efulim (@efulim)

“Yalnız olmaktan bıktım artık, bıktım her geçen gün daha yalnız,daha yaşlı,daha çirkin olmaktan. Bunların başıma geleceğini bilseydim hiç yaşlanmazdım.” Jean-Louis bu kitabında yaşlı bir adamın yalnızlıktan nefret ederken aynı zamanda yalnızlığa olan sevgisini anlatıyor. Kitapta bahsi geçen yaşlı adam bizzat…devamı“Yalnız olmaktan bıktım artık, bıktım her geçen gün daha yalnız,daha yaşlı,daha çirkin olmaktan. Bunların başıma geleceğini bilseydim hiç yaşlanmazdım.” Jean-Louis bu kitabında yaşlı bir adamın yalnızlıktan nefret ederken aynı zamanda yalnızlığa olan sevgisini anlatıyor. Kitapta bahsi geçen yaşlı adam bizzat kendisi desek daha doğru olur. Bu kitap yazarın bir nevi günlüğü diyebiliriz. Kitap hakkındaki düşüncelerimi bahsetmeden önce kitabı okurken her salise aklımdan geçen ve kitabı anlattığını düşündüğüm o şarkıdan birkaç satır yazmak istiyorum; “Kimi sevsem kırmışım Dokunsan yıkmışım Gitmek isterken yerimde saymışım Kendimden sıkılmış bıkmış usanmışım Daha yolun başında Yükümden yorulmuşum Yalnızım ben tutun elimden Yanmışım ben hep yanlışım ben Yalnızım ben tutun elimden Nedendir bilmem Hep yanlışım yanmışım” Birkaç gündür bu şarkıya takmış bir halde dinledikten sonra bu kitabı okumam sanırım benim nadir şanslarımdan ya da her zaman ki şanssızlıklarımdan bilmiyorum artık… Okurken hem çok şey düşündüm hem de hiçbir şey düşünemedim. Öyle bir belirsizlik içinde dönüp durdum. Kitap insanın yaş aldıkça içinde yaşadığı o yalnızlığı o melankolik halini öylesine güzel anlatmış ki… 🥀”Yalnızlık çok uzun süre kapalı kalmış bir oda gibi kokuyor, naftalin kokuyor, ekşimtırak, kimi zaman çürümüş meyveyi andıran bir küf kokusu doluyor burunlarımıza. Canlı olarak kalmayı başarınca kendimizi daha da yalnız hissediyoruz. Ben o yaşlı elmayım. Karımla oluşturduğunuz çiftin canlı kalanı benim, attık hayatta yalnız ilerlemek zorundayım.” Yazarın içinde bulunduğu o yalnızlık hissini, düşüncelerini tek bir paragrafta özetleyecek olsam sanırım bu paragraf bunun için biçilmiş kaftan olabilir. Her ne kadar kitap yaşlı bir insanın yaşadığı o yalnızlık duygusunu anlatıyor olsada ben karakterin küçüklükten beri kendi içinde büyük bir yalnızlık duygusuyla savaştığını düşünüyorum. Aynı zamanda kendi içinde yaşadığı çelişkiler sillesi oldukça gerçek hislerle yazıldığı ortadaydı. Bir diğer husus ise yazarın içindeki o bencillik duygusunu olduğu gibi yansıtması beni mutlu etti diyebilirim. Zaten bazı kısımlarda bunu kabul etmesi aynı zamanda etmemesi kendi içinde yaşadığı o çelişkilerden bir tanesi. Yalnızlıktan nefret ettiği kanısına sığınsada bir yandan kendini anlatabileceği birinin yanında olmasını istemesi beni gerçekten kitaba bağlayan etkenlerden biri oldu. Aslında demek istediğim şey çoğu zaman insanın kendi içinde bu duyguyu tekrar tekrar yaşıyor olması -en azından kendim- desem daha doğru olur. “Bir bataklık gibi yalnızlığın ezgisi Gittikçe daha da batıyorsun içinde Ne sevenin var ne sevilenin Tek başınasın mezarında ölülerle…” Eğer bu şiiri buraya yazmasaydım çok içimde kalırdı. Bu kitap bir şiir olsaydı kesinlikle bu olurdu benim için, ne eksik ne fazla… Gelelim kitap hakkındaki bir diğer düşüncelerime…Kitap okurken insanı oturup düşündüren aynı zamanda kendi içinde sorgulamaya iten akıcı bir eser. Okurken tek bir sayfada bile sıkılmadım desem yeridir. En