Sümeyye (@beatrice)

❀Yeter, yeter ağladıklarım; artık doymuşum Fecre, aya, güneşe; hepsi acı, boş, dipsiz, Aşkın acılığı dolmuş içime sarhoşum; Yarılsın artık bu tekne, alsın beni deniz. ❀O zaman gömüldüm artık denizin şi'rine, İçim dışım süt beyaz köpükten, yıldızlardan; Yardığım yeşil maviliğin derinlerine…devamı❀Yeter, yeter ağladıklarım; artık doymuşum Fecre, aya, güneşe; hepsi acı, boş, dipsiz, Aşkın acılığı dolmuş içime sarhoşum; Yarılsın artık bu tekne, alsın beni deniz. ❀O zaman gömüldüm artık denizin şi'rine, İçim dışım süt beyaz köpükten, yıldızlardan; Yardığım yeşil maviliğin derinlerine Bazan bir ölü süzülürdü, dalgın ve hayran Sonra birden mavilikleri kaplar meneviş Işık çağıltısında, çılgın ve perde perde, İçkilerden sert, bütün musikilerden geniş Arzu, buruk ve kızıl, kabarır denizlerde. Gördüm şimşekle çatlayıp yarılan gökleri Girdapları, hortumu; benden sorun akşamı, Bir güvercin sürüsü gibi savrulan fecri. İnsana sır olanı, gördüğüm demler oldu. Güneşi gördüm, alçakta, kanlı bir ayinde; Sermiş pırıltısını uzun, mor pıhtılara. Eski bir dram oynuyor gibiydi, enginlerde, Ürperip uzaklaşan dalgalar, sıra sıra. Yeşil geceyi gördüm, ışıl ışıl karları; Beyaz öpüşler çıkar denizin gözlerine; Uyanır, çın çın öter fosforlar, mavi, sarı; Görülmedik usareler geçer döne döne. ❀ OFELYA I Yıldızların vurduğu karanlık, durgun suda Beyaz Ofelya iri bir zambak gibi yüzer Ağır ağır gider iri tüller altında. Uzak ormanlardan avcı sesleri iner. Mahzun Ofelya, beyaz tayf gibi yıllar yılı, Gezer bu uzun karanlık nehrin üzerinde Gene yıllar yılı onun tatlı çılgınlığı, Şarkısını söyler akşam melteminde! Rüzgar göğsünü öper de katmer katmer açar Yavaşça sularda salınan o etekleri. Söğütler omuzlarında titreşerek ağlar, Eğilir hülyalı alnına saz demetleri. Nilüferler dört yanına durmuş iç çekişir, Uyuyan ağaçta sarsar bir yuva bazan. İşte ordan hafif bir kanat sesi yükselir: Esrarlı bir şarkı damlar altın yıldızlardan. II Ey solgun yüzlü Ofelya! Kar misali dilber! Hırçın bir nehirde öldün, çiçeği burnunda. Norveç'in heybetli dağlarından esen yeller, Sana bahşetmişti sert hürriyetten usulca. İşte bir rüzgâr, bükerken uzun saçlarını Garip sesler yaratırdı hülyalı ruhunda Nasıl dinlerdi kalbin o tabiat şarkısını Gecelerin altında, ağaç uğultusunda... Hırçın denizlerin sesi, sonsuz gürlemesi, Kamçı vururdu o senin saf, tatlı gönlüne. Mert ve şaşkın bir süvari, bir zavallı deli, Geldi bir nisan sabahı, diz çöktü önüne. Gök! Aşk! Hürriyet! Ne rüya, ey sefil çılgınlık, Eriyip gidiverdin ateşteki kar gibi. Engin hayallerin boğdu konuşmanı artık, Köretti korkunç sonsuzluk mavi gözlerini. III Ve şair derki, gece yıldızların altında, Gelip ararmışsın, kopardığın çiçekleri. Bir de bakar ki beyaz Ofelya, yatmış suda, Yüzüyor uzun tülleriyle, iri bir zambak gibi ❀ CEHENNEMDE BİR MEVSİM Aldanmıyorsam bir zamanlar hayatım, önüne bütün gönüllerin açıldığı, yoluna bütün şarapların döküldüğü bir şölendi. Bir akşamdı dizime oturttum Güzelliği-Terslik edecek oldu-İler tutar yerini bırakmadım ben de. Bayrak açtım adalete karşı. Aldım başımı kaçtım. Ey büyücüler, size ey bahtsızlık, ey nefret, hazinem size emanet. Azmettim, söndürdüm içerimde insan ümidi adına ne varsa. Bir yırtıcı hayvan amansızlığıyla atıldım üzerlerine boğayım diye cümle sevinci. Cellatlara seslendim, ısırayım diye ölürken mavzerlerin kabzalarını. Seslendim salgınlara, boğsunlar istedim, kan içinde, kum içinde beni. Tanrı bildim musibeti. Gırtlağıma kadar battım çamurlara. Cürmün ayazında kurundum, Hop oturup hop kaldırdım çılgınlığı. Bana baharın getirdiği bir iğrenç budala kahkahasıydı. Derken az önce işte, birde baktım ki kıkırdamak üzereyim; aklıma eski şölenin anahtarlarını aramak geldi, dedim belki de yeniden heveslenirim. Hayr'mış meğer o anahtarın adı-Anlaşıldı ben bir düşteymişim. "Sen canavar kalacaksın..." falan filan ... atıp tutmaya başladı başıma bu şirin hasırları ören şeytan. "Ölümüne sürsün cümle iştahın, bencilliğin, cümle bağışlanmaz günahın." Ah, canıma yetti arttı-Kuzum şeytan, nolur daha bir öfkesiz bakıver de benden yana ufak tefek, yolda kalmış alçaklıklar varadursun, sen ki yazarda tasvir, öğreticilik vergilerinin yokluğuna vurgunsun, senin için kopardım lanetli gün defterimden bu uğursuz yaprakları.

