(@) - Raf

Bazı kitaplar var ya, bitirdikten sonra bir süre öylece kalıyorsun, düşünüyorsun. İşte Büyük Defter, Kanıt, Üçüncü Yalan tam olarak böyle bir kitap. Son sayfayı kapattığımda uzun bir süre ben ne okudum diye kendi kendime sordum. Hikayesiyle, diliyle ve işlediği temalarla…devamıBazı kitaplar var ya, bitirdikten sonra bir süre öylece kalıyorsun, düşünüyorsun. İşte Büyük Defter, Kanıt, Üçüncü Yalan tam olarak böyle bir kitap. Son sayfayı kapattığımda uzun bir süre ben ne okudum diye kendi kendime sordum. Hikayesiyle, diliyle ve işlediği temalarla zihnimde uzun süre kalacak gibi. İlk kitap; Büyük Defter, savaş zamanında geçiyor. Ama burada anlatılan savaş, bildiğimiz o klasik savaş hikayelerinden çok farklı. Yazar, sadece savaşın fiziksel yıkımını değil, insanlara ruhsal olarak neler yaptığını da gözler önüne seriyor. Savaşın etkisi sadece cephede değil, geri planda kalanlar üzerinde de görüyoruz. Açlık, şiddet, kayıplar, ahlaki çöküş... Savaşın bunlar gibi etkilerini, büyükanneyle birlikte yaşayan ikiz kardeşlerin gözünden okuyoruz. Büyükanne karakteri, savaşın toplum üzerindeki etkilerini çok açık bir şekilde gösteriyor. İkizler, büyükanneyle birlikte hayatta kalmaya çalışıyorlar ve zamanla, duygularını tamamen bastırmayı, acıya alışmayı öğreniyorlar. Çocukların gözünden o kadar çarpıcı bir şekilde anlatılmış ki, her sayfada soğukkanlılıklarına şaşırdım. Okurken en çok dikkatimi çeken kısım da şuydu: Büyük Defterde ikizler, yaşadıkları her şeyi o kadar net ve duygusuz yazıyorlar ki, sadece olanları sıralıyorlar, hiçbirini derinlemesine anlatmıyorlar. Bu şekilde, acılarını daha az hissediyorlar ama okurken o acının büyüklüğünü derinden hissediyorsunuz. Sonraki kitap, Kanıt ise beni en çok zorlayan kısım oldu. Hikaye bir anda başka bir boyuta geçti ve olaylar tamamen farklı bir şekilde anlatılmaya başladı. Açıkçası kafam çok karıştı. Zaman ve mekan zaten belirsizdi, bir de karakterlerin hikayesi birbirine karışınca neyin gerçek, neyin kurgu olduğunu anlamakta zorlandım. Üçüncü kitap, Üçüncü Yalan ise bu karmaşıklığı bir adım daha ileri götürüyor. Her şey o kadar bulanıklaşıyor ki, bir noktada gerçek ve yalan tamamen iç içe geçiyor. Bir de kitapta ele alınan konular çok ağır. Ensest, pedofili, savaşın travmaları, ruhsal bozukluklar… Okuması hiç kolay değil. Bazı yerlerde “Bunu gerçekten okuyor muyum?” diye düşündüm. Ama yazar, tüm bu yaşanmışlıkların gerçekliğini çok iyi göstermişti. Bu da ayrı bir tokat gibi çarpıyor insana. Tabii kitabın dili ve kurgusu da alışılmışın dışında. Zaman ve mekan belli değil, olaylar sürekli bir yerden bir yere atlıyor. Ama yine de bütün bu karmaşanın altında çok önemli bir mesaj yatıyor. Yazar, gerçek ve yalanın sınırlarını belirsizleştirerek, insanın içindeki karanlık tarafları ve hayatta karşılaşılan zor seçimleri sorgulatıyor. Kolay bir kitap değil, bunu en baştan söyleyeyim. Hem zihinsel hem de duygusal olarak yoruyor ama etkisi uzun süre geçmiyor. Bittiğinde bile aklımda dönüp duran sahneler, düşündüren olaylar kaldı. Hayatta belki görmediğim ama gerçek olduğunu bildiğim şeylerle yüzleştirdi. Bu, benim Agota Kristof’un okuduğum ilk kitabıydı ve gerçekten çok sarsıcı bir başlangıç oldu. Üslubu ve işlediği temalar beni o kadar etkiledi ki diğer kitaplarını da en kısa zamanda okumayı düşünüyorum. Eğer bu üçlemeyi okumayı düşünüyorsanız, hazırlıklı olun. Sizi rahatsız edecek, hatta belki huzursuz edecek ama düşündürecek de. Okuması kolay değil ama kesinlikle unutulmaz.

