Sueda (@awonawilona)

Öncelikle, oldukça yoğun bir dizi. Bütün bölümler dolu dolu geçiyor, herhangi bir sahnede başınızı çevirirseniz zincirin bir halkası eksik kalır. Bu sebeple de oturup bir solukta izlenmiyor. Sindirmek zaman alıyor, zaten tempo hiç düşmediğinden sürekli bir şeyi peşinden koşuyor gibi…devamı

awonawilona 1 month ago

Atuan Mezarları

Ursula K. Le Guin

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Ursula Le Guin’in Atuan Mezarları için yaptığı yorum, ilk bakışta romanın özünü oldukça doğrudan bir şekilde özetliyor: cinsellik. Ancak burada kastedilen şey fiziksel bir eylemden çok, kimlik ve özgürlük arayışıyla ilgili bir dönüşüm süreci. Doğum, yeniden doğuş, yıkım ve özgürlük…devamıUrsula Le Guin’in Atuan Mezarları için yaptığı yorum, ilk bakışta romanın özünü oldukça doğrudan bir şekilde özetliyor: cinsellik. Ancak burada kastedilen şey fiziksel bir eylemden çok, kimlik ve özgürlük arayışıyla ilgili bir dönüşüm süreci. Doğum, yeniden doğuş, yıkım ve özgürlük gibi temaların etrafında şekillenen bu hikaye, kadın olmanın ne anlama geldiğini ve kişinin kendi varlığını nasıl kazandığını anlatıyor. Fakat mesele yalnızca bir kadının büyümesi mi, yoksa daha derin bir bilinçdışı yolculuk mu? Tenar, romanın başında kendi ismini dahi unutmuş, başkalarının ona verdiği bir kimlikle var olan bir figür. Kutsal sayılan bir yapının içinde, seçilmiş olmanın getirdiği bir statüye sahip, ama aslında bu onun tutsaklığı. Bir birey olarak değil, sistemin bir parçası olarak var. Anima gibi. Jung’un tanımladığı biçimiyle anima, bilinçdışındaki dişil yön, sezgisel ve duygusal taraf. Ama aynı zamanda bastırılmış, kısıtlanmış ve gölgede kalmış bir yön. Tenar’ın dünyası, mezarların karanlığından ibaret; kendisi bir muhafız, ama neyi koruduğunu bile sorgulamayacak kadar içine kapanmış bir varlık. Sonra Ged geliyor. O, dış dünyadan gelen bir yabancı, bilinçdışına sızan yeni bir bilinç gibi. Ama burada önemli olan, Ged’in bir kurtarıcı olmaması. O yalnızca bir kapı aralıyor, bir seçenek sunuyor. Tenar’ın gerçekten özgürleşmesi, kendi iradesini keşfetmesiyle mümkün oluyor. Çünkü biri gelip seni zincirlerinden kurtarırsa, aslında yalnızca başka bir zincire geçiş yapmış olursun. Tenar’ın dönüşümü, başkasının ona sunduğu bir özgürlüğü kabul etmek değil, kendi varlığını sahiplenmekle gerçekleşiyor. Le Guin’in Atuan Mezarları için “cinsellik” demesi, meseleyi yalnızca biyolojik bir bağlamda ele almak değil. Burada cinsellik, dönüşümün ve yaratımın bir parçası. Bir kimliğin doğuşu. Eski kimliğin yıkılması, yeni bir kimliğin inşası. Tenar’ın mezarlardan çıkışı, fiziksel bir kaçıştan çok bir yeniden doğum. Burada anima, artık karanlık bir köşede sıkışıp kalmış bir gölge değil, bilinçle bütünleşmiş, kendi varlığını kabul eden bir gerçeklik. O yüzden bu roman hem bir anima hikayesi hem de kadın olmanın ve birey olmanın doğasına dair bir metin. Birbirine karşıt değil, birbirini tamamlayan okumalar. Tenar’ın mezarlardan çıkışı, bilinçdışının yüzeye çıkışı kadar, bir kadının kendi kimliğini keşfetmesi. Belki de her iki süreç de aynı noktada buluşuyor: kendi adını, kendi varoluşunu, kendi yolunu seçmek.

