nickimin başı veyahut Nicki Minaj (@swampthing)

Yağmurdan sonraki gökkuşağı, bir kedinin farklı renklerde yavrulaması, ilkokul öğrencisinin henüz açılmamış 12'li kuru boya kalemi, adını asla bilmediğimiz mavi ve yeşilin her tonunda farklı isimlendirilen renkler, ablasının makyaj malzemelerini izinsiz kullanan küçük kız ve Bülent Ersoy'un elbiseleri kadar renkli…devamıYağmurdan sonraki gökkuşağı, bir kedinin farklı renklerde yavrulaması, ilkokul öğrencisinin henüz açılmamış 12'li kuru boya kalemi, adını asla bilmediğimiz mavi ve yeşilin her tonunda farklı isimlendirilen renkler, ablasının makyaj malzemelerini izinsiz kullanan küçük kız ve Bülent Ersoy'un elbiseleri kadar renkli bir filmle geldim size. The French Dispatch adlı derginin kurucusu ve editörlerinden olan şahsın vefatı üzerine derginin diğer editörleri bir 'veda sayısı' çıkartma kararı alırlar, hem kurucu için hem de dergi için bir veda. Bunun için üç adet uygun haber seçip yayınlamaya karar verirler. Biz de film boyu bu üç haberi izliyoruz. Şahsen en nevi şahsına münasır bulduğum yönetmen Wes Anderson'un yıldızlar geçidini andıran sondan bir önceki filmi The French Dispatch'le karşınızdayım. Yönetmenin renkleri kullanmadaki ustalığı tüm sevenleri gibi beni de cezbetmiştir hep. Bir masalın içinde yaşıyormuş izlenimi veren Wes, çok yaşa Wes, bu filminde de biçimciliğini konuşturmuş. Kamerayla dans ediyormuşçasına çekilen sahneler baş döndürücü güzellikte. Bu sahneler bir de yıldız oyuncularla bezenmiş olunca haliyle zevk almak kaçınılmaza yakın oluyor. Kim yok ki; Benicio Del Toro, Adrien Brody, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Jeffrey Wright, Tilda Swinton, Owen Wilson, Bill Murray, Elisabeth Moss, Christoph Waltz, Saoirse Ronan, Willem Dafoe, Edward Norton, 1 değil, 2 değil, 3 değil, 4 değil, tam 5 kutu Karakovan Petek Balı... Hani eve yeni gelmişsinizdir, kapının önünde bir sürü ayakkabı vardır, içeri bir girersiniz, girmez olasın, beş kuşak öteden tüm akrabalar içerdedir, gören duyan kim varsa gelmiştir, he işte öyle bir film, tek farkı akrabaya kıyasla daha sevilesi bir tecrübe imkanı sunması. Bu minnak paragrafa da filmin eksilerini iliştireyim. Her ne kadar filmi beğenmiş olsam da güçlü bir senaryodan bahsetmek çok zor. 3 hikayeyi kısa süreye yedirdiği için akıcılık ne derece sağlandı tartışılır. Ve ben olay örgüsünü namına pek de bir şey görmedim. Bunlara rağmen yılının beğendiğim işlerinden olmuştu, iyi seyirler🙌🏻 NOT: Bu gönderi 1 yılı aşkın süredir notlarımda durmaktaydı. Wes'in son filmi Asteroid City bize gösterdi ki yönetmenimiz kendi tarzını kutsalı sayıp üzerine bir şey koymayarak bizim önümüze tek tip filmler koymayı yol bellemiş. Büyük Budapeşte Oteli'nin ruhu şad olsun...

swampthing 11 months ago

Macbeth'in Trajedisi

Joel Coen

7 Gönderi

Utanmadan Dostoyevski'yle bir tuttuğum Shakespeare Hazretleri'nin kaleminden çıkmış sayısız nadide eserden başköşeye yakın bir yerde oturan Macbeth tragedyasıyla satırlarımda buluşmuş bulunmaktasınız. Canım, cağnım, cancağzım Coen Biraderler'i yıllar sonra ayrı düşüren The Tragedy of Macbeth çekildiği yılın en beğendiğim eserlerinden oldu.…devamı

