(@) - Raf

kalli 8 months ago

Pinokyo masalını bilmeyen yoktur. Bir marangoz ustası Gepetto'nun dileğinin bir peri tarafından yerine getirilmesiyle canlanan tahtadan çocuğun masalı. Disney ikinci filminde bu ahşap çocuğu anlatmış. Pinokyo'nun gerçek bir çocuk olma yolunda vicdanı Çekirge'nin birlikteliğinde dünyanın kötülükleriyle, yanlışlarıyla, zorluklarıyla tanışıp dürüst,…devamıPinokyo masalını bilmeyen yoktur. Bir marangoz ustası Gepetto'nun dileğinin bir peri tarafından yerine getirilmesiyle canlanan tahtadan çocuğun masalı. Disney ikinci filminde bu ahşap çocuğu anlatmış. Pinokyo'nun gerçek bir çocuk olma yolunda vicdanı Çekirge'nin birlikteliğinde dünyanın kötülükleriyle, yanlışlarıyla, zorluklarıyla tanışıp dürüst, cesur ve güçlü bir çocuk olmasını izliyoruz. Masalı tam olarak hatırlayamadığım için -masalda Eğlence Adası diye bir yer var mı bilmiyorum mesela- animasyon ben de tatlı bir heyecan ve merak oluşturdu. Eğlence Adası kısmını sevdim. Çünkü Pinokyo burada kötülüğün zevkini tatmaya çalıştı. Yaptıkları her ne kadar masum, zararsız kötülükler olsa da... Aslında film ya da masal diyelim küçük çocuklara doğru olanı biraz acımasız, birazcık da korkutucu bir biçimde öğretiyor. Yalan söylersen burnun uzar, kötü bir çocuk olursan eşek olursun. Falan, filan. Karakterler çok tatlı tasarlanmış ve çizilmiş. Her birini çok sevdim. Özellikle Çekirge'yi. Bilerek mi yapılmış bilmiyorum ama denizin altında ses kalitesinin düşmesi olayını ben yerinde buldum. Yani düşmese de pek dikkatimi çekmezdi, bunu hata veya eksiklik olarak görmezdim ama böyle bir şey yapmaları bence çok doğru olmuş. Filmdeki küçük espriler de hoştu. Güzel bir macera, iyi bir ders izlerken ara ara ufak da olsa gülme fırsatı da buldum. Tatlıydı, eğlenceliydi, net bir ders vermişti. Bir animasyondan, bir masal anlatımından beklenilen her şeye sahipti kısacası. Gepetto Usta'nın saatleri çok güzeldi ya! Birini, hatta birkaçını belki de hepsini isterdim. Özellikle oğlunun poposuna şaplak atan kızgın anne saati çok güzeldi, bayıldım. Eğlendirdi beni. Yani Gepetto ustacım, tahtadan yaptığın kukla canlanıp konuşmaya, hareket etmeye başlamış. Gerçekten de ilk düşündüğün onu sabaha okula göndermek mi? Gepetto'nun bu eğitim aşkı ve heyecanı olmasaydı bunların hiçbiri yaşanmayacaktı. Neyse aile günlerinizde ya da etrafınızdaki küçükleri eğlendirme günlerinizde izleyebilir, izleyebilirsiniz.