awonawilona 1 month ago

Yerdeniz Büyücüsü

Ursula K. Le Guin

16 Gönderi

Spoiler içeriyor Yerdeniz Büyücüsü, yalnızca bir büyücünün güç kazanma yolculuğu değil, aynı zamanda insanın kendi iç dünyasına yaptığı mitolojik ve psikolojik bir yolculuktur. Carl Gustav Jung’un arketip teorisi, bu romanı derinlemesine okumak için güçlü bir çerçeve sunar. Ged’in hikâyesi, bireyin bilinç ve…devamıYerdeniz Büyücüsü, yalnızca bir büyücünün güç kazanma yolculuğu değil, aynı zamanda insanın kendi iç dünyasına yaptığı mitolojik ve psikolojik bir yolculuktur. Carl Gustav Jung’un arketip teorisi, bu romanı derinlemesine okumak için güçlü bir çerçeve sunar. Ged’in hikâyesi, bireyin bilinç ve bilinçdışı arasındaki çatışmasını, gölgesiyle yüzleşmesini ve sonunda bütünleşerek olgunlaşmasını anlatır. Jung’a göre her insan, kendi içinde bastırdığı, yüzleşmekten kaçındığı yönler taşır ve bu yönler, bireyselleşme sürecinde tanınmalı ve kabul edilmelidir. Yerdeniz Büyücüsü, işte bu sürecin bir alegorisi gibidir. Ged’in hikâyesi, klasik bir kahraman yolculuğu gibi başlar. Doğal yetenekleri olan, ancak henüz bunları nasıl kullanacağını bilmeyen bir çocuktur. Onun gururu ve güce olan açlığı, bilinçdışında saklı kalan derin arzularını besler. Ancak en büyük hatasını, gücünü ispatlamaya çalışırken yapar ve bir büyü sırasında kendi gölgesini serbest bırakır. Burada gölge, yalnızca fiziksel bir tehdit değil, aynı zamanda Ged’in kendi iç dünyasının bir yansımasıdır. Jung’un teorisinde gölge, bastırılmış korkular, arzular ve bilinçdışındaki karanlık yönlerdir. İnsan, gölgesini tanımadıkça ondan kaçar ve onu yok etmek için çabalar; ancak bu kaçış, gölgeyi daha da güçlü kılar. Ged de gölgesinden kaçtıkça daha fazla korku ve zayıflık hisseder. Ancak bu yolculukta Ged yalnız değildir. Onun rehberi, bilge büyücü Ogion’dur. Jung’un arketiplerinden biri olan bilge rehber, kahramanı zorla yönlendirmez; ona içsel keşif yolunu gösterir. Ogion, Ged’e büyünün yalnızca kelimeler ve güçle ilgili olmadığını, gerçek bilgelik ve dengeye ulaşmanın sabır ve farkındalık gerektirdiğini anlatır. Fakat Ged, başlangıçta bu sabrı gösteremez ve daha büyük güçler öğrenmek için Roke Adası’na gider. Orada eğitim alsa da gerçek düşmanını, yani kendi gölgesini, yalnızca dışarıda değil, içinde de taşıdığını fark etmesi zaman alacaktır. Ged’in gölgesiyle yüzleşme süreci, Jung’un bireyselleşme sürecine doğrudan paraleldir. İnsan, kendi gölgesiyle savaşamaz; ona karşı verdiği her mücadele, onu güçlendirmekten başka bir işe yaramaz. Gerçek çözüm, gölgenin tanınması ve kabul edilmesidir. Ged’in yolculuğunun doruk noktası, gölgesine kendi adını verdiği andır. Ona isim vermek, onu bilinçli olarak tanımak ve kabul etmektir. Bu, bireyselleşmenin en kritik aşamasıdır: İnsan, kendini gerçekten tanımak istiyorsa, sadece aydınlık tarafıyla değil, karanlığıyla da yüzleşmek zorundadır. Ged, gölgesini kabul ettiğinde artık eksik bir parçası kalmaz ve tam bir birey hâline gelir. Le Guin, Yerdeniz Büyücüsü aracılığıyla, gücün ve bilgeliğin ne anlama geldiğini sorgular. Ged’in büyüsünü ustalaştırması değil, kendi iç dünyasını anlaması, onun gerçek büyücü olmasını sağlar. Güç, dış dünyayı kontrol etmek değil, insanın kendini kontrol edebilmesidir. Jung’un psikolojisinde olduğu gibi, insan ancak kendi içindeki bilinçdışı unsurları tanıyıp bütünleştiğinde tam bir benlik oluşturabilir. Ged’in gölgesini yok etmek yerine onunla birleşmesi, bu sürecin nihai sonucudur. Bu açıdan Yerdeniz Büyücüsü, yalnızca bir fantastik roman değil, insan ruhunun derinlerine inen bir anlatıdır. Le Guin, büyücülük mitini kullanarak, insanın kendiyle yüzleşme ve olgunlaşma sürecini anlatır. Ged’in hikâyesi, yalnızca büyüyen bir büyücünün değil, kendi benliğini keşfeden ve bütünleşen bir insanın hikâyesidir. Jung’un dediği gibi: “Kendi karanlığıyla yüzleşmeyen kişi, onu dış dünyaya yansıtmaya mahkûmdur.” Yerdeniz Büyücüsü, tam da bu fikri anlatır: Kendi gölgesiyle yüzleşemeyen kişi, gerçek anlamda özgür olamaz.

awonawilona 1 month ago

Omniscient reader's viewpointte enneagram 5 o kadar güzel anlatılıyor ki... Dokja'nın kurguyu gerçekliğine katması, gerçekliği 'gerçek' olarak deneyimleyememesi, diğer karakterlerle kurduğu bağların "dördüncü duvarı" zedelemesi... Hatta bir yerde diyordu ki "Zihnimde kurguyu gerçekliğe çevirdim. Çünkü beni hayatta tutabilen şey buydu."