crowthera 3 months ago

Beyaz Geceler

Dostoyevski

143 Gönderi

Hayaller, umutlar ve biraz da hüzün… Dostoyevski’nin kalemiyle tanışan herkes bilir ki, o yazarken sadece kelimeleri değil, ruhunuzu da harekete geçirir. ‘Beyaz Geceler’, tam da böyle bir kitap. Kitap, St. Petersburg’un o melankolik atmosferinde başlıyor. Ana karakterimiz, çok da sıradan…devamıHayaller, umutlar ve biraz da hüzün… Dostoyevski’nin kalemiyle tanışan herkes bilir ki, o yazarken sadece kelimeleri değil, ruhunuzu da harekete geçirir. ‘Beyaz Geceler’, tam da böyle bir kitap. Kitap, St. Petersburg’un o melankolik atmosferinde başlıyor. Ana karakterimiz, çok da sıradan olmayan bir yalnız. Günlerini hayaller kurarak, sokaklarda yürüyerek geçiren bir adam. O kadar naif ki onun yalnızlığına üzülmemek elde değil. Ama bir gece, o ünlü Beyaz Geceler’in birinde, kader onu bir kadınla buluşturuyor: Nastenka. Bütün hikaye dört gece ve bir sabah üzerine kurulu. Ama öyle bir yoğunlukta ki, bir ömrün tüm duygularını birkaç güne sığdırıyor. Dostoyevski, yalnız bir adamın kalbinde olup bitenleri öyle doğal ve içten anlatıyor ki bazen durup, yazılanları düşünmek istiyorsunuz. O saf sevgi ve hayranlık duyguları, hikayenin sonunda yerini hafif bir hüzne bırakıyor. İşte bu noktada, Dostoyevski’nin insan ruhunu anlamadaki derinliği kendini gösteriyor. ‘Beyaz Geceler’ benim için çok ama çok beğendiğim bir kitap oldu. Bu kadar mükemmel bir kitap beklemiyordum. Dostoyevski duyguları mükemmel bir şekilde tasvir etmiş. Kitabın o derin ve sade dili, hikayeyi daha da etkileyici hale getiriyor. Ayrıca ‘Beyaz Geceler’i okurken hissettiğim şey şu oldu: Herkes hayalleriyle yaşıyor ama bazen gerçekler, hayaller kadar naif olamıyor. Yine de bu hayalleri kurmadan yaşamın bir anlamı olur muydu? Belki de Dostoyevski tam olarak bunu sormak istiyor. Kitap kısa ama etkisi büyük. Dostoyevski’nin o derin ve sade dili sayesinde, kitap sürekli şu soruyu soruyor: “Hayallerimiz mi daha gerçek, yoksa gerçekler mi daha hayalperest?” ✨️ Bazı sevdiğim alıntılar "Yüreğim konuşurken ben susmayı beceremem." ...Çünkü böyle zamanlarda asla gerçek bir yaşamım olmayacağı hissini kapılarım; çünkü gerçekle, hakikatle her türlü temasımı, her türlü bağımı yitirmişim gibi gelir; çünkü nihayet kendi kendimi lanetlemişimdir; çünkü o hayal dolu gecelerden sonra üzerime bir ağırlık çöker ki korkunç! Sanki beni bir asırdır seviyormuşsunuz gibi! — Seni yirmi yıldır seviyor olsaydım bile şimdikinde daha coşkulu sevemezdim! Bütün gece, bütün hafta,bütün yıl sizi hayal edeceğim. Tanrım! Tam bir dakikalık mutluluk! Bir insana ömür boyu yetmez mi böyle bir mutluluk?...

