ege. (@rioba)

Aylar önce hayatımın büyük şaşkınlığını yaşamaktaydım. Hayatımda ilk defa kitap okuyamıyordum. Belki dünyadaki başka ihtiraslar, belki de akıl havada geçirilen günlerden ötürü duygularımın üzerinde bıraktığı etki sebebiyle.. Okuyamamın nedenini anlayamasam da müthiş bir vicdan azabı çekiyor, defalarca okumaya çalıştığım herhangi…devamıAylar önce hayatımın büyük şaşkınlığını yaşamaktaydım. Hayatımda ilk defa kitap okuyamıyordum. Belki dünyadaki başka ihtiraslar, belki de akıl havada geçirilen günlerden ötürü duygularımın üzerinde bıraktığı etki sebebiyle.. Okuyamamın nedenini anlayamasam da müthiş bir vicdan azabı çekiyor, defalarca okumaya çalıştığım herhangi bir kitaplara utanıp sıkılsam da boynu bükülebilecek bir çiçek muamelesi yapıyor, içimdeki değişik hislerle birlikte kenara koyuyordum. Olduğu gibi söylemek gerekirse, kapağını açıp kapatmam bir oluyordu. Hülasa -bu denli ehemmiyet verdiğim kitaplara arkadaşlık edememek- hürriyetine kavuşamamış bir kuş gibi içimi burkuyor, mamafih ulaşamadığım yerleri muhayyel ettiriyordu. Ta ki Sabahattin Ali ile tekrar bir münasebet içerisine girene kadar. Sabahattin Ali beni her zaman büyük bir saadet kuyusuna atmış mühim insanlardan biri oldu. Arzu etmediğim, belki ihtimalini bile düşünmeye teşebbüs etmediğim duygulara riayet ettirdi. Nahif cümleleri, fikirleri ve kalemiyle beni bütün kasvetlerin içinden alıp çıkaran, içimde bulunan bütün kudreti önüme seren, bilhassa müteessirli duygularımı açığa çıkardığı vakitler olsa bile beni müsterih birine çeviren, her şeyiyle beni tesiri altına alıp teskin etmeye çalışan biri oldu. İçimizdeki Şeytan aylar sonra bana tekrar itiyatlarımı elde etmemi sağladı, ayrıca eserde bazı tafsilatlara tesadüf etmek içimdeki farklı yerlere pencere açtırdı. Azizim, konusunu anlatacağım bir kitap değil bu, ne anlattığından bahsedip geçebileceğim bir yazar değil... Hayatımda ilk defa kalem aldım ve altını çize çize okudum bir kitabı. (Yetmedi post-it bile yapıştırdım, böylece mükemmel bir detay olan Sabahattin Ali denilen bu adam bana başka alışkanlıklar da kazandırmış oldu artık.) Başka yerlerde gördükçe içimi hep bir garip eden o çizgiler bilhassa huzur çukurunun içine attı beni, belki de kitabın tesirinin peşimi bırakmaması arzusu içinde boğulduğum için yaptığım şeydi bu. Mütemadiyen günlerde açıp altını çizdiğim cümleleri kaderimi çizmiş gibi büyük dikkatle okuyacağımı biliyorum. Okusanız sizin de bu kadar çok seveceğinizden emin olduğumdan değil, ileride bugünleri daha rahat tasavvur edebilmek için yazacağım bunları. Beyefendi yapıtlarıyla öyle karşılıyor ki bizi, son sayfayı okuyup kitabı kapattığınızda içinizde güneşli bir havada fırtına kopuyormuşçasına oturduğunuz yerde kalıyorsunuz. Sükunet içindeki bütün yeknesa benliğiniz, ses tellerini aşacak düzeyde içinden bağıran bir başka sükunet içindeki mahlukata dönüşüyor. Bütün zıtlıklarıyla dünyayı daha sair gözlerden fark ediyorsunuz. Onları tanımlamak da en melun işlerden bile müşkül durumda bırakıyor. İçimizdeki Şeytan.. Bu kadar basit bir konu, nasıl bu kadar derin duyguların etkisiyle yazılabilir, nasıl bu kadar okuyucuya hissettirilebilir? Sabahattin Ali sen nasıl bir insansın? Kendi içimizdeki kişiyle mükameleye neden olan, başımıza gelmiş olan şeylerin ve gelecek olan şeylerin ihtimali üzerine insanı uzun uzun münakaşa ettiren bu kitapla insan neler neler düşünmüyor... Bile bile buz yeyip hasta olan insan, bile bile bunları mı düşünmeyecek? Kaldı ki hasta olmayacak? Hem de gerçek hasta... İnsan nasıl tanzim edecek düşüncelerini? Acıklı vaziyet içerisinde sürünüp gidecek, intizamsız şekilde devam edeceğiz. Evet, evet.. ancak bir insanın muktedir olduğu en iyi şey budur. Karakterleri anlamaya çalışırken siz de en az olanlar kadar büyük çelişkiye atılıyorsunuz. Böyle olmak zorunda mıydı, diye düşünerek yazara isyan ediyor, sonra hayattaki kusurlu şeyleri aklınıza getirerek her şeyi kabulleniyorsunuz. Her zaman olmasını umut ettiğimiz şeyler başımıza gelmiyor. Bir çocuğun istediği balon, bir adamın istediği iş, bir kadının istediği sevgi.. Sabahattin Ali iyi olmasını umduğumuz her şeyi ters köşelerle tamamlıyor, bir şeylerin peşini bırakmayı insana kabul ettirirken aslında her şeyin ne kadar kolayca olabileceğini ama zor geldiğini fark ettiriyor. Pipetle içtiğimiz bir içeceği yavaşça içebiliyoruz, ama o içeceği bile pipetin içinden yavaşça geri bırakamıyoruz, heves ettiğimiz şeyleri mi yavaşça bırakabileceğiz? Hangi mahlukat bunun doğru olduğunu düşünür de muhayyile aleminde iyi olmayı umut eder? Hayattaki her şeyin aslında kusurlu olduğunu daha iyi fark ettiğinizde sorumlu olduğunuzu hissetiğiniz şeylerin sayısı artıyor ama hafifliyorsunuz. Sabahattin Ali bana bunları yaşattı ve öğretti. Birçok defa cevaplarını kelimeleri sıralayarak değil, hissederek bulmaya çalıştığım sualler sordurttu. ••• Bırakın yarını, bir saniye sonrasını bile büyük bir değişiklik içinde yaşama isteğine, vücut bulup karşına geçse yumruklarla yüzünü dağıtabileceğin -bazıları vardır ki karşısına geçebilse sadece yüzüne bakmakla yetinir, hatta belki ona hayranlık duyabilecek kadar fena bir mahluktur- bu kafanın içindeki sesle yapılan savaşa rağmen kolunu kıpırdatmasına bile engel olan, insanın içine çöken bu ağırlığın nedeni nedir? Nedir bu arkamızda hiçbir iz bırakmadan, not dahi yazmadan intihar etme isteği? Nedir bu içimizdeki yaşam isteği, neye inanıp güvenerek devam edebilme arzusu? Bakıldığında ikisi de aynı şey değil mi? İkisi de belirsiz, ikisi de acı dolu, ikisi de belki de insanı pişman eden şey değil mi? Sevgi-nefret, iyi-kötü, doğru-yanlış... şöyle salim bir kafayla düşünüldüğünde aynı şey değil mi hepsi? Nedir içimizdeki bütün duyguları yaşatmak ve öldürmek arasındaki bu çizgi? Nedir yapmadığımız ve yaptığımız her şeyin sebebi?.. Daha başka hangi hüzünlü duyguların baş köşelere oturduğundan bahsetmek isterdim de, kime ne faydası olacak bazı çırpınışların? Olmayacak iş... ♪ Evgeny Grinko - It's Foggy Today 📖 "Gözümüzü kör eden yedi renktir, kulağımızı sağır eden sesler, ağzımızı paslandıran yediklerimiz, kalbimizi önce coşturup sonra durduran sonsuz koşmalarımızdır. Yüksek insan dışına değil, içine kıymet verendir." 📖 "Bana dünyanın hakikaten suratına tükürülmeye bile değmez olduğunu ve bu dünyada suratına tükürülmeyecek bir tek, ama bir tek insan bile bulunmadığını sağlam bir şekilde ispat ettin." (Bu kısımda kalbim yere fırlatılarak binlerce parçaya ayrılan cam gibiydi. Sahiden dünyanın altında kalmış gibi hissetmiştim. Kitapta beni mahveden en büyük konuşmalardan biriydi.) 📖 "İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir." 📖 "Acaba şu an ne düşünüyor? Herhalde beni değil... Niçin? Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki? Her şeyi..." 📖 "Dünyada şimdi onunla yan yana bulunmamamız kadar mantıksız ve lüzumsuz ne vardır acaba?" 📖 "Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var..." -İçimizdeki Şeytan / Sabahattin Ali

