omayrasanchez (@aydinbattal)

Spoiler içeriyor Aşk Resmi Geçidi Birincisi o incecik, o dal gibi kız, Şimdi galiba bir tüccar karısı. Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir. Ama yine de görmeyi çok isterim, Kolay mı? İlk göz ağrısı. İkincisi Münevver Abla, benden büyük Yazıp yazıp bahçesine attığım…devamıAşk Resmi Geçidi Birincisi o incecik, o dal gibi kız, Şimdi galiba bir tüccar karısı. Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir. Ama yine de görmeyi çok isterim, Kolay mı? İlk göz ağrısı. İkincisi Münevver Abla, benden büyük Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları Gülmekten katılırdı, okudukça. Bense bugünmüş gibi utanırım O mektupları hatırladıkça. .............. çıkar .............. dururduk mahallede ......................... halde ............ yan yana yazılırdı duvarlara ................... yangın yerlerinde. Dördüncüsü azgın bir kadın, Açık saçık şeyler anlatırdı bana. Bir gün de önümde soyunuverdi Yıllar geçti aradan, unutamadım, Kaç defa rüyama girdi. Beşinciyi geçip altıncıya geldim. Onun adı da Nurinnisa. Ah güzelim Ah esmerim Ah Canımın içi Nurinnisa. Yedincisi, Aliye, kibar bir kadın. Ama ben pek varamadım tadına. Bütün kibar kadınlar gibi Küpe fiyatına, kürk fiyatına. Sekizinci de o bokun soyu. Elin karısında namus ara, Kendinde arandı mı küplere bin. Üstelik ....... Yalanın düzenin bini bir para. Ayten\'di dokuzuncunun adı. İş başında şunun bunun esiri, Ama bardan çıktı mı, Kiminle isterse onunla yatar. Onuncusu akıllı çıktı ....... gitti ......... Ama haksız da değildi hani. Sevişmek zenginlerin harcıymış İşsizlerin harcıymış. İki gönül bir olunca Samanlik seyranmış ama, İki çıplak da, olsa olsa, Bir hamama yakışırmış. İşine bağlı bir kadındı on birinci, Hoş, olmasın da ne yapsın, Bir zalimin yanında gündelikçi. .........leksandra Geceleri odama gelir, Sabahlara kadar kalır. Konyak içer sarhoş olur, Sabahı da işbaşı yapardı şafakla. Gelelim sonuncuya. Hiçbirine bağlanmadım Ona bağlandığım kadar. Sade kadın değil, insan. Ne kibarlık budalası, Ne malda mülkte gözü var. Hür olsak der, Eşit olsak der. İnsanları sevmesini bilir Yaşamayı sevdiği kadar. şiirleri! “Garip” akımına adını veren bir garip Orhan Veli öldüğünde, ceketinin cebinde, diş fırçasına sarılmış bir kağıt bulundu. Kağıtta, yarım kalmış ve bir kısmı da okunamayak kadar silik bir şiir vardı. “Aşk Resmi Geçidi” isimli yarım kalmış o şiirini Veli, aşık olduğu tüm kadınlara yazmıştı. Orhan Veli Kanık, Ankara’da belediyenin açtığı bir çukura düştüğünde henüz 36 yaşındaydı. Başından yaralandı. İstanbul’a geldi, bir arkadaşının evinde iyice rahatsızlandı. Üzerinde ceketi vardı… Bir ceketi, bir diş fırçası, bir de yarım kalan aşkı…

aydinbattal 5 days ago

Büyük Saat

Turgut Uyar

14 Gönderi

Spoiler içeriyor İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar Şu aranıp duran korkak ellerimi tut Bu evleri atla bu evleri de bunları da Göğe bakalım Falanca durağa…devamı

aydinbattal 1 week ago

Ruhi’dir benim adım hiç çıkamam evimden dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden bir çiçek dürbününden insanlara bakarken bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret istasyon insanları burdalar tesadüfen…devamı

