Raf Yorumu: Özlem (@citrus)

Spoiler içeriyor İzlediğim en ilginç filmlerden biri. Bütün insanların belli başlı zaafları vardır ve bu zaafları yeterince güvenmediğimiz kimseye karşı açık etmememiz gerekir. Bu filmde ve gerçek hayatta da beni en çok rahatsız eden şeylerden biridir insanların bu kadar ortada yaşamaları. Hayatlarımız…devamıİzlediğim en ilginç filmlerden biri. Bütün insanların belli başlı zaafları vardır ve bu zaafları yeterince güvenmediğimiz kimseye karşı açık etmememiz gerekir. Bu filmde ve gerçek hayatta da beni en çok rahatsız eden şeylerden biridir insanların bu kadar ortada yaşamaları. Hayatlarımız çok açık, yaralarımız da öyle. Dış etkilere çok açığız. İnsanların eline resmen fırsat veriyoruz, bak benim yaram var, al deş diyoruz. İçinde azıcık kötülük bulunan insanlar ise bu fırsatı kendi çıkarına kullanmaktan zerre çekinmiyor. Hele filmdeki gibi çeşitli tarikatlar, oluşumlar zaten özellikle bu tür zayıf insanları arıyor. Aklı başında, güçlü bir insanı nasıl yoldan çıkaracaksınız ki? Bu hayli zaman alırdı ve kolaylık dururken bu çabalara girmek mantıksız olurdu. Dani ve gruptaki diğer insanlara dikkat ederseniz hepsinin çok belirgin zaafları mevcut. Filmdeki Pelle ve aslında tarikattaki herkes manipülasyonda oldukça başarılı. Çeşitli psikolojik teknikler ve yararlandıkları zaaflar ile insanları avuçlarının içinde tutmaları işten bile olmuyor. Dani'nin en büyük zaaflarını filmin başında görmeye başlıyoruz zaten. İlişkisi güçsüz, güvensiz, ailesi öldü, psikolojisi gidik. Erkek arkadaşına da güvenmiyor, her an terk edilme ihtimali söz konusu. Kız ilişki konusunda derdini anlatmak için arkadaşını aradığında öyle bir konuşuyor ki bu arkadaşlığın da kızın hayatında çok önemli bir yeri olmadığını, arkadaşının destekleyici ve rahatlatıcı bir insan olmadığını görüyoruz. Yanisi Dani gerçekten yalnızlık ve aidiyet problemi içinde sürünüp duruyor. Ona bir çıkış yolu ve aynı zamanda zaaflarına yönelik bir tatmin duygusu gerekiyor. Böyle bir tarikat için Dani tam çantada keklik oluyor anlayacağınız. Pelle de Dani'nin krizini fırsata çevirerek onu üyelerden birine dönüştürüyor. Manipülasyon daha grubun İsveç'e gitmeleri ile başlıyor. Gittiklerinde onları karşılayan yaşlı adam herkese "hoş geldiniz" diyip ellerini sıkarken, Dani'ye "evine hoş geldin" gibi bir şey söyleyip sarılıyordu. Pelle belli ki gelmeden önce tarikata bu kızdan bahsetmiş bile. Zaten sözlerine aşırı ölçüde dikkat eden tarikat üyeleri buna ek olarak fiziksel yakınlık ve göz temasının gücünden de yararlanıyor. Film boyunca Dani'ye yardımsever davranılıyor, eli tutuluyor, öpülüyor, danslara katılıp onlardan biri gibi hissedilmesi sağlanıyor, o ağlarken bu ağlamaya eşlik ediliyor vs. Yavaş yavaş kızın bireyselliği elinden alınıyor ve aynı zamanda erkek arkadaşı ile de arası açılıyor. Her şey aşırı kurnazca, izlerken kaçırdığınız pek çok detay bulunabilir. Işık ve renklere de dikkat etmek gerekiyor, çünkü bunlar da psikolojik açıdan çok şey anlatıyor. Senarist gerçekten her detayı düşünmüş, kurnazca birbirine bağlamış. Güneşin hiç batmayışı, gecenin neredeyse hiç olmayışı bile o kadar önemli ki. Tarikatın olduğu yere apaydınlık, tertemiz bir imaj çiziyor. Her şeye doğallık, hatta ölüme bile bir tür geri dönüşüm kılıfı biçilmiş. Canice öldürülen kurbanlar geri dönüşüm unsuru gibi gösterilerek ölüm normalleştirilmiş. Ailesi sebebi belirsiz bir şekilde kardeşi yüzünden ölen Dani, sanki gerçekleşen bu ölümü tarikatın bakış açısı ile açıklamak istiyor. Çünkü bir şekilde hayatında oluşan anlam açıklarını kapatması lazım ve tarikatın sunduğu açıklama iyi kötü iş görür gibi geliyor. Eğer bu kadar zayıf olmayıp biraz aklı selim düşünebilseydi tüm bunlar başına gelmeyecekti. Gruptaki diğer insanlar da aynı şekilde. Dani'nin sevgilisi ve arkadaşları da onun gibi zayıflar. İçlerinden birinin tek derdi tezi ve o uğurda her şeyi yapacak düzeyde, diğerinin zaafı da yalnızca kızlar. Tarikat bunları çok güzel kullandı. Grupta bir de çift vardı, onların zaafı bulunmuyordu. Gayet aklı başında insanlardı ve sıkıntılı davranışları görüp uzaklaşmak istemişlerdi. Onlar da hemen kurban edilerek ortadan kaldırıldılar zaten. Grup olarak baktığımızda ise en büyük zaafları arkadaşlık bağlarının zayıflığı oldu. Bir insan arkadaşının nerede olduğunu hiç mi merak etmez ya? Tamamen yüzeysel ilişkileri var ve böyle insanlarla yola çıkarsan elbette başına bir iş gelince seni kurtaran olmayacaktır. Filmin müzikleri ve sahneler arasındaki ani geçişler de çok çarpıcı halde. Bu da izleyicilere o gergin, gizemli havayı yansıtmada çok etkili diye düşünüyorum. Filme belli bir beklenti ile başlayanlar hayal kırıklığı yaşamış olabilir, mide bulandırıcı sahneler de filmden soğutmuştur belki bazılarını. Ama ben tüm detayları ile oldukça başarılı buldum.