swampthing 1 year ago

Okul Tıraşı

Ferit Karahan

52 Gönderi

Gülünecek bir şey varsa söyleyin hep beraber gülelim... Kendini de unutsaydın... Ben anlatır giderim, maaşımı da alırım, istiyorum ki siz bir şeyler öğrenin... Ben lisedeyken çok tembel bir öğrenciydim... Arka taraf, kes artık... Sınıfı geçmek mesele değil, eşeği bağlasan eşek…devamıGülünecek bir şey varsa söyleyin hep beraber gülelim... Kendini de unutsaydın... Ben anlatır giderim, maaşımı da alırım, istiyorum ki siz bir şeyler öğrenin... Ben lisedeyken çok tembel bir öğrenciydim... Arka taraf, kes artık... Sınıfı geçmek mesele değil, eşeği bağlasan eşek de geçer sınıfı... Burası Dingo'nun ahırı mı... Ben bunları zaten biliyorum, siz öğrenin diye anlatıyorum... Arkadaşın camdan atlasa sen de mi atlayacaksın... Teneffüste neredeydiniz... Biz gönüllü eğitim kölelerini, son tura girerken beş boy farkla önde olan yarış atlarına çeviren eğitim sistemimizden kesitler okudunuz. Belki hâlâ ilim irfan mücadelesi veriyorsunuz. Belki de anılar canlandı kafanızda. Tebeşir, önlük, çöp kutusunun başında toplanan kalemtıraş heyeti, cuma son iki dersin beden olması yahut bedenden sonraki derse eşofmanla girmenizi istemeyen öğretmeniniz... Balkon demirinin tadını çoğumuz biliyordur. Şu an fark ettim ki sıranın tadını da biliyorum... Neyse, size böyle bir filmle geldim. Önceki yılki Dune'lar, Spider'lar, James Bond'lar dahil ve arasında en beğendiğim yapımdı üstte gördüğünüz kiremit kırmızısını andıran postere sahip arkadaş. Sivas'ın paltosunun üzerine kendininkini asarak ve Bir Zamanlar Anadolu'ya selam vererek oturdu favori yerli yapımlar listeme. Mekanımız; Doğu Anadolu'un ücra bir köşesinde kara gömülü, askeriyeden hallice yatılı okul... Kahramanımız; oda arkadaşı -Memo- hasta bir şekilde uyanan Yusuf... Olayımız; dar alanda Memo için çözüm arayışıyken geniş pencerede ise kurumsal dünyadaki kast ve çarpık alt-üst ilişkileri... Bahsi geçen kurum olan okul, film boyunca yozlaşmış bir ülkenin portresini çiziyor. Tahmin edin hangi ülke, eveeet, Fildişi Sahilleri, şaka şaka, gülün diye, Filipinler'di cevap. İlk başta kimsenin umursamadığı, inanmadığı, sallamadığı bir hastalık... Süreç ilerledikçe olayın ciddiyetinin de kavranmasıyla oluşan inanılmaz sade bir kaos ve kargaşa ortamı... Hiçbir dişlinin işini tam yapmamasına rağmen filmin sonunda kendi içinde kendini haklayan beyaz pastel boya lüzumsuzluğundaki sistem... Yönetmenin de yatılı okul geçmişinin olması filmi oldukça gerçekçi kılmış. Hüp mısır yahut çekirdek misali azar azar yedirilen kurgusu seyirciyi içine almış. Filmin süresinin az olması ve mekanların çeşitlilik göstermemesi esere artı yazarken kusursuz kurgusuna da destekte bulunmuş. Aklın almayacağı derecede basit ve sade bir konuyu katman katman ve eleştiri çemberinde eriten bu gerçeklik size çok tanıdık gelecek, 'Kemalim yapmaz' beyin kendisi ve oyunculuğu da çok tanıdık gelecek ama o ayrı mesele, iyi seyirler🙌🏻 NOT: Biraz Kiarostami biraz Farhadi biraz da Kırmızı Pazartesi'niz varsa siz de evde bu filmi yapabilirsiniz.

swampthing 1 year ago

Yola Devam

Panah Panahi

21 Gönderi

Hiç otobüsle uzun yol çektiniz mi? Hakkı verilmeyen bir deneyim bence. Acı ama kıymetli. İkram sırasında muavine atılan kaçak bakışlar, önünde koltuğu yatırıp tüm gece uyuyan yaşlı teyze, yan tekli koltukta 1,5 yaşındaki bebeğini susturmaya çalışan anne, uzun süreli işinden…devamı

