Raf Yorumu: samedov (@sametskywalker)

Spoiler içeriyor bir yazarsınız, kahramanınız ne yazarsanız onu yaşıyor. bu durumda ölümle sonuçlanan bir son yazar mıydınız? diğer tarafta kahramansınız, ölümünüz, başarılı bir yazar tarafından çok şiirsel ve manidar yazıldığı için sadece bu sebepten ötürü bu sonu kabullenir miydiniz? film sizi böyle…devamıbir yazarsınız, kahramanınız ne yazarsanız onu yaşıyor. bu durumda ölümle sonuçlanan bir son yazar mıydınız? diğer tarafta kahramansınız, ölümünüz, başarılı bir yazar tarafından çok şiirsel ve manidar yazıldığı için sadece bu sebepten ötürü bu sonu kabullenir miydiniz? film sizi böyle sorulara sürüklüyor. özgün ve farklı bir fikirden yola çıkmış, enteresan bir o kadar da keyifli bir film. bu tür filmlerden daha fazla keşfetmeliyim. filmlerde aşırı derecede daha önce izlemiş hissi yaşamayı sevmiyorum. ama bu film tamamen yeni bir bakış açısı olduğunu hissettirdi. karakterlerin aksanları çok iyiydi. başrol kadın karakterlerde güzel ve çekiciydi. maggy glyheanhall aşırı sevimli. ayrıca profesörün odası cennet gibi bir yerdi. duvarları kitaplarla bezenmiş, sanatsal açıdan da kaliteli düzenlenmiş bir oda. ben olsam oradan çıkıp eve gitmeyi düşünmem. filmin sonu farklı olabilir miydi bilmiyordum ama olması gerektiği gibi bitseydi filmin umut verici, hissettirdiği güzel duygulara ters düşerdi. aslında derinlerde tanrı - kader ilişkisine de değiniliyor gibi ama film bu konuda fazla done vermeyerek alt metinle izleyici boğmamış. ama ben biraz değinmek istiyorum. harold karakteri yazarın yazdıklarını yaşamıyor aslında, bir şeyler yapıyor, yaptıkları hikaye oluyor. kader anlayışımız gibi. yaratıcımız bize şunu yap demiyor, onu yapacağımızı zaten biliyor aslında biz yaşadıkça da kaderimiz şekilleniyor. bu bağlantı da güzeldi. filmin her karakteri filme katkı sağlamış ve keyifli hale getirmiş. kirazın tadı filminde intihar etmeye gidip kiraz yerken intihar etmektense vazgeçen bir adam vardı. biraz onu anımsattı sonu. bazen küçük sebepler koca bir ömrün bitmesine engel olabilir. hayat telaşı içinde insanların çoğu ölümü unutuyor ama bir hatırlasa belki de o zaman gerçekten yaşamaya başlayacak. hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak üstümüzde ağır bir yük oluşturuyor. velhasıl kelam film izlenmeye kesinlikle değer. umarım izlersiniz.