rosemary (@rosemary)

Daha önce okumamış olduğum bir yazarın eserlerine başlarken genelde daha az bilindik veya beğenilmiş olanlardan başlamayı tercih ediyorum ki büyük yapıtlarından önce yazarı biraz tanımış olayım, en iyilerinden başlayıp diğerlerini gözümde bir nevi değersizleştirmeyeyim... bu da öyle bir şey. Kurgu…devamı

rosemary 1 year ago

Ayrılma Kararı

Chan-wook Park

25 Gönderi

Filmle olan ayrılma kararımı verebilmek için başka bir film izlemem gerekiyordu. Yapamadım. Buradayım. İzleyeli iki haftayı geçti, unutamıyorum. Her şeyiyle o denli etkileyiciydi ki. Ne tam şiir ne de tam bir hikaye gibi. Bir yandan suç bir yandan ihanet ve…devamı

rosemary 1 year ago

Mikadonun Çöpleri

Melih Cevdet Anday

3 Gönderi

İlginç. İki perdeden oluşan bir tiyatro. Gece karda kışta dışarıda kalmış bebekli bir kadın ve onu donmasın diye evine davet eden bir erkek. Ama böyle diyince çok da ilginç gelmedi değil mi? Hani yardıma muhtaç bebekli bir kadın ve yardımsever…devamıİlginç. İki perdeden oluşan bir tiyatro. Gece karda kışta dışarıda kalmış bebekli bir kadın ve onu donmasın diye evine davet eden bir erkek. Ama böyle diyince çok da ilginç gelmedi değil mi? Hani yardıma muhtaç bebekli bir kadın ve yardımsever adam hikayesi, sıkıcı. Ama pek öyle olmadı. Biraz manyaklar çünkü. Gerçi hepimiz biraz manyak olabiliriz ama normal davranabiliyoruz. Onlar davranmıyorlar, yani en azından o gece. "Kocanızı öldürdünüzse hoşuma bile gider. Bütün kocalar öldürülmeli bana göre." Kitabı alırken, kadın ve erkeğin bakış açılarını daha iyi analiz edebileceğim, bunu da ikisinin dramatik anılarından öğreneceğim diye düşünmüştüm. İkilinin güya dramatik diye başladıkları hikaye anlatısı ilginç yerlere gitmeye başladı. Kâh birbirileriyle dalga geçen, kâh gülüp eğlenen çayırkeyif ikilimiz konuştuklarıyla; daha doğrusu tavırlarıyla beni şaşırttı. Hem eğlendim, hem de bazı eleştirilerine hak vermeden edemedim. Dediğim gibi daha dramatik ve normal bir şeyler bekliyordum ama bu uçarılık hoşuma gitmedi de diyemem. Bu arada çiftimizin gerçekten adları yok. Kadın ve erkek olarak geçiyorlar. Melih Cevdet'in bununla amacı, kadınla erkeğe genel bir profil çizmek ve onların belirli duygu/düşünceleri temsil etmelerini sağlamak olabilir. Zira oldukça karşıt düşüncelere sahip olduklarını diyaloglarından defalarca anlıyoruz. Dilinin oldukça alaylı olmasıyla bayağı güldüğümü söyleyebilirim. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı ama son olmayacak gibi duruyor. Tiyatro veya diyalog tarzı okumayı seviyorsanız tavsiye ederim. Dinlemek isterseniz de youtube'da radyo tiyatrosu şeklinde mevcut. "Özgürlük dünyası, haklar ve disiplinler rejimi, milli bünye... Kime yutturuyorsun be? Her şey benden gizli olup bitiyor. Ülkenin yönetimi, dünyanın yönetimi... Hepsi benden gizli. Milyonlarca hesaplanan bir yok etme planı içinde ben sadece bir tek sayıyım... Bir ad bile değil..." Son cümleye ithafen, zaten oldukça ünlü olsa da, Scorpions'un Humanity şarkısını önereyim ve gideyim. Okuyup vaktinizi ayırdığınız için teşekkürler.