kısa zamanda yazarın diğer eserlerini de okuyacağıma çok eminim. Oturup bütün gün boyunca kitap hakkında konuşup fikirlerimi söyleyebilirim. En sevdiğim kitaplar arasında yerini çoktan aldı bile… Aslında doğruyu söylemek gerekirse kitabı ilk okuduğumda yarılarında bırakmıştım. Sevmediğimden veya yazarın dilinden kaynaklı değil ama nedense devamını okuyamamış öylece bırakmıştım. Hatta kitabı öylece bıraktığım sürece defalarca kez aklıma gelmişti. Bugün okurken yarım bıraktığım yerdense baştan okumaya başladım ve okurken aynı yeri okumama rağmen farklı şeyler hissettim. Satırları okurken karakter hem sanki benmişim gibi aynı zamanda benden çok bağımsız biri gibiydi. Hani derler ya “Her kitabın bir zamanı vardır.” diye bunu bir kez daha anladım. 🥀”Aynanın önünde yalnızım. Kimse bana bakmıyor. Aynadaki yansımam da yalnız.” Şu satırı belki on defa belki on beş defa okudum ama her okuyuşumdaki hissettirdiği acı aynı miktarda ve bir o kadar tazeydi. 🥀”Her şeye sahip olabilirim, bankalardaki kasaları açıp içlerindekileri alabilirim, ısınmak için banknotları yakabilirim. Asıl ihtiyacım olan şey yok: İnsan sıcaklığına sahip değilim. Birinin bana ‘nasılsın?’ dediğini duymak için dünyadaki bütün altınları verebilirim.” Milyonlarca insanla aynı dünyada yaşamamıza rağmen çoğu zaman küçük bir ‘nasılsın?’ lafını birbirimizden esirgeyebiliyoruz. Bu sanırım biraz da kendi aramızda klasikleşmiş bir ‘iyiyim’ cevabıyla monotonlaştırdığımız içinde olabilir. 🥀”Kısa bir zaman sonra aile albümümde yer alan eski fotoğraflardaki kişilerin kim olduğunu bilemeyeceğim, bu dünya üzerinde şöyle sorabileceğim kimse de kalmamış olacak: ‘Peki, sen hatırlıyor musun?’ Hatırlama işini yalnız yapmaya mahkumum.” 🥀”Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak… Bunların hangisinden daha çok korkuyorum? Belki de unutulmak en kötüsü. Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal edebilirim hep. Terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığında pişman olduğunu hayal edebilirim. Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam. Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi… En kötüsü de beni unutan kişiye öfkelenmem söz konusu bile olamaz, çünkü o bunu bilerek yapmamıştır ki.” Aslında yazarın bence burada demek istediği de aslında bir noktada bazen kendi içinde bulunduğu yalnızlık duygusunu sevebiliyor -ki bunu kitapta oldukça belli de ediyor- ama yaşlandıkça kendi zihninin oyunu içerisinde yavaş yavaş her şeyi unutacak olması onu asıl korkutan gerçek olduğunu bir nevi itiraf ediyor. Bir üst alıntıda sanırım bunun bir kanıtı olabilir. Eğer gerçek hayatta bir paragraf olacak olsam ve bu kitaptan bir alıntı seçmem gerekse sanırım bu kitabın bu paragrafını seçerdim. 🥀”İnsan bir türlü başkaları için o kadar da önemli ve ilginç olmadığını düşünemiyor.” 🥀”Kasvetli Pazar Biliyorum çok acı çektiğim bir pazar günü öleceğim İşte sen o zaman geleceksin, bende çoktan gitmiş olacağım…” İçinde bir çok duyguyu barındırıp hissettiğim bir kitap oldu. Ya da okuduğum zaman yüzünden de öyle hissetmiş olabilirim, inanın bilmiyorum ama kesinlikle okunması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum. Biraz karışık duyguların barındığı bir yorumlama olmuş olabilir. Buna rağmen umarım az çok düşüncelerimi aktarabilmişimdir. Kendinize iyi bakın, hoşçakalınnnnnnnnn🥀