rioba 4 months ago

The Walking Dead

Frank Darabont

249 Gönderi

17.11.2036 "Sonra da işte, BİTTİ. Şaka maka bitti hani yani, öyle böyle değil. Bitti. Gerçekten, bitti." *2 saat önce...* "Sen tabii daha dünyada yoksun o zamanlar, var ya babanla yakın ikililerdeniz böyle. Sen de Carol-Daryl. Ben diyeyim Natasha-Clint. Salak saçma…devamı17.11.2036 "Sonra da işte, BİTTİ. Şaka maka bitti hani yani, öyle böyle değil. Bitti. Gerçekten, bitti." *2 saat önce...* "Sen tabii daha dünyada yoksun o zamanlar, var ya babanla yakın ikililerdeniz böyle. Sen de Carol-Daryl. Ben diyeyim Natasha-Clint. Salak saçma günler geçiriyoruz, ama sarıyor bir yandan da. Diziyi bitirişimizden 2,5 yılı geçkin bir süre önce bir hal etmeye karar vermiş, The Walking Dead izlemeye başlamıştım. Senin peder durur mu hiç? (🙂‍↔️) O da başlama muhabbetleri açınca, 'abla lütfen ben de ben de' diye ağlayınca dedim, gel lan. İşte o uzun serüven öyle başladı. Dizinin kakasını çıkardık, yıllarca izledik, ya da izleyemediğimiz için o gün o haldeydik. İzledik, konuştuk, ağladık, güldük, sövdük, yeri geldi heyecandan ayaklara kalktık, müzikleri geri sarıp sarıp dinledik yine de bokunu çıkardık. Her şeye rağmen onun çok da bir önemi yoktu, bizim için bir efsaneyi gerçekleştirmiştik biz. Şimdi sana dizinin konusunu falan hiç anlatamam sorma, biraz daha büyüyünce izletirim ben sana. Ama eve dönmeden önce sana diyeceğim birkaç bir şey var, artık öğüt mü dersin tecrübe mi dersin bilemem. Büyüyünce olacaksan iyi bir insan olacaksın. Yaşayarak öğreneceksin çoğu şeyi. Karanlıktan gelecekler, sen aydınlığınla yeneceksin herkesi. İleride olacaksan Rick gibi olacaksın: Gerekirse lider olacaksın sevdiklerine, yol göstermeye çalışacaksın. Öyle sahip çıkacaksın ki ailene, her şeyi yapacaksın. Öğreneceksin, büyüyeceksin. Yeri gelecek hata da yapacaksın, yanlış da düşüneceksin. Ama yolun sonunda hep merhamet arayacaksın. Sonra Carol gibi olacaksın: Günü geldiğinde öyle bir değişeceksin ki, zor günlerde göreceksin neler yapabildiğini. Bazen kafana esecek, sakinlik arayacaksın. Ama hep değer verdiklerini korurken bulacaksın kendini, öyle içten bağlanacaksın ki bazılarına, ne onlar seni bırakabilecek, ne de sen onları. Kaybetmekten hep korkacaksın. Ama savaşacaksın, hiçbir zaman ümidini kesmeden yaşayacaksın. Sonra Daryl gibi olacaksın: Öyle güzel seveceksin ki herkesi. Önemsediğin bir insanı gördüğünde bakışların bile değişecek. Bazen bir şeylerin suçlusu olduğunu düşüneceksin, elinden daha iyisi gelirdi belki diye pişman olacaksın. Zorlayacaksın, en çok da kendini. Sevdiğin kişiler için öyle büyük fedakarlıklar yapmak isteyeceksin ki; seni önemseyen, durdurmaya çalışan biri çıkmadıkça karşına, yoluna devam edeceksin. Maggie gibi olacaksın: İçindeki bütün acılara rağmen devam etmeyi öğreneceksin. Neyi kaybedersen kaybet, hep tutunacak bir şeyler olduğunu göreceksin. Affetmek için zorlayacaksın kendini, deneyeceksin. Bazen de savaşların en büyüğünü vereceksin, kendi duyguların ve fikirlerinle mücadele edeceksin. Michonne gibi olacaksın: Eğer tanışırsan birileriyle, sahip çıkarsanız birbirinize doğru yolda, doğru şekilde savaşmayı öğreneceksin. Çabalayacaksın, bazen tek başına yürünecek yollara sapacaksın, bazen insanlarla birlikte sıcak hislerle yürüyeceksin o yolu. Ne olursa olsun, yine de vazgeçmeyeceksin. Her şeyi yapmaya hazır olacaksın. Her zaman barış peşinde koşacaksın. Sonra olacaksan Glenn gibi olacaksın: İçinde öyle büyük bir çocuk olacak ki, şartlar ne olursa olsun o mutluluğun peşinden gitmeyi bileceksin. Son gününe kadar gülümseyerek yaşayacak, sevdiklerine kendini iyiliklerle hatırlatacaksın. Güzel olacaksın. Sonra Carl gibi olacaksın: Her zaman yeni bir umudun, çok daha iyi bir dünyanın var olabileceğine inanacaksın. Cesaretli olacaksın, çabalayacaksın. En önemlisi de önce düşüneceksin, düşünmeyi bileceksin. Affedecek, ve eğer bir aile olunursa nelerin değişebileceğine dair her zaman inanç besleyeceksin. Ezekiel gibi olacaksın: Sonuna kadar sahip çıkacaksın. Mütevazı yaşayacaksın, arkanda hiçbir zaman kimseyi bırakmayacaksın. Her ne olursa olsun, gülümseyeceksin. Sonra Rosita gibi olacaksın: Herkes tam bittiğini düşünürken yeniden kalkacaksın ayağa, herkes çoktan pes etmişken, sen ellerini uzatacaksın yerde kalanlara. Kararlarından da hiçbir zaman dönmeyeceksin. Eugene gibi olacaksın: Araştıracaksın, öğrenmekten korkmayacaksın. Gerektiğinde güçle değil akılla yeneceksin karşında duranları. Cesaretini zihninle sağlayacaksın, sonsuz gücü kendi kafanda bulacaksın. Olacaksan Gabriel gibi olacaksın: Sorgulayacaksın. Bazen sorgulamaktan rahatsız olacaksın ama yolu öyle bulacaksın. Bir şeye inanacaksan da eğer, yürekten inanacaksın. Hatta var ya, ne kadar çok istemesen de bazen Negan gibi olacaksın. Bazen bir şeyleri korumak için büyük yanlışlar yapacaksın. Zamanı geriye döndürmek isteyecek, değiştirmek isteyeceksin ama yapamayacaksın. Onunla yaşamayı öğreneceksin, yolun geri kalanında doğruyu yapmak için mücadele edeceksin. İyi olabilmeyi de öğreneceksin. İşte böyle yani, biz zamanında büyük zorluklarla izledik. Ama güzel bir yolculuktu. Sonra da işte, BİTTİ. Şaka maka bitti hani yani, öyle böyle değil. Bitti. Gerçekten, bitti. Ona biz de inanamadık. Yani dizi bir türlü bitmedi diye sürekli hayıflanırdık ama işte orada hep izlenecek bi TWD olurdu, bilirdik. Neyse gel halacm ✨💅🏻🦄✨💖🌺✨💅🏻, inelim salıncaktan. Eve dönelim de baban sana kendi çapında da anlatır o zamanları. Sıkılırsan dinliyormuş gibi yap, ben sana daha güzel anlatırım sonra." :D 17.11.224 Neyse gelelim günümüze, neredeyse 3 yıla yakın bir sürede anca bitirebilişimizi konuşabilir miyiz biraz da 🗽 Sonlara doğru herkesin dediği gibi bariz şekilde dizi yavaşlıyor konusal olarak. Ama daha da genişletmek için yaptıkları belli bazı şeyleri. Devam filmlerine- dizilerine alt yapı olsun diye de yapılmış çoğu şey. (Çok da sezon sezon değerlendirmesini yapmayacağım, zaten anı olarak kalsın diye yazıyorum bunları da.) Her şeye rağmen ilk sezonlarından beri (ilk 7 sezon 🛐) keyif alarak izlediğim bir dizi oldu. Hatta çok iyiydi. Ayrıca dizi boyunca karakter gelişimlerine şahit olmak o kadar güzel bir şey ki, TWD içinde en çok sevdiğim olay bu olabilir. Karakter, tepkileri, olaylar içime çok işledi hep. İzlerken bir sürü yerde duygulandım, bir sürü yerde heyecandan oturamadım bile ve bir sürü yerde ağzım kulaklarımda güldüm, bir çok yerde gurur duydum. Daha da detay girmeyeceğim (40saat yazdıktan sonra kızlar), izlemeyenler izlesin. Mükemmel hislerle başlayıp, mükemmel hislerle bitti dizi. Darısı bizim diğer dizilere artık. Bayağı keyifli bir yolculuktu. Teşekkürler, Sayın Federal Bey Amca Kardeş 🐢✨ "You're my best friend." Carol demiş, ben demiyorum. 🗽 ♪ KALEO - Way Down We Go 🎬 "Her zaman umut vardır. Belki sende yok, belki burada yok ama birilerinde, bir yerde mutlaka var." "Merhametim, gazabıma galip gelir." "Senin gibi iyi insanlar her zaman ölür. Kötü insanlar da öyle. Ama aciz insanlar, benim gibi insanlar, dünyaya kök salarız biz." "Birbirimizi ne zaman bulduğumuzun önemi yok, artık bir aileyiz." "Çekip giden ben olabilirim ama terk eden yine sensin." "-Öğrendiklerinde kendilerini bayağı aptal hissedecekler. +Neyi öğrendiklerinde? -Yanlış insanlara çattıklarını." "Doğru seçenek bizi hayatta tutar. Bu kadar basit." 🎬 "Sen benim en yakın arkadaşımsın."

