(@) - Raf

10/10 “Dünya’da bu kadar acı varken mutlu olmaya ne hakkım var?” İlk olarak filmin konusunu anlatmadan önce şunu belirtmeliyim ki tek kelime ile bayıldım. Hatta hemen raf uygulamasından çıkıp filmi izlemeye gidebilirsiniz (şaka tabii ki ama olmayadabilir bilmiyorum) Evet, bunu…devamı

efulim 7 months ago

The Greatest Hits

Ned Benson

24 Gönderi

6,5/10 “Bence insan olmanın en korkunç ve en muhteşem yanıda bu; devam etme kabiliyetimiz.” Harriet iki yıl önce sevgilisini trafik kazasında kaybeden bir kadındır. Sevgilisinin ölümünden sonra, sevgilisi ile yaşadığı anlara tekrardan dönebildiğini fark eder. Tabii ki bu anlar ilk…devamı

efulim 8 months ago

Sadece Sen

Hakan Yonat

78 Gönderi

8/10 “Benim asıl karanlığım sensizlik.” Konusundan kısaca bahsedecek olursam eğer; Yaşamında oldukça zor bir dönemden geçen Ali, bunlarla nasıl başa çıkacağını düşündüğü sırada Hazal ile tanışır. Ali küçük yaştan beri zor zamanlar geçiren bir eski boksördür. Hazal ise bir trafik…devamı

