Raf Yorumu: m.u.h.b.i.r (@m.u.h.b.i.r)

Seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız. Aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak.. Bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak. Ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız. Sen ve ben.. Artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Ya da uzat…devamıSeninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız. Aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak.. Bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak. Ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız. Sen ve ben.. Artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Ya da uzat ellerini, dokun güneşe, yazın kışa soluşunu dindir. Anla, bir ömre sığmaz seni sevmek Anlat, sana kavuşamamanın kaç ölüm ettiğini onlara. Son defadır bazı şeyler, anlayamazsın. Son kez sarılırsın, son kez hoşçakal dersin, son kez sevilirsin, son kez görürsün. Her gece fotoğrafında saatlerce bakarsın da rastlantılar bile başka sokaklara çıkarır seni, son defa göremezsin. Seni ne kadar özlediğimi söyleme fırsatım olmadı hiç. Akıp giden manasız sesler arasında sesini özledim. Saçının kokusunu, saçına taktığım çiçeklerin kokusundan daha çok özledim. Seni unutmadım denemedim bile, Ne bugün, ne yarın Ölüme, acıya ve yokluğuna alışmadım.. ... Seni saf bir güzellik için sevmedim, ruhunun ışıltısını, gözlerinin buğusunu, heyecanlanınca ve üzülünce titreyen sesini, o masum çocukluğunu sevdim. Ölürken bile tutmak istediğim eller, senin ellerindi.. Ölüm ayırsaydı bizi, yaşam hatıraları saklayan bir aşina yüz olacaktı. Hayat ayırdı. Artık ölüm, içimizde duran, içinde durduğumuz bir manasızlık. Artık bu manasızlık, yaşama sevincinden arınmış, üzerimizdeki bir donuk bakış. Çocukluğundan başlayarak tuttum ellerinden. Hayalini her gece göğsümde uyuttum. Fotoğraflarda saçlarını ellerimle taradığımı Nereden bileceksin Hiç kavuşamayacak mıyız? Yoksa Birimizin öldüğünü diğerimiz bilmeden Birer yangın halinde yanıp gidecek miyiz? Ama şuramda bir sancı Nefes aldıkça yaşamımı sızlatıyor. Sesini, ellerini, yüzünü, ruhunu benden esirgeme. Hafızam, seni yanımdaymışsın gibi anımsatmaya yetmiyor. Belleğim bir şeyleri hep eksik bırakıyor. Hatırladıklarım beni teskin etmiyor sevgilim, özlemimi arttırıyor. Sana sarılmadan geçmez göğsümdeki ağrı. Yüzünü ellerimin arasına almadan yaşadığımı anlayamam. Özlem, bizden esirgenmiş bir yakınlığa varamamaktır.. Herkesin her şeyin sahibi olmak istediği şu dünyada, Senin her şeyin olmak isterdim.. Bağışla senin yanında yaşamak gibi bir hayatı ıskaladım Saçlarına takacağım çiçeklerin kokusunu özledim, Kalbimdeki şiirlere bakışlarınla kanat olmanı, bilhassa seni özledim. Bağışla, saçlarına örülen gül kokulu şiirler yaraşırdı sana.