efulim 5 months ago

Güzel ve Çirkin

Bill Condon

64 Gönderi

“Aşk, kötü özellikleri biçimlendirip erdeme çevirebilir. Aşk gözle değil, akılla bakar. Bu yüzden kanatlı aşk meleği kör diye betimlenir.” Birisini sevmek için dış görünüşünün güzel olması gerekmez. İnsan gerçekten sevdiği insanın ruhuna bakar. İnsan kalbiyle sevdiği zaman gözleri zaten mutlulukla…devamı“Aşk, kötü özellikleri biçimlendirip erdeme çevirebilir. Aşk gözle değil, akılla bakar. Bu yüzden kanatlı aşk meleği kör diye betimlenir.” Birisini sevmek için dış görünüşünün güzel olması gerekmez. İnsan gerçekten sevdiği insanın ruhuna bakar. İnsan kalbiyle sevdiği zaman gözleri zaten mutlulukla bakar. Filmi izlerken aklıma tamamen masalı yansıtan bir şiir geldi; “Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı? Sevmek için güzele mi bakmalı? Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı? Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır? Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı? Hırsızlık; para, malmı çalmaktır? Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı? Solması için gülü dalından mı koparmalı? Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı? Öldürmek için silah, hançer mı olmalı? Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?” Şiir o kadar bu masalı yansıtıyor ki sanki onlara özel olarak yazılmış gibi hissettim. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki bence çok güzel bir uyarlama olmuş. Oyunculuklar çok güzeldi. Müzikal kısmlarına ayrı ayrı bayıldım diyebilirim. Kendilerini şarkı sözleriyle tanımlamaları bana sanki herkes ruhundaki güzel sözleri itiraf ediyormuş hissi uyandırdı. Her ne kadar masalda anlatılan şekilde olmasada genel olarak başarılı bir uyarlamaydı ama tam olarak aynısı olsa çok çok çok daha mutlu olabilirdim belkide… Masalını defalarca kez dinlememe rağmen filmini izlemeyi erteliyordum ve sonunda izleyebildim. İzlerken o kadar mutlulukla izledim ki anlatamam. Bu kadar mutlukla izlememi sağlayan şey en sevdiğim masal olmasından da kaynaklı olabilir. En sevdiğim masal olmasını etkileyen hususlardan biri çok severek okuduğum bir kitaptaki karakterlerin onları yansıtmasıydı. Filmi izlerken hep gözlerimin önünden okuduğum kitabın karakterleri geçti o kadar güzel hissettim ki anlatamam. O yüzden bu yorumlamada birazda onlara yer vermek istedim. (hangi kitap olduğu bana kalsın) Önceden genelde çok kırmızı gül sevmeyen biriydim -ta ki o kitabı okuyana kadar- ama şu an o kadar büyüleyici bir çiçek gibi geliyor ki… Bir büyüye vesile olurken aynı zamanda aşk gibi güzel bir duyguya vesile olan yine o gül yapraklarının olması çok derinden bir anlam katıyor. Ayrıca her geçen zamanın ardından düşen o güller sanki zamanın bir hazinesiymiş gibi hissettirdi. Bir diğer husus ise diğer masalların aksine sevgiyi gerçekten derinden hissettiren, aşk gibi bir duygunun tamamen kalbimizden gelen bir duygu olduğunu böylesine güzel yansıtması diyebilirim. 🥀“Zira bir canavarı sevmeyi kim öğrenebilmiş ki?” Bir alıntı bazen oturup saatlerce düşünmeye vesile olabilir. Masalların en sevdiğim aynı zamanda en sevmediğim yanlarından biride bu kadar acıya rağmen sonsuz bir mutluluk…Oturup sizi saatlerce düşündürür ve masalın sonunda mutlu olursunuz. İşte masal ile romanları birbirinden ayıran en büyük özellik bu değil midir zaten? 🥀“Bir kerecik olsun, Romeo ve Juliet’in hikayesini dinlemek isteyen biriyle tanışmak isterdim. Ya da herhangi bir hikayeyi dinlesin yeter.” Bir kerecik olsun, Güzel ve Çirkin masalını bilen ve seven biriyle tanışmak isterdim. Ya da ben anlatırken dinlesin yeter. Sanırım birazcık konudan alakasız konuştum. Ama birazcıcık çok değil. Her şey bir yana oturup izlenilebilecek çok güzel bir uyarlama olmuş. Ben çok beğendim, tavsiye ederim. Şimdiden çok çok iyi seyirler🥀