rioba 7 months ago

The Legend of Korra

Michael Dante DiMartino

13 Gönderi

♪ Jeremy Zuckerman - The Legend of Korra End Credits Elbette ki bu gönderiyi Avatar evrenine olan hayranlığımı dile getirmek için yazacağım. Avatar: The Last Airbender ile başlayan bu yolculuk çoğumuzun küçüklüğüne kadar uzanıyor. Her zaman yeri ayrı olan bu…devamı♪ Jeremy Zuckerman - The Legend of Korra End Credits Elbette ki bu gönderiyi Avatar evrenine olan hayranlığımı dile getirmek için yazacağım. Avatar: The Last Airbender ile başlayan bu yolculuk çoğumuzun küçüklüğüne kadar uzanıyor. Her zaman yeri ayrı olan bu dünyadan bir kere daha geçtim ve bu her şeyi bir kere daha o kadar değiştirdi ki. Avatar ve Korra'nın hikayeleri, amaçları, korkuları, hayalleri... Her iki yapımında düşündürmesi, affetirmesi, sakinleştirmesi, bütün etkileri apayrı. Karakterleri bu kadar gerçekçi görmek, yaşanılan şeylerin sonuçlarına hep beraber şahit olmak, bir şeyleri üstlenmek, gerekiyorsa korkmak, birlikte cesaretlenmek bu eserlerin övülecek sadece tek bir konusu. İç muhakemeler, düşünme yolları, değişimler, savaşlar, varışlar, gidişler, tekrar ayağa kalkışlar ve daha bir çok şeyi izlemek o kadar iyi ki bu evrende. Avatar'daki karakterler ve bu yapımdaki karakterlerin mükemmelliği bile başlı başına ayrı bir konu. Yüzlerce paragraf yazabilir ve her şeyi anlatabilirim. Aang'in dinginliği, Zuko'nun öfkesi, ardındaki değişimi, Iroh Amca'nın bilgeliği, Sokka ve Katara'nın bağlılığı... Korra'nın asiliği, Mako'nun kararlılığı (tabii ki kızlar konusu hariç), Bolin'in herkesi bir arada tutuşu, Tenzin'in ustalığı... Bütün bunları izlemek çok şey öğretiyor, dinginleştiriyor, büyütüyor, fikirlerinizi açıyor. Avatar'daki karakterleri Korra'da görmek, gelecekteki hallerini, değişimlerini, geldikleri yerleri görmek fevkalade bir histi. Kendimi o kadar iyi hissettirdi ki anlatamıyorum bile. Huzura erdim. The Last Airbender'ın kendi dünyasına göre olan karakterleri, müzikleri ve hikayesi vardı. The Legend Of Korra'nın da kendisine göre karakterleri, müzikleri ve hikayesi var. Özellikle müziklerin bile bu kadar mükemmel değişmesi, içinde yaşanılan dünyanın hissini vermesi benim en çok sevdiğim şeylerden biri, bir de düşman niyetine gelen kötü adamların yeni dünyaya göre geliştiğini görmek de aynı şekilde. Özellikle Korra'da her sezondaki düşmanlar oldukça düşündürücü, ve sorgulatıcılardı. Yani bilmiyorum, başka da bir şey yazmak istemiyorum. Her şey mükemmeldi ve yapmış olduğum bu yolculuktan çok memnunum. (İleride yeğenlerim, çocuğum falan olursa izleteceğim ilk iki şey bu olacak.) 🎬 Avatar: The Last Airbender "Annem benim hep bir canavar olduğumu düşündü. Elbette haklıydı... ama yine de canımı yakıyordu." "Karanlıkta umut, kendine verdiğin bir şeydir." "Şansa ihtiyacım yok. İstemiyorum. Her zaman mücadele etmek ve savaşmak zorunda kaldım ve bu beni güçlü kıldı. Beni olduğum kişi yaptı." "Gurur utancın zıddı değildir, aksine kaynağıdır. Gerçek alçakgönüllülük, utancın tek panzehiridir." "Bazen kendi sorunlarınızı çözmenin en iyi yolu başka birine yardım etmektir." "Vurmadan önce bekleyen ve dinleyen birini bulmalısın." 🎬 The Legend of Korra "İkimiz de eskisi gibi değiliz. Ben uçmayı öğrendim ama şimdi zincirlere bağlıyım. Sen ise dünyadaki tüm güce ve onu kullanma özgürlüğüne sahipsin, ancak kendini baskı altında tutmayı seçiyorsun." "Doğal düzen, düzensizliktir." "Bizden önce gelenlerden dersler öğrensek bile kendi yolumuzu bulmamız gerekiyor." "Gerçek acının ne olduğunu anlamam gerekiyordu, böylece başkalarına daha merhametli olabildim."

