Raf Yorumu: liardviter (@liardviter)

Spoiler içeriyor Keyif alarak, sinirden küplere binerek ve çoğu zamanda üzülerek okuduğum Genç Werther'in Acıları; üslubuyla, betimlemeleri ve kurgusuyla oldukça akıcıydı. Üç kere elime aldım ve üçüncüde bitiverdi. Werther'in duygusallığı, iyi niyeti, aşırıya kaçan bağlılığı ve yaşama olan tutkusunu tek bir insanın…devamıKeyif alarak, sinirden küplere binerek ve çoğu zamanda üzülerek okuduğum Genç Werther'in Acıları; üslubuyla, betimlemeleri ve kurgusuyla oldukça akıcıydı. Üç kere elime aldım ve üçüncüde bitiverdi. Werther'in duygusallığı, iyi niyeti, aşırıya kaçan bağlılığı ve yaşama olan tutkusunu tek bir insanın varlığına bağlıyor oluşu beni hem kızdırdı hem de duygudan duyguya soktu. Lotte ise gerçekten hayran olunacak derinlikteki bir kadındı benim için eğer iç dünyası hakkında biraz daha detay eklenseydi. Fakat onun da içinde yaşadığı fırtınaların bilinmezliği ve olayların çoğunu Werther'in gözünden okuyor oluşumuz onun hikayesini tam aktaramadı bana. Albert ise ikisine göre daha hayata bağlı ve daha düz bir insan. Ne istediğini, ne yapması gerektiğini biliyor ve bu konuda duygularının onu yönetmesine izin vermiyor. Werther'in onu hem sevip hem de ondan nefret etmesinin başlıca nedenlerinden biri de buydu bence. Sonuna gelecek olursam tam olarak tahmin ettiğim şeyler oldu. Yani hiç şaşırmadım ama gerçekten çok üzüldüm ve çok kızdım. Werther'in kendinden vazgeçebilmesi, var oluşunu Lotte ile birlikte olabilmesine bağlaması, geride bıraktıklarını düşünmemesi... Ama aynı zamanda yaşadığı buhranın onda yarattığı yıkım ve bu yıkımla yüzleşmenin onu getirdiği nokta... Ona hem kızdım hem de üzüldüm. Aynı zamanda onu anladım da. Özellikle Werther'in canına kıymak için kullanacağı silahı sırf Lotte'nin eli değdi diye öpmesi... Lotte'nin Werther'in katili olan silahı ona göndermesi... Bütün bunlarda samimi bir dostluğun bir aşkın olması, iletişimsizlik ve doğruca konuşamama durumunun ikisini de bitirmesi.... "Ah, birazcık kaygısız olmak, beni şu güneşin ışıdığı dünyada insanların en mutlusu yapardı." "Yalnızca empati kurduğumuzda bir konuyla ilgili olarak konuşabilme onuruna sahibiz." "Keşke insanlar geçip giden şimdiyi yaşamak yerine, geçmişte kalan bir sıkıntının hatıralarını anımsamak için hayal gücünü bu kadar zorlamasalar." "İnsan karmaşık bir varlık değil! Çoğunluğu zamanın büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor, geriye kalanı ise, özgür oldukları küçük zaman diliminden öyle korkuyor ki, ondan kurtulmanın her türlü yolunu deniyor. İşte insanin değişmez yazgısı!"