Pluviophile☔️ (@pluviophile01)

Neydi sevgi? Dış mıydı, yoksa iç mi; zahir miydi, yahut şifa mı; kalıp mıydı, yoksa can mı? Var olmak mı, varlıktan geçmek mi? Sahi sevgi neydi…?

pluviophile01 1 week ago

“Sahi, neydi aşk? En güzel O mu oluyordu her defasında? Unuttum... Bakamamak mıydı gözlerine, Yoksa kaybolmak mıydı sevgilinin gözlerinde? O derken dahi hızlı çarpması mıydı kalbin? Yoksa görünce O'nu, titremek miydi bedenin? Sevgiden de öte, koşulsuz bir şekilde karşındaki insana…devamı

pluviophile01 3 weeks ago

Sol Ayağım

Christy Brown

114 Gönderi

Doğuştan beyin felçli olan; Chirsty Brown' un 1944'te sol ayağını kullanarak yazdığı yaşam öyküsü. Yazarın bu kitabı sol ayağını kullanarak yazdığını öğrendiğimde kendi içimde sessizliğe büründüm. Okuduğum en kıymetli kitaplardan birisiydi. Çünkü bu kitap sol ayakla haftalar, aylarca emek verilerek…devamıDoğuştan beyin felçli olan; Chirsty Brown' un 1944'te sol ayağını kullanarak yazdığı yaşam öyküsü. Yazarın bu kitabı sol ayağını kullanarak yazdığını öğrendiğimde kendi içimde sessizliğe büründüm. Okuduğum en kıymetli kitaplardan birisiydi. Çünkü bu kitap sol ayakla haftalar, aylarca emek verilerek yazılmıştı. Duygusal fırtınaların arasında bolca kalan Christy, kimi zaman kardeşlerine, kimi zaman hastanede tedavi görürken karşılaştığı birine, öğretmenine... hayranlıkla bakıyor. Gözümüzde öyle resmediyor ki acılarını; biz de aynı acıları hissetmiş gibi oluyoruz. Zweig'in hiçlik korkusunu yaşıyor çoğu zaman. Ama öyle muhteşem müttefikleri var ki ; düşmesine izin vermiyorlar Christy'nin... Kardeşlerinin onu eğlendirmek için yaptığı şeyler... Babasının koşulsuz desteği... Annesinin gökyüzü kadar geniş, uçsuz bucaksız şefkati... Gözyaşlarının yerini unutanlara da yardımcı olabilir. Masumiyet mürekkebine batırılarak yazılmış tüm harfler yüreğinize işliyor. Kitabı sol ayağıyla yazan Christy’den öğrendiğim şey şu ki, içimizde doğuştan gelen cevheri dışarı çıkarmanın yolu koşulsuz sevgidir. Annesinden gördüğü koşulsuz sevgi ve alakanın güdümünde yazarımız, hayata tutunmakla kalmamış birde dünya çapında eserler ortaya çıkarmış. “Eyyy sevgi..!! Sen nelere kâdirsin” demeden edemedim doğrusu. Otobiyografi kitaplarla çok aram yoktur ama bu kitap bakış açımı değiştirdi diyebilirim. Umudun, azmin, gayretin, başarmanın, zihinlerdeki ve bedenlerdeki engellerin aşılabileceğinin ve hayata tutunmanın örneklerinden birini okuyacağınız güzel bir otobiyografi. Bu kitap hayatımızda ne olursa olsun yılmamamız gerektiğini her şeye rağmen direnmeyi ve azimli olmayı çok güzel bir şekilde anlatan tam anlamıyla başarının eseri olarak hafızalarda yer edinebilecek bir başyapıt. Sol ayağıyla olan bağını öylesine güzel ve akıcı bir dille anlatmış ki kesinlikle bir solukta okuyabilirsiniz. Şiddetle değil, güzellikle tavsiye ediyorum. Okuyun, okutturun…✍️🌷

pluviophile01 3 weeks ago

“Ehline denk gelmeyen her şey ziyan olur. Can da, İnci mercan da. Herkes aynı değil ki azizim Yüzlerce kalbi ziyan eden de var, Bir kalbi yüz bin defa seven de.” 🍂

pluviophile01 4 weeks ago

Güneşi Uyandıralım

Jose Mauro de Vasconcelos

46 Gönderi

"İnsan neden büyüyordu sanki?" (Syf 232 ) Aslında kitap hakkında uzun uzun anlatacaklarım yok; çocuk olan, çocuk kalan tüm yürekler severek okuyacak, kendilerine dersler çıkarıp yavrularına en güzel miras olarak sevgi bırakacaklarına bir kez daha iknâ olacaklardır. Çocuk kitabı olarak…devamı