rioba 8 months ago

Görünmeyen Misafir

Oriol Paulo

239 Gönderi

hhmmmmmmmmmmmm. tamam uzun zaman oldu, biliyoruz. ne yapalım? başımı döndürdü. öhm öhm ne diyorduk? aklından bir sayı tut.... amaaan bırak gitsin. Yok bunlar bu filmin gönderisi değil. Tamam tamam, hadi baştan alalım. 🎲🎲🎲🎲🎲🎲 Uzun zaman oldu. Uzun zaman oldu zeka…devamıhhmmmmmmmmmmmm. tamam uzun zaman oldu, biliyoruz. ne yapalım? başımı döndürdü. öhm öhm ne diyorduk? aklından bir sayı tut.... amaaan bırak gitsin. Yok bunlar bu filmin gönderisi değil. Tamam tamam, hadi baştan alalım. 🎲🎲🎲🎲🎲🎲 Uzun zaman oldu. Uzun zaman oldu zeka açan filmler izlemeyeli, iyi geldi. İyi mi geldi? Mutlaka gelmiştir yani. Filmin konusunu anlatmak istemiyorum çünkü anlatacağım. Bla blaa bir tane iş adamı var sonra başına kimsenin istemeyeceği olaylar geliyor, bu zengin ve bir tık karizmatik olan iş adamı da masum olduğunu kanıtlamaya çalışarak işin içinden sıyrılmaya çalışıyor. Evet bu kadar, git başımdan. Detaylar dostum. Filmin kamera açılarını, soğuk renklerini, gergin müziklerini beğendim. Halden hale girdik. Ayrıca süresine göre öyle güzel işlemişler ki, yani böyle bu konu ve senaryoyu 3 saatlik bir film yapıp bk'sını çıkarabilirlerdi. Ama öyle olmamış, güzel yapmışlar. @mmusa pek de haksız değilmiş. İzlemeyenler için spoiler kısmının bittiği yerden yol devam ediyor. ‼️SPOİLER ‼️ Adrián Doria sen de az it değilmişsin. Başından beri her şeye öyle odaklanmışım ki, doğru olan bir sürü şey yakaladığımı sandım. Ama en azından yakalamıştım. Benim ilk teorim Virginia Hanım'ın açığa çıkardığı yanılsamaydı. Filmin çok başında detaylar aracılığıyla bulmuştum; öldürülen çocuğun annesi ve babası kurguladı hepsini. Adamımızı ve sevgilisini tuzağa düşürüp, kadını öldürerek adama yıkmışlardı her şeyi. Cinayetle yargılanmasını istiyorlardı çünkü, kimin cinayetinin olduğunun bir önemi var mıydı peki? Hayır. Sonra filmi durdurdum. Daha yarım saat vardı bitmesine. "NEDEEEN?" diye bağırdım içimden, ilmek ilmek işlediğim bu senaryo maalesef gerçek değildi. Daha ortaya çıkacak detaylar vardı. İzlemeye devam ettikçe kafamda da bir sürü senaryo oluştu. Sanırım böyle filmlerin en güzel yanı da bu. İtiraf ediyorum, zorlandım. Kariyerimin zirvesindeydim ve başka hataya düşmek istemiyordum. Düştüm. Net olarak anladığım tek bir şey vardı, bu bir intikam filmiydi. Filmin sonunda Bay Adrián'a nasıl kapak yapıp durduysam ellerim hâlâ acıyor. "Ne oldu yaprağım??"🗽 Daniel'in annesi ve babasının akıllılığı beni bitirdi. Son sahnedeki bakışmalarda Me and the Devil şarkısının nakaratı kulaklarımda yankılandı. ❗SPOİLER BİTTİ ❗ "Çok boyutlu düşünme denen kavramı aşina mısınız Bay Doria? Olayların analizine göre bakış açısını değiştirmeyi gerektirir. Örneğin içi boş, ahşap bir ahırın içinde bir adamı kendini ana kirişin ortasından bağlayarak asmış hâlde bulmuşlar. Kendini asmak için kullandığı ipin uzunluğu üç metreymiş, ayakları ise yerden yirmi beş santim yüksekteymiş. En yakındaki duvar altı metre uzaklıkta. Duvara tırmanması ya da kirişe uzanması mümkün değil ama yine de adam kendini asabilmiş. Nasıl yapmış olabilir?.. Bir kalıp buzun üstüne çıkmış ve buz yavaş yavaş erimiş." Size bir şey söyleyeyim mi? Bunu bize ortaokulda fen öğretmenimiz sormuştu, aynı soruyu. Önce hatırlamaya çalıştım soruyu, sonra yıllar sonra filmde buna denk gelince gülümsedim. Öğretmen yıllar önce izlemiş meğerse filmi. Benden hep bir adım önde olduğunu biliyordum o adamın, sınavlarda hep 95-98 alırdım hiç 100 olmazdı. Sinsi sinsi bakışırdık. Heh işte, aynı son sahnedeki gibi olurduk. Gün sonunda o kazanırdı. Ben bölüm sonu canavarı olmayı beklerdim. Velhasılıkelam izlediğim için sevindiğim bir film oldu. Odaklanarak, ve kesintisiz izleyebileceğiniz bir zamanda izlemenizi önererek ekliyorum ben de, izleyin. Ve Musa'yı challengea davet ediyor, 2006 yapımlı Deja Vu filmini izleyip gönderi atmasını bekliyorum. :D Tabii başka isteyen olursa da yapabilir bunu. İstek üzerine çalışır bir meydan okuma. ♪ Soap&Skin - Me and the Devil 🎥 "Detaylara ihtiyacım var. Olabilirlik ayrıntılara dayanmaktadır."

