Raf Yorumu: N. (@kitaplardost)

.... "Tıpkı gangster gibisiniz" "Yok, tetikçiyiz biz." .... "Altın madalyayı size vermek istemiştim ama olmadı." "Saçmalama kızım ya." "Elinden geleni yaptın, bu yeterli." .... Bazı şeylere bulaşmamak daha nazik bir harekettir. "Sonuna dek bakamayacaksan yarım yamalak bir iş yerine hiç…devamı.... "Tıpkı gangster gibisiniz" "Yok, tetikçiyiz biz." .... "Altın madalyayı size vermek istemiştim ama olmadı." "Saçmalama kızım ya." "Elinden geleni yaptın, bu yeterli." .... Bazı şeylere bulaşmamak daha nazik bir harekettir. "Sonuna dek bakamayacaksan yarım yamalak bir iş yerine hiç bulaşma." .... Öyle çok anime izleyen biri değilim ama bu anime bana sardı. Anime dünyası içerisinde bulunanlar ne düşünür bilemem fakat ben izlerken keyif aldım. Sadece anlamadığım bir nokta var. Miri dört yaşlarında bir kız çocuğu (yaşı bu civarlardaydı, yanlış hatırlıyor da olabilirim.) Ve önünde bir sürü adam öldürülmesine rağmen psikolojik olarak hiç etkilenmiyor. Sürekli neşeli ve cıvıl cıvıl. En azından kabus görmesini beklerdim ben mesela. Bir yetişkin bile etkilenirken bu tarz olaylardan bir çocuğun etkilenmemesi gibi durumu olamaz bence. Animede anlatılan bazı şeyler hoşuma gitti. Mesela Kazuki ve Rei her durumda Miri'nin yanında oluyor, onu sürekli destekliyorlar. Kendileri yaptıkları işlerin farkında Miri'nin de kötülüklere bulaşmasını istemiyorlar ve bunun için uğraşıyorlar. Ailenin kan bağı gerektirmediğini ve bazı şeylerin kazanılması için çabalanılması gerektiği. Mesela sevginin. Onlar Miri'nin sevgisini durup dururken kazanmıyorlar. Yaşamanın sadece hayatta kalmak olmadığını da en iyi Rei karakteri gösteriyor bize. Babasına diyor ki: Bana hayatta kalmayı öğrettin. Fakat hayatta kalmak başka mesele yaşamak başka mesele. Ve Rei aslında yaşamanın farkına varıyor. Hayatta kalabilmek için nefes almanız, uyumanız ve biraz beslenmeniz yeterli. Fakat yaşamak, bir şeylerden zevk almak her hangi bir duygu hissetmek sevdiğiniz şeyleri yaparken hissettiğimiz haz ve mutluluk duygusu. Ya da daha bir çok şey. Yaşmayı tek bir şeyle sınırlandıramayız ama insana insan olduğunu hatırlatan duygular, hisler, kişiler, sevinçler ve hazlar bütününe diye biliriz bence. Neyse çok konuştum. Umarım anlatmak istediklerimi doğru ifade edebilmişimdir.