efulim 8 months ago

Sarı Dünya

Albert Espinosa

1 Gönderi

10/10 “Kendini kabullenmelisin, nasıl o kişiye dönüştüğünü ve bunun kimin hatası olduğunu kabullenmelisin.” Kitapta Albert Espinosa’nın hayatı kanser olduğunda değişmeye başladı. On dört yaşındayken bir bacağını kaybetti, on altısında bir akciğerini ve on sekizinde de karaciğerinin bir parçasını. Hayatının on…devamı10/10 “Kendini kabullenmelisin, nasıl o kişiye dönüştüğünü ve bunun kimin hatası olduğunu kabullenmelisin.” Kitapta Albert Espinosa’nın hayatı kanser olduğunda değişmeye başladı. On dört yaşındayken bir bacağını kaybetti, on altısında bir akciğerini ve on sekizinde de karaciğerinin bir parçasını. Hayatının on yılını bir kanserle yaşadı. Ondan hep kanseri nasıl yendiğini anlatmasını istediler, o ise kanserden neler öğrendiğini, öğrendiklerini nasıl yaşamına uyarladığı anlatmayı seçti. En kıymetlilerini paylaştı; sarılarını. Sarı dünyasını açtı herkese. Ölümün aslında nasıl mutlulukla bağdaştırılabileceğini gösterdi. Albert hayatın bütününü dört bölüme bölerek, hayata dair düşüncelerini dört bölümde inceliyor. Başlangıç, Devam, Yaşamak ve Dinlenmek. Ve biz de okuyucular olarak onun hayatından neler öğrendiğini ve fikirlerini okuyoruz. Düşüncelerimi yazmak istiyorum ama yaklaşık on dakikadır ‘ne yazabilirim?’ diye düşünerek ekranla bakışıyorum. Hani bir konuda fikirleriniz çok nettir ama ne diyeceğinizi bilemezsiniz, öylece kalırsınız kendi kendinize. İşte tam da şu an öyle hissediyorum diyebilirim. Aslında hayat o kadar uzun değil, yaptığımız hatalar bizi biz yapan insanlarken neden geçmişteki kendimizden o hataları yaptığı için nefret ediyoruz veya yargılıyoruz? Neden bize gösterilen gerçekliğe inanıp hayatımızı ona göre şekillendiriyoruz? Tek küçük bir an bütün günümüzü mutsuz geçirmemizi sağlarken, neden küçük bir mutluluk bütün günümüzü mutlu geçirmemize yetmiyor? Ya da biz neden kendimizi bile olabildiğince tanımıyor veya tanımaya çalışmıyoruz? İnsanlar neden değişmekten korkuyor? Eminim şu an neden birden böylesine sorular sorduğumu anlamıyorsunuzdur. Albert insanın her gün kendisine veya çevresine kayda değer beş soru sormasının aslında ne kadar da iyi bir şey olduğundan bahsetmiş. Hatta Albert tam olarak şöyle diyor “Yanıtlar seni iyileştirir. Sana yardımcı olur. Soru sormak hayatta olduğunu hissetmeye benzer. Sana yanıt vermeleri ise o bilgiyi nasıl kullanacağını bildiğine güvendikleri anlamına gelir.” Bende size kitaptan yola çıkarak beş soru sormak istedim. Albert’ın bu konular hakkındaki bütün düşünceleri kitapta var ve ben okurken öylesine şeyler öğrendim ki, hayata dair bakış açını değiştiren hatta bir noktada kendinle ilgili kafanda edinilen sorulara bile cevap bulabildiğin bir kitap. Albert hayatındaki çoğu şeyi listelemiş ve bunu kendi hayatımızdan nasıl yapacağımız hakkında çoğu şeyi bize söylüyor aslında. İlk olarak yapmamız gereken bizi temsil eden bir renk bulmak. Bir boyama yapacak olsanız eliniz ilk olarak hangi renge giderdi? İşte o renk sizi temsil eden renk. (ben demiyorum Albert diyor) Ve sonrasında yapacaklarınız hakkında her şey kitapta mevcut. Ama her şeyden önce birazda Sarı Dünya’dan bahsetmek istiyorum. Tabii ki Albert’in sayfalarca bahsettiği ve onun için oldukça önemli olan bir şeyi size birkaç cümle ile anlatamam ama onun tanımladığı birkaç paragraf ile tanımını yazmak istiyorum. “Sarı Dünya benim bir yaşam tarzına, bakış açısına, iyi zamanlardan da kötü günlerden de ders alarak kendini