aydinbattal 1 week ago

Beyaz Geceler

Dostoyevski

142 Gönderi

Spoiler içeriyor O “ Seni Seviyorum.” dedi ama Dostoyevski dedi ki: “Senin elin soğuk, benimkiyse ateş gibi sıcak . Ne kadar körsün Natsyenka!” “O kadar iyi bir insansınız ki, bunu hissetmemek için taşyürekli olmak gerek. Biliyor musunuz şimdi aklıma ne geldi? İkinizi…devamıO “ Seni Seviyorum.” dedi ama Dostoyevski dedi ki: “Senin elin soğuk, benimkiyse ateş gibi sıcak . Ne kadar körsün Natsyenka!” “O kadar iyi bir insansınız ki, bunu hissetmemek için taşyürekli olmak gerek. Biliyor musunuz şimdi aklıma ne geldi? İkinizi kıyasladım. Neden o, siz değil? Neden o da sizin gibi değil? O sizden daha kötü biri, ama onu sizden fazla seviyorum.” Dostoyevski'nin 27 yaşında gazetede yayımlanması için yazmış olduğu uzun bir öyküdür. Her zamanki gibi baş kahraman toplumdan soyutlanmış, içine kapanık, hayalperest biridir. Dosto bu karektere isim vermeye bile tenezzül etmemiştir. Bir de Nastenkamız var kadın karekter. Kitaplarının ortak özelliği genelde kadınlar kötü biri oluyor. Gelelim kitaba.. Hayalperest kahramanımız o kadar yalnız biridir ki yaşadığı petersburgda 8 yıl kimseyle yakınlık kuramaz. Beyaz geceler ismi de bu şehirden alır. Güneşin batmadığı Petersburg gecelerinden.. Beyaz gecelerden birinde Nastenkayı görür. Biri ona rahatsızlık vermek üzereyken bizim sünepe bir cesarete gelir ve kızı kurtarır. Arkadaşlıkları başlar. Beyaz gecelerde batmayan güneşin doğmasını bekleyene kadar sohbet ederler. Bu kızcağızımızın bir sevdiceği vardır. 1 yıl bekle gelip seninle evlenicem der. O sıralarda da bir yıl olmuştur. Kahramanımız kahrolur tabi ama çaktırmaz. Kızı o kadar sever ki ona yardım eder. Adama mektup yazar. Adamdan ses çıkmaz. Kız çok üzülür onun gelmiceğini anlayınca ve kahramanımızın da ona aşık olduğunu anlayınca der ki "ben artık onun sevgisini zamanla kalbimden atarım senin de sevgine zamanla layık olmaya çalışırım eğer sen de kabul edersen". Bizimki mutluluktan çılgına döner. Kolkola girerler ve yarının planını yaparak yürümeye başlarlar. Sonra yanlarından biri geçer ve dikkatle bakınca kızın sevgilisi olduğu anlaşılır. Onu görür görmez kız bizimkini bırakır ve ona gider..

aydinbattal 1 week ago

Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku

İlhami Algör

55 Gönderi

Spoiler içeriyor Bazen sadece bi çıt sesi duyarsın. Bu sesi duyduğun zaman da gitmen gerekir. Bazen bir eşyadan gelir, bazen üçüncü bir şahıstan, çünkü kader... Bazıları abajur alır evlerine, bazıları portatif bir lamba taşır yanında, bazılarının koltuk takımı vardır, bazıları da otelde…devamı

aydinbattal 2 weeks ago

Fasa Fiso

Teoman

5 Gönderi

O peşinden koştuklarımız var ya, o yaşadıklarımız, onlar hep... Fasa Fiso!

aydinbattal 3 weeks ago

Musa - Cilt 1

Gerald Messadié

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Musa’nın peşine düşen ve takip sırasında ölen bir firavun olayı hiçbir tarihi kayıtta yoktur . Bu kadar büyük bir olayın, yani 600.000 köle ve ailelerin toplam 2000000 kişinin Mısır’dan kaçmasının, Firavun’un bütün ordusuyla bu kölelerin peşine düşmesinin ve geri dönmemesinin…devamı

aydinbattal 3 weeks ago

Senin olmadığın ülkelerde yaslanmak isterdim ZAM/anının olmadığı bir günde buluşmak isterdim bana bir yere vize verecek kişi Yok seni bana hep rezil edecek kişi çok 💡

aydinbattal 1 month ago

Ölüm mü? Ne Buluş!