beatrice 1 week ago

Sekiz Buçuk

Federico Fellini

7 Gönderi

+Anlamıyorum.Yeniden doğmasını sağlayacak, ona hayat verecek, genç bir kadınla karşılaşıyor ve onu reddediyor. -Çünkü adamın inancı yok. +Çünkü sevmeyi bilmiyor. -Çünkü bir kadın, bir erkeği değiştiremez. +Çünkü sevmeyi bilmiyor. -Çünkü ben artık yalanlarla dolu, yeni bir öykü anlatmak istemiyorum. +Çünkü…devamı

beatrice 1 week ago

Rüzgarın Şarkısını Dinle

Haruki Murakami

15 Gönderi

❁ Vasiyeti üzerine mezar taşına Nietzsche'nin şu sözleri yazılmıştır: Öğle vakti aydınlığında anlaşılır mı gece karanlığının derinliği? ❁ Müzikle birlikte kitaplar en büyük eğlencemdi. Ne kadar meşgul ya da parasız ya da yorgun olsam da, kimse elimden bu zevkleri alamazdı.

beatrice 2 weeks ago

Yanılgı

Irene Nemirovsky

1 Gönderi

🦋Hani derler ya, Sevilmeden sevmek, Uyumadan yatmak, Gelmeyeni beklemek İnsanı öldüren üç şeydir. 🦋Aşk... Bu bir huzur, sükûnet, sonsuz bir dinginlik olmalıydı... Aşk, istirahat olmalıydı... Tabii aşk diye bir şey varsa... 🦋Müziğin de geçmiş günleri bu şekilde canlandırma gücü vardır,…devamı