kalli 8 months ago

Tsotsi

Gavin Hood

2 Gönderi

Yine Oscar ödüllü bir filmle karşınızdayım. 2005 Güney Afrika yapımı olan film Uluslararası dalda en iyi film Oscar'ına layık görülmüş. Yanılmıyorsam ilk defa Güney Afrika filmi izliyorum. İlk deneme olarak hoşuma gitti, beklediğim sertlikte bir film değildi ama yine de…devamıYine Oscar ödüllü bir filmle karşınızdayım. 2005 Güney Afrika yapımı olan film Uluslararası dalda en iyi film Oscar'ına layık görülmüş. Yanılmıyorsam ilk defa Güney Afrika filmi izliyorum. İlk deneme olarak hoşuma gitti, beklediğim sertlikte bir film değildi ama yine de seyir zevki yerindeydi. İlk önce Tsotsi'nin ne demek olduğundan bahsedeyim, sonra filmin ne anlattığını söyleyip duygu ve düşüncelerime geçeyim. Tsotsi Getto dilinde gangsterlere, çete liderlerine verilen bir isimmiş. Baş karakterimizin de bir adı yok. Onu Tsotsi olarak biliyoruz. Gelelim filmin konusuna. Tsotsi araba hırsızlığı ve gaspçılık yapan bir çetenin lideri. Bir gün silah zoruyla bir arabayı gasp ediyor ve arabanın sahibi kadını da yaralayıp kaçıyor. Kadının bebeği arabada kalıyor. Tsotsi bebeğe bakmaya başlıyor. Bu minik insan yavrusu Tsotsi'nin yumuşak kalbini ortaya çıkarıyor. Film Güney Afrika'da sınıf ayrımını son derece net yansıtmış. Bir tarafta zenginler bir tarafta arka mahallenin düşkünleri. Tabii bunun yanında Tsotsi'nin de aralarına dahil olduğu suçlular çetesi. Yozlaşma, ayrımcılık, suçlar, gaddarlık ve masumiyet... Hepsini de 1 buçuk saatlik bu filmde görebiliyorsunuz. Beklediğim sertlikte değil demiştim. Elbette filmde suçlara tanık oluyoruz, ama ben bir Gangster filminden daha sert suçlar beklerdim. Merhamet çabuk geldi sanki. Bilmiyorum, belki de Tanrı Kent'teki sertliği aradım. O filmi izlememiş olsaydım bu yapım sert ve acımasız gelebilirdi, belki... Film aslında her insanın içinde bir iyilik olduğunu, bunun için bir kıvılcıma ihtiyaç duyulduğunu gösteren -belki biraz polyanacılık- bir yapım. Kısa da olsa Tsotsi'nin çocukluğunu görüp -çocukluğunu demişken bu suçları işlerken de pek büyük olmadığını hatırlatmak isterim- nasıl sokaklara düştüğüne, nasıl suça bulaştığına tanık oluyoruz. Hasta bir anne ve alkolik bir babadan kaçıp sokaklara düşüyor. Yani film diyor ki; suç doğuştan insan zihninde yer almaz. Çevresi, ailesi, yaşadıkları onu suça sürükler. Ne kadar doğru bilemem ama Tsotsi için bu geçerli. Film Tsotsi'nin merhametini ve içindeki masumiyeti de pek iyi yansıtmış. Tsotsi'nin içindeki merhamet dedim. Evet karakterin yüzünde net bir masumluk var. Fakat bir çete lideri olacak acımasızlık yoktu yüzünde. Şeytan yüzlü bir melek karakteri görmek daha iyi olabilirdi. Fakat Tsotsi karakteri zorlama suç işleyen masum bir çocuk gibiydi. Dediğim gibi o sertliği karakterde göremedim. Film boyunca Tsotsi bebeğe bakarken kendince bir vicdan hesaplaşması da yapıyor. Finalinde rahatlamış olduğunu hissettirdi. Vicdanen rahatladı çünkü. Doğru olduğunu düşündüğü bir şey yaptığı için. Biraz daha acımasız olabilirdi, fakat konuyu güzel işlediği için beğendim. Kapanış jeneriğinde çalan müzik güzeldi.