efulim 5 months ago

“Aslında ben de isterim emeklemeden koşmayı Güzel elbiselerle makyaj yapıp dolaşmayı Aslında ben de isterim düşünmeden konuşmayı Küçük bir oyun içinde önemli kişi olmayı Aklımdan geçen sözler Kalbimden gelen sesler Hepsi bir orman oldu Bir kibritle yok oldu Ben sigara…devamı

efulim 6 months ago

“Ayrı ayrı hepsiyle dans edecektim Biraz sohbet ederek çözmeyi deneyecektim Neden böyle olmuşuz Nerelerde kaybolmuşuz Aklımdaki soruların hepsini soracaktım” Şebnem Ferah-İyi Kötü

efulim 6 months ago

“Bitiyor artık ve bunu çok net görüyorum Hiçkimseyi seninle aynı tutmak olur mu Aşk bir keredir bir sonraki aynı yeri bulur mu Yürüyerek gidiyorum hiç acelem yok ayrılığa Seninkisi bitmiş olabilir benim duygum bir bela” Hande Yener-Bir Bela

efulim 6 months ago

“Her şeyimdin sen Çok zaman geçti gitti ikimizden Özür dilerim seni üzdüysem Sadece dinle hiçbir şey düşünmeden Şimdi bunlar geldi içimden Bu akşam seni çok özledim Bütün şarabı tek başıma içtim Kırgınlığım bile geçti kalmadı Şimdi bunlar geldi içimden Bu…devamı

efulim 7 months ago

Issız Adam

Çağan Irmak

172 Gönderi

“Sonra sana ait bir şey aldım yanıma; bir küçük 45’lik plak. Biliyor musun sen o küçük plakla bende, evimdesin hala ve sen bunu bilmiyorsun. Gözlerimi kapattığımda kollarımda başka biri değil, sen varsın.”

efulim 7 months ago

Yalnız Seni Arıyorum

Orhan Veli Kanık

8 Gönderi

10/10 “Bugün vapurda geliyordum. Hep seni düşünmek için kimsenin yüzüne bakmadım.” Kısaca bahsedecek olursam Orhan Veli’nin tek büyük aşkı olan Nahit Hanıma yazdığı mektupların derlenip toplandığı bir kitap. Orhan Veli’nin birkaç şiirini okuduğunuzda zaten hayran kalınacak bir edebiyatçı olduğunu biliyorsunuzdur.…devamı

