Raf Yorumu: Blesk (@berrybutcher)

Spoiler içeriyor "Belli bir uygarlık seviyesine erişmiş insanların arasında geri kalmış, zaten geriye dönük bir grup insanın yaşamasının ve sosyal bir Arcadia* oluşturmasının mümkün olamayacağı hiç aklına gelmedi mi?" (*Bir tür utopia) "Kilisede duydukları her şeye nasıl böyle bütün kalpleriyle inanırlar, kalkıp…devamı"Belli bir uygarlık seviyesine erişmiş insanların arasında geri kalmış, zaten geriye dönük bir grup insanın yaşamasının ve sosyal bir Arcadia* oluşturmasının mümkün olamayacağı hiç aklına gelmedi mi?" (*Bir tür utopia) "Kilisede duydukları her şeye nasıl böyle bütün kalpleriyle inanırlar, kalkıp bütün o lafları söylerler, bütün o lafları dinlerler ve kusmazlar? Hristiyan olduğumu sanırdım, oysa değilmişim. Ben başka bir şeyim, ama bunun ne olduğunu bilmiyorum." ♤ Tespih Ağacının Gölgesinde, okurlar arasında çok bilinen Bülbülü Öldürmek'in kısmen devam kitabı olarak yazılmış. Konusu bakımından Bülbülü Öldürmek'in ana karakteri Scout Louise'i burada da görüyoruz. Bazen Bülbülü Öldürmek'te bahsedilmeyen çocukluk anılarına da yer verilmiş fakat çoğunlukla Louise'in yirmli yaşlarının sonunu anlatıyor. Zaten ilk kitabı okuduysanız karakterin uçarı bir tip olduğunu fark etmişsinizdir. Yetişkinliğinde de tomboy havası pek değişmemiş. Karakter bir yana, kitabın yazılış amacı ilk kitaptan farklı olarak Amerika Iç Savaşı'na daha fazla değinmek. Daha doğrusu savaştan sonrasına. Rüzgar Gibi Geçti kitabında savaş döneminde siyahilerin ve beyazların aynı toplumda sosyal sınıf olmadan barınamayışlarını okuyorduk. Harper Lee'nin kitaplarında ise savaşın Güney halkına karşı kazanıldıktan sonra toplumun ne yönde değiştiğini görüyoruz. Diğer farklılık ise Bülbülü Öldürmek'te ana karakter Scout'ın babası eşitlikçi ve adil bir adam portresi çiziyorken bu kitabında aslında siyahilerin tamamen eşit olmalarını istemediğini görüyoruz. Gelişmişlik olarak daha aşağıda kalmış bir topluluğun, kendi insanları gibi sorumluluk alıp ilerlemeye katkı sağlayamayacağını düşündüğünden hakların da eşit olmaması gerektiğini savunuyor. Kısaca kendi insanları kadar eğitimli ve zeki bulmadığı siyahilerin, bir gün başlarına gelip yönetici olmasından çekiniyor. Kitabın final kısmına doğru kızıyla olan tartışması da çok keyifliydi. Iki tarafı da okudukça kendimi, "Evet, bu yönden bu düşünce de haklı." derken buluyordum. Bana kalırsa yazar ilk kitabında karakterlerini yaşatmış ikinci kitabındaysa karakterleri üzerinden düşüncelerini çarpıştırmış. "Öyle bir noktaya gelmiştim ki, ya dönecektim ya da ölecektim. Insan memleketini yüreğinden asla söküp atamıyor."