crowthera 3 months ago

In Your Eyes

Brin Hill

8 Gönderi

Spoiler içeriyor Filmi yeni bitirdim ve hemen düşüncelerimi yazıya dökmek istedim. Konusu o kadar ilgi çekiciydi ki izlememek olmazdı. İzledim ama ne yazık ki tam olarak beklentilerimi karşılamadı. Film, Rebecca ve Dylan adında birbirinden kilometrelerce uzakta yaşayan iki insanın hikayesini anlatıyor. Bu…devamı

crowthera 3 months ago

Cinayet Alfabesi

Agatha Christie

9 Gönderi

Spoiler içeriyor Agatha Christie’nin kitaplarından ilk kez okudum ve başlangıç olarak Cinayet Alfabesi'ni seçtim. Açıkçası, kitabın diline alışmakta ilk başta biraz zorlandım; acaba sevecek miyim, emin değildim. Ama cinayetler ilerledikçe hikâye beni içine çekti. Anlatımı akıcı ve sade buldum; özellikle Poirot’nun zekası,…devamı

crowthera 3 months ago

Gece Yarısı Kütüphanesi

Matt Haig

220 Gönderi

Spoiler içeriyor Sonunda Gece Yarısı Kütüphanesi'ni okudum. Uzun zamandır listemdeydi ama bir türlü başlamamıştım. Kitap, pişmanlıklar, seçimler ve hayatın farklı versiyonları üzerine bir düşünme hali yaratıyor. Nora Seed adında bir kadının Gece Yarısı Kütüphanesi’nde kendini bulmasıyla başlıyor her şey. Ben de okurken…devamı

crowthera 4 months ago

Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat

Stefan Zweig

113 Gönderi

Spoiler içeriyor **Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat ** Herkesin okuduğu bir kitabı okumakla biraz geç kalmış olabilirim ama geç olsun, güç olmasın diyelim.🌟 Zweig’in eserlerini daha önce okuduysanız, onun insan psikolojisini anlamadaki derinliğine zaten aşinasınızdır. Ama bu kitapta, özellikle bir kadının…devamı**Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat ** Herkesin okuduğu bir kitabı okumakla biraz geç kalmış olabilirim ama geç olsun, güç olmasın diyelim.🌟 Zweig’in eserlerini daha önce okuduysanız, onun insan psikolojisini anlamadaki derinliğine zaten aşinasınızdır. Ama bu kitapta, özellikle bir kadının hislerini öyle derinlemesine işlemiş ki, okurken sanki onunla birlikte yaşıyor, hislerini bizzat ben de yaşıyormuşum gibi hissettim. Hikaye, bir otelde iki insanın kumara olan düşkünlüğü yüzünden hayatını mahveden bir genç adam hakkında konuşmasıyla başlıyor. Tam burada yaşlı bir kadının hayatındaki en büyük sırrını paylaşmasıyla olaylar şekilleniyor. Bu sır, kadının bir gün boyunca yaşadığı en tutkulu, en cesur ama belki de en pişmanlık dolu anıları. Zweig’in hikayeyi anlatış biçimi çok etkileyici. Ben özellikle kadının genç adamın eliyle ilgili yaptığı gözlemleri ve sonrasında gelişen olayları çok çarpıcı buldum. Kendi içinde verdiği savaş, doğru ile yanlış arasındaki gidip gelmeleri o kadar gerçekçi ve insancıl ki, onunla birlikte siz de bocalıyorsunuz. En çok da, kumar masasında genç adamı kurtarmaya çalıştığı sahneden etkilendim. O an, kadının hayata karşı hissettiği görev duygusunu ve vicdanını öyle derinden hissediyorsunuz ki… Kitabın en özel bölümlerinden biri, kumarın insan hayatındaki tehlikeli ve yıkıcı etkilerinin ele alındığı yerdi. Kumar, başlangıçta sadece bir eğlence gibi görünse de, zamanla bir bağımlılığa dönüşüyor ve bu bağımlılık insanın hem maddi hem de manevi dünyasını tamamen sarsıyor. Kitapta, kadının bu kumar bağımlısı genci kurtarmaya çalışırken yaşadığı duygusal fırtına ve vicdanı arasında sıkışması, kumarın nasıl bir tuzağa dönüşebileceğini çok güçlü bir şekilde yansıtmış. Kadının, gencin hayatını değiştiren büyük fedakarlığının ardından, gencin bu fedakarlığı nasıl unuttuğunu derin bir nankörlükle görüyoruz. Kadın, birinin yardımını kabul ettikten sonra, bu kişiye karşı duyduğu minnettarlık ve bağlılık yerine zamanla nankörlükle karşılaşıyor. Zweig burada, insanların ne kadar kolayca değerleri ve emekleri unutabildiğini, bencillik ve çıkar ilişkilerinin insanları nasıl şekillendirdiğini gözler önüne sermiş. Zweig’in kalemine bayılıyorum, size insan doğasının zayıflıklarını ve güzelliklerini aynı anda gösteriyor. Sadece 80 sayfalık bu kitabı bir oturuşta bitirdim. Okunmaya değer kitaplardan biri daha.