kalli 8 months ago

Kriz

Ingmar Bergman

1 Gönderi

Tarzını ve filmlerini en beğendiğim yönetmenlerden biri olan Ingmar Bergman'ın filmlerinin tamamını izlemeye karar verdim. Bunu sırasıyla ilgimi çeken yönetmenler için yapacağım. Bergman'ın ilk uzun metraj deneyimi olan Kriz ile açılışı yaptım. İlk başta 1946 yapımı olan bu filmin ne…devamıTarzını ve filmlerini en beğendiğim yönetmenlerden biri olan Ingmar Bergman'ın filmlerinin tamamını izlemeye karar verdim. Bunu sırasıyla ilgimi çeken yönetmenler için yapacağım. Bergman'ın ilk uzun metraj deneyimi olan Kriz ile açılışı yaptım. İlk başta 1946 yapımı olan bu filmin ne anlattığını söyleyip sonra film hakkında düşüncelerime geçmek istiyorum. Koruyucu annesi Ingeborg ile büyüyen Nelly 18 yaşında herkesin ilgisini çeken güzel bi' genç kızdır. Biyolojik annesi Jenny'nin onu yanına alıp Stockholm'a götürmesiyle her şey değişir. Bu taşınma sadece Nelly'i değil, etrafındaki herkesi bir hayli etkiler. Filmde bunalım geçirenin sadece Nelly olacağını, onun bir krizini göreceğimi sanmıştım. Fakat film ana karakter olarak görebileceğimiz diğer karakterlerin de bunalımını gösteriyor. Nelly'nin annesinin yanına taşınmasının ardından yaşanan ufaklı büyüklü krizlere tanık oluyoruz. Fazla sesini yükseltip derdini büyütmediği için pek de ilgi çekecek bir bunalım değil bunlar, ama en azından Bergman'ın ilk deneyimi için filmin başarılı olduğunu söyleyebilirim. İhanet, özlem, aşk, tutku, bağlılık, iç ve dış hesaplaşmalar... en önemlisi intihar işte kriz bütün bunları içeriyor ve biz seyircilerine oldukça kasvetli bir ortam sunuyor. Savaş yıllarından sonra çekilen filmlerde bir kasvet, bunalım söz konusu. Bergman'ın filmlerinde bu daha net ortaya çıkıyor. Aslında konudan çok karakterin duygularına, kendiyle olan çarpışmasına odaklanıyor filmleri. Tabii Kriz'de de bunu net olarak görebiliyoruz. Buradan söylemek istediğim şu ki kasvetten hoşlanmayanlar filmden uzak dursunlar. Film hemen hemen beklediğim gibi ilerledi, öyle de son buldu diyebilirim. Tabii daha buhranlı sahneler, büyük patlamalar bekliyordum ama bu konuda beklentimi karşılamadı film. Olabildiğince ağır ilerleyip ağır bir şekilde bitti. Final için mutlu veya mutsuz son diyemiyorum, kime göre mutlu neye göre mutsuz? Ben karar veremedim. Bergman dini ögeleri filmlerinde kullanmayı sever. Bu filmde göremeyeceğimi düşünmüştüm ki finalini kilise çanıyla yaptı. Huzursuz, karanlık bir film. Fakat etkileyici, üzücü bir draması da yok. Aslında filmi izlerken herhangi bir duyguya kapıldığım söylenemez. Bergman'ın diğer filmlerinin yanında pek de huzursuz sayılmadığını da söyleyip bitirmek istiyorum.

kalli 8 months ago

İngiliz Hasta

Anthony Minghella

13 Gönderi

Oscar ödüllü filmler serime devam ediyorum. Bugünün filmi İngiliz Hasta oldu. Film izlemeye yeni yeni dönüyorum, o sebeple 3 saate yakın olan bu film benim için biraz zorlayıcı oldu. Olsun, yine de pes etmeden yarıda bırakmadan bitirmeyi başardım. Film 2.…devamı

kalli 8 months ago

Pamuk Prenses Ve Yedi Cüceler

William Cottrell

4 Gönderi

Disney'in animasyonlarını -izlemediklerimi veyahut izleyip unuttuklarımı- krolonojik sırayla izlemeye karar verdim ve ilk sırada 1937 yapımı olan Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler filmi vardı. Film sadece Disney'in değil, sinema tarihinin ilk uzun metrajlı ve renkli animasyonu. İlk olduğu için bir…devamı

