florence (@fflorence)

Hava kırk derece, sıcaktan bayılmak üzereyken izleyebileceğiniz; sıcak bir yaz gününü sıcak renklerle ve bir ton lafla Amerikan mizahıyla anlatan, kaos dolu, ırkçılık ana temalı film. Benden bu kadar, resmen sıcaktan beynim eridi. Bu filmdeki sıcaktan beyni erimiş karakterleri raf…devamı

fflorence 1 year ago

Entourage

Doug Ellin

5 Gönderi

Kendi zamanında ünlü, keyifli ve çerezlik bir dizi olmasına rağmen günümüz için ortalama, ortalamanın altında bir dizi. Yani bir adet daha zamanın gerisinde kalmış, yeni izleyicilere pek tat vermeyecek modası geçmiş yapım. Eskiden izlemişseniz çok güzel hatırlayacağınız ama günümüzde izliyorsanız…devamı

fflorence 1 year ago

Soul of the Light

Umur Dağlı

2 Gönderi

Hindistan'da insanların ışığın ruhunu aradığı bir bayram olan Diwali festivalinin anlamından ve dinî yönünden bahseden kısacık on dakikalık bir kısa film. On dakika diyorum ama bu on dakikanın da yarısı şarkılarla ve Hindistan'dan görüntülerle dolu, yani metin yönünden oldukça hafif…devamı

fflorence 1 year ago

The Rehearsal

Nathan Fielder

3 Gönderi

Daha önce hiç önemli bir buluşmanızdan önce konuşmalarınızın provasını yapmış mıydınız? Hani öyle bir iki cümlenizi planlamaktan bahsetmiyorum, çok daha fazlası. Karşınızdakinin cevabına göre şekillenen olasılıkların her birini planlayacak kadar hatta bunun için kendi hayatınızdaki karakterleri (kardeşinizi, arkadaşınızı, sevgilinizi) oynayacak…devamı

