Raf Yorumu: Milo (@miloattime)

Filmimiz vahşi doğaya kazara düşen robotumuzun oraya uyum sağlama sürecini konu alıyor. Bence ailecek izlenecek filmlerden, herkes kendince bir şey bulabilir. Ama çocuksu mu, evet, oldukça. Aslında bir yandan gerçek hayat gibiydi. Dünyaya geliyoruz, uyum sağlamak için çelimsiziz. Sonra bizi…devamıFilmimiz vahşi doğaya kazara düşen robotumuzun oraya uyum sağlama sürecini konu alıyor. Bence ailecek izlenecek filmlerden, herkes kendince bir şey bulabilir. Ama çocuksu mu, evet, oldukça. Aslında bir yandan gerçek hayat gibiydi. Dünyaya geliyoruz, uyum sağlamak için çelimsiziz. Sonra bizi büyüteceği iddia eden iki tecrübesiz yetişkinin eline veriliyoruz. Biri hiçbir şey bilmemekten endişeli, araştırıyor, inceliyor, özel hocalar tutuyor. Diğeri onu destekleyip her şeyi bildiğini söyleyerek güven sağlıyor ama aslında o da bilmediğinin farkında, biraz daha işi doğaya bırakmaktan taraf. Sonra bir çatının altında bu insanlar sana yuva denen şeyi veriyor, hatalar yapıyorsunuz karşılıklı, bazen iletişime geçerken güçlükler yaşıyorsunuz... Filmi anlatıyorum hâlâ, evet. Yuva olmayı, aile olmayı anlatan keyifli bir filmdi. Hayvanlar tarafından anlaşılmayan ve onları anlamakta zorlanan Rose'un uyum süreciydi. Bazen kendi yazılımımızdaki iletişim becerileri vahşi yaşamda yetersiz kalabiliyor. Yazılımın sınırlarından çıkıp kendi kodunu tekrar yazmaya başlamak yeni bir dünya açıyor. Kolay da değil hani. Rose gibi mekanik bir analiz sürecimiz yok. Geçmişin getirdiklerine, geleceğin endişelerine düşmemiş henüz. Bir görev edinmiş ve layıkıyla onu yapmaya çalışıyor. Sevdiğim bir sözü de araya sıkıştırmış olayım bu vesile ile: "Başarımın sırrı, saçlarımı tararken saçlarımdan başka bir şey düşünememedir. " Georges Clemenceau Belki ancak bu şekilde ana odaklanarak gelişmek ve güncelleme almak mümkündür. Öncesi sonrası düşünmek sistemi kasıyor. Ve Tilkinin annesinin yetiştirme tarzını çok sevdim. Yüzmen mi gerekiyor, suya at. Uyuması mı gerek, kafasına vur. İşin esprisi bir yana, tilkinin trajikomik tarzı iyiydi. "Ya sana bir şey söylemem gerekir ve orda olmazsan?" bu söz, birini sevince yaşanan asıl endişedir bana kalırsa. Belki annesinden yeterince şefkat alamamış ama bu, sevgi duymasına engel olmamış. Tilki adamdır. Rose'un wifisidir. Dün iftarda izlemek için sakin bir şeyler aramıştım. Yarısında uyuyakalınca bugün yemek yaparken ancak bitirebildim. Ciddi bir şeyler izlemek istemezseniz, sakinlik ararsanız olabilir ama çocuk filmi. Tavsiye ederim, iyi seyirler.