kalli 8 months ago

Define Adası

Robert Louis Stevenson

6 Gönderi

100 Temel Eser İlköğretim öğrencilerine önerilen kitaplardan birisiyle karşınızdayım. Evet, yaklaşık 3 haftadır süründürdüğüm kitabı sonunda bitirmeyi başardım. Biraz daha süründürseydim ileride doğacak torunlarımla beraber bitecektim. Kitap 270 sayfa. Bir çocuk kitabı. Böyle olduğu için kolay bir okuma beklemiş, 3…devamı100 Temel Eser İlköğretim öğrencilerine önerilen kitaplardan birisiyle karşınızdayım. Evet, yaklaşık 3 haftadır süründürdüğüm kitabı sonunda bitirmeyi başardım. Biraz daha süründürseydim ileride doğacak torunlarımla beraber bitecektim. Kitap 270 sayfa. Bir çocuk kitabı. Böyle olduğu için kolay bir okuma beklemiş, 3 günde biter diye düşünmüştüm. Lâkin kitap beni o kadar çekmedi ki... 3 günde biter diye tahmin ettiğim gibi 3 haftada anca okuyabildim. Böyle eserleri -çocuk kitapları- değerlendirirken basit mantıksal hatalara, eksik cümlelere, sıradan anlatıma pek takılmam. Zaten çocuklar için yazılmış der ona göre yorumlamaya dikkat ederim. Fakat bu kitabı ne çocuk kitabı olarak ne de yetişkin kitabı olarak değerlendiremiyorum. Bir yetişkin için fazla basit bir anlatım, eksiği, hatası çok. Bir çocuk için ise bir hayli karmaşık bir anlatım. Maceranın içine çekilip korsan dünyasına kendini kaptırmak epeyce zor. Bir çocuğa bu kitabı verirseniz herhalde bitirdiğinde ortaokuldan mezun olmuş olur. Sorun bende olabilir mi? diye düşünmüştüm. Okuduğum yorumlarda birkaç kişinin daha ben gibi düşünmesi içimi rahatlattı. Kitap için denizcilik hikâyesi diyebiliriz. Baş karakterimiz Jim Hawkins adında bir çocuk. İhanet var, kanlı savaşlar var, korsanlar var, bulunması gereken bir define var. Var da var. Aslında bu kadar detay ve macera varken okuyucuyu bağlayamayacak bir kitap yazmakta cidden takdire şayan. İlk başta basit bir anlatımla başlıyor, tam da olması gerektiği gibi. Daha sonrasında ise kitabın dili ağırlaşıyor, anlatım karmaşıklaşıyor ve kitaptan uzaklaşmaya başlıyorsunuz. Ben de tam olarak öyle olmuştu. Bitirmek için bitirdim kitabı diyebilirim. Bu tür çocuk maceraları ilgimi çeker, kafa dağıtmak için ideal olarak görürüm ama bu kitap kafamı dağıtmak yerine daha da kötü bir hâle soktu. Bu kadar ağır bile dile sahip olmasaydı, çok güzel bir macera hikâyesi olabilirdi. Kitabın iyi tarafları yok mu peki? Elbette var. Kendini çok fazla verirsen hayal gücünü geliştirir. Zira daha sonraları gelen korsan temalı filmlere, dizilere, kitaplara ilham olmuş. Günümüzde korsan denilince aklımıza gelen tasvirin biçimlenmesinde bu kitabın rolü büyükmüş. Bir diğer iyi tarafı da kitabın karakterlerini çok iyi kullanmasıydı. Güçlüyü ve zayıfı, dürüstü ve ahlaksızı, ihanet edeni ve sadık olanı, dostu ve düşmanı... Hepsini tam olması gerektiği gibi tasvir etmişti. Karakter kullanımı beni cezbetti. Lâkin dediğim gibi kitap anlatımını beğenmediğim ve kendimi içine çekilmiş bulmadığım için bunun pek de önemi yok.

kalli 8 months ago

Zeytindağı

Falih Rıfkı Atay

12 Gönderi

100 Temel Eser Ortaöğretim listesinde yer alan bir kitapla karşınızdayım. Falih Rıfkı Atay'dan Zeytindağı. Falih Rıfkı bu eserinde 1. Dünya Savaşı esnasında Cemal Paşa'nın yanında yedek subayken yaşadığı cephe anılarını (Suriye, Flistin, Hicaz...), gözlemlerini, savaşı anlatmış. Anılarını anlatırken sadece kendisinden…devamı