fflorence 1 year ago

Avatar: The Last Airbender

Michael Dante DiMartino

79 Gönderi

Spoiler içeriyor *Bu diziyle ve The Legend of Korra ile ilgili spoiler içermektedir.* Bu çizgi diziyle ilgili çok güzel yorumlar yapılmış ve neredeyse her açıdan değerlendirilmiş. Çocukluğumun favori yapımı olan bu yapıma ben de farklı bir açıdan yanaşmak istiyorum o da kendi…devamı*Bu diziyle ve The Legend of Korra ile ilgili spoiler içermektedir.* Bu çizgi diziyle ilgili çok güzel yorumlar yapılmış ve neredeyse her açıdan değerlendirilmiş. Çocukluğumun favori yapımı olan bu yapıma ben de farklı bir açıdan yanaşmak istiyorum o da kendi bükücü teorilerim. Hatta sizin de içinizde tuttuğunuz bu tarz fikirler varsa, benimle paylaşırsanız çok sevinirim :) Başlayalımmm ☞☞ Öncelikle daha The Legend of Korra yokken ya da en azından Türkiye'de yayında değilken bu seriyi izliyordum ve açık ara en sevdiğim şeydi. O zamanlar kuzenlerim, kardeşim ve ben birçok oyunumuzda bu temayı işliyorduk. Ben su, kardeşim hava ve kuzenlerim sırayla ateş ve toprak büküyordu. Ama biz ilk bükücülerdendik ve o yüzden bu yeteneğimizi sırayla keşfetmemiz gerekiyordu falan detayları geçiyorum. Biz bu oyunları oynarken ister istemez kurucu olan ben bu konular hakkında oldukça fazla düşünüyordum. Katara'nın insan kanı bükmesi o kadar ufkumu açmıştı ki diğer elementlerin ekstra özelliklerini düşünmeden edemiyordum. Daha o zamanlar hava elementiyle karşıdaki kişiyi etkisizleştirmenin çok daha kolay olduğunu fark etmiştim. Üstelik tüm bunlar için dolunaya bile gerek yoktu. Hava elementinin eşyasız uçamıyor olması çok saçma geliyordu neyse ki Korra'da bu durum düzeldi. Hava bükücüleri yeni tarz kıyafetlerle gördüğüm an çok mutlu olmuştum ve sonunda diye bağırmıştım. Dizide diğer tüm elementler için maddenin ortamda bulunması gerekirken ateş elementi bunun dışında kalıyordu. Yanlış hatırlamıyorsam, dizi bu elementin insanın içindeki enerjiden, ateşten dolayı maddeye ihtiyaç duymadığını söylüyordu. Aynı zamanda güneşten enerji alındığını söylüyorlardı, kısacası maddesel ateşe ihtiyaç duymuyorlar. Ee o zaman çok basit, ateş elementiyle ateş bükücüleri ve hatta bence bükemeyenleri bile içinden bir yıldırım geçirerek etkisizleştirebilirsiniz. Ayrıca ateş sıcağı ve soğuğu kontrol edebiliyor. Anında yani anında tek hareketle herkesi mahvedebilir. Havayı ısıtıp soğutabilir, suyu ve toprağı ısıtıp soğutabilir. Hatta insan kanını bile. Ki buna gerek yok yıldırım bükebilenler için. İçindeki ateşi oraya vermesi yeterli olacaktır. Ya da karşınızdaki insanın en basitinden sıcaklığını kontrol ederek onu ısıtıp soğutabilirsiniz, çok şeytanice biliyorum ama fantastik bir dünya sonuçta. Bu arada eğer ateş için de toprak, su ve hava elementleri gibi madde gerekli olsaydı en dezavantajlı element olurdu, çok net. Kaç kere izlememe rağmen gaz bükmeyi tam olarak anlamdıramadım. Nasıl oluyor, nasıl yapabiliyorlar, ateşle bağlantısı