Raf Yorumu: Özlem (@citrus)

citrus 10 months ago

"Bu gizemin anahtarı nedir? Anahtar, nihayetinde gölgenin büyüsüdür." Filmi izlemeye başladığım esnada Japon klasiklerinden olan "Gölgeye Övgü" isimli kitap geldi hemen aklıma. Yukarıdaki alıntı da bu kitaptan zaten. Kitapta özetle gölgenin güzelliğinden, Japon kültüründeki yerinden, öneminden vs. bahsedilir. Film boyunca…devamı"Bu gizemin anahtarı nedir? Anahtar, nihayetinde gölgenin büyüsüdür." Filmi izlemeye başladığım esnada Japon klasiklerinden olan "Gölgeye Övgü" isimli kitap geldi hemen aklıma. Yukarıdaki alıntı da bu kitaptan zaten. Kitapta özetle gölgenin güzelliğinden, Japon kültüründeki yerinden, öneminden vs. bahsedilir. Film boyunca -tıpkı kitapta bahsedildiği gibi- iç mekanlarda genelde loş ışık kullanılmıştı. Oyuncu dışarıya çıkar çıkmaz ise aydınlık bir gün ışığı karşılıyordu bizi. Derin bir "oh" çekiliyordu sonra. Bu loş ışığın altında hareket azalırken yalnızlık daha bir ön plana çıkıyor ve ister istemez seyirciyi düşüncelere daldırıyordu. Dışarı çıkana dek pek de fark edemiyorduk o içerinin loşluğunu, gökyüzünün güzelliğini, ağaçların yeşilini... "Gölgelerinden ayrılan parıltılar bir mücevherin cazibesini kaybetmesi gibi güzelliklerini kaybeder." Kendini bir rutine hapsetmiş olan başrolümüz, her ne kadar gürültüden ve değişimden uzak durmaya çalışsa da yaşamın getirdiği sürprizlerden yakasını sıyıramaz. Rutinler bozulmaya mahkûmdur, başrolümüz büyük bir titizlik ile bundan sakınsa bile. En büyük tutkusu ağaçları ve gölgeleri seyretmektir bu adamın. Sonra gölgeleri fotoğraflamak, onları istiflemek bir köşede. Gelişen teknolojiden uzak durur, Spotify'ın bulunduğu bir dönemde kasetlerle, Iphone kullanılan çağımızda analog kamerası ile yaşamını sürdürmeye çabalar. Yenilikten ve her türlü lüksten uzak, mütevazi bir yaşam sürer kendisi. Kısacası kendini her açıdan soyutlar. Rutini, aslında hayatın güzelliklerini sadelikte bulduğu için değil de kendini kısıtlayarak daha rahat edeceği içindir. İçi dolu doludur, bu okuduğu kitaplardan da belli zaten. Fakat düşündüğümüzde izlediğimiz yahut okuduğumuz şeyler hakkında konuşma ihtiyacı duyan bizler, bu adamın o kadar okuyup ağzını neredeyse hiç açmayışını ne ölçüde anlayabiliriz? Belki de geçmişinde kendisini bu yaşam tarzına itecek mühim bir olay yaşamıştır, bilemeyiz. En nihayetinde kabuğuna çekilmeyi tercih etmiştir. Işıkta değil, ışığın oluşturduğu gölgelerde yaşamaktadır hayatını. Ve hatta kendisi de bir gölge sayılır belki; yaşamı tuvalet temizlemekten ibaret, kimseciklerin farkına varmadığı, oysa en iyi kendisinin bildiği, tanıdığı bir gölge. Ve insan, zaman zaman gölgelerin de farkına varabilmeli hayatta. Bizlere tanıdık gelen bir şeyler sunan, göze fazlasıyla hitap eden açıları, anlamı güçlendiren müzikleri, doyurucu ve düşündürücü konusu ile kesinlikle keyif aldığım bir filmdi.