Raf Yorumu: marulzel (@marulzell)

İçimi Dökmeyi Seviyorum İçimi dökmeyi seviyorum ama kağıtlara İçimi dökmeyi seviyorum O yeşillenmiş dalları ile beraber Gül kokulu içimi Ama kağıtlara kitaplara Kara göğe üç taş oynayan el kadar bebelere Toprağa ölümün kardeşine Dökmeyi seviyorum içimi Hiç benden değilmiş gibi…devamıİçimi Dökmeyi Seviyorum İçimi dökmeyi seviyorum ama kağıtlara İçimi dökmeyi seviyorum O yeşillenmiş dalları ile beraber Gül kokulu içimi Ama kağıtlara kitaplara Kara göğe üç taş oynayan el kadar bebelere Toprağa ölümün kardeşine Dökmeyi seviyorum içimi Hiç benden değilmiş gibi Yarın acısı geçecekmiş Hatrı kalmayacakmış gibi Ben küçükken elma toplardı annem Çay yapardı bize onlardan Elleri elma kokardı ondan hep Ne zaman elma kokusu alsam Annemin ellerini hatırlatır Sonra ben ağlarım Annemin ölümünü hatırlatır diye Bin yıl geçse de unutulmaz ya o koku O eller ki çayır bayır Allah'la beraber hep Babamı hiç anlatmadım onlara Anlatırsam onu herkes tanır diye korktum Tanırlar da benden çok seveni olur diye Babam ya işte En çok ben severdim onu Öyle kalsın Onu sadece en çok ben seveyim Ben istedim hep Annemle babamı ölümsüzleştireyim diye Kanat yaptım onlara düşlerimden Uçsunlar istedim kötülük onları hapsetmesin Ölüm onlara bulaşsın istemedim Anayla Baba insanoğlu muydu İnsansız baharlar getirmek istiyordum Çok sigara söndü bu topraklarda Ondan buranın havası boğuktur İçen içini de dumanıyla beraber bırakır Ben ağzıma sürmem cigara Babama söz vermiştim Acılar omzuma tek tek bindiğinde bile Babam için içmedim. Sonra bir adam geldi Karanlık değildi ama aydınlık da Üstü karalanmış altında onca ruh Hepsi ayrı işler yaptırdılar bana Ölümsüzlüğü bulmak isteyen bu küçük kıza Ölümü buldurmak istedi o ruhlar Kız üstünü çizdikçe daha da çoğaldılar Susmadılar Onun saçlarını yediler Uzun örgülü saçkarı vardı annesi örerdi Babası öperdi saçlarının uçlarını Ruhlar o saçları yedi çiğnedi söktü Kafasında koca bir delik açıldı Şimdi bana bakıyorlar insanlar Anlamıyorum onları Kafamın ortasında İşte tam orada bir delik varmış İçi kapkaranlık değil ama aydınlık da değil Öyle diyorlar ama merak etme inanmadım Ben hala babamın annemin elma kokulu kızıyım Elma kokusunu tanıyan kızıyım Kafamın ortasını hissetmiyorum Çünkü orada yok olmuş anılarım var Kötülerini sileyim derken iyiler de gitmiş Ondan ölümsüzlüğü bulamadım Annemle babamın ölümünü de Ama onları çok sevdiğim kısımları buldum Ve alıp duvarıma astım Kafamın ortasındaki delik büyüyüp beni de yemeden önce Duvarıma bakacağım öylece Annemle babama bakacağım Elma kokulu ellere Uzun saçlarıma Sadece anne babasını seven o küçük kıza bakacağım Korkma Yaşadığım müddetçe ona iyi bakacağım. Elif Turcan.