rosemary 2 years ago

Küçük Gelin

Mehmet Celal

1 Gönderi

Herkese merhaba! Misafirlikte sıkıntıdan patlayıverecekken denk geldim bu kitaba. Açıkçası konusu pek ilgimi çekmese de, yazarı daha önce hiç duymamış olmam okuma motivasyonumu artırdı. Tabii kitabın -bordo beyaz yay. sağ olsun- şekli, dokusunun son derece hoşuma gitmesi ve "acaba gidene…devamıHerkese merhaba! Misafirlikte sıkıntıdan patlayıverecekken denk geldim bu kitaba. Açıkçası konusu pek ilgimi çekmese de, yazarı daha önce hiç duymamış olmam okuma motivasyonumu artırdı. Tabii kitabın -bordo beyaz yay. sağ olsun- şekli, dokusunun son derece hoşuma gitmesi ve "acaba gidene kadar bu kitabı bitirebilir miyim?" sorusunun da bu gereksiz motivasyonuma son derece katkısı olduğunu söyleyebilirim. Kitap bir bebeğin doğumuyla başlıyor, kız bir bebek: Fahriye. Daha sonrasında başka bir kısma geçiyoruz ve babası memur olan, şu ülkeden bu ülkeye taşınan, şiirlerde yaşayan bir çocuk: Cemâl. Bu ikisinin yollarının kesişmesini ve kısaca maceralarını okuyoruz. Kitapta Cemâl karakterinden çok daha fazla bahsediliyor Fahriye'ye göre. Hatta neredeyse Fahriye'yi hiç tanımıyoruz. Zaten kendisi 13-14 yaşlarında bir çocuk olarak "gelin" oluyor. Cemâl ise o sıralarda 25-26 yaşlarında. Eh, anlayacağınız üzere şu yaş kısmı beni biraz rahatsız etti ama "o zamanlarda oluyordur öyle şeyler, bu çağ gözüyle bakma" falan diyerek yatıştırdım kendimi. Zira kendisi çocuk Fahriye'nin. Her neyse. Kitabın anlatımına geçecek olursam, son derece yüzeysel olduğunu ve kısım kısım anlatım karışıklığı olduğunu söyleyebilirim. Yazar, Mehmet Celâl, pek ruhsal çözümlemelere girmeden; biraz da sade bir anlatımla betimleme kullanarak anlatmış olayları. En çok üzerinde durulan unsurun "Cemâl'in duyguları ve tepkileri" olmasına karşın, burada bile ruhsal bir çözümleme göremiyoruz ki bu benim hoşuma gitmedi. Birkaç macera, birkaç hayat okuduk evet ama hiçbir derinliği yoktu anlatımın. Bu kitaptan daha kısa ama çok daha etkileyici kitaplar okudum ama yine de beklentimi karşıladı diyebilirim çünkü bir beklentim yoktu. Ve kitap aynı zamanda yazarın "otobiyografikimsi" bir eseri olma özelliğini de taşıyor Cemâl karakteriyle. Hatta, eğer kitabın baskı hatası değilse, Cemâl yerine Celâl yazılmıştı bir yerde o kadar. Önsözde Ahmet Rasim'le olan arkadaşlıklarından bahsediliyordu, eğer Ahmet Rasim'i seviyorsanız onun hatrına okuyabilirsiniz. Yahut bir geçiş dönemi eseri olduğundan, modern ve geleneksellik arasına sıkışmış bir roman kendisi bunu anlayabiliyorsunuz, bu dönemi anlamak adına da okunabilir. Onun dışında pek önerdiğimi söyleyemem sanırım. Buraya kadar okuyanlara teşekkür ederim. *Ama söyleceklerim bitmedi, buradan aşağısı spoiler ve boş içerir. Misafirlikte kitap okumak son derece zormuş, zira içerde sohbet dönerken arada bir adımın duyulması ve istemsizce kulak kabartmam sonucu, bugün de önce yerildik sonra övüldük çok şükür, kitaba zar zor odaklandığım için sonunda başka bir odaya gidip kapıyı kapadım, üzgünüm. Varlığım yokluğum bir gibi, neyse ne diyecektim. Heh, Cemâl herifi. Bu adam tam bir isfp idi. Küçük yaşlardan itibaren Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı falan okumuş, Şeyh Galib'in eserlerini ezberlemeye çalışmış, aşkla kafayı bozduğu halde bunu anlamamış olan bir tip. İlerde bu hissiyatını Adel diye göçmen bir kıza atfediyor, kızın aşkından ölüyor falan; tımarhaneye yatıyor. Kız başka biriyle evleniyor, sonra zoraki bir evlilik yapıyor; boşanıyor. İki gün sonra başka bir kız görüp, ki o da Fahriye çocuk, bu sefer ona aşık oluyor ve annesine "anne anne ben onunla evlencem banne" diyor. Aslında sevdiği ne Adel ne Fahriye, bizim Cemâl aşkın kendisine aşık. O küçükken okuduğu hikayelerde geçen aşk tasavvuruna aşık. Kendini Kerem zannediyor, güya Aslı'sını arıyor. Örnek olarak Fahriye'nin ölümünden sonra yazdığı şiirde geçen beyitlerden biri: “Bakınca gözlerine sa'd (uğur) olurdu feryâdı, Cemal Fahriye'nin sayesinde şâir idi.” Şiir kaynağı sağlaması ve içten içe okuduklarının maddeselleşmesini istemesi, bu kadar tutkulu bir "aşk"a sahip olmasına sebep oluyor diye düşünüyorum kısacası. Tabii, dedim ya, avare bir tip oluşundan mütevellit bunları hiç düşünmüyor. Sadece annesine söylüyor, onunla evlenecek işte. Seviyor sevmesine ama, evlenince de kızın kaynanası ve eltisi tarafından gördüğü zulme de bir şey demiyor, kız köylü "kısmından" çünkü, hastalanıp gidiyor kızcağız. Bencil ve pasif bir tip, uzak ol evlat. Daha denecek çok şey var da yeterince uzattım 'sanırım'. Buraya kadar okuyan varsa bir selam verebilir ve tekrardan teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için efenimler. Hoşçakalın!