crowthera 4 months ago

Bir Kuzey Macerası

Jack London

32 Gönderi

Jack London’ın 'Bir Kuzey Macerası' adlı öyküsünü yeni bitirdim ve gerçekten tadı damağımda kalmış gibi hissettirdi. O kadar akıcı ve derinlikli bir hikayeydi ki, etkisinden çıkmak zor. Kitabın başında ne anlatmak istediğini tam olarak çözemediysem de, birkaç sayfa sonra olayın…devamıJack London’ın 'Bir Kuzey Macerası' adlı öyküsünü yeni bitirdim ve gerçekten tadı damağımda kalmış gibi hissettirdi. O kadar akıcı ve derinlikli bir hikayeydi ki, etkisinden çıkmak zor. Kitabın başında ne anlatmak istediğini tam olarak çözemediysem de, birkaç sayfa sonra olayın içine hızla çekildim ve bir solukta bitirdim. Toplamda 50 sayfalık kısa bir öykü olmasına rağmen, içinde derin anlamlar taşıyan pek çok öğe barındırıyordu. Naass’ın amacına ulaşmak için sürekli yolculuk yapmasını okurken, sonunda ne olacağını, Naass’ın ve Unga'nın nasıl bir değişim geçirdiklerini büyük bir merakla bekledim. Sonuna kadar heyecanla okuduğum ve beklediğim şekilde bittiğini söyleyebilirim. Jack London, doğayı anlatmak konusunda gerçekten de bir usta bir yazar. Kuzey’in soğuk ve sert doğasında hayatta kalmaya çalışan bir adamın mücadelesini okurken, hem fiziksel hem de ruhsal olarak zorlu bir yolculuğa çıkıyorsunuz. Öyküde, doğanın acımasızlığıyla baş etmek zorunda kalan bir insanın içsel mücadelesini derinlemesine hissediyorsunuz. Zorluklarla başa çıkarken, yalnızlık, korku ve umutsuzlukla nasıl yüzleştiğini görmek, hikayenin en güçlü noktalarından biriydi. London, doğayı öyle etkileyici bir şekilde tasvir ediyor ki, adeta bir karakter gibi hikayede yer alıyor. Karakterin hayatta kalma mücadelesi sadece dışsal bir çaba değil, aynı zamanda içsel bir değişim süreci. Jack London, kısa bir öyküde insanı bu denli sarsmayı ve düşündürmeyi başarıyor. Hikayenin başındaki bocalamamın ardından, ana karakterin derinliğiyle olay örgüsü hızla gelişiyor ve merakla takip etmeye başlıyorsunuz. Öykü, sadece bir hayatta kalma mücadelesi değil, aynı zamanda bir insanın kendi iç yolculuğunun da yansıması. Bir amaç uğruna yıllar süren bir yolculuğu izlerken, baş karakterin yıllar içinde nasıl bir değişim geçirdiğini görmek, hikayenin derinliğini artırıyor. Jack London’a olan hayranlığım, her okuduğum kitabında biraz daha artıyor. Bir Kuzey Macerası, sadece akıcı ve etkileyici bir hikaye değil, aynı zamanda insanın doğa ile olan ilişkisini sorgulatan, düşündüren ve derinlemesine bir yolculuğa çıkaran harika bir öyküydü.