bilimsel açıdan ne? Bu evren bu konuyla ilgili net bir açıklama yaptı mı, ben mi kaçırdım, yoksa hala gizemleri var mı? Toprak neden bilmiyorum bana en dezavantajlı element gibi geliyor. Sırf Toph karakteri için bir süre bu elementi seçmiştim oyunlarda çünkü onun tek hamlede çadır yapması beni yine beynimden vurulmuşa döndürmüştü. Bir nevi elle tutulan her şeyi yapabilirsiniz. Anında oklar silahlar ki metal de bükülebiliyor. Su bükmede olduğu gibi toprak bükücülerin de insan kanındaki metali bükebileceği söyleniyor, sanırım böyle bir şeyler olacak ilerideki sezonlarda. Ya kanla uğraşmaya gerek bile yok fikrimce. Toprak bükücülüğü Toph ile birlikte devrim geçirdi ve elementleri bükmeye doğru ilerliyor. İleride bu elementin prestiji oldukça artacak, yeni avatar için aşırı heyecanlıyım. Son olarak komik bir soru ama toprak bükücüler niye karşısındaki rakibinin altındaki toprağı havaya fırlatmıyor da ona toprak fırlatıyor? Su elementinin şifa özelliği var ve Korra'da ateş elementinin de şifasını gördük. Birkaç yorum okumuştum ve ateş şifasını çok saçma bulduklarını söylemişti. Eğer toprak farklı formlarda kullanılabiliyorsa bence ateş de yıldırım dışında farklı formlarda deli gibi kullanılabilir. Ben ateşin bir elementten çok bir enerji olduğuna inanıyorum. Bence ateş şifa da yapabilir gayet doğru hatta arttırıyorum ruhlar alemine de girebilmeli. Neden sadece hava elementleri ve avatarlar buraya girebiliyor? Ruhsal yönleri güçlü bilmiyorum ama bu biraz da havanın hafif bir element olduğundan dolayı gibi gösteriliyor. Ee bu durumda ateş? Sırf hava kabilesi meditasyonda usta, yetenekli diye diğer kabilelerdeki bu alanda yetenekli olan kişiler neden ruhlar alemine giremesin. Sonuçta bu genle aktarılmıyor hatta normal insanlar bile yapabilir. Uncle Iroh ve Jinora'nın ortak yönleri elementleri değil kişilikleriydi, kısacası bu ruhani bağa sahip herkes yapabilmeli. Hava ve su elementleri en prestijli elementler, neredeyse her şeyi yapabiliyorlar. Su elementinin canlılardaki suyu kontrol etmesinden tutun da havanın ruhlar alemine girebilmesine kadar birçok pozitif özelliğe sahipler o yüzden onları biraz atladım. Bizim gördüğümüz ilk iki avatarımız sırayla hava ve su kabilesinden olduğundan dolayı bu kabilelerin şeytani yanlarını ve güçlü özelliklerini daha fazla gördüğümüzü düşünüyorum. Yani yeni avatarlarımızda toprak ve ateşin de daha karanlık yönlerini göreceğiz, öyle umuyorum. Bu yazıyı benden çok içimdeki çocuk yazdı diyebilirim :) Böyle muhabbetleri çoğu platformda yapamıyoruz, en azından Türkçe olarak ve anlık olarak. Burada da birkaç fikrimi paylaşmak istedim. Ne kadar havanın ruhlarla olan bağlantısına özensem de ateş elementi içimde baskın geliyor ve bu evrende olsaydım kesinlikle sağlam bir ateş bükücü olmak isterdim. Gelelim o soruya. Bu evrende bir bükücü olarak doğsaydınız hangi elementte usta olmak isterdiniz? Söylememe gerek yok ama puanım: 10/10