geliştirme biçimine verdiğim ad.” Aynı zamanda bu dünyada kurallar diye bir şey yok. Albert’in Sarı Dünya’ya dair tek bir sloganı var o da “İnanırsan hayallerin gerçek olur.” Düşüncelerime gelecek olursam eğer elimde olsa herkesin bu kitabı okumasını isterdim. Herksin bazı konularda kendisine karşı olan ön yargılarını yıkmasını, kendini kabullenmesini, çevresini kabullenmesini, kendi Sarı Dünya’sını oluşturmasını çok ama çok isterdim. Albert’ın düşüncelerini okurken gerçekten hayatın kısa olduğunun ve bizim bu kısalığa rağmen küçük şeyleri kafamızda büyüterek yaşadığımızın bir kez daha farkına vardım. Aynı şekilde korkularımız yüzünden ne çok şeyden çekinip, gördüklerimiz şeyler yüzünden acı kavramını büyütüp kendimizi nasıl bir kabuğa çektiğimizi anladım. Tabii ki bunların farkına varmak bir anda tüm dünyamızı değiştirebileceğimiz anlamına gelmiyor. Ama zamanla biz de Sarı Dünya’mızı oluşturamaz mıyız? Hem Sarı Dünya hem de Sarılar hakkındaki fikirleri, hayata bakış açısı gerçekten çok güzeldi. Sarılar hakkındaki fikirlerini bir noktada anlasam da kafamda bazı soru işaretleri var. Ama açıkçası doğru konuşmak gerekirse hayatımda bir Sarı isterdim. Bir sırrını rahatlıkla söyleyebildiğin, hayatına çok şey katan bir insandan bahsediyoruz sonuçta. Kim istemez ki? Burada sandığınız gibi bir arkadaştan değil dediğim gibi bir Sarıdan bahsediyorum. İkisi arasındaki farkın ne olduğunu, aynı şekilde bir Sarıyı nasıl bulabileceğinizi kitabı okuduğunuzda anlayabilirsiniz. O kadar çok paragrafın altını çizdim ki; hangisini yazsam diğerini yazamadığım için aklımın bir köşesinde kalacak gibi hissediyorum. 💫“Kayıpların bazen küçük, bazen büyük olacak. Ancak onları anlamaya, onlarla yüzleşmeye alıştığın taktirde kayıp olmadıklarının farkına varacaksın. Her kayıp bir kazançtır.” 💫“Bazen kendi ve kendi sorunlarımıza o kadar odaklanırız ki hayatımızın en büyük keşfinin eşiğinde olduğumuzu görmeyecek kadar körleşiriz.” 💫“Hayatta en önemli şey hayır demesini bilmektir.” 💫“İnsanı özel yapan sadece fiziksel veya zihinsel yeteneksizlikleri değildir. Başta da belirttiğim gibi hepimiz özeliz. Tek yapman gereken seni özel kılan yanların değerini bilmek.” 💫“Sekiz yaşındaki halini, on beş yaşındaki halini ve otuz yaşındaki halini aynı odaya koysak hemen hemen her konuda farklı fikirlere sahip olduklarını görürdün. Her biri verdikleri kararları haklı çıkarmanın bir yolunu bulurdu.” 💫“Önemli olan neyi seyrettiğin değil, seyrettiklerinden neyi öğrendiğin.” 💫“Hayallerin gökteyse ve onları gerçekleştirirsen ayaklarının yere basma zamanı gelmiştir.” Son olarak birkaç bir şey daha yazmak istiyorum. Belki bazılarınız kitabı beğenirken bazılarınız beğenmez. Ama Albert’ın yirmi üç keşifinden en az bir tanesinin sizi düşündürüceğini düşünüyorum. Aynı zamanda yorumumu yazmadan önce kitabı okuyan insanların yorumlarına baktım ve tahmin ettiğim gibi kimisi benim gibi düşünürken kimisi hiç beğenmemiş. Kimisi kendi Sarısını bulduğunu iddia ederken kimisi saçma bulmuş. Ama dediğim gibi ben kesinlikle en azından bir keşifin bile sizi düşündüreceğini düşünüyorum. Çok çok uzun bir yazı olduğunun farkındayım. Açıkçası nasıl böyle uzun bir şeyler yazdım -ilk paragraftan da anlaşılacağa üzere genelde ilk cümlede ekrana bakan bir insan olduğum için- bende bilmiyorum. Ama kitabı okuyun. Belki de etrafınızda keşfetmeniz gereken ya da çoktan keşfettiğiniz ama farkında olmadığınız Sarılar vardır. Aynı şekilde Sarı Dünya’nız belkide sizi bekliyordur.