pluviophile01 1 month ago

Bazen kötü hissetmek iyidir, zaman zaman kırılmak. Her zaman herkesin olmanı istediği o neşeli kişi olmamak sorun değil. Kimseyle konuşmak istememek de öyle. Gözyaşlarını tüketinceye kadar kalbinin ağlamasına izin vermek de sorun değil. İnsan olmak güzeldir. Sevgiyle, saygıyla ve insanca…devamı

pluviophile01 1 month ago

Herkesin zihninde bir anı mahzeni vardır. Anılarının mahzeni. Ben de açıyorum kilidini. Bir hikaye kitabı geçiyor elime. Yarım kalmış bir bahar hikayesi. Tamamlanmayı bekliyor yıllardır, belki asırlardır. Hikayenin son cümlesini yazdığını zanneden yazar aslında daha başlangıç yaptığının farkında bile değildi…devamıHerkesin zihninde bir anı mahzeni vardır. Anılarının mahzeni. Ben de açıyorum kilidini. Bir hikaye kitabı geçiyor elime. Yarım kalmış bir bahar hikayesi. Tamamlanmayı bekliyor yıllardır, belki asırlardır. Hikayenin son cümlesini yazdığını zanneden yazar aslında daha başlangıç yaptığının farkında bile değildi belli ki. Hikayenin en can alıcı kısmında gözlerim buğulanıyor, damlalar dökülüyor sayfalara dökülüyor da yazılar bulanıyor birbirine. Kahramanı terk etmiş bir hikaye elden ele dolaşıyor, dolaşıyor da bir sahip çıkanı bulunmuyor. Kaçmış olmalı baş rol. Niye (?) diye tırmalıyorum aklımı. Niye kaçar insan en sağlam olunması gereken anda? Anlaşılmıyor mu hakikat? Anlamak için yetersizdi belki vicdanlar. Sahi anlamak için pare pare olmuş ciğer gerekti değil mi? Bizse vicdanımızı son açık artırmada satışa sunmuştuk çoktan. Tahterevallinin iki ucuna yerleştirdiklerimiz arasında gaye-i hayal en hafif taraf mıydı yoksa? Ondan mıydı rahmet yağmurlarından kaçış.. Yağmur damlaları rahmet ufkundan dökülen merhamet katreleri olarak inerken ufkumuza, biz çalı çırpının ardında saklanıyoruz bilinçsizce. Çünkü aklımızı, bilincimizi camdan bir kutuya kitleyip evimizin en güzel köşesinde sergilemeye koyulduk misafirlerimize. İmrenmeli, takdir etmeliydi herkes zekamızı. Alkışlanmaktı sanki kalbimizin ilacı. Günden güne ışığının kısıldığını bilmiyorduk. Karanlıkta kalan kalbimiz, kasvet çamurlarında boğuluyordu. Vicdanımız ve sadakatimizse sessiz çığlıklar arasında kalakalmıştı. Elimdeki hikayeyi tamamlamak isteyen, meşakkatli bu yolu seçen sayısı belirsiz yiğit var biliyorum. Karanlığın ortasında ışığı baharı getirmek isteyen, çırpınanlar… Şimdi haddime düşmeyerek gel diyebiliyorum sadece; gel karanlıkta kalmasın, kalbimiz ışığı sönmesin vicdanlarımızın. Sessiz çığlıklarda boğulmasın yüreğimiz. Bizim halimiz sevgili dostumun da dediği gibi 'İnsanın bu yaptığı kıyamet koparken oyuncak oynamaya benzer.' Gel kaçmayalım rahmet yağmurlarından. Tüm kelamların üstünde olan kitabımızda da söylendiği gibi ''Kalplar ancak ALLAH'ı anmakla mütmain olur.'' (Rad suresi 28.Ayet )

pluviophile01 1 month ago

Yeşil Yol

Stephen King

12 Gönderi

Sığ bir eser değil, son derece derin bir okyanus Yeşil Yol. İnsanlığı konu alıyor; kötüsüyle ve iyisiyle. Küçücük bir koğuşta geçen hikayesiyle bizi bize anlatıyor. Belki de tarihin en içten ve dürüst romanlarından biri. Teknik açıdan kusursuz olduğu gibi duygusal…devamı

pluviophile01 1 month ago

Dervişin Teselli Koleksiyonu

Mecit Ömür Öztürk

3 Gönderi

Dervişin Teselli Koleksiyonu... Çeşit çeşit yaraları var değil mi insanın? Kabuk bağladıkça dokunulan, dokundukça kanayan, kanayıp kabuk bağlayan ve sonra yine aynı döngüden geçen... Manevi yaralar... İşte bu kitap kendi tabiriyle "manevi yaralara merhem" niteliğinde.Diğer yaralar geçiyor çünkü. Yürektekiler baki...…devamı

pluviophile01 2 months ago

Günün sorusu:) Fark Nedir? Bugünkü sen ile, 2 yıl önce ki sen arasında ki en büyük fark nedir?