fflorence 1 year ago

Forever

Matthew Miller

45 Gönderi

Spoiler içeriyor Öncelikle diziyi çok uzun zaman önce (büyük beklentilerle) izledim. Yanlış hatırladığım, aktardığım bir şey varsa affedin. Bu dizinin benim için en büyük eksisi, zaten çok kısa olan ana hikayenin bölümlere parçalanmaması, yedirilmemesi. Öyle ki diziyi izlerken yaklaşık 5 bölümü aklımda…devamı

fflorence 1 year ago

Hamilton

Thomas Kail

15 Gönderi

Güzel bir şarkıyı ilk defa dinlediğimde ritme uyum sağlarım, sözlere dikkat ederim ve bitince birkaç tını hatırlarım. Ama bazı şarkılar vardır ki ilk dinlediğiniz anda sizi bambaşka bir zona alır, vücudunuz kaskatı kesilir. Ne yapıyorsanız bırakmak zorunda kalırsınız, tam o…devamıGüzel bir şarkıyı ilk defa dinlediğimde ritme uyum sağlarım, sözlere dikkat ederim ve bitince birkaç tını hatırlarım. Ama bazı şarkılar vardır ki ilk dinlediğiniz anda sizi bambaşka bir zona alır, vücudunuz kaskatı kesilir. Ne yapıyorsanız bırakmak zorunda kalırsınız, tam o an anda kalırsınız. Sadece kulaklarınız, kalbiniz değil bütün vücudunuz etkilenir. Tüyleriniz diken diken olur ve bitince tek bir ritim bile hatırlamazsınız. Neyi sevdiğinizi bile hatırlamazsınız. Yeniden, yeniden ve yeniden dinlersiniz ta ki birkaç ritim ezberleyene kadar. Sonra alışırsınız ve belki o şarkının etkisi yıllarca, her dinlediğinizde sürer. Bu hissin ismini bilmiyorum ama aynı durum etkilendiğiniz bir filmin bitiş şarkısında da olur ya da herhangi bir müzik dinletisinde, tiyatroda o olayın içine girdiğiniz anda da olur. Bu müzikal ekran başında olsam bile beni oturduğum koltuktan çekip olayın içine aldı ve tüylerimi diken diken etmeyi başardı. Canlı olarak izlediğimi hayal bile edemiyorum. İnanılmaz bir deneyim olmalı. Filmi daha yeni bitirdim, bu izleyişimde daha çok şarkılara, seslendirenlere ve onların uyumlarına takıldım. Hikâye akışını, hızlı geçen şarkı sözlerini ve göndermeleri çok anlamadım. İlk izleyişim olduğundan ve ingilizcem o kadar da iyi olmadığından dolayı kaçırdığım onlarca şey var muhtemelen. Bu yüzden bir an önce tekrar izlemek için can atıyorum. İkiye bölerek izlediğimden dolayı ikinci kısımdan daha az hoşlandım ama birinci kısım ve birinci kısmın şarkıları müthişti. Olayların tamamına yakını şarkıların sözleri üzerinden anlatılıyor. Öyle ki bu müzikalin albümünü kronolojik sırayla dinlerseniz yapımı yeniden izlemiş gibi olursunuz. Halihâzırda müzikal seven biriyim bu yüzden puanım 9.5/10 İzledikten birkaç gün sonra: Bitirdiğim günden beri albümden başka bir şey dinleyemiyorum, şarkılar gerçekten dâhiyane. Hâlâ her dinlediğimde tüylerimi diken diken ediyor, sanki o zona tekrar giriyorum. Kronolojik olarak dinlediğimde gözlerimi kapattığım an müzikalin o sahnesini görüyorum ve zihnimde yeniden canlandırıyorum. En çok Angelica Schuyler ve tabii ki de Alexander Hamilton olmayı seviyorum. Anıları tazeyken albümü baştan sona dinlemek aynı gündüzleri düş görmek gibi, müthiş bir hismiş. 🔆🔆

