Raf Yorumu: Sevda (@hyenada)

Dizi maratonumun dördüncü durağı, İtalya’dan Lidia Poët. Uzun zamandır listemdeydi, ama itiraf ediyorum, elimde süründü. Bunun sebebi dizinin kötü olması değil, tamamen benim dedektif temalı dizileri kısa sürede izleyemem. Diziyi izleme listeme aldığımda sadece 6 bölümdü, ama izlemeye karar verdiğimde…devamıDizi maratonumun dördüncü durağı, İtalya’dan Lidia Poët. Uzun zamandır listemdeydi, ama itiraf ediyorum, elimde süründü. Bunun sebebi dizinin kötü olması değil, tamamen benim dedektif temalı dizileri kısa sürede izleyemem. Diziyi izleme listeme aldığımda sadece 6 bölümdü, ama izlemeye karar verdiğimde ikinci sezon çıkmıştı ve 12 bölüme ulaşmıştı. Bu tarz diziler benim için “mini dizi” formatında daha rahat oluyor, yoksa kolay sıkılıyorum. Dizi gerçek bir kadın avukatın mücadelesini anlatıyor.Kendisi, 19. yüzyılda İtalya’nın ilk kadın avukatı olarak tarihe geçmiş, ancak bu unvanı kazanması için hayli mücadele etmesi gerekmiş. Kadın olduğu gerekçesiyle hukuk pratiği yapması yasaklanmış, ama yılmamış. Ama asıl meseleye gelelim: Lidia Poët kötü bir dizi mi? Tabii ki hayır! Hatta oldukça keyifli ve başarılı bir iş. Gerçek hayattan esinlenilmiş bir kadın avukatın hayatını, İtalya’nın 19. yüzyılında izliyoruz. Dönem dizisi? Var. Feminist bir bakış açısı? Kesinlikle var. Etkileyici bir başrol? Bolca var. İlk sezonu resmen soluksuz izledim; cinayetlerin çözümü, kurgunun akıcılığı, ve Lidia’nın kararlılığı beni büyüledi. Ama ikinci sezonda, şahsen konunun biraz gereğinden fazla uzatıldığını hissettim. Bu, tamamen benim kişisel tercihimle alakalı. Yoksa dizinin hala sağlam bir hikâyesi var. Ancak dizinin en vurucu yanı, Lidia’nın dönemin baskıcı düşünce yapısına ve kültürüne karşı verdiği mücadele. Sürekli “kapılar suratına kapanırken” bir yol bulmak zorunda kalan Lidia kendini var etmeye çalışıyor. Bu, belki de dizinin en özgün ve etkileyici yönü. Kısacası, Lidia Poët, güçlü kadın karakterlerden ilham almak isteyenler ve dönem dizisi sevenler için çok iyi bir seçenek. Ancak benim gibi dedektif hikâyelerine karşı sabrı sınırlı olanlar için ikinci sezon biraz zorlu olabilir. Yeri geldiğinde düşündürücü, yeri geldiğinde keyifli. İzlerken gözleriniz de beyniniz de bayram ediyor, ama bir de şu bölümler fazla uzamasaydı…