rosemary 2 years ago

Grapon Kağıtları

Didem Madak

25 Gönderi

“Ardımsıra yollara hayalimin kırıklarını bıraksam Yeter mi bu izler beni kendime getirmeye acaba?” Hayalimin kırıklıkları beni kendime getirememiş olsa da, Didem Madak'ın şiirlerine getirdi. Kırıklara bulanmıştı şiirler fakat sürdüm zaman merhemini, çektim aldım şiirleri. “Ekmek kırıntıları atıyorum kuşlara, Cam kırıkları…devamı“Ardımsıra yollara hayalimin kırıklarını bıraksam Yeter mi bu izler beni kendime getirmeye acaba?” Hayalimin kırıklıkları beni kendime getirememiş olsa da, Didem Madak'ın şiirlerine getirdi. Kırıklara bulanmıştı şiirler fakat sürdüm zaman merhemini, çektim aldım şiirleri. “Ekmek kırıntıları atıyorum kuşlara, Cam kırıkları yiyorlar. Rüyamda bir kase dolusu suyun içinde Rengarenk yap-boz parçacıkları Anlatmak istiyorum, dinlemiyorsunuz. Hayır, sanırım sabahı bekleyemem. Bilmiyorum. İnsanlar rüyalarını acilen anlatmalı.” Çiçek kokan şiirlerdi bunlar, yavaşça okumaya başladım. Zaten şiirler hızlı okunmazlar. Hele ki çiçekli masa örtüsününün altına saklanmışlarsa, hiç hızlı okunmazlar. Fakat ben daha bitirememişken şiirler kusmaya başladı... bekleyemediler sabahı. Kırıklar kustular, cam kırıkları. “Ben ne zaman öleceğim tanrım! Sabah olunca mı? Keşke birkaç dakikayı ipek mendillere sarıp saklasaydım” Daha birkaç satırı ipek mendile sarıp saklayamamışken, kaçıverdi elimden şiirler. Ve ben elimde kırıklarla, ne yapacağımı bilemedim. Öylece bekledim, canım tekrardan acımaya başlamıştı; zaman merhemi sonsuzluğu vaadetmezdi çünkü. “Kayboluşumun beşiğini sallıyorum bu akşam Büyüyor yavaş yavaş” Şiirleri çağırdım, gelmediler. Öğrendim ki şiirler çağırınca gelmezler. Bağırdım, yakındım; bir baktım ki sallanıyorum, ama nasıl sallanıyorum! Cam kırıkları! Boğuluyorum! Küçülüyorum! Hayır, büyüyor. Kayboluşum. “Şimdi mucizevi bir yerdeyim Zaman bir salyangozun vücudunda yaşıyor burada Ve çok ağır ilerliyor. Yüzümdeki çillerden başka İsyan eden biri yok hayatımda.” Kayboluşum içime doğru büyürken, kapanıyorum salyangoz gibi ya da güneşi gören bir akşamsefası gibi; her ne derseniz. Ama burada zaman sanki hiç geçmiyor. Ya da ben öyle zannediyorum ki konuşuyor benimle. Ee diyor, 'Şimdi n'apacaksın? Geçmediğini sandığın zaman çoktan bitti bile.' “Hayatımın üstünde imkansız kuşlar uçuyor.” Sonra bakıyorum, Zaman sırıtıyor göğe doğru. Kuşlar, diyor; uçuyor. Anlamıyorum ilk başta fakat hayat kısa anlamak lazım. Hayat kısa, 42 yaşına varamamış bir Didem