Raf Yorumu: mamafih (@mamafih)

Konusu etkilerinin ülkemizde de çokça hissedildiği bir mevzu aslında. Saddam dönemi Irak Kürtlerinin katliama uğraması sonrasında Turgut Özal sınırdan binlerce insanın ülkemize geçmesine müsaade etmiş. Yaklaşık 450 bin mülteciden bahsediliyor. Örneğin Adanada Kürt nüfusunun artışı ve ghettolarının, arka mahallerinin oluşumunda…devamıKonusu etkilerinin ülkemizde de çokça hissedildiği bir mevzu aslında. Saddam dönemi Irak Kürtlerinin katliama uğraması sonrasında Turgut Özal sınırdan binlerce insanın ülkemize geçmesine müsaade etmiş. Yaklaşık 450 bin mülteciden bahsediliyor. Örneğin Adanada Kürt nüfusunun artışı ve ghettolarının, arka mahallerinin oluşumunda bu göçün etkisinin çok büyük olduğu söylenir. Asla bir sisteme oturtulamayan göç politikası, bu sistemsizlik sonucu mültecilerin göçtükleri yerde sosyal ve kültürel problemlere sebep olması size 2024 yılından tanıdık geliyor mu? Ülkemiz açısından değil bölgemiz açısından bakalım. Ortadoğuda palazlanmış bir totaliter rejim, insanların ırk, mezhep gibi mevzulardan dolayı kutuplaşması ve sonunda en çok sivillerin acı çektiği bir yıkım. Maalesef yine tanıdık gelecektir. 40 yıl boyunca ülkemiz ve bölgemiz adına değişen pek bir şey yok. Önce ülkedeki insanları kutuplaştıran, gücünü kabul ettirmiş bir liderin çöküşü ile ülkesini de çökertmesi.Ardından çöken, iç savaşa sürüklenen ülkenin topraklarında büyük devletlerin satranç oynaması, güç savaşına girmesi. Kartlarını doğru oynayan bir liderin ülkedeki savaşı bitirmesi. Daha sonra bu liderin güç zehirlenmesi ile çıktığı yerden inmemek için gücünü herkese zorla kabul ettirmesi ve insanları kutuplaştırması. Sonra say baştan yeniden. İşte Ortadoğuda işin içinden çıkılamayan denklem aşağı yukarı bu. Bu işin faturası ise filmde de bahsedildiği gibi Agrin gibi bebekle oynaması gerekirken bebek sahibi olan kızlara, Hengov gibi ergenliğine bile girmeden büyümek zorunda kalan erkek çocuklarına kesiliyor. Maalesef ülke olarak bir sistem toplumu değil bir lider toplumuyuz. İnsanlar ideale yakın bir sistem oluşturmak yerine güçlü bir lider talep ediyor. Bu liderlere de politik haklarından tutun, kazandığının yüzde seksenine kadar vermekten hiç çekinmiyor. İşte bu yüzden dünyaya bir kere gelen, müreffeh bir yaşam sürmek isteyen canım ülkemin vatandaşları istediklerini burada bulamayacaklardır. Bu ülke artık bizlerin değil, gücü verdiklerimizin, parası olanların ülkesi. Çocuklarına daha iyi bir yaşam sunmak için köpek gibi çalışan annelerimizin değil, kara para aklayıp enerciiiii diye bağıran influencerlerin ülkesi. Yüzümüzü batıya dönüyor olsak da zihniyetlerimiz Ortadoğulu. Yıllardır yaşanan bu dejavunun ülkemizde yaşanmaması, bu döngünün bir noktada kırılması dileğiyle. Huzur arayıp bulamayan arkadaşlarıma selam olsun. Herkese bol şans.