Raf Yorumu: Bahar (@hzpinkfloyd)

Spoiler içeriyor Film çoğunlukla sessiz geçiyor, sizi mükemmel sinematografisi ve oyuncuların mimikleri ile baş başa bırakıyor. Bu durum izleyicilerin birbirlerinden farklı yorumlar yapmasına ve filme bakış açılarının değişmesine de ön ayak oluyor. Bu yazdıklarım da benim şahsi yorumlarım. Ne yalan söyleyeyim başlarda…devamıFilm çoğunlukla sessiz geçiyor, sizi mükemmel sinematografisi ve oyuncuların mimikleri ile baş başa bırakıyor. Bu durum izleyicilerin birbirlerinden farklı yorumlar yapmasına ve filme bakış açılarının değişmesine de ön ayak oluyor. Bu yazdıklarım da benim şahsi yorumlarım. Ne yalan söyleyeyim başlarda sanatçı ruhlu bir adamın, karşısındaki genç ve güzel Tadzio'nun dış görünüşünden etkilendiğini, onu tıpkı bir tabloyu izler gibi izlediğini düşünmüştüm lakin zamanla Gustav, Tadzio'yu takıntı haline getirdi; Venedik sokaklarında bile onun peşinde dolaşması, onu gördüğünde yüzünde oluşan gülümseme, ilgi duyduğu şeylere yönelmesi, sırf Tadzio için olduğundan genç görünmeye çabalaması... İzlerken ciddiyeti anladığımız an, Gustav'ın tren biletini iptal ettiği sahne. Gustav orada ölen, bir deri bir kemik kalmış adamın hastalığı olduğundan şüphe duymayacak bir insan değil, şüphelendi ama buna rağmen Venedik'ten ayrılmadı, Tadzio için geri döndü. Bu andan sonra da daha takıntılı bir biçimde Tadzio'nun peşine düştü. Ayrıca Gustav'ın arkadaşının yaptığı konuşmalara da hayranlık duydum. 'Sanat mükemmel olamaz, sanat şeytandan gelir, pistir, bayağıdır.' fikri benimde hep zihnimden geçer. Bu yüzden sanatın hep kısıtlanmaması gerektiğini düşünmüşümdür. Tıpkı bu filmde işlenen senaryonun rahatsız edici olduğunu bilmeme rağmen işlenmesinde bir sakınca görmediğim gibi. Ortada yanlış bir durum var mı? Evet var ama bu yanlış konuyu işlemede bir sakınca yok, sanat her zaman çok erdemli olacak diye bir kaide de yok, yeter ki sanat sanat olsun. Filmin sonuna gelirsek, bence bir özet mahiyetindeydi, çok etkileyiciydi! Hasta Gustav'ın son anlarında içinde olduğu perişan durum, yüzünden akan boya ve buna zıt olarak Tadzio'nun ilahi güzelliği. Film, bir yandan aklıma Oscar Wilde'ın Dorian Gray'in Portresi kitabını getirdi.