efulim 8 months ago

We Are the Wave

Jan Berger

4 Gönderi

10/10 Dizi toplumdaki toplumsal eşitsizlikleri kabul etmeyen bir grup gencin kendi görüşlerini savunmaya çalışarak yaptığı isyanı anlatıyor. Dizinin başı Tristan adında bir gencin okula gelmesi ile başlıyor ve sonrasında kendi geleceklerinin kendi ellerinde olduğu farkındalığı ile ellerinden geldiğince bir şeyler…devamı

efulim 8 months ago

Büyü Dükkanı

Yeşim Türköz

12 Gönderi

10/10 Hiç hayatınızda istediğiniz şeyler uğruna veya hayatınızda olmasını istemediğiniz şey uğruna bir pazarlığa oturabileceğinizi düşündünüz mü? İşte Büyü Dükkanı tam da bu istekler uğruna var. Büyü dükkanı, hayatta istenebilecek her şeyin var olduğu, mucizevi alışverişlerin gerçekleştiği bir mekandır. Büyü…devamı10/10 Hiç hayatınızda istediğiniz şeyler uğruna veya hayatınızda olmasını istemediğiniz şey uğruna bir pazarlığa oturabileceğinizi düşündünüz mü? İşte Büyü Dükkanı tam da bu istekler uğruna var. Büyü dükkanı, hayatta istenebilecek her şeyin var olduğu, mucizevi alışverişlerin gerçekleştiği bir mekandır. Büyü Dükkanının sahibi olan yaşlı adamın isteği müşterilerini olabilecek en memnun şekilde buradan ayrılmalarını sağlamaktadır. Aynı şekilde dünya’nın dört bir yanından gelen müşterilerin isteği ise kendilerine her şeyin vaat ettiği bu dükkandan, hayatta en çok sahip olmak istedikleri şeyi almadan oradan ayrılmamak. Kimisi cesaret, kimi hayatında kendisine adanmış bir şans, kimisi de korkularından kurtulmak için oradadır. Ama tabii ki her alışverişin bir bedeli vardır. Hayatınızda çok istediğiniz bir şey uğruna, hayatınızda olan bir şeyden, anılarınızdan veya zamanınızdan vazgeçilir misiniz? Büyü Dükkanının kapısını çalan her insan ödeyeceğe bedele her ne kadar hazır olsada Büyü Dükkanın da alışverişler o kadar da kolay değildir. Hayatta en çok istediğiniz şey, hayattan alabileceğiniz en iyi şey midir? Kitap hakkındaki düşüncelerimi söyleyecek olursam gerçekten çok beğendim. Kısa olmasına rağmen okurken insanı kendi hayatında da sorgulamaya itiyor. Aynı zamanda okurken kendini müşterilerin yerine koyduğunda ‘ben bu bedeli ödeyebilir miydim?’ diye insan düşünmeden edemiyor. Neredeyse her pazarlıkta yaşlı adamın düşünceleri ve insanlara sunduğu bedel gerçekten çok iyiydi. Her pazarlığın sonu ayrı bir düşünme biçimiydi sanki. Bu kitabı alırken konusu ilgimi gerçekten çok çekmişti ama hiç kalkıp da okumamıştım açıkçası. Dün rafta öylesine bakınırken kitabın yorumuna denk geldim ve nedensizce kalkıp okumak istedim. Kısa olmasına rağmen içine çeken ve yazım diliyle de insanı zorlamayan bir kitap. Okurken sıkıldığımı hatırlamıyorum. (Bu arada bahsettiğim kitabın yorumu Mysticaldimples’e ait ve gerçekten kitabı çok güzel yorumlamış. Gidip onunda yorumuna bakabilirsiniz.) Öyleyse altını çizdiğim birkaç alıntı ile kitap yorumunu bitireyim. 💐”Ben, bugüne kadarki yaşamımı almak için gelmiştim, ancak bugünden sonraki yaşamımı alıp gidiyorum.” 💐”Kaybetme korkusundan kurtulmanız, ne yazık ki kaybetmenize engel değil.” 💐”Kibritin alevi eninde sonunda söner ama başka bir kibrit yakma şansınız daima vardır.” 💐”Yaşam geçici sığınaklarla doludur.” 💐”Yalnızlıktan zevk almak, yalnızlığa mahkum olma korkusuna engel değildi.” 💐”Herkesin gıpta ile bakacağı bir yaşantım olacak diye hayal kurarken, şimdi kendim pek çok insana gıpta ile bakıyorum.” 💐”Mutsuzluklarımın büyük bir kısmının, mutluluklarımı yok saymamdan kaynaklandığını anlıyorum.” 💐”Siz gülleri koklamak uğruna yerdeki papatyalarını eziyorsunuz. Ama ezdiğinize de değmiyor, çünkü gülün kokusunu içinizde çekmiyorsunuz.” Peki siz olsanız Büyü Dükkanına gider miydiniz ve istediğiniz şey ne olurdu?