fflorence 1 year ago

Sandman

Neil Gaiman

12 Gönderi

Spoiler içeriyor Okuduğum ilk çizgi roman. Yıllar önce tavsiyelerine çok güvendiğim birinin önerisiyle ilk cildini 25 liraya almıştım. Hatta 11 cildi paket halinde indirimle 180-200 lira bir şeydi. Şaka gibi, şimdi tanesi o fiyata. Şimdiki aklım olsa o an tüm ciltlerini alırdım.…devamıOkuduğum ilk çizgi roman. Yıllar önce tavsiyelerine çok güvendiğim birinin önerisiyle ilk cildini 25 liraya almıştım. Hatta 11 cildi paket halinde indirimle 180-200 lira bir şeydi. Şaka gibi, şimdi tanesi o fiyata. Şimdiki aklım olsa o an tüm ciltlerini alırdım. Kurgusu, çizimleri, hikaye anlatımı ve karakterleriyle birlikte çok çeşitli, çok özgün ve yenilikçi bir seri, bayılıyorum. İlk cildindeki her bölümde farklı bir anlatım tarzı, farklı olaylar ve farklı karakterler var ama hepsi ana konuya bağlı, bir bütün halinde. Türü arka kapağında şöyle geçiyor: "Modern ve antik mitolojilerin, çağdaş kurgularla, tarihi dramalarla ve efsanelerle beraber dokunduğu zengin bir karışım." Bu arada kapak tasarımları ve ciltlerin isimleri içerikle çok alakalı değil. Onlar da apayrı bir dünya, apayrı bir emek. ________________spoiler________________ İlk ciltten favori bölümlerim "Cehennemde Bir Umut" ve "Kanatlarının Sesi" oldu. Cehennemde Bir Umut bölümünde Morpheus miğferini almak için Choronzon ile düelloya giriyor. İlk okuduğumda dedim ki Morpheus'un özel eşyaları yok o yüzden herhalde tekme tokat dövüşmeli bir aksiyon sahnesi okuyacağız. Sonra düello başladı ve bir anda hayal güçleriyle birbirlerinin oluşturdukları fikirleri yenmeye başladılar. Birbirlerinin her hamlesinde dedim ki daha üstü yok, karşı taraf yenildi. Ama varmış, bir umut varmış :) Hala her okuduğumda ağzım açık kalıyor. Kanatların Sesi bölümünde de sonsuzlardan Death ile tanışıyoruz. Onun işini yaparken bile bu kadar hayat dolu bir insan olmasına ve Dream ile klasik kardeş sohbetine öyle dalmıştım ki en baştaki top oynayan çocuğu unutmuştum. Ölümün yaşlı genç fark etmeksizin herkesi vurmasını ve bunu dostça yapmasını çok sevdim. Umarım diğer serilerde bu karakterin hikayesinden daha detaylı bahsedilir. Sonuçta tüm olay insanoğlunun ölümü hapsetme arzusundan başladı ve rüyaya kadar gitti. _______________________________________ Dört cildini okudum ama favorim ilk cilt. 10/10

