Raf Yorumu: Seris_Comment (@seris

Frances Kendi Karanlığının Mahkûmu: Frances Frances yalnızca bir biyografi filmi değil, aynı zamanda sistemin öğüttüğü, toplumun dışladığı bir kadının iç parçalayan portresi. Hollywood’un cazibeli vitrininde yer bulamayan, kendi fikirlerini dile getirdiği için “anormal” damgası yiyen Frances Farmer’ın hayatı, film boyunca…devamıFrances Kendi Karanlığının Mahkûmu: Frances Frances yalnızca bir biyografi filmi değil, aynı zamanda sistemin öğüttüğü, toplumun dışladığı bir kadının iç parçalayan portresi. Hollywood’un cazibeli vitrininde yer bulamayan, kendi fikirlerini dile getirdiği için “anormal” damgası yiyen Frances Farmer’ın hayatı, film boyunca adım adım içimize işliyor. Jessica Lange, Frances’i öyle bir canlandırıyor ki, oyunculukla oyuncunun ruhu birbirine karışıyor. Frances’in gençlik yıllarındaki başkaldıran enerjisi, annesiyle olan zehirli ilişkisi ve akıl hastanelerinde yaşadığı insanlık dışı uygulamalar Lange’in mimiklerinde, bakışlarında ve beden dilinde hayat buluyor. Seyirci, Lange’in performansı sayesinde Frances’in acılarına sadece tanık olmuyor; onları içselleştiriyor, hissediyor ve zaman zaman boğazında düğüm hissediyor. Sam Shepard’ın hayatındaki önemli erkek figürlerinden biri olan Harry’yi canlandırması da filme derinlik katıyor. Ancak bu hikâye, her şeyden önce bir kadının hikâyesi. Güzel, yetenekli ama “itaatkâr” olmadığı için sürekli bastırılan, sonunda da sistemin “akıl hastalığı” damgasıyla susturmaya çalıştığı bir kadının… Film, bir yandan dönem Hollywood’unun arka planını sunarken, diğer yandan kadının sesi duyulmadığında neler yaşanabileceğini tokat gibi yüzümüze çarpıyor. Frances’in yaşadığı zorla hastaneye yatırılmalar, elektroşok tedavileri, hapis hayatı gibi trajediler, seyircinin vicdanına saplanan bir çivi gibi. Jessica Lange’in bu filmle Oscar’a aday olması tesadüf değil; çünkü bu sadece iyi bir oyunculuk değil, gerçek bir ruhsal dönüşüm. Frances Farmer’ın o kırık, paramparça iç dünyası öylesine geçiriliyor ki izleyiciye, film bittiğinde insan uzun süre sessiz kalmak istiyor. Frances, sadece bir yaşam öyküsünü anlatmıyor; bastırılan kadınların, sistemin çarklarında ezilen bireylerin çığlığını tarih boyunca yankılandırıyor. Ve bu çığlığı Jessica Lange sayesinde hâlâ duyabiliyoruz.