efulim 7 months ago

Gir Kanıma

Tomas Alfredson

4 Gönderi

7/10 “Ya gidip yaşamalı ya kalıp ölmeliyim.” Stockholm’da 1982 yılında geçen filmimiz yalnız bir çocuk olan Oscar ve onların yan binasına taşınan, tuhaf bir çocuk olan Eli’nin hikayesini anlatıyor. Oscar ve Eli’nin arkadaşlığı sürerken aynı zamanda o bölgede peşi sıra…devamı7/10 “Ya gidip yaşamalı ya kalıp ölmeliyim.” Stockholm’da 1982 yılında geçen filmimiz yalnız bir çocuk olan Oscar ve onların yan binasına taşınan, tuhaf bir çocuk olan Eli’nin hikayesini anlatıyor. Oscar ve Eli’nin arkadaşlığı sürerken aynı zamanda o bölgede peşi sıra cinayetler işlenmeye başlar. Peki yaşanan tüm bu olayların sebebi ne? Tahmin edeceğiniz üzere kitaptan uyarlama olan bir film. Ve ben de kitabı okuyan bir insan olarak ister istemez biraz kıyaslama yapacağım. Dün kitabı araştırırken filmi olduğunu öğrenmiştim ve kitabın yorumunun sonunda ‘bir ara filmi de izlerim’ yazmıştım. Sonuç olarak merakıma düştüm ve bugün hemen filmi izleyip bitirdim. Evet, bunu söylediğime göre hemen filmi yorumlamaya geçiyorum. Şunu rahat söyleyebilirim ki kitapta yapılan yer tasvirleri tamamiyle filmde olduğu gibiydi. Hatta bu kadar aynı olmasına ilk başta bir şaşırmadım değil doğrusu. Ki işlenilen olaylarda tamamen kitaptaki gibiydi. Genelde kitaptan uyarlama filmlerde bu durumlara rastlamak pek kolay olmuyor. En azından benim izlediklerimde. (Sanki yüzlerce kitaptan uyarlama film izlemişim gibi konuşuyorum, havalara gel) Aynı şekilde ses efektleri olsun, oyunculuklar olsun gerçekten çok iyiydi. Filmde yapay bir durum yok, tamamen yaşanan bir gerçekliği izliyor gibisiniz. Genel olarak yorumlarda ‘diğer vampir filmlerinden farklı’ tarzı yorumlar vardı. Çok vampir kitabı veya filmi izlemiş olmasamda, okuyup veya izlediklerimden gerçekten farklı olduğu apaçık ortada diyebilirim. Sırf inandırıcı olsun diyerekten saçma sapan efektler, gereksiz abartmalar yoktu ve bu da filmi olduğundan daha kaliteli yapmış. Tabii ki de bazı olumlu şeylerin arkasında bazı olumsuz şeyler de vardır. Öncelikle Oscar asla tahminimdeki gibi değildi, kitaptaki gibi hiç değildi. (Burada oyuncuya laf söylemiyorum, yanlış anlamayın lütfen) Oyuncu çocuk güzel oynamıştı ona diyecek bir şeyim yok ama çocuğun görünüşünün kitaptaki ile alakası olmadığını düşünüyorum. Onun dışında çoğu karakter kitapta yansıtıldığı gibiydi. Özellikle Eli karakterini canlandıran oyuncu tıpatıp kitaptaki gibiydi ve aşırı iyi bir oyunculuk göstermişti. Bunların yanında bir diğer kaçınılmaz gerçek eksik karakterler vardı. Aslında buna şaşırmadım. Çünkü bol karakterli bir kitap ve her karakteri filmde incelikle işlemek ne yazık ki mümkün değil. Bununla birlikte eksik sahnelerde vardı ve bence gene de güzel toparlamışlardı. Ama eksikliğini hissettirmedi de diyemem doğrusu. Kitaptaki gibi her karakterin gözünden olaya bakamadığımız için kitaptaki gibi derinlemesine olayları anlayamıyoruz. Bu yüzden kitapta biraz psikolojik bir ağırlık varken filmde daha çok vampirlik söz konusuydu. Kalın ve ağır bir kurgusu olan bir kitap olduğu için iki film olsa daha incelikli ve güzel işlenilebilirdi diye düşünüyorum. Hem kitabı hem filmi tavsiye ederim ama tabii ki öncelikli olarak kitabı okursanız olayları detaylı ve açıklayıcı anlarsınız. Bu arada araştırırken çok az kötü yoruma denk geldim. Ve açıkçası kitabı ve filmi böylesine sevilirken neden rafta bu kadar az yorumlandığını gerçekten anlayamadım.

