Raf Yorumu: 🦂 (@herbokolog)

Son günlerde korku ve gerilim filmlerine inanılmaz merak saldım ve aylardır izleme listemde duran o büyük yapımı sonunda izleyebildim. Filmin ünü ve izleyenlerin yorumları da beklentimi arttırdı. Fakat son 40 dakikası ve bir kaç sahnesi dışında çok sıkıcı geçti. Eski…devamıSon günlerde korku ve gerilim filmlerine inanılmaz merak saldım ve aylardır izleme listemde duran o büyük yapımı sonunda izleyebildim. Filmin ünü ve izleyenlerin yorumları da beklentimi arttırdı. Fakat son 40 dakikası ve bir kaç sahnesi dışında çok sıkıcı geçti. Eski ve siyah-beyaz bir film olmasının da etkisi var tabi. Korku ya da gerilim değil de psikolojik bir film denmesi daha doğru olabilir çünkü hikayesi diğer her şeyin önüne geçmiş. Normalde bu tarz filmlerin devam filmlerinin çekilmesine pek sıcak bakmam. Mesela The Shining'e bayılmama rağmen Doctor Sleep'i izleyeceğimi düşünmüyorum. Ama sırf Norman Bates'in hikayesi için devam filmlerine ve dizisine de bakacağım mutlaka. Cinayet ve şiddet sahnelerini ilk kez izlediğimde çok gülünç ve acemi bulmuştum. Ama filmi bitirince aslında meselenin duş sahnesinde kadının ne kadar inandırıcı olmayan bir şekilde bıçaklandığıyla ilgili olmadığını görüyorsunuz. Mesele senaryoyu, oyunculukları, hikayeyi, gerilimi ve sonrasında gelen her şeyi profesyonel bir şekilde birleştirmekle ilgili. Tam da bu sebeple filmin gerçekten kaliteli bir yönetmenden çıktığını anlıyorsunuz. Aslında sevmediğim ve beni tam anlamıyla 10 yıldız veremeyecek kadar rahatsız eden şey, sonunu beğenmemem. Oldukça uzun bir süre belirsiz kaldıktan sonra ve gerilimin zirveye ulaştığı anda rastgele bir adamın içeri girip tüm hikayeyi beş dakikada anlatıp bitirmesine gerek yoktu. Bir şaka yaptığında şakayı anlamayan kişiye gülmesi gereken yeri anlatırkenki yaşanan o gereksiz durum gibi bir şey olmuş. Çoklu kişilik bozukluğunun ele alındığı filmleri seviyorum ve zaten sonda Norman Bates'in o ikonik sahnesi ve ona eşlik eden iç monologu da hikayeyi yeterince açıklıyordu. Sondaki saçma açıklamayı kesip sadece bunu yapabilirlerdi ve bence o zaman bir başyapıt olurdu. Her şeye rağmen gerek oyunculuklarıyla gerek müziği gerek de çıktığı dönemin sansür uygulamalarına karşı çıkan sahneleriyle çok cesurca ve başarılı bir yapımdı. Mutlaka izleyin. “O sineği ezmeyeceğim bile. Umarım izliyorlardır. Görecekler. Görecekler ve bilecekler. 'Neden bir sineği bile incitmesin,' diyecekler.”