Raf Yorumu: Milo (@miloattime)

Spoiler içeriyor "Biz nerdeysek, hayatımız ordadır." "Beş dakika seninle olmak... Ve bu beş dakikalar kendimi iyi hissettiriyor." "Kaç kişi size kendinizi olağanüstü hissettirebilir?" İzlediğim en güzel filmlerden biriydi. Anne, baba, aile olmak, gelecek planlarının yarım kalması, evlilik, sorumluluk, sevgi... Ahh, filmi puanına…devamı"Biz nerdeysek, hayatımız ordadır." "Beş dakika seninle olmak... Ve bu beş dakikalar kendimi iyi hissettiriyor." "Kaç kişi size kendinizi olağanüstü hissettirebilir?" İzlediğim en güzel filmlerden biriydi. Anne, baba, aile olmak, gelecek planlarının yarım kalması, evlilik, sorumluluk, sevgi... Ahh, filmi puanına bakarak seçmiştim. Tatil bahanesiyle kahvaltıda annemle izleriz diye güzel bir film seçmek istedim. Yanılmamışım. İnsanın aile kurarken kendini arayışını işleyen çok tatlı bir yapımdı. İleride eşimle izlemek isteyeceğim bir film. Adamın patronu ile konuşmalarını çok sevdim özellikle. İnsanın çevresinde hayatı tecrübe etmiş böyle akıllı ve özgüvenli büyüklerinin olması gerek. Evlilik her gün tecrübe ettiğimiz ya da okullarda öğrendiğimiz bir müessese değil. Yaşlı ve hayattan tatmin insanlar biz gençlere öğüt vermeyi görev olarak benimsemeli. Jhon'un arkadaşı, Sebastian için aynısını söyleyemeyeceğim. İşinde başarılı biri olmak onu tatmin ediyor gibi görünse saygı duyardım ama daha çok sorumluluk almamak için hayatını erteleyip günübirlik bir yaşamı tercih eden biri gibiydi. Jhon'a çocuk yapma, boşan gibi içi boş tavsiyeler vermesi de bunu ispatlar nitelikteydi. Jenny, izlerken aşık oldum, Jhon'a da. Ama ilk Jenny'den bahsedeceğim. Neşeli ve eşine aşık bir kadın, aynı zamanda eşinin arkadaşı. Dişil ama otoriter. Aynı zamanda Jhon'un otoritesini de koruyor. Fedakar... Sahilde, havuzlu mis gibi bir evde oturup üstelik ailesi için çok sevdiği işini bırakmışken Jhon'dan aynı fedakarlığı beklememesi de tercihinin sorumluluğunu alan bir kadın olduğunu tekrar gösteriyor. Göze göz, dişe diş demiyor. Ailecek mutlu olacakları planlar yapıyor, planlar bozuyor. "Biz nerdeysek, hayatımız ordadır." Jhon, o da ailesine sahip çıkan sorumlu bir erkekti. Seviyor, koruyor, kendi kararlarını başkasına bırakmıyordu. İnsanların fikirlerini dinleyip eşinin memnun olacağı adımlar atıyordu. Jhon'un beni en çok etkileyen sahnesi ise, komşuları bıçaklandıktan sonra yüzünü hemen ailesine çevirip onlar için en güvenli ev arayışına girmesiydi. Direk onları korumak istemesi, ailesini kendi arzularından önce düşünmesi çok güzeldi. İşini hiç sevmediği halde ailesini bu stresten uzak tutması, eşine çocuklarını büyütürken destek olması... Bu ailenin iki direği vardı, böylece çok sağlam bir yuvaydı. Arada tartışmaları, birbirlerine olan sevgileri, çekimleri... Film, köpek sahiplenmek ve bunun sorumluluğunu kabullenmeyi temele alıyordu. Çocuk sahibi olmadan önce tecrübe edinmek için oldukça zor bir köpekle aldıkları yolda üç minik bebiş de onlara katılıyordu. İlk çocuğun olgunluğu da filmde beni biraz etkiledi. Galiba ailedeki ilk çocuk ister istemez üçüncü yetişkin oluyor ve anne babanın duygularına eşlik eden bir arkadaş oluyor. Bir de güzel yetiştiyse... Gelelim başkarakterimiz köpüşe. İnsanın bağ kurma yolunda atması gereken ilk adımlardan birinin evcil bir hayvan sahiplenmek olduğunu düşünüyorum. Kısa zaman önce kaybettiğim kuşumu hâlâ özlüyorum. Masum bir bağ ile tutunuyorlar size, hep çocuk kalan sevimli varlıklar. Üstelik hayvanlar sizi sebepsiz sever. Aile gibi. Kadının, eşinin yazılarını ara ara okuyup kendini eşine yakın hissedip huzur bulması bence çok hoştu. Gerçekten sizin mükemmel görünmenizi beklemeden ruhsal ve mental bir bağ kurabildiğiniz birine sahip olabilmenizdir en büyük hazine. Kadın çok mu güzeldi, adam? Ama harika bir elektrikleri ve bağları vardı. "Kaç kişi size kendinizi olağanüstü hissettirebilir?" Kısa zaman önce bunu psikoloğum ile konuşmuştuk. Güzelliğine göre birini seçmek sorumsuzca bir sevgi bağı kurdurur ama içine bakarak birini seçmek ömürlük bir ilişki kurdurur gibi şeylerdi konu. İnsanın değiştiremeyeceği şeyler için değil en aptal kişi de olsa olduğu kişi için sevilebilmesi ve sevebilmesi, bir yetenek, bir şans işte. Bu filmde de geleceğini şimdide kurmaya başlayan ve sorumluluk almaktan korkmayan iki birey vardı. Bir iki sahneyi hızlı geçebilirseniz, bence mutlaka ailecek izlemelisiniz. Okuduğunuz için teşekkür ederim.