efulim 9 months ago

Senden Önce Ben

Thea Sharrock

255 Gönderi

6/10 Şimdi diyeceksiniz ki herkes filmi beğenirken sen niye bu kadar düşük puan verdin? Öncelikle film kitaptan uyarlama bir film ve kitabı okumuş biri olarak ister istemez gözüm bazı sahneleri aradı ama ne yazık ki bazı sahneler film de yoktu.…devamı6/10 Şimdi diyeceksiniz ki herkes filmi beğenirken sen niye bu kadar düşük puan verdin? Öncelikle film kitaptan uyarlama bir film ve kitabı okumuş biri olarak ister istemez gözüm bazı sahneleri aradı ama ne yazık ki bazı sahneler film de yoktu. Bundan da ziyade böyle düşük puan vermemin sebebi kitapta hissettiğim duyguları ne yazık ki filmde hissedememem. Kitabı okumuş biri olarak ister istemez film ile kitabı biraz kıyasladım ve kesinlikle önce kitabı okumanız sonrasında filmi izlemeniz gerektiğini düşünüyorum. Eğer hesabıma bakarsanız kitabın yorumumunu da yapmıştım ve kitabı öylesine çok sevmiştim ki filmden de çok ümitliydim. Ama maalesef beklentimi karşılamadı. Kitapta Lou’nun çabalarını yoğun bir şekilde götürken film de neredeyse çok azdı. Aynı şekilde filmde Will’in duyguları tam olarak açıklanmamıştı. Eğer kitabı yorumladığım gönderiye bakarsanız ‘Ne Louya kızabildim ne de Will’e kızabildim, çünkü ikiside bir noktada haklıydı.’ gibi bir cümle kullanmıştım ama filmde bunu söyleyebilecek kadar Will’in duyguları açık değildi. Filmi izledikten hemen sonra altında yazılan yorumlara baktım ve çoğu yorum hemen hemen ‘Will’in neden böyle bir şey yaptığı’ yönündeydi. Eğer kitaptan önce filmi izleseydim bu sorgulamayı büyük ihtimalle ben de yapardım. Ama her şeyden önce bazı karakterler eksik ve kitaptaki tavırlarının tam aksineydi. Şimdi diyeceksiniz ki burada tam olarak ne demeye çalışıyorsun? Hemen açıklıyorum; Lou’nun ailesi kitaptakine göre farklıydı. En basitinden örnek vermek gerekirse Treena karakteri -ki Lou ile olan kavga sahneleri filmde yoktu- filmde resmen ılımlı bir kardeş gibiydi. Aynı şekilde Patrick karakteri de masum bir sevgili gibiydi -emin olun kitapta hiç böyle biri değildi- diyebilirim. Eğer ilk olarak filmi izlerseniz aklınızda çok soru işareti kalıyor. Ama İlk olarak kitabı okursanız hem karakterleri daha iyi anlar hem de gerçekten Lou ve Will’in çoğu zorluğa rağmen nasıl böylesine iyi anlaştıklarını fark edersiniz. Filmi izlerken bazı anlarda Lou’nun iç sesindeki düşünceleri duymak istedim. Çünkü film bana çok yüzeysel işlenmiş gibi hissettirdi. Dediğim gibi bütün film boyunca çoğu sahne yoktu ama olmamasına üzüldüğüm en büyük sahne dertleştileri sahneydi. Birbirlerini gerçekten tanıdıkları ve anladıkları sahnenin olmaması bende büyük hayal kırıklığı yaşattı. Bununda yanında olan sahnelerde bana çok yarım kalmış gibi hissettirdi. Bilmiyorum belkide kitabı gerçekten çok beğendiğim için filmde de her şeyin mükemmel olmasını istedim. Ama her şeye rağmen filmin güzel yanları da vardı tabii ki. Bazı oyuncular kafamda canlandırdığımın tam tersi olsada bazıları da tıpa tıp uyuyordu. Tabii bu kişinin zihnine göre de değişkenlik gösterir. Aynı zamanda mekan dekorasyonları gerçekten çok iyiydi. Ve bununla birlikle Lou’nun kıyafetleri kesinlikte kitapta yansıttığı tarzdaydı. Eğer kitap sevmeyen biri olarak sadece filmi izleyecekseniz eminim beğenirsiniz. Çünkü konusuyla ve karakterleriyle ilgi çekici bir film ama ben yinede ilk olarak kitabı okuma taraftarıyım. Biraz zalimce eleştirmişim gibi durdu ama hem kitabı okuyup hem filmi izlediğinizde beni gerçekten anlayacaksınız.

efulim 9 months ago

Bugün günlerden 23 Temmuz ve benim canım arkadaşım @aleran’ın doğum günü yani asıl adıyla Nur’un doğum günü. Şimdi ‘böyle bir paylaşımı niye burada yapıyorsun’ diyeceksiniz ki haklısınız ama kendisi bir tık raf bağımlısı olduğu için bunu göreceğine adım gibi eminim.…devamı

