Raf Yorumu: mewberry (@mewberry)

- 09.12.2024 - 11.12.2024 - Oscar Wilde, İrlandalı oyun yazarı ve şairdir. Kendisi, yaşadığı dönemin katı anlayışlarından ötürü yargılanıp iki yıl hapse mahkum edilmiş. Bu kitabında güzellik teması oldukça fazla işleniyor. Kendisinin tek romanı buymuş. Oscar Wilde’nin anlatımını ve yazım…devamı- 09.12.2024 - 11.12.2024 - Oscar Wilde, İrlandalı oyun yazarı ve şairdir. Kendisi, yaşadığı dönemin katı anlayışlarından ötürü yargılanıp iki yıl hapse mahkum edilmiş. Bu kitabında güzellik teması oldukça fazla işleniyor. Kendisinin tek romanı buymuş. Oscar Wilde’nin anlatımını ve yazım tekniğini gayet beğendim hatta gerçekten de çok ince bir edebi zekası olduğu yazılarından belli oluyor. Zaten Mutlu Prens kitabını da oldukça beğenmiştim, o kitaptaki anlatımı daha yumuşaktı, burada daha karanlık ve melankolik bir anlatım görüyoruz. Bu kitapla birlikte, Oscar Wilde’den 2 eser okumuş oldum. Konusu, önceden saf ve masum olarak nitelendirilen bir insanın, zamanla yozlaşarak kibir ve bencilliğe teslim olmasını anlatıyor. Bunu da kendisinin bir portresi yapılması üzerine, portresine bakarken hiç yaşlanmamayı dileyerek kendisine büyük bir ceza vererek yapıyor aslında. Dorian Gray, kendisini o kadar çok beğeniyor ki bir noktadan sonra kendini ilah olarak falan görüyor sanırım. Yani bu kitapta narsisizmin etkilerini görüyoruz. Bu kitabı okurken o dönemin şartlarını falan da bilmek daha iyi olurdu bence, ben tam olarak bilmediğim için kaçırdığım noktalar olmuştur diye düşünüyorum çünkü erkek arkadaşımdan öğrendiğim kadarıyla o dönemlerde Britanya’da kölelik ile mücadele ediliyormuş sanırım. Kitaptaki Lord Henry karakteri aşırı cinsiyetçi bir insandı. Kadınlar hakkındaki söylemlerini hiç beğenmedim, kendisi bana bilge bir insan olmaktan ziyade ukala bir insanmış gibi geldi. Kitapta bağlandığım bir karakter olmadı resmen. Özetle, kibir ve egodan yansımalar görmek isterseniz bu kitap oldukça nokta atışı olacaktır. Bence okunması gereken kitaplardandır. Sayfa 101’de Sibyl’in sözleri beni gerçekten çok etkiledi, sanırım kitaptaki en beğendiğim kısım oydu. “İnce dudaklı Akıl eski bir koltukta oturup dile gelmiş, tedbirli davranmanın öneminden dem vuruyor, yazarın “sağduyu” diye adlandırmayı tercih ettiği “korkaklık” kitabından alıntılar yapıyordu.” “Öyle bir devirde yaşıyoruz ki insanlar bilge olamayacak kadar çok okuyup güzelliklerini koruyamayacak kadar çok düşünüyor.” “Mutluyken hep iyi insan oluruz; ama iyi insan olduğumuzda illâ mutlu değilizdir.” Puanım: 7/10