kalli 8 months ago

Aşık Shakespeare

John Madden

5 Gönderi

Epey zamandır uzun metrajlı film izlemiyordum. Artık filmlere geri dönmek istedim. Bunun için şimdilik haftanın 3 gününü ayırmayı düşünüyorum. Kendime 3 ayrı film listesi yaptım. Bunlardan biri Oscar'lı filmlerdi. Aşık Shakespeare ile başladım, umarım devamını getirebilirim. Film 16. yüzyılın sonlarında…devamıEpey zamandır uzun metrajlı film izlemiyordum. Artık filmlere geri dönmek istedim. Bunun için şimdilik haftanın 3 gününü ayırmayı düşünüyorum. Kendime 3 ayrı film listesi yaptım. Bunlardan biri Oscar'lı filmlerdi. Aşık Shakespeare ile başladım, umarım devamını getirebilirim. Film 16. yüzyılın sonlarında İngiltere'de geçiyor. Adından da anlaşılacağı üzere William Shakespeare'i bahse alıyor. Fakat Shakespeare'in tüm hayatını değil, Leydi Viola ile olan aşk hayatını ve Romeo Juliet'i nasıl yazdığını anlatıyor. Başlangıcı güzel bir dönem filmiyle yaptığım için mutluyum. Film kurmaca mı yoksa gerçekten Shakespeare'nin yaşadıklarını mı anlatmış bu konuda bir fikrim yok. Bir gün William Shakespeare'in hayatını okuyup teyit etmek isterim. Fakat buna henüz daha vakit var. Şimdilik filmden, filmin ben de uyandırdığı hislerden verdiği hazdan söz edeceğim. Tiyatro tarzında filmleri severim, dönem filmlerini de keza öyle. O yüzden bu film baştan sona benim için oldukça çekiciydi. Sanatı, tiyatroyu, sanatın güzelliğini, engel tanıyamacağını en önemlisi gerçek aşkın doğasını çok samimi, çok güzel, tamamen şiirsel bir şekilde aktarmış beyazperdeye. Film hüzne boğmuyor, kahkahalar attırmıyor, yüksek aksiyonla pek heyecanlandırmıyor. Fakat muazzam bir haz veriyor. Bunda dönem filmleri sevmemin etkisi büyük olsa da senaryonun güzel bir şekilde yazılmış olmasının ve oyuncu performanslarının da etkisi epey büyük. Oyuncu performansları demişken değinmek istediğim bir konu var. Ben Shakespeare karakterine hayat veren oyuncuyu pek de Shakespeare oynamaya uygun bulmadım. Kötü değildi, aksine performansı çok iyiydi, fakat Shakespeare denince aklımda böyle bir tip canlanmazdı. Filmde birazcık fazla erotik sahne var. Bu sebeple aile ile izlemek için pek uygun kaçacağını düşünmüyorum. Beni rahatsız etmedi, aksine adı Shakespeare'ın Aşkı olan filminden beklediğim sahnelerdi. O sahnelerde de tutku pek iyi geçmiş. Bayıldım! İzleyin, fakat ailenizle izleyecekseniz uyarımı baştan yapayım. Finaline yakın Romeo ve Juliet'ın kısaltılmış bir halini de izleme fırsatı buluyoruz. Bu beni mutlu etti. Eğer Romeo ve Juliet'i sahnede canlandırmasalardı, filmde bir şeyler eksik kalırdı. Kadınların sahnede yer almasının ahlaksızlık olarak görüldüğü ve yasak olduğu bir dönemde muhteşem bir başkaldırış. Baştan sonra aşk, baştan sona tutku. Şiir gibi bir film... Filmin bana göre tek eksik kısmı müzikal olmamasıydı. Bu bir eksiklik sayılır mı emin değilim. Lâkin müzikal olsaydı daha fazla tat alırdım. Çünkü izlerken filmi müzikal olarak hayal ettim ve bu filme çok yakıştırdım. Böyle tiyatral filmlerin müzikal olmasını seviyorum. Bu filmde de onu isterdim. Uzun lafın kısası romantizme, tiyatroya, şiirselliğe en önemlisi sanata doymak isterseniz vakit kaybetmeyiniz.