efulim 7 months ago

Gir Kanıma

John Ajvide Lindqvist

2 Gönderi

7,5/10 “Başkalarına güveneceğine kendi kendini teselli et. Çektiğin ızdırap sana ait olduğu müddetçe yaşamaya devam edebilirsin.” Oscar; okulundaki çocuklardan dış görünüşü ve davranışları yüzünden zorbalık gören, annesi ile birlikte yaşayan on iki yaşında bir erkek çocuğudur. Ta ki bir gün…devamı7,5/10 “Başkalarına güveneceğine kendi kendini teselli et. Çektiğin ızdırap sana ait olduğu müddetçe yaşamaya devam edebilirsin.” Oscar; okulundaki çocuklardan dış görünüşü ve davranışları yüzünden zorbalık gören, annesi ile birlikte yaşayan on iki yaşında bir erkek çocuğudur. Ta ki bir gün karşı apartmanlarına taşınan Eli ile tanışana kadar. Tuhaf bir çocuk olduğunu düşünen Oscar, zamanla Eli’nin de tuhaf davranışlar sergilediğini fark eder. Sırlar açığa çıktıkça daha da tuhaflaşan olaylar artık içinden çıkılamaz hale gelmeye başlar. Peki aslında bütün bu olayların arkasında ki asıl gerçek ne? Eğer neredeyse bütün karakterlerin gözünden okunan kitapları sevmiyorsanız pek tavsiye etmem. Çünkü kitaptaki hemen hemen herkesin duygularını, hislerini okuyoruz. İlk başlarda bu durumu pek garipsesemde kitabın ilerleyen sayfalarında buna alıştım. Aynı şekilde ilk başlarda kitabın sarmadığını düşünsemde zamanla kitaba alışıyorsunuz ve olayları merak etmeye başlıyorsunuz. Zaten kitabı biraz araştırsanız bir vampir romanı oluğunu çok rahatlıkla fark edersiniz. Genel olarak çok vampir kurguları okuyan veya izleyen bir insan değilim ama sanırım son günlerde vampir kurguları ve filmleri istemsiz denk geldi. Bunu bile şu an yazarken fark ettim öylesine bir tık uzağım. Aslında kitap bütün türleri içinde barındırıyor. Biraz fantastik,biraz dram,biraz gerilim aynı zamanda psikolojik çözümlemeler vardı. Özellikle psikolojik anlamda güçlü bir kitap diyebilirim. Kitabın ilk başında Oscar’ın gördüğü zorbalıklar yüzünden sevmediği insanlara -ona zorbalık eden insanlar- işkence çektirdiğini hayal etmesi beni o kadar şok etmişti ki anlatamam. Ama o yaşta ki küçük bir çocuğa yapılan zorbalıkları okuduğunuzda emin olun daha çok şaşırıyorsunuz. Aslında burada bahsetmek istediğim şey zorbalığın küçük bir çocuğun üzerindeki etkileri ve yazar bunu oldukça güzel açıklamış. Aynı şekilde kitapta ölen bir adamın arkadaşları tarafından neredeyse hiç önemsenmemesi, Eli’nin kendi içinde yaşadığı psikolojik savaşlar, Hakan’ın yaptıkları o kadar net anlatılmıştı ki… Bütün karakterlerin ne yapıp ne yapmadığını çok net okuyoruz kitapta, her şey apaçık diyeceğim ki kitabın sonu öyle değil. Kitabın sonu tamamen hayal gücünüze bağlı ama bu bile kitaba ayrı bir hava vermiş diye düşünüyorum. Yazarın ilk romanı olmasına rağmen güzeldi. Böylesine puan kırmamın sebebi Eli’nin eski hayatından yeterince bahsedilmemesi. Eli hakkında o kadar soru işareti varki aklımda… Aynı şekilde kitabı size çeken kısmı da Eli ve Oscar’ın dostluğu. Her şeye rağmen böylesine iyi anlaşıp, birbirleri için çabalamaları gerçekten güzeldi. Etrafınız ne kadar kalabalık olursa olsun kendinizi yalnız hissedebilirsiniz. Aynı şekilde etrafınızda tek bir kişi olmasına rağmen kendinizi yalnızlığın ezgisinden bile saklayabilirsiniz. Kitabı tavsiye ederim ama biraz zihin yoran bir kitap olduğunuda söylemeden geçemeyeceğim. Ayrıca araştırırken kitabın filmi de olduğunu öğrendim en kısa zamanda izlemeyi düşünüyorum. Belki onunda yorumunu yazarım bir ara, hoşçakalınnn.