Raf Yorumu: Tengrigens (@tengrigens)

Spoiler içeriyor Zengin/fakir ayrımını oldukça trajik şekilde ele alan, kazandığı her oscar'ı sonuna dek hak eden çok iyi bir film olmuş Parazit. Çok farklı bir beklenti ile başlayıp, beklentilerimin çok farklı şekilde sonlanması ile ayrıca şaşırmamı sağladı. Çamaşır askısında asılı duran çoraplar…devamıZengin/fakir ayrımını oldukça trajik şekilde ele alan, kazandığı her oscar'ı sonuna dek hak eden çok iyi bir film olmuş Parazit. Çok farklı bir beklenti ile başlayıp, beklentilerimin çok farklı şekilde sonlanması ile ayrıca şaşırmamı sağladı. Çamaşır askısında asılı duran çoraplar ile başlayan ve yine aynı sahne ile (bu kez kış mevsimi) size veda eden, verdiği mesajlar ile inşa ettiğimiz dünyamızın pek de yaşanılası olmadığını, dürüst ve erdemli görünen yaşamların birer yalandan ibaret olduğunu yüzümüze acı şekilde çarpıyor. Başroldeki ailenin bodrum kattaki evlerinin penceresinden baktıkları sokakta yaşananlar bile, gelir adaletsizliğinin insanlara ne denli zorluklar yaşattığını gözler önüne seriyor. Evdeki klozet üzerine bile uzun uzun tespitler yapılabilir. Boktan bile daha aşağı bir seviyede yaşayan aile, kapitalizm sayesinde bağımlı hale geldiğimiz şeylerden kopamayarak yaşamlarımızın çarpıklığına ışık tutuyor. Zengin insanlar için kişisel keyif göstergesi olarak görülen yağmur, fakir insanlar için su baskınları ile boka batmak anlamına geliyor. Bunu en çok, zengin kadının oğlunun yaş günü için yaptığı alışveriş sonrası özel aracında eve dönerken yaptığı telefon görüşmesinde hissediyoruz. Ve koku! Bana göre filmin en etkileyici ve vurucu gerçekliği kokuydu. Avamlar olarak istediğiniz kadar burjuvazinin bir parçası olmaya çalışın, yeri geldiğinde onlar gibi giyinin, onlar gibi yiyip için. N'aparsanız yapın, üzerinize sinen o avam kokudan kurtulamazsınız. "Alegori nedir?" sorusunun ete kemiğine bürünmüş hali, arka bahçedeki katliamın parçası haline gelen koku sayesinde tüm çıplaklığı ile karşınızda beliriverir. Dışarıdan kusursuz gibi görünen insanların, aslında o kadar da kusursuz olmadıklarına da şahit oluruz. Salondaki masanın altında gizlenirken, zengin karı ve kocanın salondaki koltuk üzerindeki yakınlaşmaları sırasındaki diyaloglar, insan zihninin ve haz algısının hastalıklı yanlarını hissettirir. Avamın, burjuvadan pek de bir farkı olmadığını, bodrum katta yaşadığı anlaşılan bir diğer avam aile ile sürpriz tanışmaları sonucu anlarız. Güç verilen insanların, birbirlerinin üzerlerine basıp geçmek için hiç de ikilemde kalmadıklarını, insan doğasının zayıf olanı ezmeye eğilimli olduğunu bir kez daha görür ve utanırız. Avam, gözlerini iğrenç gelir adaletsizliğine kapatarak gerçeklerden kaçar. Burjuva ise parazit olarak gördüğü avamlarla aralarına abartılı yaşamlarını koyarak gerçeklikten kaçar. Hepimiz, her birimiz kolay yolu seçerek bir şeylerden kaçmayı seçiyoruz.