-erkek ilişkilerine, arkadaşlığa, siyasete, ölüme ve yaşamaya dair ufak ufak parçalara yer veriliyor. Her sayfada hayatın akışında kapıldığımız tüm duygu ve düşünceler ile karşılaşıyoruz. Karakterlerin gelişimlerini okurken kendi olgunlaşma sürecimizi de görüyor ve farklı zamanlarda farklı ülkelerde yaşayan gençlerin aynı hisler ile harmanlanıp büyümesine şaşırıyoruz. Japonya'nın, savaşın etkilerinden kurtulup yenilenme arzusunu, Tarlakuşu'nun yaşama ve yenilenme arzusu ile ifade etmiş yazar. Dazai'den beklemediğim bir umut ile karşılaştım. Tüm kitaplarının karamsar bir havası olacağını düşünürdüm. Bu kitabı ile beni yanılttı ve İnsanlığımı Yitirirken'e nazaran daha çok beğenimi kazandı.

kittokatto 6 months ago

İslam Öncesi Mekke Dönemi ve Hz. Muhammed

İhsan Süreyya Sırma

1 Gönderi

İhsan Süreyya Sırma'nın Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) hayatını kaleme aldığı serinin ilk kitabı. İlk kitap tabii ki, İslam öncesi Mekke ve Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) doğumundan peygamberlik şerefine nail olana kadarki hayatı çevresinde şekilleniyor. İslam öncesi Mekke deyince akılda hemen cahiliye devri,…devamı

kittokatto 7 months ago

Bilinçaltınızdan Gelen Ebeveyn

Dr. Feride Koçak Can

1 Gönderi

Bulgaristan'da doğup küçük yaşta Türkiye'ye göç eden, doktor olan ve çocuk sahibi olduktan sonra da psikoloji ve çocuk gelişimi alanlarında eğitimler alan Feride Koçak Can'ın muhteşem kitabı. Carl Jung "Bilincinize çıkmayan şey kaderiniz haline gelir," demiştir. Çocukken yaşadığımız travmalarla baş…devamıBulgaristan'da doğup küçük yaşta Türkiye'ye göç eden, doktor olan ve çocuk sahibi olduktan sonra da psikoloji ve çocuk gelişimi alanlarında eğitimler alan Feride Koçak Can'ın muhteşem kitabı. Carl Jung "Bilincinize çıkmayan şey kaderiniz haline gelir," demiştir. Çocukken yaşadığımız travmalarla baş edecek gücümüz yoktur. Bir savunma mekanizması geliştirir ve bu kötü anıları bilinçaltımızdaki raflara kaldırırız. Bu, bizi ve minik zihnimizi korur. Ancak yetişkinliğe eriştiğimizde hala aynı savunma mekanizmaları ile hayatımıza devam ettiğimiz sürece, geçmişin ufak kopyalarını tekrar eder dururuz. Buna da kader deriz. "Aktarım; çocukken çıkartamadığımız sesimiz, veremediğimiz tepkimiz, söyleyemediğimiz kelimelerimiz, hissedemediğimiz duygularımızdır. Aktarım, geçmişimizdeki çözülmemiş meselelerin şimdi ve burada görünen olaydan bir kopyasını oluşturarak o zaman güçsüz bir çocuk olarak çözemediğimizi, şimdi bir yetişkin olarak çözmeye çalışır." Yani bilinçaltımızın tozlu raflarına kaldırdığımız travmalarımızı hatırlatacak her olayda tetikleniriz ve beynimiz bize çözmemiz gereken meselelerin sinyallerini verir. Feride Hanım bize, bu sinyallerin ne olduğunu, bu sinyalleri dikkate alarak nasıl üzerine gidebileceğimizi, ebeveynlerimizin oluşturduğu zinciri nasıl kıracağımızı ve iyileşme yolunda hangi teknikleri kullanabileceğimizi kendi hikayesiyle harmanlayarak anlatıyor. Yalın dili ve bol bol verilen örneklerle sıkmadan bir farkındalık yolculuğuna çıkarıyor bizi. Kitabın Türk kültürüne uygun yazılmış olması çok hoşuma gitti. Kendime daha uygun olduğunu düşündüm. Yabancı yazarların kitaplarında ebeveyne bakış açısı, haliyle kendi kültürlerine göre oluyor ve ebeveyne öfkelerini göstermek, onlarla iletişimi koparmak gibi önerilerde bulunabiliyorlar. Bizim yetiştiğimiz kültür sebebiyle anne-babamıza karşı bazı duyguları açıkça ifade edebilmemiz kendimizi suçlu hissetmemize neden oluyor. Ayrıca aile bağlarını çok daha değerli bulduğumuz için çoğu zaman iletişimi koparmak da istemiyoruz. Bu kitap tüm bu karmaşayı içinde barındırıyor ve bizlere bir çıkış kapısı açıyor. Kültürümüzü ve yaşam biçimimizi göz önünde bulundurarak sorunlarımızı çözmemize yardımcı olacak bir farkındalık sunuyor. Ailelerimizi kendi travmalarını bize yansıtmakla suçlarken biz de travmalarımızı çocuğumuza aktarırken bulabiliriz kendimizi. Atalarımızın oluşturduğu travma zincirini kırıp çocuğumuzu bundan uzak tutmak bizim elimizde. Bilinçaltımızın bize yolladığı mesajları doğru okuyup bunları yanıtlayarak hem kendimizi iyileştirebiliriz hem de çocuklarımızı kendimizden arındırabiliriz. İyileşmeye giden yolda uygulayacağımız 7 aşamadan bahsediliyor. Aşamaları okurken biraz kafam karıştı. Çünkü hangi aşamada olduğumu tam olarak saptayamadım. Sanki hepsini aynı anda yaşıyormuşum gibi hissettim. Tüm duyguları aynı anda içeren bir kümenin içindeymişim gibi. Keşke hepsinden biraz biraz hissedenler için de ufak bir not yazılsaymış kitapta. Belki de tüm duyguları aynı anda hissettiğini sanmak bir yanılgıdır. Aşamaların birinde takılı kalmışımdır ve fark edemiyorumdur. Belki de duygularım üzerine daha sakin kafayla oturup düşünmem gerekiyordur. Bilemiyorum Altan...Bilemiyorum... Hayatımız, zihnimiz çözülmeyi bekleyen bir bilmece gibi. Kendimizin farkında olmak için attığımız her adımda bilmeceyi çözmek için yeni bir ipucu elde ediyoruz. Kendimizi tanımak ve aslında her seferinde bulunacak daha çok parçamız olduğunu görmek yavaş yavaş hayatımızı güzelleştiriyor. Kendini keşfederek hayat kalitesini artırmak isteyenlerin, bilhassa da ebeveyn olanların ve ebeveyn olmayı düşünenlerin mutlaka okuması gereken bir kitap.