Abidin Dino

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Çok merak ediyorum insanın anne ve babası ölünce onun için gerçekten endişelenen birisi kalıyor mu acaba hayatta, ürperiyor mu yüreği hasta mi canı acıdı mi diye veya uykusuz kalıyor mu nerde kaldi başına bisey mi geldi diye veyahut düşünüyor mu…devamı

aydinbattal 1 month ago

Hayatın Anlamı

Arthur Schopenhauer

4 Gönderi

Spoiler içeriyor Hayatın amacı nedir? Bu tamamen kendi bakış açım bana göre hayatın gerçek manada hiç bir amacı yoktur. ama taşıyıcı bireyler yani biz varlığımızı sadece var olmaktan aldığımız zevk kadar sürdürmek istiyoruz. yani tüm evren bir cepten para çıkartıp diğer cebe…devamıHayatın amacı nedir? Bu tamamen kendi bakış açım bana göre hayatın gerçek manada hiç bir amacı yoktur. ama taşıyıcı bireyler yani biz varlığımızı sadece var olmaktan aldığımız zevk kadar sürdürmek istiyoruz. yani tüm evren bir cepten para çıkartıp diğer cebe koymaya benziyor. geriye kalan tüm amaçlar ise insanın sonradan edindiği amaçlar. Ben inanıcı olan birisi değilim ama gerçek olan bir inanca inanmayı bir fanatikten daha çok istiyorum dur. Amaç konusu uzun konuşulacak bir konudur bu arada :) bu şuana benziyor çıkmak istediğin bir dağ var ama bir türlü çıkamıyorsun sürekli düşüp tekrardan aynı yere geliyorsun tek amacın o dağın tepesine çıkmak. işin sonunda o dağa çıkamasan bile olmuş olduğun yol, çabalamanın vermiş olduğu gurur o dağa çıkmaktan daha güçlü bir duygu olacaktır. uzun süredir hayatın amacının sadece mutlu olmak olduğuna inandım. peki bu doğru mu? neden çeşitli acı ve sıkıntılardan geçiyoruz? bu yolla mutluluğu elde etmek için mi? bu yüzden, ihtiyacımız olmayan birçok şeyi satın alıyoruz. sevmediğimiz insanlarla vakit geçiriyoruz ve hatta onların onayını almak için çok çalışıyoruz. neden bunları yapıyoruz? dürüst olmak gerekirse, tam olarak nedenini bilmek de istemiyorum. ben bir bilim adamı değilim. tek bildiğim, tarih, kültür, medya, ekonomi, psikoloji, siyaset, bilgi çağında bir şeyler yapmak ve yararlı olmak. biz olduğumuz kişiyiz. bunu kabul edelim. insanların çoğunluğu, insanların neden mutlu olmadıklarını ya da yaşamlarından haz almayıp tatmin olmadıklarını analiz etmeyi severler. bunun nedenini de önemsemiyorum açıkçası. nasıl değişebileceğimizi açıkçası daha çok önemsiyorum. sadece birkaç yıl önce, mutlu olmak için her şeyi yaptım. bir şey alırsın, ve bu seni mutlu eder diye düşünürsün. insanlarla vakit geçirirsin ve bu seni mutlu eder diye düşünürsün. hoşunuza gitmeyen iyi bir iş bulursun ve bu seni mutlu eder diye düşünürsün. tatile gidersin ve bu seni mutlu eder diye düşünürsün. ama günün sonunda, yatağına uzandığında (tek başına ya da eşinin yanında), ve şöyle düşünürsün: “bu sonsuz mutluluk arayışının sonunda ne var?” pekala, sana şunu diyebilirim: seni mutlu ettiğini düşündüğün bir şeyi peşinden koşuyorsun. aslında bu bir aldatmaca ve aristo bize şunu söylerken de yalan söyledi: “mutluluk hayatın anlamı ve amacıdır, insan varoluşunun tüm amacı ve sonudur.” bence bu alıntıya farklı bir açıdan bakmak zorundayız. çünkü okuduğunuzda, mutluluğun ana amaç olduğunu düşünüyorsunuz. ama asıl soru: mutluluğu nasıl elde ediyorsunuz? mutluluk kendi içinde bir amaç olamaz. bu nedenle, elde edilebilecek bir şey değildir. mutluluğun sadece yararlılığın bir yan ürünü olduğuna inanıyorum. bu düşüncem hakkında arkadaşlarla, ailemle ve meslektaşlarımla konuştuğumda, bunu kelimelere dökmenin her zaman zor olduğunu gördüm. ama ben bu platformda bunu deneyeceğim. hayatta yaptığımız çoğu şey sadece aktiviteler