rioba 1 year ago

Dark

Baran bo Odar

363 Gönderi

Böyle bir dizinin 389. gönderisi olmalıydı, yoksa konunun benimle bi' alakası yok. • 33. gönderimmiş, fecisel hoş denk gelmiş. (diziyi izleyenler anladı, izlemeyenler bu ne diyor, diyor) ♪ Apparat - Goodbye (Rica ediyorum, bu müzik eşliğinde okuyun gönderimi.) (1.sezon, 1.…devamıBöyle bir dizinin 389. gönderisi olmalıydı, yoksa konunun benimle bi' alakası yok. • 33. gönderimmiş, fecisel hoş denk gelmiş. (diziyi izleyenler anladı, izlemeyenler bu ne diyor, diyor) ♪ Apparat - Goodbye (Rica ediyorum, bu müzik eşliğinde okuyun gönderimi.) (1.sezon, 1. bölümü bir açtım, sonra etrafa şöyle bir baktım; 8 saat geçmiş. İlk sezonu bitirmişim. Ege'yle anılar işte.) ⌚ Kaderimizi seçme şansımız var mıdır? Kaderimizden kaçmanın bir yolu var mıdır? Peki geleceğin değişmesi için seçtiğimiz farklı bir hareketimiz aslında bizi o geleceğe götüren yolun ta kendisiyse? (Bu bir tık şey mevzusuna benziyor, rüyanda rüyanı kontrol edebildiğini görüyorsun ama ya o da rüyanın bir parçasıysa?) Hayatımızın ne şekilde sona ereceğini, bu yolculuğun bizi nerelere götüreceğini bilebilseydik verdiğimiz kararlar yine aynı olur muydu? Ya da farklı bir yol mu seçerdik? Yoksa içimizde görünmez bir güç, bir şekilde bizi hep aynı sona doğru mu çekiyor? Bütün hareketlerimiz o sona giden bir yolun parçası mı?.. ⏳ Netflix'in ilk Alman dizisi Dark, tüm raconunu ortaya koymuş. Enfes bir temayı sergilemiş; zaman yolculuğu. 🕰️ Winden isimli bir kasabada küçük çocukların farklı zamanlarda kaybolmasıyla başladığını görüyoruz her şeyin. -Başlangıç sondur, son ise başlangıç.- İşte bu çocukları aramakla işe başlayan insanlar anlamlandıramadıkları bir çok şeyle karşı karşıya geliyorlar. İşin içinde zaman yolculuğu da olunca bir oraya, bir buraya derken gördüklerimiz ve öğrendiklerimizle kafalar karışıyor haliyle. İlk sezonda çokça "La bu kimdi dur." deyip sahnedeki karakterin yüzüne uzun uzun bakılıp, kim olduğunu asla dış sesinizle söyleyemeyip beyninizin içinden sessiz sessiz anladıktan sonra devam edilen sahnelerden, 2. sezonda taşların daha çok yerine oturduğu, kimin kim olduğunu çıkarabildiğiniz, çoğu şeye alıştığınız bir evreye geçiyorsunuz. Sonra hooopp 3. sezon, her şey yine allak bullak. 🕰️ 20'den fazla karakter vardır herhalde Dark'da. Hepsinin hayatını yakından görüyor, tanıyor, resmen karakter koleksiyonu yapıyoruz beynimizde. Ama olsun, adamlar yapmış hani. Anlatılacak değil de, üzerinde bol bol konuşulacak bir dizi. Eklemeden geçemeyeceğim, oyuncuları o kadar mükemmel seçmişler ki, ne demek istediğimi izlediğinizde çok daha iyi anlayacaksınızdır. Oyuncular, karakterler, karakterlerin hayatları, senaryosu, işleyiş tarzı, müzikleri, replikleri, gizemini son ana kadar koruyuşu her şeyiyle cuk'a cuk koleksiyonlara atılabilir bir yapıt. 🕰️ 3. sezonda her şeyin cevabını verişleri beni mutlu etti, son zamanlarda da ucu açık çok dizi izlediğim için bu durumdan yorulmuş bir vaziyetteydim. Böylesi çok harika geldi. Yönetmeni ve yapımcılarının ellerinden öpesim gelmişti izlerken. Şöyle adamakıllı bir zaman yolculuğu temalı özgün yapım yoksunluğu çeken gurmelere kesinlikle tavsiye edilir. Zaman ve evren açlığı çekiyordum ve bu dizi beni fecisel doyurdu. Öyle yamulta yamulta izleyebileceğiniz bir dizi değil. Yamultarak izlerseniz, yamulursunuz. Çok ara vermeden izleyin, hepimiz kurtulalım. Soy ağaç mevzusunu ilk iki sezonda kafanızda yapmaya çalışsanız da yetersiz kalıyor, başınız dönüyor, kaşlarınız çatılıyor.. Son sezondaysa yüzünüzde bile hissettiğiniz büyük bir rahatlık oluyor. Kimin kim olduğunu bilmek hiç bu kadar rahatlatmamıştı, emin olun. Böyle bir dizide bile ufak çaplı birkaç hata bulanlar olmuş oyy kartal gözlü Legolaslarım benim. ⌚ Birazcık benim serüvenimden bahsedeyim: Mikkel'in kim olduğunu öğrendiğimde yaşadığım şok (Dizinin nasıl bir şey olduğunu anladığınız ilk olay bu ve ilkler unutulmaz. Hafızam beni yamultumuyorsa 1. sezon 3. bölümün sonunda öğreniliyordu bu. Zaten sonrası da hiç normal olmadı.), tekrar Almanca öğrenmeye çalışmam (öğrenemedi), ilk sezonda sürekli sahneleri durdurup insanların isimlerini araştırarak gençlilik-yaşlılıklarından kimin kim olduğunu anlamaya çalışmam ve ikinci sezondaysa kim kimin neyi oluyor karmaşası içerisinde fenalık geçirmem. Her şeye rağmen içimi güzel bir şekilde kaplayan Dark.. Bundan sonra izin verin de bir tık spoilerlı konuşabileyim. İzlemeyenler ve okumaya devam etmek isteyenler şöyle bir tık aşağı inebilirler, danke. ~ SPOİLER 🕰️ 2. Sezon, 33 yıllık döngüleri, amaçları anlamaya başladığımız, geçişleri anladığımız, karakterleri artık tanıdığımız, isim yabancılığı çekmediğimiz sezon. 1921, 1954, 1987, 2020, 2053 yılları arasında zaman yolculuğu yapmaya alışmışız, iyi taraf kötü taraf şekilleniyor gibi kafamızda, Jonas’ı seviyoruz Adam’a gıcık olmuşuz, ŞAK BİR TERS KÖŞE. Adam aslında Jonas’mış. Hooaaydaaa. Neyse buna da alışıyoruz derken 3. sezon çıkageliyor, paralel evren mevzusu ve Eva. Eva kim? Martha. Oobaaa. "E ben şimdi anlamadım, Eva döngü devam etsin istiyor, Adam her şeyi bitirmek istiyor, bizim deli aşıklar mı düşman olmuş birbirine? Her şeyi yapan, hepsinin sebebi bunlar mıymış?" diye kendinizi düşünürken buluyorsunuz. Sonra susuyorsunuz, zaten başka ne yapabilirsiniz. Bir kadının kızının, o kadının annesi olduğu bir dizide ne konuşabilir, ne düşünebilirsiniz ki? Lafı gelmişken Elizabeth'de üzüldüğüm karakterlerdendi, Noah'a bile üzüldüm ben. • Jonas ve Martha'nın imkansız aşkı yüreğimi parçalasa da bu yolda Adam ve Eva fazla insana zarar verdiler yıllar boyunca.. Diğer bir yandan düşününce de şöyle bir şey çıkıyor ortaya; her şeyin başlangıcı olan Tannhaus’un (hani bizim gözlüklü bilim adamı olan) böyle bir şeyi yapması zaten gerekirdi. Tannhaus böyle bir şey yapmasa Jonas ve Martha olmayacaktı, Jonas ve Martha olmasa bizim bilim adamımızın oğlunu ve ailesini kurtaran kişiler olmayacaktı, e onları kurtaran olmazsa da Tannhaus aynı makineyi tekrar yapacak, asla var olmaması gereken o iki evreni ortaya yine çıkaracaktı. Jonas ve Martha Tannhaus’un ailesini kurtarıyor hem de kendi evrenlerinde yaşanan/yaşanacak birçok acıya son veriyor. Claudia Tiedermann’ın emeği çok tabi. Kısaca özetliyoruz ki her şeyin yaşanması gerekiyordu zaten. Jonas'ın ilk sezondaki masumluğuna, diğer karakterlerin çektiği acılara üzüldüm. Üzülmeyin, zaten üzülecek çok karakter var. ~~ SPOİLER BİTTİ ~~ 🗽Sahne geçişlerinde bir saat tik takı duyulursa, bu bir sonraki sahnede başka bir zamana gideceğimiz anlamına geliyormuş. (Sanırım ben bunu duysam bile fark etmemiştim.) 🗽Neredeyse tüm dizi boyunca dizide farklı şarkılar kullanılıyor. Genellikle bölüm bitmeden hemen öncesinde başlıyor, o zamana kadarki çoklu zaman çizelgelerinin bir özeti gösteriliyor ve anlatılıyor. Genelde bölümle uygun seçiliyormuş bu şarkılar. Hepsi özenle kavrulmu- he bu o reklam değildi pardon. Hepsi özenle seçilmiş yani. 🗽Eğer 3. sezon 7. bölümde Dark’ı izlemeyi bırakırsanız, sonsuz döngü asla kırılmaz ve 1. sezondan tekrar izlemeye başlayabilirsiniz. Böylece sonu asla gelmez ve Dark dünyasına hapsolursunuz. :D ⌚ Son olarak dizinin introsunun mükemmelliğine de değinmeliyim. Güzel bir yolculuktu, anısı vardır Dark'ın. Her şey en az bu kadar mükemmel olabilirdi.. İzlenilmeli ve gerçek hayattan böyle bir yapımla soyutlanmalı. 🎬 "Nerede yanlış yola saptığını merak ettiğin oluyor mu? Hayatının ne zaman istediğinin tam zıttı olmaya başladığını?" "Gelecek cesur kişilere aittir, mazide takılıp kalmış şüphecilere değil." "Bildiklerimiz bir damla, bilemediklerimizse okyanus…" "Hepimiz günahla doluyuz. Saf insan diye bir şey yoktur." "İnsanlarla tesadüfi olarak tanışmayız. Biz başkalarının hayatına dokunuyoruz, başkaları da bizim…" "Yalnızca geçmiş, geleceği etkilemez. Gelecekte geçmişi etkiler." 🎬 "Bence birlikte mükemmeliz, başka hiçbir şeye inanma."

