Raf Yorumu: 🦋 (@ayseel)

✉️🍫🍺 Salamm Bazı insanlar vardır, başlarına gelen böyle en kötü olayları, en ağır travmalarını komik bir anekdot gibi anlatırlar. Ve sen onu dinlediğin zaman, biraz tedirgin olursun, aynı zamanda da derindeki üzüntüsünü hissedersin. İşte bu, tam o anda yaşanan hissin…devamı✉️🍫🍺 Salamm Bazı insanlar vardır, başlarına gelen böyle en kötü olayları, en ağır travmalarını komik bir anekdot gibi anlatırlar. Ve sen onu dinlediğin zaman, biraz tedirgin olursun, aynı zamanda da derindeki üzüntüsünü hissedersin. İşte bu, tam o anda yaşanan hissin filmi. Bütün vücuduma umutsuzluk aşılandı sanki. Oysa ki Mary ve Max, birbirlerine hayata tutunma, yaşama amacı veren yol arkadaşı olmuşlardı. Ama ben buna Mary'nin tarafından baktığım zaman sağlıklı bir arkadaşlık demezdim. İster dostlukta, ister sevgide, hatta ailede bile kimse kimseyi böyle sevmemeli, bu şekilde bağlanmamalı bence. Aslında kendimi daha doğru ifade etmek için filmden bağımsız şöyle söyleyebilirim ki, birine "sen yaşama sebebimsin, hayatımın anlamısın" demek ve bunu gerçekten hissetmek bana çok ütopik geliyor. Neyse ki kimse mükemmel değil. Mary'nin annesinin kopyasına dönüşmesi, son zamanlarda dile getirmekten çekindiğim korkularımı besledi. Belki de onun hayatının bir noktada, filmin sonlarında yaşadığı gibi, alkole genetik yatkınlığının ve travmalarının da etkisiyle böyle bir seviyeye gelme ihtimali vardı. Peki, Max'in bunda rolü neydi? Ama gördüm ki bir mektup, bazen bir küçük söz bile insanın hayatını değiştirebiliyor. Mary bence tam olarak şu cümlenin karşılığı: "Bazı insanlar başkası onlara inanmadan kendilerine inanmazlar." Max hakkında ise duygularımı ifade edebilecek kadar kendimi hazır hissetmiyorum. Ama Asperger sendromunun bu şekilde incelikle, detaylı ve olgun yaşta bir insan üzerinden işlenilmesi, empati yaptıracak kadar etkileyiciydi. "Faces" kitapçığı, filmdeki birçok anlamlı detaylardan sadece biri ama çok fazla duygu hissettiriyor insana. Ailelerimizi, kan bağımız olan insanları biz seçemeyiz ama onlarla nasıl bir ilişki kuracağımızı biz seçeriz. Sadece bu her zaman yeterli olmuyor. P.S. Ekmek arası çikolatanın tadına bakılsın :) Hələlik...