Raf Yorumu: mamafih (@mamafih)

Zaten çekilmiş en iyi Türk filmlerinden biri . O yüzden ne kadar harika olduğunu anlatmak yerine filmde çok etkileyici bazı şeylerden bahsetmek istiyorum . Birincisi filmdeki babanın çok kontrolcü , dediğim dedik olması . Hatta Sadık karakteri de buna vurgu…devamıZaten çekilmiş en iyi Türk filmlerinden biri . O yüzden ne kadar harika olduğunu anlatmak yerine filmde çok etkileyici bazı şeylerden bahsetmek istiyorum . Birincisi filmdeki babanın çok kontrolcü , dediğim dedik olması . Hatta Sadık karakteri de buna vurgu yapıp isimlerini bile koyarken çocuklarının nasıl olmasına karar verdiğini söylüyor . Kaderin cilvesi olacak ki çocuklardan Salim ( sağlıklı anlamında ) kafadan biraz kontak , Sadık ise ailesini ve evini terkedip gidiyor . Çağan Irmak çok güzel akıl etmiş bu detayı . İkincisi ise oyunculuklar . Hüseyin Efendinin torunu elinden tutunca ağzındaki sigarasının titremesi geliyor ilk aklıma . Zaten Çetin Tekindor ve Hümeyra Akbay baştan sona oyunculuk dersi vermiş . Filmdeki baba birçok insanın babasına benziyodur bence . Sert , pek gülümsemeyen , az konuşan , huysuz bir tip . Aile saadeti tablosuyla bir akşam yemeğine otursan bile 5 dakika sonra ağızda tat bırakmayacak bir baba . Benim bu filmden ve kendi hayatımdan bir çıkarımım var . Erkek çocukların belli bir yaştan sonra babalarıyla konuşacağı pek bir şey kalmıyor . Bunun sebebi sevgisizlik falan değil . Eşyanın doğası bu . Nasıl anlatabilirim bilmiyorum . Örneğin babamla en fazla iletişim kurduğum zaman genelde Fenerbahçe maçlarını izlediğimiz anlar . Ara sıra denk gelirse devre arası nasıl gidiyo , hayat nasıl gibi bir iki soru sıkıştırıyor ( opsiyonel ) . Sorduklarını da dinlediğini zannetmiyorum . Küçükken ayda bir sen şimdi kaçıncı sınıftasın diye sorardı . Cevaplamaktan usanmıştım tam bir manyak harbiden . Zaten o da bu iletişimsizliğin farkında ki beraber maç izlememizin totem olduğunu söylüyor hep . Halbuki Fenerbahçemizin yıllardır bir kere yüzü gülmedi , 10 yıldır tutmayan totem mi olur amk ? Resmen beraber geçirdiğimiz tek zaman olduğundan bunu kaybetmek istemiyor bence . Ara sıra maçı arkadaşlarla falan izlediğimde uyumayıp beni bekliyor , maç hakkında yorumlar yapıp bir iki oyuncuya veya hakeme sövüyoruz beraber . Evi iki dakikada beyaz futbola çeviriyor 3ube herif . Yani eğer Fenerbahçe ligden çekilseydi ve biz babamla maçları izlemeseydik , üç beş ay sonra yolda görsem ulan kimdi bu lavuk çekerdim içimden . Şaka bir yana anlatmak istediğim şey çok basit aslında . İlerde erkek çocuğunuzla iletişiminizin kopmamasını istiyorsanız mutlaka üzerine konuşabileceğiniz bir şeyler yaratın . Beraber tuttuğunuz takımı desteklemek bunlardan biri . Fenerbahçeliliği daha çok tavsiye ederim çünkü mutluluklar çabuk unutuluyor ama bizim gibi yüzünüz hiç gülmüyorsa insan daha da yakınlaşıp beraber geçirdiği zamanı kalıcı hale getirebilir . Herkese bol şans .