fflorence 1 year ago

Six Feet Under

Alan Ball

42 Gönderi

Spoiler içeriyor *Bazıları için hassas olabilecek konulardan bahsettim ve ara ara derin spoiler içeren bir anlatımla anlattım.* 16 yaşındayım, herkes evlere kapanmış, karantina zamanları bir şeyler izliyorum, sırf vakit ölsün diye. Sonra bu diziye rastladım, o zamanlar izlediğim her şeyden farklıydı. Fisher…devamı*Bazıları için hassas olabilecek konulardan bahsettim ve ara ara derin spoiler içeren bir anlatımla anlattım.* 16 yaşındayım, herkes evlere kapanmış, karantina zamanları bir şeyler izliyorum, sırf vakit ölsün diye. Sonra bu diziye rastladım, o zamanlar izlediğim her şeyden farklıydı. Fisher ailesinin içinde yaşadığı cenaze evi ve onların hayatı... Öyle gerçekçiydi ki her bölümün metinleri, alt metinleri, karakterlerinin derinlikleri, değindikleri konuları ve dizinin gerçekçiliğini düşündükçe eziliyordum. Yeni yeni yeşeren varoluş kaygım coşmuş, her bölüm farklı bir karakterin gözlerinden onların hayatını kendi hayatımmış gibi yaşıyordum. İlk sahnelerde hep bir ölüm vardı. Her bölüm, tabutun içindeki o insanın son saniyelerini bölümün başında görüyorduk ve ne zaman cenazeden bahsedilse tabutun içindekine cansız bir bedenden çok ölümün aniden geldiği, hiçbir ayrım yapmadan beklemeden çarpıp geçtiği o ruh olarak bakıyorduk. Federico ve David'in ölen insanlara yaptığı makyaj sanatını öğrendim. Sevdikleri, son bir kez olsun en şık kıyafetleriyle ve en güzel halleriyle ölen yakınlarını görsün diye saatlerce cesetle uğraşmalarını anlayamıyordum. Parçalanmış yüzlere plastik makyaj yapmak için o cesedin iğrenç kokusunu saatlerce, günlerce çekmelerini ve bunun sadece 2-3 saatlik bir cenaze için olduğu gerçeğini anlamsız buluyordum. Bu, bizim kültürümüzde olan bir şey değil ve ben de hayatımda ilk defa böyle bir şey görüyordum ama David ve Federico'nun bu konudaki olağanüstü yeteneği ve mutluluğu tüm bu emeklerini anlamama yardım etti. Bir de unutulmayan ölümler var tabii. Fabrikadaki kocaman çırpma aletindeyken asistanın düşerek çırpma tuşuna basması sonucu ölen adam, arabanın üst camından kollarını kaldırarak "Bugün hayatımın en mutlu günü!" diye bağıran ve sonrasında tabelaya çarparak ölen orta yaşlı kadın, inşaat işçisinin düşen yemek kutusunun altında kalan adam, asansördekileri kurtarmak için sarkan ama kapıların arasında kalarak ölen yaşlı adam, genç ölümler, yaşlılıktan kaynaklı ölümler ve daha fazlası.. Hepsi çok dehşet verici ve öyle akılda kalıcıydı ki, üç yıl aradan sonra bile detaylarını hatırlıyorum. O zamanlar yazdığım tüm günlüklerimde devrim yaratmış ve artık günlük değil de düşünce defterim olmuştu yazdıklarım. Her bölümden sonra düşündüklerim beynimde o kadar sesli konuşuyordu ki yazmaktan başka çarem kalmıyordu. Günlüklerimi kapladı bu yazılar. Hayata olan bakış açımı değiştirdi, farkındalığımı öyle arttırdı ki benimsediğim felsefenin ismi oldu. Birçok konuyu yeniden algıladım, sıfırdan düşündüm. Detaylar, detaylarda boğuldum. Dizi bir karakter gelişimi dizisi öyle ki karakterlerin asla değişmez dediğiniz huyları bile bir zaman sonra yumuşuyor. O depresif, kaotik aile ortamı bazen o kadar yumuşacık ve içten oluyor ki inanamıyorsunuz. Six Feet Under'ı izlerken olduğum yaştan dolayı mıdır bilmiyorum ama Claire, favori karakterim, onunla beraber geliştim, büyüdüm. Dinlediği şarkıları dinledim, yaptığı sanat eserlerinin akımlarını takip ettim, edindiği bakış açılarını kendim yaşamışım gibi hissettim. Hatta kafamın içinde bir yerlerde hâlâ Radiohead-Lucky eşliğinde tüm eski giysilerim, eşyalarım kocaman bir ateşte yanıyor. Ben Claire oluyorum, ailem etrafımda ve onlar da yavaş yavaş ateşe eşyalarını atıyor, ateş gittikçe büyüyor ve hepimiz cayır cayır yanan o ateşi izliyoruz. Anın atmosferiyle birlikte kamera açısı kime gelse onun aklındaki düşüncelerde boğuluyoruz. Cızırtılı ateş ve kısa konuşmalar şarkıyla beraber çok karanlık ve huzurlu bir atmosfer sağlıyor. Terapi gibi, en farklı hissettiğim ve en sevdiğim sahneydi bu sahne. Son sezonuna geldiğimde yorumlardan gördüm Sia-Breathe Me şarkısını. Finalden önce dinleyin, alıştırma yapın, sonra çok çarpıyor final denmişti. Dinledim, dinledim ve dinledim. Artık final bölümüne tam anlamıyla hazırdım. İzledim, izledim ve izledim. Gayet normaldi her şey ta ki o tanıdık melodilerle buluşana kadar. Kendimi