beatrice 3 weeks ago

Ego

Ayn Rand

1 Gönderi

🕯Etrafımdaki şeylerin anlamını bilmeyi dilemiştim. O anlam benim. Var olmanın bir ispatını bulmak istiyordum. Var olmak için ispata ihtiyacım yok, varoluşum için bir onay sözcüğüne ihtiyacım yok. İspat da onay da bizzat benim. Gören, benim gözlerim ve bakışlarım dünyaya güzellik…devamı🕯Etrafımdaki şeylerin anlamını bilmeyi dilemiştim. O anlam benim. Var olmanın bir ispatını bulmak istiyordum. Var olmak için ispata ihtiyacım yok, varoluşum için bir onay sözcüğüne ihtiyacım yok. İspat da onay da bizzat benim. Gören, benim gözlerim ve bakışlarım dünyaya güzellik bahşediyor. Duyan, benim kulaklarım ve kulaklarımla duyabilmek, şarkılarını dünyaya armağan ediyor. Düşünen, benim aklım ve benim aklımın yargısı hakikati bulma yolundaki tek ışık. Seçim yapan, benim iradem ve saygı duyacağım tek hüküm, irademin seçimi. Bana pek çok sözcük bahşedildi; bazıları bilgelik dolu, bazıları yanlış ama içlerinde yalnızca üç tanesi mukaddes: "Ben onu istiyorum!" Hangi yolu seçersem seçeyim, yolumu gösterecek yıldız benim içimde; kılavuzum olan yıldız ve yolu gösteren mıknatıs taşı. İkisi de bir tek noktayı gösteriyor. İkisi de beni işaret ediyor. Üzerinde durduğum şu yerin, dünyanın merkezi mi yoksa ebediyette kaybolmuş bir nokta mı olduğunu bilmiyorum. Bilmiyorum ve umursamıyorum. Çünkü burada sahip olabileceğim mutluluğun ne olduğunu biliyorum. Mutluluğumun kendini haklı çıkarmak için daha yüksek gayelere ihtiyacı yok. Mutluluğum herhangi bir sona giden bir vasıta değil. Varış noktası kendisi. Hedefi kendisi. Gayesi kendisi. Ben de başkalarının hedefledikleri sonlara ulaşmaları için kullanacakları bir vasıta değilim. Onların hizmetine sunulmuş bir araç değilim. Onların ihtiyaçlarını karşılayan hizmetkâr değilim. Yaralarını saran bandaj değilim. Sunaklarındaki kurban değilim. Ben bir insanım. Bana ait olan bu mucize, benim sahip olduğum ve koruyacağım bir şey. Ben koruyacağım, ben kullanacağım ve onun önünde yalnız ben diz çökeceğim! Sahip olduğum serveti ne kimseye teslim edeceğim ne de kimseyle paylaşacağım. Ruhumun hazinesini bozuk para gibi harcanıp ruh fakirlerine sadaka olsun diye rüzgârın hakimiyetine terk etmeyeceğim. Kendi servetimi kendim koruyacağım: benim düşüncem, benim iradem, benim özgürlüğüm. Ve bunların içinde en önemlisi de hürriyetimdir. Kardeşlerime hiçbir şey borçlu değilim, onlardan da hiçbir şey istemiyorum. Kimseden benim için yaşamasını istemediğim gibi ben de hiç kimse için yaşamıyorum. Hiçbirinin ruhunda gözüm yok ve hiç kimse benim ruhuma hasetle bakamaz. Kardeşlerimin düşmanı da dostu da değilim ama kim ne hak ediyorsa onu kazanacak benden. Ve kardeşlerimin sevgimi kazanmaları için sırf doğmuş olmaları yetmez, daha fazlasını yapmalılar. Sevgimi hiç kimseye sebepsiz yere vermem, her yoldan geçene sırf istedi diye sevgimi bahşedemem. Ben insanları sevgimle şereflendiririm. Şeref ise kazanılması gereken bir şeydir. İnsanların arasından arkadaşlarımı ben seçeceğim, ne efendi ne de köle olacaklar. Gönlüm nasıl istiyorsa öyle seçim yapacağım, onları sevecek ve saygı duyacağım ama onlara ne emir vereceğim ne de itaat edeceğim. İstediğimiz zaman el ele verecek, istemediğimiz zaman ayrı yollarda yürüyeceğiz. Ne de olsa herkes kendi ruhunun tapınağında yalnızdır. Bırakın herkesin içindeki bu mabet dokunulmamış, lekelenmemiş olarak kalsın. Bırakın insanlar istedikleri zaman el ele versinler fakat yalnızca kutsal mabetlerinin eşiğinden ötede. "Biz" kelimesi, kişinin tercihi olmadığı sürece ve ikinci sırada olmadığı sürece kullanılmamalıdır. Bu sözcük insanın ruhuna ilk kelime olarak yerleşmemelidir yoksa bir canavar haline gelir, dünyadaki bütün kötülüklerin, insanın insana ettiği eziyetin, korkunç bir yalanın kaynağı olur. "Biz" kelimesi, insanların üzerine serpilmiş kireç gibi, kuruyup taş kadar sert olur ve altındaki her şeyi tuzla buz eder ve beyaz ve siyah olan her şey kirecin griliği içinde boğulur. Ahlaktan yoksun kişilerin, iyi insanların erdemine ve güçsüzlerin, muktedir insanların kuvvetine el uzatmasını; ahmakların, düşünen kafaların irfanına ortak olmasını temin eden şey bu "Biz" kelimesidir. Bütün eller, en kirlisi bile uzanabilecekse saadetimin ne kıymeti olabilir? Aptalların bile bana emir verebildiği yerde aklımın ne kıymeti olabilir? Sefil ve güçsüzler de dâhil olmak üzere bütün yaratıkların tahakkümü altında kalan hürriyetimin ne kıymeti olabilir? Yalnızca boyun eğecek, kabul edecek, itaat edeceksem hayatımın ne kıymeti olabilir? Ama bu çürümüş düzen artık yetti. "Biz" canavarıyla, bu serfliğe, yağmalamaya, sefalete, yalancılığa ve utanca ait sözcükle işim bitti.Ve şimdi en yüce gerçekliği görüyorum ve onu topraktan alıp yükseltiyorum, bu gerçekliği insanlar var oldukları günden beri arıyordu; onlara neşe, huzur ve gurur bahşedecek gerçekliği... Bu gerçeklik, bu tek kelime: "BEN."