ve deneyimlerdir. tatile gitmek, işe gitmek, alışveriş yapmak, içecek içmek,yemek yemek, araba almak. bu şeyler seni mutlu etmeli, değil mi? ama yararlı değiller. hiçbir şey yaratmıyorsun. sadece harcıyor ya da bir şeyler yapıyorsun. ve bu harika öyle mi? beni yanlış anlama. tatile gitmeyi ya da bazen alışverişe gitmeyi seviyorum. ama dürüst olmak gerekirse, hayata anlam katan şeyler bunlar değil. beni gerçekten mutlu eden şey, yararlı olduğum zamanlardır. başkalarının yada kendimin kullanabileceği bir şeyler yarattığım zamanlar da mesela. çok uzun süredir, yararlılık ve mutluluk kavramlarını açıklamakta çok zorlandım. ama son zamanlarda ralph waldo emerson tarafından yapılan bir alıntıyla karşılaştım ve eksik tuğlalar yerine oturdu. yaşamın amacı mutlu olmak değildir. onurlu, merhametli olmak, iyi yaşamak ve yaşadığın bazı farklılıkları yaratmak için faydalı olmaktır. ve ben bunu, hayatımda yaptığım şeyden daha bilinçli hale gelmeden önce anlamadım. ve bu her zaman kulağa çok zor geliyor. ama aslında çok basit. hayatında faydalı şeyler yaptın mı? dünyayı ya da herhangi bir şeyi değiştirmek zorunda değilsin. sadece doğmadan öncekinden biraz daha iyi ol. patronuna, senin sorumluluğunda olmayan bir konuda yardım et. anneni spaya götür. eşiniz için resimlerle (dijital değil) bir kolaj oluşturun. hayatta öğrendiğiniz şeyler hakkında bir makale yazın. hamile bir bayana yardım et. arkadaşını ara ve herhangi bir konuda yardım edip edemeyeceğini sor. bir ayakta çalışma masası oluştur. bir işe başlayın ve bir çalışanı işe alın ve ona iyi davranın. bunlar, yapmayı sevdiğim bazı şeyler. sen de kendi yararlı aktivitelerini oluşturabilirsin. anlıyor musun? bu büyük bir şey değil esasında. ama her gün biraz yararlı şeyler yaptığında, iyi yaşanmış bir hayata katkıda bulunmuş olursun. son zamanlarda laurence shames ve peter barton tarafından kaleme alınan “fade not fade” isimli kitabı okudum. konusu, kanser hastalığından dolayı ölüm hakkındaki düşüncelerini paylaşan liberty media'nın kurucusu olan peter barton'la ilgili. bu çok güçlü ve duygusal bir kitap ve kesinlikle gözlerinizden yaşlar gelecek. kitapta, hayatını nasıl yaşadığı ve onun çağrısını nasıl bulduğunu yazıyor ve işletme okulunda mba yapan öğrencilere: “onlar hiçbir zaman gerçekten hiçbir şey yapmayacak, asla topluma fazladan katkıda bulunmayacak, geride hiçbir miras bırakmayacak son derece parlak insanlardı. bunu korkunç derecede üzücü buldum, çünkü boşa harcanan potansiyel her zaman üzücüdür. ” bunu hepimiz hakkında söyleyebiliriz. ve otuzlu yaşlarında, onu çok milyoner yapan bir şirket kurduğunu fark ettikten sonra. kendini her zaman yararlı kılan bir başka kişi de casey neistat. onu bir buçuk yıldır takip ediyorum ve youtube şovunu her izlediğimde, bir şeyler yapıyor. ayrıca her zaman nasıl bir şeyler yapmak istediğini ve nasıl bir şey yarattığını anlatıyor. hatta önkolunda “daha fazlası” yazan bir dövme de var. çoğu insan “neden daha çok çalışacaksın?” der. ve sonra netflix'i açarlar ve daredevil'in eski dönemlerine geri dönerler. yararlı olmak bir zihniyettir. ve herhangi bir zihniyetle olduğu gibi, bir kararla başlar. bir gün uyandım ve kendi kendime düşündüm: bu dünya için ne yapıyorum? cevap hiçbir şeydi. ve aynı gün yazmaya başladım. siz de resim yapmak, bir ürün yaratmak, yaşlılara yardım etmek ya da yapmaktan hoşlandığınız herhangi bir şey ile başlayabilirsiniz. bunu fazla ciddiye almayın. bunu aşın. sadece yararlı olan bir şeyler yapın. herhangi bir şey. Biraz içimi döktüm bu gönderi sayesinde. Vakit çaldıysam affola.