crowthera 4 months ago

Yeraltından Notlar

Dostoyevski

195 Gönderi

Dostoyevski’nin Yeraltından Notlarını okurken kendimi karakterin zihninde kaybolmuş gibi hissettim. Kitap, bir yandan insana kendini sorgulatırken, diğer yandan bazı yerlerde fazlasıyla yoğun ve yorucu gelebiliyor. Ama tam da bu yüzden etkileyici; çünkü karakterin derin çelişkileri ve iç hesaplaşması beni içine…devamıDostoyevski’nin Yeraltından Notlarını okurken kendimi karakterin zihninde kaybolmuş gibi hissettim. Kitap, bir yandan insana kendini sorgulatırken, diğer yandan bazı yerlerde fazlasıyla yoğun ve yorucu gelebiliyor. Ama tam da bu yüzden etkileyici; çünkü karakterin derin çelişkileri ve iç hesaplaşması beni içine çekti. Kitap, bir adamın kendi iç dünyasında kaybolurken, insanlık halinin en karanlık köşelerine ışık tutmayı amaçlıyor. Bu adam, ismini asla öğrenemediğimiz bir karakter. Yazar, karakterin adını bize özellikle vermiyor çünkü bu kişi bir prototip. Hepimizin içindeki çelişkiler, karmaşalar ve kendiyle çatışmalarla yüzleşen bir insan. Bir nevi hepimizden bir parça taşıyor. Kitap iki bölüme ayrılmış: Yeraltından ve Notlar. "Yeraltı" dediğimizde aklımıza genelde fiziksel bir mekan gelir ama burada Dostoyevski’nin kastettiği şey çok daha farklı. İnsanın kendi zihnindeki o görünmeyen, karanlık katmanlar... Hepimizin içinde bir yeraltı var, sadece farkında değiliz ya da fark etmekten korkuyoruz. Birinci bölüm, Yeraltından, oldukça ağır ilerliyor. O kadar yoğun bir metin ki bazen bırakmayı düşündüm. "Acaba başka bir kitaba mı geçsem?" diye sordum kendime. İyi ki bırakmamışım. Bu bölüm kesinlikle yavaş ve sakin bir şekilde okunmalı. Hızlıca okuyup geçmek mümkün değil çünkü olay örgüsü yok. Karakter bir düşünceyi dile getiriyor, sonra kendi söylediğini inkar ediyor. Kendi kendine konuşur gibi yazıyor, bazen de düşünceleri bir tür içsel monoloğa dönüşüyor. İkinci bölüm, Notlar, bir olay örgüsüne sahip ve daha akıcı. Bu bölümde karakterin korkuları ön plana çıkıyor. Yaşamak, sevmek, heyecan duymak istiyor ama korkuları o kadar büyük ki, bu isteklerinin önüne geçiyor. İnsanlardan nefret ediyor, olaylardan nefret ediyor ama en çok da kendisinden nefret ediyor. Bu nefretin kökeninde ise değersizlik duygusu var. Kendini her şeyden soyutlamış ve o kadar yalnız ki yalnızlığı artık bir ceza değil, bir alışkanlık haline gelmiş. Karakterin hissettiği bu yalnızlık, bana insanın kendi içine hapsolma halini gösterdi. O yalnızlık bazen güvenli bir sığınak gibi görünüyor ama aslında en büyük tehlike de orada. Çünkü ne kadar derine inerseniz, o kadar kayboluyorsunuz. Ve ne yazık ki, bu yalnızlık karakteri tüketmiş. Ayrıca karakterin "rasyonel insan" kavramını sorgulaması çok ilgimi çekti. Sıkça şunu soruyor: "Mantıklı bir varlık olmamız bizi mutlu ediyor mu? Ya da irrasyonel kararlar alıp kendi kendimize zarar verdiğimizde, aslında daha mı özgür oluyoruz?" Bu sorgulamalar, insan doğasının karmaşıklığını fark etmemi sağladı. Dostoyevski’nin bu kadar yoğun bir duyguyu böylesine derin bir şekilde ifade edebilmesine hayran kaldım. Kitaptaki tek bir cümleyi anlamaya çalışırken saatlerce düşünebiliyorsunuz. Kitap zaman zaman ağır geldi, çünkü dilinin yoğunluğu ve karakterin bazen dağınık düşünceleri dikkatimi toplamayı zorlaştırdı. Ama bu, metni daha düşünerek okumamı ve karakterin iç çelişkilerini anlamamı sağladı. Kısaca, bazen yoruldum ama kesinlikle değdi.