kalli 9 months ago

Taş

Alican Yücesoy

9 Gönderi

Spoiler içeriyor Metaforları sever misiniz? O zaman gelin birlikte Alican Yücesoy'un Taş adlı kısa filmine bakalım. Spoiler uyarısı koydum, ama kısa filmde bu çok da önemli değil diye düşünüyorum. Neyse. Biri gelip topa tutmasın diye baştan uyarayım. Spoiler vereceğim. Film bir doğum…devamıMetaforları sever misiniz? O zaman gelin birlikte Alican Yücesoy'un Taş adlı kısa filmine bakalım. Spoiler uyarısı koydum, ama kısa filmde bu çok da önemli değil diye düşünüyorum. Neyse. Biri gelip topa tutmasın diye baştan uyarayım. Spoiler vereceğim. Film bir doğum sahnesiyle başlıyor. Bir erkek bebek dünyaya geliyor, adı Muzaffer. Muzaffer bebek doğar doğmaz eline küçük bir taş sıkıştırıyorlar. Bakıyoruz ki herkesin elinde bir taş hatta kaya var. Evet, bireylerin yaşları büyüdükçe taşıdıkları taşın boyutu da büyüyor. Biz filmde 12 dakika boyunca Muzaffer'in büyümesine aynı zamanda taşının da büyümesine şahit oluyoruz. Muzaffer'in hep merak ettiği bir şey var. Taşı bırakırsam en fazla ne olur? ''Taşı bırakırsa ne olur?'' kısmına geçmeden önce biraz taş metaforundan bahsedelim. Taşı iki açıdan değerlendireceğim. bakarsak geleneklerimizi, üstümüzdeki toplum baskısını, bırakamadığımız alışkanlıklarımızı, ‘elalem ne der?’i, bize dayatılan hayatı temsil ediyor. İnsanlar taşı bırakırlarsa başlarına felaketlerin geleceğine inanıyorlar. Toplumun yarattığı dayatmalardan sıyrılan biri olursa onun kötü şeyler yapacağına inanıyorlar. Geleneklerden uzaklaşırsak bozulacağımızı düşünüyorlar. Hayatları boyunca da yeterince düşünmeden, etmeden yaşayıp üstlerinde büsbüyük bir baskıyla ölüyorlar. Özgürlüklerin kısıtlı olduğundan dem vuruyor. Kimsenin yeterince özgür olmadığından. Mesela televizyonda bir eylem haberi var. O haberde bile insanların ellerinde taşları var. Bir şeyler için eylem yaparken bile başka bir şeyin baskısını, taşıma zorunluluğu hissediyorlar. Evde, okulda, pazarda, televizyon programlarında hep böyle. Böyle de sürüp gidiyor. Gelelim taşı değerlendireceğim ikinci açıya. Din. Fakat bunu sadece İslamiyet olarak algılamayın. Dünyanın birçok yerinde inançlar böyle işliyor. Aile veyahut bulunan toplum dinine çok bağlıysa kendinden olmayanı istemiyor. Çocuk ailesi, içinde yaşadığı toplum hangi dine mensupsa onun üyesi olarak dünyaya geliyor. Sorgulamasına, başka taraflara yönelmesine izin verilmiyor. Hepsi bir tarafa kendisine dayatılan inancı bile yeterince tanınmasına izin verilmiyor. Kişi yaşamı boyunca neye neden inandığını ve itaat ettiğini bilmeden ölüp gidiyor. Sıra geldi finale. Muzaffer'in artık isyan bayrağını çekip taşı bıraktığı kısıma. İnsanlar dehşetle bakıyorlar. Korkuyorlar. Muzaffer taşını bırakıp yüklerinden kurtulduğu anda da kendi taşlarıyla onu öldürüyorlar. Kendilerine dayatılan toplum baskısıyla, dayatmalarla, ne olduğunu bilmedikleri inançlarıyla öldürüyorlar Muzaffer'i. İşte toplum kendisi gibi olmayanı, değişim için adım atanı bir şeyler yapmak isteyeni istemiyor. Ya taşlıyor ya da tamamen yok sayıyor. Değişimden korkmayı, inançları sorgulamayı, toplum baskısını, insanların bırakmadıkları yükleri gayet iyi anlatmış. Biraz tuhaf gelebilir, biraz amatörce de gelebilir. Yine de izlemeye değer bir kısa film. Bu arada Muzaffer ‘‘zafer kazanmış, galip gelmiş, başarmış kişi’’ demek. Muzaffer her ne kadar toplum onu yok etse de başardı. Yüklerinden kurtuldu. Zaferini kazandı. Bayadır doğru dürüst dizi izleyemiyor, kitap okuyamıyorum. Film desen zaten hak getire. Havalar çok sıcak olunca benim beynimin pili bitti. 2 gündür attığım bağımsızların bir telafisi olsun. En kısa zamanda bir kitap bitirip inceleme atmak istiyorum. Bakalım, nasip kısmet.

kalli 9 months ago

haydi herkes hayat mottosunu, alnıma yapıştırıp gezsem dediği sözü yorumlara bıraksın. ben başlıyorum.👇🏻