Raf Yorumu: 𝓃𝒾𝓃𝓀𝒶𝓈𝒾𝓃 (@ninkasi)

Sekizinci sabah, dört saatlik berbat bir uykunun ardından terden sırılsıklam olmuş bir halde uyandım. İçim bomboş ve hayatımda hiç hissetmediğim kadar ümitsiz hissediyorum kendimi. Ruh halim tamamen değişti; yıllarca uyuşturulup kilitli tutulduktan sonra şimdi kalbim bir bardağın altında kıstırılmış arı…devamıSekizinci sabah, dört saatlik berbat bir uykunun ardından terden sırılsıklam olmuş bir halde uyandım. İçim bomboş ve hayatımda hiç hissetmediğim kadar ümitsiz hissediyorum kendimi. Ruh halim tamamen değişti; yıllarca uyuşturulup kilitli tutulduktan sonra şimdi kalbim bir bardağın altında kıstırılmış arı gibi vızıldıyor, oradan oraya uçuşuyor, her şey kesin, karmaşık ve yanlış. Bütün insani eylemler anlamsız, anlaşılmaz geliyor. Bir ormanın içinde karıncalarla dolup taşan iç karartıcı bir tepeciğin üstündeyim. Baktığım hiçbir yerde en ufak bir ışık bile yok. Ne hiç aksatmadan yuttuğum antidepresanların ne de öncekilerin birazcık bile faydası dokundu. Ama artık hepsini denemiş sayılırım; belli ki ben papatyalı çayırlar ve kelebekler değil, şiddetli baş ağrıları ve intihar düşünceleri geliştiren talihsiz yüzde yirminin arasındayım. Ve karanlık arada bir etrafımdaki şekillere anlam verebileceğim kadar dağılsa da, yaşadığım rahatlama hissi asla geçici olmaktan öteye geçemiyor çünkü asla tam sabah olmuyor. Kendimi neden böyle kaybolmuş hissettiğimi bilmiyorum. İçinde bulunduğum durumu tanımlayan sözcük depresyon değil. Bu, keder ve tiksintiyi içinde barındıran, insanlıktan çok uzak bir düşüş; zamanın başlangıcından bu yana bütün insanlığı ve bütün insani çabaları tüketen hasta, sırılsıklam bir bulantı. Biyolojik düzenin insanı kıvrandıran iğrençliği. Yaşlılık, hastalık, ölüm. Kimsenin kaçma şansı yok. Güzel olanlar bile çürümek üzere olan yumuşamış meyveler gibi. Ve yine de insanlar hâlâ bir şekilde düzüşmeye ve üremeye ve mezara girecek yepyeni yemler doğurmaya, sanki bu kurtarıcı ya da iyi ya da hatta ahlaken takdire şayan bir şeymiş gibi ızdırap çekecek yepyeni varlıklar meydana getirmeye devam ediyorlar. Kazanma ihtimali olmayan bir oyuna daha çok masum yaratığı sürüklemek. Çoğu insan bu çıkmazın altında yatan temel vahşetin daha az tiksindirici görünmesini sağlamak için bir şeylerle oyalanıp duruyor. Ne olduğumuzu unutmak için. Ama güçlü bir ışık altında bakınca üstünü kapatabileceğimiz uygun bir koza yok. Baştan aşağı kokuşmuş. Hiç doğmamış olmak. Hiçbir şey istememiş olmak. Hiçbir şey ummamış olmak. * Saka Kuşu