beatrice 3 weeks ago

Can Pazarı

Hüseyin Rahmi Gürpınar

1 Gönderi

🪶Fakat bir şey vardır ki inkârda ne kadar ısrar göstersen onu kendi aklından büsbütün söküp atamazsın. Buna hatıra derler. Bazen bu pek korkunç bir şekil alır. Öyle lanetli hatıralar vardır ki insan unutmak ister. Onu aklından çıkarmaya uğraştıkça beyninde, kalbinde,…devamı

beatrice 3 weeks ago

Batı Felsefesi Tarihi Cilt 1

Bertrand Russell

2 Gönderi

✨Milton'un Şeytan'ı gibi şuna karar verdiler: Kendi yerindedir zihin ve yaratabilir kendi içinde Cehennemden bir cennet, cennetten bir cehennem. ✨Yalnızca alışkanlıktan bazı insanlar doğru olan ile doğru gibi görünen arasında bir fark görmeyecek kadar delidir. ✨Siz, bir cesedi taşıyan küçük…devamı

beatrice 1 month ago

Toprak Ana

Cengiz Aytmatov

86 Gönderi

🌾Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor. 🌾İyilik, yola düşen, yoldan toplanan bir şey değildir. Tesadüfen ele…devamı

beatrice 1 month ago

Büyük Defter - Kanıt - Üçüncü Yalan

Agota Kristof

12 Gönderi

🌼 "Ama az önce ne dediniz: Acılar diniyor, anılar köreliyor." Uykusuzluk çeken adam Lucas'a bakıyor. "Diniyor, köreliyor dedim, evet, ama kayboluyor demedim." 🌼 İster sıradan ister çok özel olsun, önemi yok, yazmayan kişi yitik insandır, iz bırakamadan gelip geçer. 🌼"Sana…devamı

