Raf Yorumu: ilaydanur (@01ilayda)

Kütüphanede arayıp arayıp bulamadığım tam ümidimi kesmişken bir anda karşıma çıkan , çok duyduğum dolayısıyla çok da okumak istediğim, her gördüğümde hakkında daha da meraka bulandığım bir kitap. Ben de herkes gibi kitabı nasıl okuyacağımı şaşırdım ilk başta sonrasında -…devamıKütüphanede arayıp arayıp bulamadığım tam ümidimi kesmişken bir anda karşıma çıkan , çok duyduğum dolayısıyla çok da okumak istediğim, her gördüğümde hakkında daha da meraka bulandığım bir kitap. Ben de herkes gibi kitabı nasıl okuyacağımı şaşırdım ilk başta sonrasında - diğer okuyuculardan aldığım ipuçları sayesinde -çabucak buldum. Bence yazarın farklı bir tarzı var. Kurgusu bana okunmaya değmeyecek kadar sade geldi ama birçok cümlesinin de altını çizdim bu konuda Sabahattin Ali 'ye benzettim dilini . Kıyaslamak bile yanlış bulunabilir ama benzettim işte . Niye bu kadar ünlendi anlam veremedim ama okunur mu okunur. Hikayedeki hanımefendinin dili daha çok hitap etti bana. Bunayacak kadar yaşlı değilim. Hayatın döngüsünün dışında kalmayı istiyorum. Tuhaf bir çocuktu,sanki içinde biri daha varmış da onu bir yerlere sürüklüyormuş gibiydi hareketleri. Karım evde bir masam olmasını istemiyordu, kitaplığım olmasını da. Karım aslında evde ben olmasını istemiyordu. Erkeklerle bir arada olmaktan hoşlanmam,iyi vakit geçirmeyi bilmezler . Ben mi gayret etmedim acaba kurulan düzene katılmaya? Yaşamak her şeye rağmen bir iz bırakmaktır yeryüzünde. Mezar taşı bir iz sayılır mı,emin değilim. Razı olan için mezar taşı bir izdir. Ben razı değilim. Gerçi elimden ne gelir. Mutlu ailelerin tarifi üç aşağı beş yukarı aynıdır, ama bir de mutsuz ailelere bak, hiçbiri diğerine benzemez. Aşk aramıyorum artık, vaktiyle çok aradım. Benim annem yaşasaydı çok yaşlı bir kadın olacaktı. Baba neyse de, insan ,annesinin dokunaklı bir aşk hikayesi olsun istiyor. O hikayenin içinde büyüdüğü rahme işlemiş olduğuna ,aşkla beslenerek doğduğuna inanmak, günahkârca bile olsa aşkı tatmış bir kadının çocuğu olmak ne güzel bir duygudur kimbilir. Belki de bir türlü yaşayamadığımız için bu kadar büyüdü aşk. dedi, aslında kısa bir şeydi,zamana yayıldı. İnsan ya kendi kendine konuşur ya kendi kendine yazar . Kendi kendine konuşmayı makbul saymazlar. Oysa ne fark var ki arada? Abimi çok özlüyorum, gördükçe daha çok.