swampthing 1 year ago

Salo ya da Sodom'un 120 Günü

Pier Paolo Pasolini

40 Gönderi

Limonlu Popkek!!! Mini Hobby çikolatalar!!! Eti Katkat!!! Ketçaplı Ruffles ve yoğurtlu Lays!!! Umarım dikkatinizi çekebilmişimdir, 'tatlı' bir giriş yapayım dedim, uuups, bu bir espri olsaydı kimse gülmezdi. Noktalama işaretlerini vatandaşın kafasına çay fırlatırcasına sağa sola attıktan sonra birtakım sanatsal münakaşalarda…devamıLimonlu Popkek!!! Mini Hobby çikolatalar!!! Eti Katkat!!! Ketçaplı Ruffles ve yoğurtlu Lays!!! Umarım dikkatinizi çekebilmişimdir, 'tatlı' bir giriş yapayım dedim, uuups, bu bir espri olsaydı kimse gülmezdi. Noktalama işaretlerini vatandaşın kafasına çay fırlatırcasına sağa sola attıktan sonra birtakım sanatsal münakaşalarda bulunalım isterim. Yazının sonunu kestiremiyorum şimdiden söyleyeyim, eskiden kullanıcılar daha uzun yazılar okumak isterdi, şu an kimsenin buna tahammülü olmasa gerek. Haklılar da, kimsenin reels ve Tiktok vaktine göz dikmeye hakkım yok. (Sanki sen boş zamanında atom parçaladın) Henüz gençken, çok çok önce, baya bir önce kendime kurtuluş olarak gördüğüm bir mottom vardı, bunun uğruna yaşayıp bunun uğruna ölecektim. İngilizce öğretmenim sınıfın ortasında sorduğunda bu cevabı verişim sınıfça hoş karşılanmasa da şu an eğitim öğretimi terk edip İtalya'ya kaçan yahut lise biter bitmez babasının işyerine çöken arkadaşlarım tarafından gülmekten yerlere yatarak karşılanmıştı. İşte o motto, ta ta ta tan: ye, iç, sıç. Bu kadar kuru gürültü buna mıydı diyip yazıyı burada terk edenleri üç evetle uğurlayıp önüme bakmaya çalışayım. Nerede kalmıştık? He, evet, tuvalette... Filmde elit, zengin, soylu, aristokrat sınıfın gençleri bir köşke tıkıp orada ahlak ve akıl sınırlarını zorlayan fantezilerine alet edişi konu ediniyor. Bu fanteziler çeşitli cinsel istismarlardan tutun da boka kaşık sallamaya kadar varıyor. Şimdi Rafdaşlar, 'iğrenç' diyip geçmeyi çok yüzeysel ve 2 saatime hakaret olarak saydığımdan lafı uzatıyorum. Yemek nasıldı, sıcak, hayır hayır hayır, çok basit kalıyor... Ama şunun da söylenmesi lazım ki sanat bu değil. Neymiş, sınıf ayrımını ve İtalya'nın o dönemki siyasi ortamını yansıtıyormuş. Biraz daha yanakları ayırıp kuvvetle ıkınırsak çok daha sağlam argümanlar çıkarabiliriz. Filmde geçen hikayeyi altmetin olarak kabul etmek sadece filmi aklamaya çalışmaktır. Hiçbirimiz Yüzüklerin Efendisi'nden bir yüzüğün nasıl yok edileceğinin dersini almadık, Harry Potter bize burunsuz adamların tehlikeli olduğunu öğretmedi, Esaretin Bedeli'nde bir cezaevinden nasıl kaçılır konusu işlenmedi... Altmetin filmin sana attığı tokattır, bu tokat bazen umut olarak yeşerir bazen de öfke. 5N1K sorularına dönmek sadece 1. sınıfa bu yıl başlayan kardeşime fayda sağlayacak. Hani 31 Aralık'tır tarih, uzanıyosundur, televizyondaki program sunucusu 10'dan geriye saymaya başlar, gözlerin saliselik parlar, heyecanla sayıma dahil olursun, sayım biter, artık 1 Ocak'tır, yeni yıldasındır... Yeni yıldasındır tamam da nedir yani, ne oldu, ne olacak, öyle bir film. Giden 2 saatine acıyacağın değil bu 2 saati çekmek için verilen emeğe acıdığın bir film. Ve son olarak, hepinizi saygı ve sevgiyle selamlarken evimin 1. Bölge 6. sıradan milletvekili adayı edasıyla seslenmek istiyorum. Hayatınızda ensenize kuvvetli şekilde vurup "öyle iş mi olur lan aq delisi" diyecek insanlar olsun, bakın yönetmenin yokmuş, böyle bir film çekmiş. 📌Valla spoiler işaretlemedim, yani, ne bileyim, çok da fark etmeyecek, filmin rahatsızlığını arttırıp azaltmıyor, zaten izlemeyin de, ne anlatıyorum ben.