tutamadım tabii ağlamaya başladım. Sadece final değil tüm seri boyunca dolan gözlerim, ağladığım her yer gözümün önünden geçti ve inanamadım bittiğine. Üç yıldır ne zaman açsam bu şarkıyı, art arda 3 kere dinlemek yetiyor yeni gözyaşlarım için. Belki ben çok duygusalım belki çok küçükken izlediğim için belki de içime işlemiş karakterlerle bağım hiç kopmadı, bilmiyorum. Ama ne zaman bunlar neden benim başıma geliyor desem Nate'in kocası öldüğü için saatlerce yakınan kadına "Herkes ölüyor, herkes! Seni bu kadar özel kılan ne?" diye bağırışı geliyor aklıma. Yine ne zaman kendini çok geliştirmiş insanlarla tanışsam Ruth'un ev-gecekondu benzetmesi aklıma geliyor: "Bir mahallede uzun süre yaşamışsan ve mahalleye yeni biri gelip tam karşındaki evi yenilerse kendi evini gecekondu gibi görmeye başlıyorsun. Hazır olduğunda sen de bir sarayda yaşayacaksın." Nate'in ve David'in ölen babalarıyla sohbetleri ve babasının söylemleri... "Yüzleş evlat; Dünya'da iki tip insan var: Sen ve diğerleri. Bu ikisi asla bir araya gelmeyecek." "Hayatı erdemini verip karşılığında mutluluk alacağın bir otomat sanıyorsan, büyük ihtimalle hayal kırıklığına uğrayacaksın." Nate'in güzel bir haham kızla sohbet ederken ona "Ruh eşi nedir, onu bile bilmiyorum. Sen biliyor musun?" diye sorması ve kızın cevabı: "Belki de ruh eşi ruhunu en çok olgunlaşmaya zorlayan kişidir. Yani seni olabileceğin kadar 'sen' kılan kişi..." Bunlar basit sözler evet ama sadece sözü değil bir sahneyi, duyguyu, o atmosferi kapsıyor. Aklımda yer edinen birkaç repliği daha ekliyorum. "Birini asla gerçekten tanıyamazsın. Tanıdığını düşünüyorsan, koskoca bir hayal dünyasında yaşıyorsun." "Bence bir şeyden endişeliysen anlamı büyük ihtimalle, onu yapman gerektiği." "İnsanlar başka hayatlara dokunmadan bir hayatı devam ettirmenin anlamını merak edebilirler. Ama bunu kabul etmek için kibirliyiz. Her hayat bir katkıdır, yalnızca nasıl olduğunu göremeyiz. Ölümünde bile olsa, Emily Previn'le karşılaşıyorum. Herkes hayatımıza bir sebepten ötürü girer, ve bize ne öğrettiklerini anlamak bizim sorumluluğumuzdur." "Ara sıra yanılma özgürlüğün yoksa, nasıl bir sanatçı olabilirsin? Ve bir eline bir şans geçtiğinde, yüzünün üstüne düşebileceğin gerçeğini ne zaman kabul edeceksin? Halbuki bu sahip olduğun en güzel şey, bir sanatçı ve bir insan olarak." "Herkes, her şey için herkesi affeder" "Eğer eşin ölürse, sana dul diyorlar. Eğer bir çocuk ailesini kaybederse ona yetim diyorlar. Ama çocuğunu kaybeden birine ne denir? Sanırım bu bir ismi hak etmeyecek kadar korkunç bir şey." "Bu anın bir fotoğrafını çekemezsin. Gitti bile." Claire'ın ilk sezondan son sezona kadarki inanılmaz değişimi, sanata düşkünlüğü, varoluş sancıları, kendini keşfetmesi; Nate'in bir anda yeni bir hayata adım atması ve ne kadar özgür ruhlu olsa da onu bir kazığa bağlayan yaşadığı zorluklar, karmaşık ilişkileri; Ruth'un histerikliği, hayata olan öfkesi, pişmanlıkları; David'in sorumlulukları, kendini bulmaya çalışmaları, duygu değişimleri ve tüm karakterlerin birbirleriyle olan ilişkileri hepsi mükemmeldi. Beni tek rahatsız eden konu bu ilişkilerin tüm detaylarını oldukça detaylı görmek. Yani o kadar cinsellik bana ağır gelmişti. Ama dizinin her karakter üzerinde ayrı ayrı yoğunlaşması, her yeni bölümde karakterlerin farklı yönlerini göstermesi ve yan karakter gibi görünen karakterlerin bile derinleşmesi diziyi çok yönlü yapıyor ve kesinlikle izlediğim en iyi dizilerden. Bir de ismi var tabii, six feet under, tabutların gömüldüğü toprak derinliği, mezarlar.. Six feet yaklaşık 180-182 cm yapıyor. Hala buradan hesaplıyorum bir feet ne kadardı diye :) Günün sonunda Nate, David, Claire, Ruth, Brenda, Federico, Lisa, Keith, Russell, Billy, George, Maya ve daha fazlası.. Herkeste bir parçam var. Aynı Rick and Morty dizisinin bir bölümünde, bir video oyununda Morty'nin beş milyar parçasının her birinin bir oyun karakterine bölünmüş olması gibi benim de her karakterde bir parçam var. Hepsini çok seviyorum, çok iyi anlıyorum. 10/10

fflorence 1 year ago

merhaba! düşünüyordum da geçmişte soluksuz izlediğim dizi ve filmlerden aklımda kalan tek düşünce o yapımı beğenip beğenmediğim. birçoğunun nedenini bile zar zor hatırlıyorum. hayatımın az çok belli bir kısmını ayırdığım bu zamanın iki cümlelik muhabbeti olması bana çok büyük bir…devamı