rioba 1 year ago

The Legend of Vox Machina

Brandon Auman

25 Gönderi

"Bilirsin, bazen cesaret; sorun çıkabileceğini bilmek ve yine de riske girmektir." Ne yazacağımı bilemeyerek başlıyorum tarzında bir şeyler demeyeceğim bu sefer. Hatta ilk defa gerçekten ne yazacağımı biliyorum. Eh, anlatalım derdimizi o zaman. 💥 THE LEGEND OF VOX MACHİNA 💥…devamı"Bilirsin, bazen cesaret; sorun çıkabileceğini bilmek ve yine de riske girmektir." Ne yazacağımı bilemeyerek başlıyorum tarzında bir şeyler demeyeceğim bu sefer. Hatta ilk defa gerçekten ne yazacağımı biliyorum. Eh, anlatalım derdimizi o zaman. 💥 THE LEGEND OF VOX MACHİNA 💥 (adını yazarken bile yüksek sesle ve bastıra bastıra okumuş olabilirim) Bayağı önce 1. sezonunu izlemiş, diğer sezonunu bekliyordum. 2. sezonu çıkınca da Sayın Federal'in kolundan tuttum, dürttüm ve bağırdım. "KALK ULAN İZLEMEN GEREKEN BİR ŞEY VAR!" Sağ olsun ricamı kırmadı. :') Öyle böyle derken izledik, bitirdik ve buradayız. Her şey birbirine karıştı bak yine, tamam tamam durun. Halledeceğim, sırayla gidelim. 💥 Başta ün uğruna kahramanlık yapmaya çalışan bu maceracıların, sonrasında gerçekten evreni kurtarma çabası içerisinde verdiği mücadeleyi anlatan bir animasyon, The Legend of Vox Machina. 💥 Benim için animasyondan o kadar fazlası ki, bunun nedenlerinden ilkini açıklayayım: -Aylar (artık yıl oluyor) önce oluşturduğumuz bizim GRUP GRUBU (ben, Federal, Martı ve Hafsa). İlk sezonu tam Grup Grubu'nun üzerine izlemiştim ve karakterlerin bizimkilere bu kadar benzediğini fark etmek beni daha çok bağlamıştı. Benzemekten kastım vibe olarak aynılarıydılar. Bunu bizim ekiptekileri tanıyanlar ve animasyonu izleyenler anlayacaktır. İzlerken karakterleri hep şöyle gördük; Martı: Pike Hafsa: Keyleth Federal: Percival Fredrickstein von Musel Klossowski de Rolo III (qpzhsnxmsşdksd kısaca Percival de Rolo, yani daha da kısaca Percy) Ben: Vex'ahlia Biz aslında bunlarız arkadaşlar, araştırmanızı öneririm. Bu kadar sevmemin diğer sebepleriyse gayet bariz; BU NASIL KURGU? BU NASIL KARAKTER İLERLEMESİ? BU NASIL HEM TROLL OLAN HEM BU KADAR İÇE İŞLEYEN BİR ŞEY? BU NASIL HEYECANI BU KADAR TUTABİLEN BİR ANİMASYON? BU NASIL BİR ŞEY KARDEŞİM!? Bir de bu seslendirmeleri var ya Critical Role... Ulan siz var ya siz hehehehee. Abi adamlar yapmış ya, başka da bir şey söyleyemiyorum. (Her ne kadar Federal dublajını izlemekte inat etse de.. La İngilizceni azıcık geliştirmeye çalışsan ölürsün 'dimi'¿) 💥 Kurgusuyla, seslendirmesiyle, (yani orjinali olan, İngilizce) konunun ilerleyişi, karakterlerin gelişimiyle gerçekten başarılı bir yapım. Bir yandan bilim kurgumsu diğer yandan o kadar gerçekçi ki, özellikle o savaştıkları sahneler... Karakterlerin duygularını, korkularını, endişelerini o kadar iyi anlıyorsunuz ki; bazen kendinizle özdeştiriyor, gözlerinizin bile kendi rolünü üstlenip dolmaya başlayışına şahit oluyorsunuz sessizce. Ah benim Vox Machina'm... Grog, Vex, Vax, Percy, Keyleth, Scanlan ve Pike hepsi birbiri için ve benim için bambaşkalar. Cesaretleri örnek almaya değer, her birinin kendi hikayesindeki canavarını yenişini izlemek, kendi hikayenizin canavarının sizi kitlediği odada bir pencere olduğunu hatırlatıyor. O korku elbet yeniliyor, kafanızı kaldırınca da size değer veren kişilerin sevgisiyle karşılaşıyorsunuz. 💥 Değinmezsem olmayacak olan bir şey de en az Grog'un koca poposu kadar aralarındaki olan bu büyük bağ... Birbirine değer veren arkadaşlar adı altında izlediğim her şeye bağlanıyorum ben, bu eşsiz parça da onlardan biri oldu benim için. Birinin ihtiyacı olduğu yardıma diğeri koştu ve birbirleri için neler neler yaptılar... Hele ki tüm yürekleriyle birlikte savaştıkları, müziğin yavaş yavaş arttığı, kamera geçişlerinin beyninize işlediği o sahneleri bir görseniz siz öyle bir yükselirsiniz ki. O sahnelerde ayağa bile fırlamışlığım var, Federal'in de var coşup coşup yükseldiği an'lar. Canım sıkıldıkça açıp izleyeceğim o sahneleri, Ege Perileri sağ olsunlar. 💥 Karakterlerin arasındaki bağ tarif edilemez. Birbirlerine verdikleri bu değer, bir de birbirlerini kırdıklarında asılan o suratları yok mu... Diğer sezonlarını ip, halat artık ne varsa hepsiyle birlikte çekiyorum gelişlerini. Çok şeyler söylemek istiyorum ama bazen istediğim yazıya ulaşamıyorum. Onlardan biri oldu. ༎ຶ‿༎ຶ KALKINIZ ULAN, İZLEMENİZ GEREKEN BİR ŞEY VAR! Sevgili @marti ve @_hafsa_ sizden rica edeceğim bir şey var. Müsait ve uygun olduğunuz zamanlarda lütfen birlikte Vox Machina'yı izleyin. Lütfen. Sayın @cubbelifederal , efenim sana bugün vereceğim not şu; No mercy Percy. 🔫 (bunu Percy'nin harika silahıymış gibi düşün) Seni, öğrettiklerini ve verdiğin hisleri unutmayacağım Vox Machina. ♪ Evanescence - Bring Me to Life 🎬 "Benimle her zaman konuşabilirsin. Etrafta olmasam bile, beni yanında hissedeceksin.” "Ayrıca, hayatta olduğunu bilmek için ara sıra suratına yumruk yemen gerekir." AYRICA FEDERAL O PC DUVAR KAĞIDININ BEN A-