efulim 9 months ago

Genç Yazarlar Takımı 2018

Ümit Dağcı

1 Gönderi

Birkaç yazarın kısa kısa öykülerinin yer aldığı kısa bir kitap. Birbirinden farklı ona yakın kısa öykü olduğu için kitabı özetleyecek bir durum yok ne yazık ki ortada. O yüzden direkt kitap hakkındaki düşüncelerimi ve aldığım alıntıları yazacağım. Aralarda beğendiğim öyküler…devamıBirkaç yazarın kısa kısa öykülerinin yer aldığı kısa bir kitap. Birbirinden farklı ona yakın kısa öykü olduğu için kitabı özetleyecek bir durum yok ne yazık ki ortada. O yüzden direkt kitap hakkındaki düşüncelerimi ve aldığım alıntıları yazacağım. Aralarda beğendiğim öyküler olduğu gibi beğenmediğim öykülerde oldu ama şunu söyleyebilirim ki her bir öykü sonunda çok güzel mesajlar verilmişti. Ama şunu da çok rahat söyleyebilirim ki açık ara en çok beğendiğim öykü “Çöp” öyküsü oldu. O küçük çocuğun duyguları ve hayallerini gerçekleştirme isteği gerçekten güzeldi. Öyle çok beğendim ki neredeyse bütün satırların altını gönül rahatlığıyla çizdim. Diğer öykülerde gerçekten güzeldi ama “Çöp” öyküsü kitabı okuduktan sonra gerçekten aklımda yer edinen ve sonrasında birkaç defa okuduğum alıntılarla doluydu. Son olarak en beğendiğim birkaç öyküden alıntıları yazayım. 🍀”Hepimiz bir gün başa dönebileceğimiz ihtimalini düşünmeden yaşıyorduk. Yeni bir sayfadan çoğu kez bahsetsek de defterin değişeceğini ummuyorduk hiçbir zaman.” 🍀”Kendi saçlarımı, ellerimi, bacaklarımı bilmiyorum. Doğru dediniz, ben ağrısını nasıl bileceğim?” 🍀”O bütün dünyanın hakimi değil, sadece bütün dünyanın ‘Gerçek’ hakiminin elinde bir oyuncaktı.” 🍀”Bazen kaçtığınız şeylerin tutsağı olursunuz ne bir adım ilerisine ne bir adım gerisine. Her şeyin tam ortasındasınızdır, birileri sizi çekmeye çalışır bir noktaya, sonra sizi o noktada tek başınıza bırakır, her şey benim tersime işliyor dediğiniz anda bir bakarsınız ki terste olan sizsinizdir. Hayat bu kadar basit işte. Bir yola girdiğinizi zannedersiniz fakat ortada yol bile yoktur ama siz o yolun orada olma ihtimaline karşı o yola çıkmışsınızıdır.” Sanırım az çok tahmin etmişsinizdir son alıntının hangi öyküye ait olduğunu. Ayrıca son sayfalardaki mektupları da çok sevdim, hatta mektupların bir kısmında gerçekten şaşırdım diyebilirim. Okuyunca nerede şaşırdığımı az çok fark edersiniz zaten. Eee madem mektuplardan bahsettik oradan da birkaç alıntı yazayım o zaman. (Bana kalırsa bütün kitabı yazacağım bu gidişle) 🍀”Sevgilim, diye başlık atmayı ne çok isterdim bu mektuba. Ama olmuyor, tek bir harf kala kaçtın gittin.” 🍀”Ölümün geldiğini bilseydim o kapıyı çalmadan kapıda onu beklerdim.” 🍀”Mektubu yaksam ne çıkar, zaten gittiği günden beri yanıyorum.” 5-6 yıl önce yazılmış olmalarına rağmen bütün yazarların kalemi gerçekten çok güzeldi. Yazmaya devam etmişlerse eğer eminim şu an kalemleri çok daha güzel ve güçlüdür. “Yazı yazmak cesaret ister. Kalemi kavrayıp kağıda içimizi dökmek korkutur bizleri. Kafamızda dönüp duran, ‘Ya güzel olmazsa ya kimse beğenmezse?’ soruları bizi kendimizden, benliğimizden uzaklaştırır. O güzel duyguları bir sandığa kilitler, orada yıllanmalarını bekleriz. Gitgide karanlıkta kalırız. Ve hayallere giden o yolu bulmak aslında oldukça kolaydır. Çünkü umutlarımız, hayatımızdaki bitmek tükenmek bilmeyen en büyük ışıktır.” -Didem ALTINTAŞ Ön söz kısmında yazan bu paragrafı yazmazsam yorumum gerçekten eksik kalacaktı. Umarım kitabı okursunuz.