awonawilona 1 month ago

Omniscient reader ni user işi ve mob psycho100 ne dom işi. Orv un olay örgüsü çok kesin ve ne yaşanırsa yaşansın ana konuya bağımlı. Mob ise alay, randomluk, eğlence ve bunlarla harmanlanmış mesajlar dolu. Bir ne domun kelimelerle oynaması gibi.…devamı

awonawilona 3 months ago

Chi. -Chikyû no Undô ni Tsuite-

Shingo Irie

5 Gönderi

"You spend coin for bread. You pay taxes for rights. You labor for wages. So, what do you have to offer in exchange for knowledge of this world?" Orta çağda, engizisyonun baskısı altında ezilen insanlar arasında özgür düşünebilen birkaç insan…devamı

awonawilona 3 months ago

Link Click

Shangqing Su

17 Gönderi

Diziyi izlemeniz için sadece op ve endingleri yeterli sebepler.

awonawilona 4 months ago

Uzumaki 3. Cilt

Junji İto

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Junji ito, insanların korku, gerilim ve tiksinti duygularına gayet dokunabiliyor AMA sonu niye böyleydi? Junji ito, benim için junji ito collectionın 2. bölümündeki uzun rüya bölümüyle hikayeciliğini kanıtlamıştı. Belki de bu yüzden bu seri beni tatmin edemedi. Yine de konu…devamı

awonawilona 4 months ago

Old Boy Cilt 1&2

Garon Tsuchiya

1 Gönderi

Hayatımda gördüğüm en erkek elinden çıkma işlerden biri.

awonawilona 9 months ago

Biri Hiçbiri Binlercesi

Luigi Pirandello

3 Gönderi

"Yirmi sekiz yaşındaydım, o güne dek de burnumu, güzel değilse bile, bedenimin başka yanları gibi çok düzgün sanıyordum." Vitangelo Moscarda, karısının ufak bir alayı sonucu önünü alamadığı bir kimlik krizine giriyor. Adım adım kim olduğunu, ben dediği şeyin ne olduğunu,…devamı"Yirmi sekiz yaşındaydım, o güne dek de burnumu, güzel değilse bile, bedenimin başka yanları gibi çok düzgün sanıyordum." Vitangelo Moscarda, karısının ufak bir alayı sonucu önünü alamadığı bir kimlik krizine giriyor. Adım adım kim olduğunu, ben dediği şeyin ne olduğunu, aynadaki ve insanların zihinlerindeki Moscarda'ları sorgulayışına tanık oluyoruz. Hatta bazı noktalarda bizim de yakamızdan tutup kitabın içerisine çekiyor. Luigi Prendello, her zihnin, tek bir nesne üzerinde de olsa, kendine has bir biçim yarattığını anlatıyor. Hepiniz başka Moscardaları ve başka Suedaları biliyorsunuz. Ve parmaklarınız ne kadar nesnemizi işaret etse de asıllarını gösteremiyorlar. Yarattığınız insanlarla tanışıyor, onlarla hayatınızı geçiriyorsunuz. Tıpkı bir yazar gibi. Moscarda bu yolda bilinçli bir şekilde deliliğe yürüyor. Tanıdığı zihinlerdeki Moscarda putlarını tek tek kırıyor. Aynadaki aksine yabancılaşıyor. "Ötekiler benim içimde değil. Dışarıdan bana bakan başkaları için benim düşüncelerimin, duygularımın bir burnu var. Benim burnum. Bir çift gözü var, benim gözlerim, benim görmediğim ama başkalarının gördükleri." "Yaşarken, yaşamımın eylemleri içinde kendi gözümde kendimi temsil edemiyordum; kendimi başkalarının gördükleri gibi göremiyordum; kendimi gövdemin karşısına koyup, onun bir başkasının gövdesi gibi yaşadığını göremiyordum. Bir aynanın karşısına geçtiğimde, içimde bir duraklama oluyordu sanki; tüm kendiliğindenlik sona ermiş, her el-kol devinimim bana yapmacık ya da özenti görünüyordu. Yaşadığımı göremiyordum." "Gerçekte kendimi hiç tanımıyordum, tastamam benim olan hiçbir gerçekliğim yoktu, sürekli bir akış içinde, neredeyse sıvı gibi kolayca biçimlendirilebilir bir durumdaydım; başkaları tanıyorlardı beni, her biri kendince, bana verdikleri gerçekliğe göre; yani her biri bende , ben olmayan -bunların hiçbiri tam anlamıyla ben değildim çünkü- bir Moscarda görüyordu; kaç kişiyseler o kadar Moscarda vardı, tümü de benden daha gerçek, çünkü benim, yineliyorum, kendi kendim için hiçbir gerçekliğim yoktu." " 'A, evet, sen sağsın; çünkü şimdi kendini görmüyorsun. Ama aynanın karşısındayken, kendine baktığın anda artık sağ değilsin.' 'Peki niçin?' 'Çünkü kendini görebilmek için yaşamı durdurmak zorundasın. Bir fotoğraf makinesinin karşısında durur gibi. Poz alırsın. Poz almaksa bir anlığına bir yontuya dönüşmektir. Yaşam sürekli olarak devinir ve hiçbir zaman gerçek anlamda kendi kendini göremez.' "