Raf Yorumu: ddonatello (@ddonatello)

Spoiler içeriyor En son lisede aynı anda kikirdeyerek ve ağlayarak kitap okumuştum. Bu hissi unutmuşum ve inanılmaz özlemişim. Her şey o kadar samimi ve yumuşacıktı ki! Kitap kapağının her yerinde “Simon’a aşık olacaksınız!” yazıyordu ve aslında bunu biraz abartılı bulmuştum ama kitabı…devamıEn son lisede aynı anda kikirdeyerek ve ağlayarak kitap okumuştum. Bu hissi unutmuşum ve inanılmaz özlemişim. Her şey o kadar samimi ve yumuşacıktı ki! Kitap kapağının her yerinde “Simon’a aşık olacaksınız!” yazıyordu ve aslında bunu biraz abartılı bulmuştum ama kitabı daha yarılamadan jöle kıvamına gelince anladım ne demek istediğini. Açıkçası sadece Simon ve Mavi (burada devasa bir spoiler vermemek için gerçek adını kullanmayacağım) değil bütün karakterler fazla gerçekçi bu yüzden de fazla etkileyiciydi. Abby’nin müthiş özgüveni ve tatlılığı, Leah’ın içinde biriktirdikleri ve yalnızlığına rağmen güçlü ve kendine has bir karakter olması, Nora’nın en başından beri içinde bir cevher taşıdığını biliyor olmamız, Taylor’ın olağanüstü gıcık ama bir yandan hayranlık uyandırıcı garip bir tip olması (özellikle prova öncesi yaşanan şu pankart olayındaki tavrı yüzünden inanılmaz duygulandım), Simon’un aşırı komik ebeveynleri, Alice… Her karakter için uzun uzun konuşmak geliyor içimden. Umarım yakın zamanda arkadaşlarımdan biri de okur ve kalp krizi geçiriyor gibi görünerek kitabı konuşabilirim aşkldsşlalsdklssöa Simon’un ailesine açıldığı sayfalarda tam bir sulugözdüm. Babasının dur tahmin edeyim deyip bütün olasıklıkları sayması ve Simon’un hamileyim demesine gözlerimden yaşlar gelene kadar güldüm ama bir yandan da Nora’nın sessiz desteğine hüngür hüngür ağladım. Nick ve Leah’ın şu Tumblr paylaşımı konusunda Simon’a hiçbir şey söylememelerine inanılmaz gıcık oldum. Ve Nick’in Leah’ı biraz dışlamasına. Ne kadar sebebini anlıyor olsam da. Ben sanırım Nick’e baya gıcık oldum. Ama o da kötü biri olduğundan değil kitapta yeterince derinleştirilmiş bir karakteri olmamasından. Yani insan ana karakterin dört yaşından beri en yakın arkadaşı olan çocuktan daha fazla şey bekliyor. Ve Martin’i elime verseler sahte sakallarını bir bir yolar sonra teker teker münasip bir yerine dikerdim demek isterdim lakin, o gerizekalıya da çok üzüldüm. Tam bir şapşal ve aşırı pişman oldu. İçim kıyıldı yani hem herkesin güldüğü tuhaf çocuk olup hem bu kadar yalnız kalmasına ve evindeki tuhaf durumlara. Tabii yaptığı şeyleri haklı çıkarmaz bunlar ama işte delicesine bir öfkeye kapılmana engel oluyor. Umarım okulunun son senesine daha kişiliği oturmuş biri olarak gelir ve sadık arkadaşlar edinir. Hatta bence Simon’la çok yakın arkadaş olacaklar. Şu bardaki üniversiteli çocucuğun tatlış tavırları peki… Bu kadar tatlılıkla baş edemiyorum o yüzden artık susuyorum asşldkşldsallksala Bu okulun kütüphanesinden bulup okuduğum bir kitaptı ( ilginç :D ) ama kendi kitaplığımda da olmasını istiyorum. Kendimi kötü veya tuhaf hissettikçe dönüp tatlış yerleri okumak istiyorum. 8/10