için. Hayat kısa, kaç yaşında olduğuna karar veremeyenler için. “Büyük gemiler yüzmüştü ruhumuzda Ben lşıl'ın yelkenini üflememiştim Bensiz uzaklara gitmesin diye” Zaman bey iyidir aslında, kısa da olsa nahoş sırıtsa da. Bana gemiyi işaret ediyor, git buradan, biraz uzaklaş; belki anlarsın, diyor. O geminin geldiğini görüyorum. Bir anlık gitme hayaliyle umutlanıyorum fakat düşünüyorum belki bütün bunlar bir hayaldir, belki o gemi hiç gelmemiştir; belki içimde falan değilimdir. Belki konuştuğum Zaman bey değil hanımdır, yok yok ya da konuştuğum aynadan başka bir şey değildir... belki de ben de hayalimdir... duygularını o çiçekli masa örtüsüne saklayan. Uzaklara gitmesin diye de gemisinin yelkenine üflemeyen ben. “Herkes çıkarsın kalbini O çirkin mücevher sandığından Ve herkes onu birbirine fırlatsın tanrım!” Çirkin olan mücevher sandığı mı yoksa içindeki mi? Çıkarmıyorum kalbimi. Havalar da soğudu hem... üşür belki? Biniyorum o gemiye ve hep susuyorum. “Kalbimi bıraktım bir yanıbaşımda Kanatlarımla hep böyle yalnız başıma Son şiirimi de kaybettim. Kalbim! Neden ben? Son çocukluk resmimi de bir yabancıya gönderdim.” Zaman'ın haberi yoktu ama mücevher sandığımda kırıklardan başka şiirler de vardı benim. Aldım açtım sandığı, birden gemi hızlıca sallanmaya başladı. Şiirler uçuverdi, kalbimi zor tuttum. Son şiirimi de kırığına hafif kırmızı bulaştırarak kaybettim. Daha çok sallandım, kayboluşum küçülmeye başladı; sallandım. Büyüyordum. Neden ben? Sallandım. Bir yol gördüm. Sallandım ve sonunda durdum. Başımı kaldırdım. Cam kırıkları yoktu. Hayaller de tamdı, kırılmamışlardı henüz. Arkama bakmadım bu sefer, ne göreceğimi biliyordum. Sandığımı aldım, bir gün içindekini çocukluk resmimi fırlatacağım; Zaman'a söz verdim. O gemi bir gün gelecek, biliyorum. “Ne tuhaf acıyla hiç konuşamamak.” Siz acıyla konuşamazsınız ama şiirler konuşabilir. Bu yüzden onlara bir şans verin derim. Kitaptaki tüm şiirlere bayılmasam da, gerçekten beğendiğim çok fazla kısım vardı. Önerilir. Bu arada ilk defa bu kadar sürreal bir yazı paylaşıyorum, nasıl bulduğunuzu paylaşırsanız sevinirim doğrusu. Ve okuyan herkese teşekkür ediyorum.

rosemary 2 years ago

Ablam

Burcu Aykar

2 Gönderi

Abla ve kız kardeş ilişkisi, biraz farklıdır. Bir de küçük olan iseniz, biraz da ilginçtir. Hep ablanıza karşı derin bir saygı ve hayranlık beslersiniz, içten içe onun gibi olmak istersiniz ama bunu belli edemezsiniz çünkü onun dikkatini çekebilmek için yapmış…devamı