efulim 9 months ago

Senden Önce Ben

Jojo Moyes

24 Gönderi

10/10 Onlarca satır yazsam bile kitap hakkındaki hislerimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Bu kitap kitaplığımda aylardır bulunan bir kitap ve açıkçası elime alıp kapağını bile açmadım diyebilirim.Birden neden bu kitabı okumak istedim bilmiyorum ama şu an baktığımda ‘neden bu kitabı okumayı…devamı10/10 Onlarca satır yazsam bile kitap hakkındaki hislerimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Bu kitap kitaplığımda aylardır bulunan bir kitap ve açıkçası elime alıp kapağını bile açmadım diyebilirim.Birden neden bu kitabı okumak istedim bilmiyorum ama şu an baktığımda ‘neden bu kitabı okumayı bu kadar erteledim?’ diye düşünüyorum. Kitabın konusundan kısaca bahsedecek olursam eğer Lou çalıştığı iş yerinin kapatılması sonucu yeni işler aramaya başlar ve Will adında bir adamın bakıcısı olarak işe alınır.Ama bu iş altı aylık bir sözleşmeden ibarettir. (Bunun sebebini kitabı okudukça yavaş yavaş anlamaya başlıyorsunuz.) Will ise yaşadığı motosiklet kazası öncesi iş hayatında başarılı ve tehlikeli olarak adlandırabileceğimiz sporlar ile ilgilenen bir adamdır. Ama yaşadığı bu kaza yüzünden ömrünün geri kalanını tekerlekli sandalyede geçirmesi gerekmektedir. Peki aşık suratlı, aksi ve geçimsiz Will, Lou’nun rengarenk yaşamıyla karşılaşırsa neler olur? Kitap hakkındaki düşüncelerime gelirsek eğer kitabı gerçekten çok sevdim. Konusu, işlenişi, karakterlerin duyguları o kadar güzel yansıtılmıştı ki. Kitabı okurken tek bir satırda bile sıkıldığımı hatırlamıyorum. Hatta bu aralar kitap okuyamayan biri olmama rağmen geçenin üçünde bile okumaya devam ettiğim bir kitap oldu. Aslında buradan bile insanı içine çeken bir kitap olduğunu anlayabilirsiniz. En azından benim için öyleydi. Ama şunu da söylemeden geçemeyeceğim Lou’nun ailesinin bazı konulardaki baskısını hiç sevmedim. Ve bana kalacak olursa kesinlikle evlat ayrımı yapıyorlardı. Dip not: Treena karakterini hiç sevmedim ve sevmeyide düşünmüyorum.Bazı konularda bana göre aşırı bencildi ve kesinlikle bütün ilginin kendisinden olmasını istiyordu. Yazım dili hakkında konuşacak olursam eğer bana bir tık basit geldi diyebilirim ama bir yandan da insanları bilinçlendiren bir kitap olduğu için yazım dilinin biraz basit olması daha anlaşılır olabilir diye de düşünmüyor değilim. Sevdiğim kısımlardan bahsedecek olursam eğer Will’in duyguları o kadar güzel yansıtılmıştı ki anlatamam. Dışarı çıkarken hissettikleri, neden böyle bir şeyi yapmak istediği o kadar açıklayıcıydı ki yaptığı şey yüzünden Will’e kızamadım bile diyebilirim. Aynı şekilde Lou’nun hissettiği baskı ve her şeye rağmen pes etmeyip Will’e hayatı sevdirmeye çalışması, onun için çabalayıp günlerce ‘ne yapabilirim?’ diye düşünmesi beni gerçekten kitaba bağlayan yüzlerce noktadan bir tanesi oldu. ✨”Ben sadece… kırmızı elbiseli bir kızla konsere giden adam olmak istiyorum. Sadece birkaç dakika daha.” Üstteki alıntı benimde durup birkaç dakika sayfaya bakmamı sağlayan bir alıntı olmuştu. Kendimi kitaba öyle bağlanmışım ki Will’in ve Lou’nun hissettiklerini ben hissediyordum resmen. Dediğim gibi kitap boyunca ne Lou karakterine ne de Will karakterine kızabildim. Çünkü ikiside bir noktada haklılardı. Ama her şeye rağmen kitabı bu kadar sevmemi sağlayan şey sonu oldu diyebilirim. Gereksiz uzatılmayan tam tadında ve gerçekten beklediğim gibi bir sondu. İnanın bana yazmak istediğim daha çok şey var ama spoi olur diye yazamıyorum. Oturup saatlerce bu kitap hakkında konuşabilirim sizinle öylesine güzeldi. Yorumumu bitirmeden önce beğendiğim birkaç alıntı daha yazmak istedim.(aslında hesapta yoktu öyle içimden geldi.) ✨”Hiçbir zaman ne kadar rahatsız olduğunu bilemedim, ama en azından göründüğünden daha rahatsız olduğunu anlıyordum.” ✨”Göz kenarları neşelendiği için hafifçe kırışmıştı. Hep öyle kalsınlar istedim. Mutlu olmasını, yüzündeki tekinsiniz ve tedirgin bakışın silinmesini diliyordum.” ✨”Ummadığım bir hayatı yaşamaktan başka şansım olmadığını hissediyordum.” Veee son olarak eğer hassas biriyseniz kitabın son sayfalarını tek başınıza okumanızı tavsiye ediyorum. Zira hıçkırık sesleri insanları endişelendirebilir. Doğrusunu söylemek gerekiyorsa ben ağlamadım ama kolay kolay ağlamayan bir insan olmama rağmen gözlerim doldu. O yüzden siz yine de tek başınıza okuyun ne olur ne olmaz.