Raf Yorumu: eiivitsi (@eiivitsi)

Spoiler içeriyor "Fredo, you're my older brother and i love you. But don't ever take sides, with anyone, against the family again." Şiddet ve vurdu kırdıdan ziyade, aile ve iktidar kavramları üzerine kurulmuş muazzam bir mafya filmi. Açıkçası başlamadan önce 3 saat…devamı"Fredo, you're my older brother and i love you. But don't ever take sides, with anyone, against the family again." Şiddet ve vurdu kırdıdan ziyade, aile ve iktidar kavramları üzerine kurulmuş muazzam bir mafya filmi. Açıkçası başlamadan önce 3 saat olması korkutmuştu, yavaş akan bir film olduğunu da biliyordum ama cidden hiç sıkılmadan, hatta yer yer gerilerek izledim. Oyunculuklar, müzikler, mekanlar... her şeyiyle harikaydı bence. Süresi bu kadar uzun olan filmlere karşı ön yargılıyım ve genelde izlemekten de kaçınırım ama bu film hayal kırıklığı yaşatmadı asla ve ilk film etkisini yitirmeden hemen diğer filmleri de izlemeliyim düşüncesi oluştu bittikten sonra. Son sahne beni çok yersiz etkiledi sanırım. (Ufak bir not: daha hareketli, renkli ve komik versiyonu için Ölümlü Dünya izlenebilir bnc) Filmi izlerken işlenen aile temasında, benim için en çok öne çıkan şey, birlik beraberlik, sevgi pıtırcıklığından ziyade 'fedakarlık' oldu sanırım. Aileyi aile yapan şey, ne tek başına bir babadır ne de annedir, aileyi aile yapan şey, aile içinde bulunan herkesin, yeri ve zamanı gelince, herhangi bir karşılık beklemeden, bir şeylerden feragat edebilmesi ve üzerine düşeni yapabilmesidir sanırım. Filmde de üzerinde durulan-durulmayan bütün karakterlerin, hayatlarının bir döneminde, aileye destek olabilmek için nelerden vazgeçtiklerini veya nelere katlandıklarını, neleri söyleyip neleri yuttuklarını göstermeseler de görür gibi oldum, hissettim. Bizim gibi, İtalyanlar da ağırlıklı olarak toplumcu değerlere sahip bir kültür olduğu için aileye yüklenen anlamı, kurulan bağı, ilişkilerdeki o tutkunluğu görmek, çok bizden hissettirdi. :) ve maalesef, bu kenetlenmenin getirdiği güzelliklerle birlikte, birtakım yanlışları da gördük tabii... (Yok, film boyunca birbirleri için adam öldürmelerinden, birilerini tehdit etmelerinden veya at kafası kesmelerinden bahsetmiyorum.) Vito Corleone'un iletişim becerilerine o kadar özendim ki anlatamam bu arada... Adam kırmadan, incitmeden, açık bir şekilde derdini tasasını ne güzel anlatıyor yav. "I'm gonna make him an offer he can't refuse" gibi kısımları saymazsak tabii... Son olarak; Al Pacino, sen Erzurum'a çok yakışırsın be...