rioba 1 year ago

Good Omens

Neil Gaiman

69 Gönderi

"Aziraphale! Aziraphale, neredesin be sersem? Seni bulamıyorum! Aziraphale, Tanrı aşkı... Şeytan aşkı... AAĞAAAĞAĞAA Birinin aşkına, neredesin?" Nasıl giriş yapacağımı bilemediğim bu gönderiye, defalarca geri sarıp sarıp izlediğim bu sahneyle başlamaya karar verdim. Tabii bunları yazarken de gidip defalarca izleyip geldim.…devamı"Aziraphale! Aziraphale, neredesin be sersem? Seni bulamıyorum! Aziraphale, Tanrı aşkı... Şeytan aşkı... AAĞAAAĞAĞAA Birinin aşkına, neredesin?" Nasıl giriş yapacağımı bilemediğim bu gönderiye, defalarca geri sarıp sarıp izlediğim bu sahneyle başlamaya karar verdim. Tabii bunları yazarken de gidip defalarca izleyip geldim. Evet. Sahiden şurada bitirebilirim gönderiyi, derinlikleri görebilenler çoktan listesine ekledi bile. Ama bitirmiyorum. TANRI AŞKI... ŞEYTAN AŞKIN... AAAĞAĞAAAĞAA BİRİNİN AŞKINA, NASIL BÖYLE KARAKTERLER OLABİLİR!? Hey, sen! Evet, evet sen Neil! Nasıl bu kadar harika karakterler yapıp böyle bir kurguyu kitaba çevirip üzerine harika-i mahlukat bir şekilde dizisini yapıp yönetmeni olabilirsin? Hangi hakla seni- seni adi...! Ben artık hiçbir şey için uğraşamıyorum, o yüzden sevgili Tanrım, ne olur birileri bir şeyler yapsın! Bana bu kitabın gelmesi gerek. Her şeyin önünde olup, bitiş çizgisinde geride kalan hayatımı beklediğimi hissettiğim bu günlerde, bana bir şeyler lazım, -üstelik okumayı bilmediğim zamanlardan beri olan kitap okuma alışkanlığımı da kaybediyorum- Tanrım... Lütfen. Bana bu kitabı ulaştır. Ne olur! 💥 Havada Kıyamet kokusu var. 1655 yılında yazılmış ve şimdiye kadarki en doğru kehanet kitabı olan Cadı Agnes Çatlak'ın Kat'i ve İsabetli Kehanetleri'ne göre, cumartesi günü dünyanın sonu. Önümüzdeki cumartesi. Akşam yemeğinden hemen önce. İyilik ve Kötülük orduları toplanıyor. Atlantis yükseliyor. Kurbağalar yağıyor. Öfke artıyor. Deccal uyanıyor. Kısacası, her şey Büyük Plan'a uygun ilerliyor gibi. Yalnız ufak bir pürüz var. Binlerce yıldır insanların arasında yaşayan ve onların hayatına uyum sağlayan, birazcık müşkülpesent bir melek ile sefahat düşkünü bir iblis bu coşku dolu anın gelişini hiç de iple çekmiyor. Melek Aziraphale ve İblis Crowley, Kıyamet'i durdurmak istiyorlarsa Deccal'i (kendisi gayet tatlı bir oğlan çocuğu, tanısanız seversiniz) ortadan kaldırmak zorunda. Ama görünen o ki, birileri Deccal'i yanlış yere göndermiş. Kitabın açıklaması aynen böyle ve dizinin konusunu yazmak yerine bu tanıtımı alıntılamak istedim. Çünkü hayatımda gördüğüm en iyi kitap-dizi uyarlaması listesine girer. Evet yeğenim, başlara da çıkar. 📀 Hani bazı diziler olur, dizinin içindeymiş gibi hissedersiniz. Kendinizi o serüvenin içine atabilirsiniz izledikçe. Heh işte, bu dizi benim için öyle değildi. Normalde çoğu izlediğim şeyde olur bu, ama bu dizinin içine girebilmiş gibi hissetmedim. Ve bu kötü bir şey ya da onun gibi olan bir şey değil. Dizinin içine giremedim ama çok benimsedim, uzaktan hayran hayran izledim. Bazı dizilerde böyle olur ve böyle olması daha efsanevi olur. İşte öyle bir şeyler. Bir başka harika şey, aşırı uyan yerlerde de aniden Queen'in eserlerinin kulaklarımıza ulaşması olmuş. Yapmışsınız bu işi, hem de çok iyi. Ayrıca karakterleri dizinin konusundan daha çok sevdiğim nadir yapımlardan biri oldu. 🪽 Aziraphale: Yahu sen ne kadar ağzı yüzü sıkılası bir adam oldun. O kadar sempatik hareketleri vardı ki, Michael Sheen'in tipi ve oyunculuğu için aşırı uygun bir karakter. Bir yandan o kadar masum, bir yandan o kadar akıllı... Ah Aziraphale, sen herkesin hayatında olması gereken birisin. 🔥 Crowley: Ben galiba sana aşık oldum. Yani öyle herkesin bad boy sevmesi gibi bir şey değil bu. Ben gerçekten 'sana' aşıq oldum. Zaten Queen dinliyor oluşun bile evlenmemiz için yeterli bir sebep. Ah Crowley ah, o araba sevdan, o müzik sevdan, yüzüne tam oturan o gözlük sevdan, her modelin yakıştığı o saçların... Bu rolü de David Tennant'dan başkası oynayamazdı sanırım, bu kadar yakışmazdı. Cuk'a-cuk. Millete sorsanız Crowley ve Aziraphale iki ayrı dünyaların varlığı. Biri melek, biri şeytan... Hayır dostum, hayır. Onlar birbirleri için yaratıldılar. Arkadaş olabilmeleri için yazıldı kaderleri. Aksanlarının uyumu, hareketlerinin uyumu, tepkilerinin uyumu... hepsi ama hepsi beraber oldukları sahneleri tekrar ve tekrar geri alıp izlemek için yapıldı. Evet dostum, bu da bizim kaderimiz. ♪ Queen - You're My Best Friend 📖 "Kıyamet yalnızca bir kere kopar. Sen yanlış yapmayı bırakana kadar tekrar tekrar denemene izin vermezler." 🎬 "Bizim tarafın bundan hoşlanacağını sanmam." "Artık bir tarafın yok. İkimizin de yok. Biz kendi tarafımızdayız."

rioba 2 years ago

The Adam Project

Shawn Levy

92 Gönderi

"Gözlerimi hiç alamadığım Ryan, Yıllardır çektirdiğin bu sevda nedir? Yollarda sahip olduğun o tren rayın Gönlümüzü kavuşturmayacaksa sebebi nedir?" -e. 🦋 Evet Değerli Seyircilerimiz, 2C1E programımız bu hafta isim leveli atlamıştır. "2C1E + Press F" Aynen, bu. @wadewils0n 'la denetlendi,…devamı"Gözlerimi hiç alamadığım Ryan, Yıllardır çektirdiğin bu sevda nedir? Yollarda sahip olduğun o tren rayın Gönlümüzü kavuşturmayacaksa sebebi nedir?" -e. 🦋 Evet Değerli Seyircilerimiz, 2C1E programımız bu hafta isim leveli atlamıştır. "2C1E + Press F" Aynen, bu. @wadewils0n 'la denetlendi, onaylandı. Programımızın adı, konuğumuz (@cubbelifederal) bize katılma isteğinde bulunduğu sürece 2C1E + Press F olarak değişecektir. Aynen bu, bu. 🕸️ Filme geçmeden önce bilmenizi isterim ki bu raddeye gelene kadar üçümüz de çok badireler atlattık, hem öncesinde hem sonrasında. ( ¯\_༼ ಥ ‿ ಥ ༽_/¯) Neyse ki işte buradayız. 🛸 The Adam Project, 2050 yılında yaşayan Adam'ın belirli sebeplerle geçmişe dönmeye çalışmasını ve her şeyi değiştirecek amacını anlatıyor kısaca. Raf'ın film açıklaması katiyen yalan. ಠ_ʖಠ Adamın amacı -veya Adam'ın amacı hehehe- geçmişteki versiyonuyla tanışmak değil. Ama evet, tanışıyorlar. Ayrıyetten filmde isim okunuşunun çığlık atarcasına "Eyydım" değil de yumuşakça "Eıdım" olması beni boğdu boğdu duvara attı. Paramparçayım. 💥 Oyuncu1: Gamora olarak bildiğim Zoe Saldana'nın oyunculuğu Avatar işiyle hep övülür zaten. Gayet başarılıdır. 💥💥 Oyuncu2: Mark Ruffalo' yu sempatik bulurdum hep. İnsanı gülümseten türden sıcakkanlılığı var. Oyunculuğu da zaten iyi. 💥💥💥 Oyuncu3: Ryan Reynolds her zaman favorilerimden biri olmuştur. Adamın oyunculuğu her şekilde iyi. Ryan baştan sona harika bir yapım. Kadrosunda bulunduğu herhangi bir şeyi izlerken -ıımmh onu nasıl anlatırım- beynimin üzerine reynolds sos döküp afiyetle yiyormuşum gibi hissediyorum. Gerçekten bayıldığım ünlüler arasındadır. 🔦 Bu oyuncularla harmanlanınca filmi izlemek kaçınılmaz. Birazcık çerezlik bir film tarzında ama o kadar da hafif değil. Kısa, tahmin edilesi ama etkileyiciydi. Adam'ın sevdiği kadına ve babasına olan hislerinin derinliği beni biraz (🤏🏻 ༎ຶ‿༎ຶ) etkiledi. Üzerine fazla konuşulamayan, bir akşam güzelce izlenebilecek iyi bir filmdi. E tabii favori insanlar listesinin başlarında yer alan kişilerle izlemek de artık güzellik katıyor. ｡◕‿◕｡ ♪ Surf Curse - Freaks 🎥 "Dostum sana bir müjdem var. Onun mükemmel birine ihtiyacı yok, sadece sana ihtiyacı var." ... Programımız bugünlük kapandı. Herkese güzel haftasonları diliyoruz. 👩🏻‍🎤🕵🏻‍♂️🥷🏻