rosemary 2 years ago

Yeni Turan

Halide Edib Adıvar

1 Gönderi

“Ey Yeni Turan, sevgili ülke, söyle, sana yol nerde?” Tıpkı benim de başladığım gibi, Halide Edip bu cümleyle başlamış söze. İlk okuduğunuzda anlamsız gelen bu cümlenin değerini ancak kitabın sonlarına doğru idrak edebiliyorsunuz. Halide Edip’in, Ziya Gökalp’ten de etkilenerek yazdığı…devamı“Ey Yeni Turan, sevgili ülke, söyle, sana yol nerde?” Tıpkı benim de başladığım gibi, Halide Edip bu cümleyle başlamış söze. İlk okuduğunuzda anlamsız gelen bu cümlenin değerini ancak kitabın sonlarına doğru idrak edebiliyorsunuz. Halide Edip’in, Ziya Gökalp’ten de etkilenerek yazdığı bu roman, II. Meşrutiyet döneminin reform düşüncelerini, adeta kendi hayalleri ve istekleriyle aktardığı bir Yeni Türkiye kurgusu olması ve yazıldığı dönemin ilerisini öngörmesi hasebiyle, Türk Edebiyatı’nın nadir ütopik roman örneklerinden biri olma vasfını taşıyor. Eser, rakip partiler olan Yeni Osmanlı’yla romana da adını veren Yeni Turan’ın, ideoloji ve iktidar mücadelesini, bunların etrafında gelişen olayları, Yeni Osmanlı’nın sağ kolu diyebileceğimiz Asım’ın ağzından eleştirel bir biçimde konu alıyor. Kitabın üslup bakımından, en azından günümüz Türkçesiyle bakıldığında, akıcı olduğunu söylemek zor. Okurken epey zorlandığımı itiraf etmeliyim. Eğer dilin ağırlığını saf dışı bırakacak olursak, yine kitabın çok akıcı olduğunu söyleyemem. İdeolojik bir kitap olduğundan dolayı sayfalarca süren miting konuşmaları mevcut. Bu konuşmaların olayın akıcılığını bir hayli engellediğini düşünüyorum, boğucu hissettirdi zaman zaman. Bununla birlikte, kitabın karışık bir dönemde yazıldığını az az da olsa hissedebilmek mümkün. Aynı zamanda bu karışıklar yüzünden biraz aceleye getirilmiş bir kitap olduğu da sonlara doğru sanki olayın hızlıca bitirilmeye çalışılmasından anlaşılıyor, beni en çok rahatsız eden nokta buydu sanırım. Dönem kitaplarına başlamadan önce, dönemi iyice araştırıp okumaya sonrasında karar vermem gerektiğini layıkıyla anlamış oldum. Kitap bakış açımı hatırı sayılır bir biçimde değiştirmemiş olsa da, dönemin ne kadar zor olduğu hakkında empati kurabilmemi sağladı ki bundan hoşnutum. Ayrıca ağır bir dili olmasının iyi yanı olarak, güzel kelimeler keşfetmemi, dolayısıyla kelime haznemin genişlemesini sağladığını düşünüyorum. Kitapta bazı zamanlarda muhalefet ve iktidarın halkın yararını unutup, birtakım kararları yalnızca inat uğruna vermeleri ya da vermemeleri bana oldukça günümüzü anımsattı. Ayrıca anlatıcı Asım ise, birçok kez taraftarı olduğu tarafın yanlışlarını görmesine karşın, savunduklarını değiştirmedi ki bunun da günümüzde maalesef oldukça yapılan yaygın bir hata olduğunu düşünüyorum. Umuyorum ki bir gün yalnızca fark ettiğimiz değil, fark ettiklerimiz uğruna harekete geçebileceğimiz günler görürüz.

rosemary 2 years ago

Dul

Jean-Louis Fournier

10 Gönderi

Günümüz sahte aşkları, sahte ilişkileri ve romantizminden bıktınız mı? Bu kitap tam size göre. Kitap, yazar Fournier'in, eşinin ölümünden sonra ona yazdığı kısa kısa günceler niteliğinde. Evliliğin, bir insanla hayatını geçirmenin ve salt sevginin ne demek olduğunu çok daha iyi…devamı

rosemary 2 years ago

Bir Kedi Bir Adam İki Kadın

Cuniçiro Tanizaki

8 Gönderi

🐈‍⬛Henüz bugün bitirdiğim, nihayet Japon edebiyatı hakkında genel bir bilgiye sahip olmamı sağlayan eser. 🧍‍♂️Savaş sonrası Japon edebiyatında dört büyük Japon yazardan biri olan Tanizaki bu kitabında, bir kedinin ortasında kaldığı nispeten toksik bulduğum bir aşk(?) üçgenini anlatıyor. Tanizaki okumak…devamı

rosemary 2 years ago

Erteleme Sanatı

John Perry

2 Gönderi

Yapılması gerekeni yapıp, kitap hakkındaki yorumumu yazmayı erteliyorum. Kitap temelde eğer önemli bir şeyi ertelediğinde hiçbir şey yapmak yerine daha az önemli işlerini hallediyorsan sorun yok, bunu fırsata çevir kullan suçluluk duyma boşuna diyor. Kitabı dinleyip, yorum yazmak yerine uyuyacağım.…devamı