crowthera 4 months ago

Sil Baştan

Michel Gondry

265 Gönderi

Son zamanlarda izleme listemde uzun zamandır bekleyen "Sil Baştan"ı an itibariyle bitirdim ve filmin ne kadar popüler olduğunu bildiğimden beklentilerim yüksekti. Ancak izledikten sonra kendimi tam bir hayranlık içinde bulamadım. Kötü bir film kesinlikle değil ama benim için "efsane" kategorisine…devamıSon zamanlarda izleme listemde uzun zamandır bekleyen "Sil Baştan"ı an itibariyle bitirdim ve filmin ne kadar popüler olduğunu bildiğimden beklentilerim yüksekti. Ancak izledikten sonra kendimi tam bir hayranlık içinde bulamadım. Kötü bir film kesinlikle değil ama benim için "efsane" kategorisine de girmiyor. Yine de filmin üzerinde düşündürdüğü konular ve oyunculuk performanslarıyla dikkat çekici bir yapım olduğunu söyleyebilirim. Öncelikle oyunculuklara değinmek gerekirse, Jim Carrey ve Kate Winslet harika bir iş çıkarmış. Jim Carrey’in alışılmış komedi rollerinin dışında, duygusal ve melankolik bir karakter olan Joel’i bu kadar iyi canlandırması gerçekten etkileyiciydi. Kate Winslet ise Clementine karakterine hayat verirken özgür ruhlu, dinamik ve bir o kadar da karmaşık bir kişiliği yansıtmış. Bu iki karakterin, birbirine tamamen zıt ama bir o kadar da uyumlu bir çift olarak ekrana yansıması, filmi izlenir kılan en güçlü yönlerden biriydi. Ancak ilişkilerindeki bağlanma dinamikleri, filmin en düşündürücü yanıydı. Joel’in kaygılı bağlanma tarzı ve Clementine’ın kaçınmacı bağlanma yapısı, aralarındaki çatışmaların temel kaynağını oluşturuyor. Filmde bir şekilde birbirlerine dönmeyi başarsalar da bu tür bağlanma stilleri çözülmedikçe ilişkinin aynı döngüler içinde sıkışıp kalacağını düşündüm. Bu, filmin romantik boyutunu sorgulamama neden oldu. Sevgi her şey midir, yoksa sağlıklı bir ilişki için başka unsurlar da gerekir mi? Film, bu soruyu cevaplamaktansa açık bırakmayı tercih ediyor. Psikolojik derinliği açısından "Sil Baştan", insan ilişkilerindeki zorluklara ve hafıza üzerinden kendimizi nasıl yeniden tanımladığımıza dair güçlü bir altyapıya sahip. Joel ve Clementine, birbirlerinin hafızasından silinmeyi seçtiklerinde aslında geçmişin acılarını unutarak yeniden başlamayı hedefliyorlar. Ama film, bu seçimin yalnızca bir yanılsama olduğunu, insanın geçmişinden kaçamayacağını net bir şekilde ortaya koyuyor. Her şeyi unutup yeniden başlasalar bile aynı hataları yapma ihtimalleri yüksek. Bu noktada filmin daha karanlık ve gerçekçi bir sona sahip olmasının daha etkileyici olacağını düşündüm. Çünkü bağlanma problemleri ve ilişkilerindeki çatışmalar çözülmeden devam eden bir hikâye, romantik olduğu kadar üzücü de. Sonuç olarak, "Sil Baştan" izlenilebilir bir film. Hem psikolojik hem de duygusal açıdan pek çok katmanı var. Film, insanın geçmişle yüzleşme cesareti ve sevginin karmaşıklığı üzerine düşündürürken, ilişkilerdeki dinamikleri sorgulama fırsatı sunuyor.

crowthera 4 months ago

Tatil

Nancy Meyers

52 Gönderi

Sürekli karşıma çıkan ama bir türlü izleme fırsatı bulamadığım The Holiday'i, hazır tam da bu havalarin filmiyken izleyeyim dedim. Filmin atmosferi beni tamamen içine çekti; sanki bir kitaptan uyarlanmış gibiydi. İngiltere’nin karla kaplı o küçük kasabası ile Los Angeles’ın güneşli…devamı