rioba 2 years ago

Yaşlı Adam ve Deniz

Ernest Hemingway

37 Gönderi

Kitabı aylar önce bitirmiştim de ne yazacağımı bilememiştim. Ne yazacaktım sahi? Her gün içimde yaşadığım kırgınlığı mı buldum diyecektim, aynı şekilde çırpınışlarım vardı mı, kitabın sonunda yaşanan hislere bile alışkınım mı diyecektim? Ya da, "Bugün pek boş espriler yok, bugün…devamıKitabı aylar önce bitirmiştim de ne yazacağımı bilememiştim. Ne yazacaktım sahi? Her gün içimde yaşadığım kırgınlığı mı buldum diyecektim, aynı şekilde çırpınışlarım vardı mı, kitabın sonunda yaşanan hislere bile alışkınım mı diyecektim? Ya da, "Bugün pek boş espriler yok, bugün uçsuz bucaksız bir deniz var önümde. Yüzme biliyorum, ama kıpırdamam." diye mi başlayacaktım söze? Nasıl başlayabilirim bilmiyordum, nasıl yazabilirdim... Yaşlı Adam ve Deniz, deniz suyu gibi ağzıma kaçmış ve derinlerde içime batan bütün kötü hisleri kusturtmuştu bana. Tekrar önüme çıkarmıştı yuttuğum her şeyi, öksürüğümü durdurabilmiş miydi peki? Her şeyi yeniden düşünüyor olacağım ki, yeniden yazabiliyorum. Veyahut kelimeler arasında koşturmaktan başka bir şey değil bu yaptığım. Tam şu an bitirebilirim bu koşuşturmayı, tam şu an dinlenebilirim, vazgeçebilirim umutsuzca. Hâlâ yazıyor ellerim, istemesem bile yazıyor, hâlâ diziliyor cümleler beynimde. "İnsanın umutsuz hâli yok." diye hatırlatıyor mesela şu an da, insan umutsuzken bile umutluca hareket ediyor. Tıpkı kitabın çoğunluğunda olduğu gibi, Santiago'nun yaptığı gibi... İhtiyar balıkçının 84 gün boyunca hiçbir balık yakalayamamasıyla, 84 gün sonunda bir kılıç balığıyla karşılaşarak ilk defa bir umudu olduğu, ve o umudu bırakmadığı 5 günlük bir serüveni anlatıyor kitap. Yaşlı adamımızı o kadar takdir ettim ki kitap boyunca, içime hüzünle karışık bir gurur belki biraz imrenişler bile eklendi. Santiago sanırım unutamayacağım derecede iyi kitap karakteri listeme çoktan eklendi bile. Sabırla okuyorsunuz, bir sonuç bekliyorsunuz. Bazen artık bekleyemediğiniz için satırları hızlıca geçmek, son sayfaları okumayı düşünüyorsunuz. Sabırla yaşıyorsunuz hayatlarınızı, bir sonuç bekliyorsunuz. Bazen artık bekleyemediğiniz için zamanı hızlıca geçmek, son süreçleri yaşamayı düşünüyorsunuz. Düşünüyoruz. Kitap bittikten sonra, okuduğum süreç içinde pek düşünemediğimi fark ettim. Yani düşünülmesi gerekenleri kitap bittikten sonra fark ediyor, birkaç gün sonra sizi ziyarete gelen o buruklukla idrak ediyorsunuz. Her şeyin de iki ihtimali var. Kısaca: Böyle olmuş, hayat mutlulukla dolmuş. Böyle olmuş, kötü olmuş. Her şeyden ziyade, bütün her şeye rağmen yaşanması gerektiğini düşünüyorum her şeyin. İyisiyle ve kötüsüyle. Bütün yorgunluklarla, geçmişin yükü, geleceğin bilinmeziyle yaşanılması gerektiğini düşünüyorum. Hemingway'in bu kitabı yazması gerekiyordu, Santiago'nun yaşadığı şeylerin böyle olması, benim bu gönderiyi atmam gerekiyordu. Üzerimdeki bütün bu etkiler bitene kadar, "Umut hep var." diye düşündüm her gün, her gün anlamaya çalıştım. Ve fark ettim; kim olursa olsun hiçbir insanoğlunun içindeki umut bitmiyor. Beklentilerinizi düşürseniz bile, umudunuz... İşte o hep var olacak. Sonu olmayan bir dersin içinde yaşıyoruz. Bu süreçte Yaşlı Adam ve Deniz'i okumasak olmaz sanırım. Sabretmek, düşünmek, her şeyin sonunu kabullenmek lazım. Elden ne gelir, mahvolmak da bir çare. Daha fazla ağlamadan bitirmek lazım gönderiyi de, bitmiyor. Uzun uzun yazıp anlatasım var her şeyleri. Zihnimde evrimleşip, kurgu olup asla yayınlanmamak üzere yazılacak tekrar hepsi. O defterleri de bir gün ölmeye hazır olduğumuz sevgilerle birlikte yakacağız. Okuyun, okutturun efendim. ♪ Low Roar - Give Up 📖 "Şu anda mevsim rüzgarları gökyüzünde bulutlar biriktiriyordu. Gözlerini yukarı kaldırdı, suların üstünde gökyüzüne bir yaban ördeği sürüsü oyulmuş gibiydi; derken bu güzel manzara buğulandı, sonra yeniden eski netliğine kavuştu. Denizde kimsenin yalnız başına kalmayacağını bir defa daha anlamıştı." - Yaşlı Adam ve Deniz / Ernest Hemingway

rioba 2 years ago

Ruhlar Bölgesi

James Wan

37 Gönderi

Baktım ki üç günde Raf'ın köküne inmişim, yorum yapacak başka bir gönderi, sataşacak başka bir insan kalmamış, görev mecburen bana düştü. ✨ Gönderi atma vakti. ✨ ☠️ Film, 5 seriden oluşuy- hayır. Seri, 5 filmden oluşuyor. Ben dördüncü filmini henüz…devamıBaktım ki üç günde Raf'ın köküne inmişim, yorum yapacak başka bir gönderi, sataşacak başka bir insan kalmamış, görev mecburen bana düştü. ✨ Gönderi atma vakti. ✨ ☠️ Film, 5 seriden oluşuy- hayır. Seri, 5 filmden oluşuyor. Ben dördüncü filmini henüz izlemedim, beşinci filmi de Temmuz'da çıkacakmış. Bu kadardı bay bay. Şaka. 💀 Seride izlediğimiz 3 filmi de, birinci film üzerinden yorumlamış olayım. Konularını bile anlatamayacak kadar yorgunum ve garip şekilde de 26353637838 tane şey yazmak istiyorum. 🗒️ Filmi konusu kısaca; evin çocuğu olan Dalton doktorların bile nedenini açıklayamadığı bir şekilde komaya girer. Üç ay boyunca sonuç alınamayan tedaviden sonra annesi ve babası, tedavisi devam etmek üzere eve götürür. Sonrasında aile, rahatsız edici paranormal olaylar yaşamaya başlar. ☠️ İşin ilginç tarafı konusu kadar sıkıcı olan bir film değil. Hatta favori korku filmleri listesine bile girecek düzeyde. Tek sorun, aslında korkunç bir seri değil sadece yüksek voltajla gerici. Yavaş yavaş dönen kamera açıları, gerilim müzikleri falan derken insanı germeyi başarmışlar ve de iyi yapmışlar. Değinmesem olmaz artık buna, diyeceğim başka bir şey de şu; Bizim Türk korku filmleri tarzı şeyler sevmiyorum cinli minli, musallatlı o yüzden bu film beni doyurmaya yetti. Bir de biliriz, klasik korku filmlerinde bir kişi korkunç bir şey görür, bir şeye şahit olur ve ikinci kişi ortama girdiği anda o şey yok olur. Paranormal şeylere şahit olan o şahıs, deli muamelesi görür. Heh işte, bu seride öyle bir şey yok. Birisi bir şey gördüğünde ikinci kişi de geliyor ve aynı şeyi görüyor. Abi bayıldım, bana 'Sonunda!' dedirtti. Şükürler olsun bugünleri de gördük. 💀 Ve bir diğer iyi şey bence, serinin filmlerinin bıktırmıyor olması. 3 filmini de izledim ve her biri gayet iyiydi. Birkaç kişi izleme sırasını değiştirerek 3-4-1-2 şeklinde izlenilmesini önermişler. Oladabilir, ben düz yardırdım. Pek yeni bir seri olmamasına rağmen karşıma erken çıkmaması şaşırttı doğrusu. Gerçekten pek bilinmiyor mu, ben mi göremedim bilemedim. Evet, ortalama iyinin birkaç tık üstü iyi, iyi filmdi. Gayet de izleyebilirsiniz. ♪ Grouper - Heavy Water 3. filmden; 🎥 "Birini sevmek ertelenmiş bir acıdır değil mi? Öyle ya da böyle sonunda onları kaybedersiniz." Saçmamsı bir gönderi olmuş gibi hissettim, :D amacım azıcık saçma sapan şeylerden konuşmak zaten. Saçma sapan şeyler yazabilir, saçma sapan anılarınızı anlatabilirsiniz, bırakın saçma sapan konuşalım saçma sapan bir şekilde.