beatrice 1 month ago

Pür Dikkat

Cal Newport

9 Gönderi

💫Flow(Akış) O dönemin teknolojik imkânlarından faydalanan Csikszentmihalyi ve Larson ise katılımcılara tam olarak sormaları gereken zamanda soru sormayı başardılar. Katılımcılara birer çağrı cihazı vererek çeşitli zaman aralıklarında çağrı gönderen psikologlar katılımcılardan tam o esnada ne yaptıklarını ve kendilerini nasıl hissettiklerini…devamı💫Flow(Akış) O dönemin teknolojik imkânlarından faydalanan Csikszentmihalyi ve Larson ise katılımcılara tam olarak sormaları gereken zamanda soru sormayı başardılar. Katılımcılara birer çağrı cihazı vererek çeşitli zaman aralıklarında çağrı gönderen psikologlar katılımcılardan tam o esnada ne yaptıklarını ve kendilerini nasıl hissettiklerini not almalarını istediler. Bu bilgileri katılımcılardan toplamak için de günlük kullanımına veya telefonla haberleşmeye başvurdular. Yalnızca ara sıra gelen çağrıları reddetmek kolay olmadığından, katılımcılar çoğunlukla deney prosedürlerini takip ettiler ve herhangi bir faaliyete ilişkin sorulara tam da faaliyet anında yanıt verdikleri (veya not aldıkları) için, Csikszentmihalyi ve Larson çok daha kesin yanıtlar elde etmiş oldular. Deneyim örneklem metodu [ESM- experience sampling method] adını verdikleri bu yaklaşım, gündelik hayatın ritmini nasıl yaşadığımızı ve gerçekte neler hissettiğimizi o zamana dek görülmemiş keskinlikte kavramamızı sağladı. Alanında çığır açan diğer pek çok çalışmasının yanında Csikszentmihalyi'nin ESM metoduyla yaptığı bu araştırma yıllardır üzerinde çalıştığı kuramı için sağlam bir zemin hazırladı: "En değerli anlar, genellikle kişinin zor ve mühim bir işi başarmak için harcadığı istemli çaba esnasında bedeninin veya zihninin sınırlarını zorlamasından doğar." Csikszentmihalyi bu zihinsel durumu akış [flow] olarak adlandırdı (ve 1990 yılında aynı adla yayınladığı kitapla bu terimi yaygınlaştırdı). Bu bulgu, istirahatin insanı mutlu yaptığı yönündeki genelgeçer kabule de aykırıydı aynı zamanda. Halen yaygınlığını koruyan bu kanıya göre biz insanlar çalışmaya daha az, hamakta yan gelip yatmaya daha çok vakit ayırmak istiyoruz. Ancak Csikszentmihalyï'nin ESM çalışmaları sayesinde elde ettiği sonuçlar, çoğu insanın bu konuda yanıldığını gözler önüne seriyor: Ne gariptir ki bir işte çalışırken geçirilen vakit, boş vakitlere nazaran çok daha hızlı ve kolay akar. Çünkü tıpkı akış faaliyetleri gibi her iş, önceden belirlenmiş hedeflere, denetim kurallarına ve birtakım zorluklara sahiptir ve bütün bunlar kişiyi işin içine dalmaya, odaklanmaya ve kendini çalışmaya kaptırmaya sevk eder. Diğer yandan boş zaman dediğimiz şey plansızdır ve keyifli hale getirilmesi daha çok çaba gerektirir. Ampirik veriler de tahminlerin aksine bireylerin bir işte çalışırken daha mutlu ve dinlenirken daha mutsuz olduklarını ortaya koydu. Ve ESM çalışmalarının da doğruladığı gibi bu türden akış deneyimlerinin daha sık vuku bulduğu haftalarda kişinin hayattan aldığı tatmin de artmaktaydı. Anlaşılan o ki insanların kendilerini en iyi hissettikleri an, meşakkatli bir işe kaptırıp gittikleri andı. Akış kuramı ile Winifred Gallagher'ın fikirleri arasında açıkça örtüşen yanlar var. Her iki yazar da yüzeysellik karşısında derinliğin önemine işaret ediyorlar, ancak gerekçeleri birbirinden farklı. Odaklandığımız şeyin içeriğinin önemini vurgulayan Gallagher'ın aksine Csikszentmihalyi'nin akış kuramında derinleşme hissinin bizzat kendisi yeterince tatmin edicidir. Gallagher'ın aktardığı araştırmalara muhtemelen herhangi bir itiraz yöneltmeyecek olsa da, Csikszentmihalyi'nin esas vurgusu zihnimizin -içeriğinden bağımsız olarak- bizi mücadeleye çağıran şeylerden hoşlanıyor oluşudur. 💫Kim olduğunuz ne düşündüğünüz, ne hissettiğiniz, ne yaptığınız, neyi sevdiğiniz odaklandığınız şeylerin toplamıdır. 💫Winifred Gallagher, "Odaklanmış bir hayat sürecektim, çünkü yaşanabilecek en iyi hayat buydu,” diyordu. 💫Derinlemesine yaşanan hayat, dolu dolu yaşanan bir hayattır.