(@) - Raf

1955 yapımı Agnes Varda'nın ilk filmi Paralel Yaşamlar. Akdeniz kuşağında, kendi halindeliğiyle haşır neşir olan bir köye yeni gelmiş bir çiftin derinlikli ilişkilerinin anlatıldığı bir film. Filmin ziyâdesiyle sanatsal olduğunu söyleyebilirim, siyah beyaz olması elbette benim için filmin görsel olarak…devamı

kelimeleredair 4 years ago

Gül Yetiştiren Adam

Rasim Özdenören

17 Gönderi

Spoiler içeriyor Bu kitabı listeme eklerken ve aynı şekilde okumadan evvel de çok büyük bir arzu ile hemhâl idim. Açıkçası bana derin bir huzur vermesini beklemiştim bu kitaptan fakat bitirdikten sonra farkına vardım ki çok büyük beklentilere girmişim, ne yazık ki karşılayamadı...…devamıBu kitabı listeme eklerken ve aynı şekilde okumadan evvel de çok büyük bir arzu ile hemhâl idim. Açıkçası bana derin bir huzur vermesini beklemiştim bu kitaptan fakat bitirdikten sonra farkına vardım ki çok büyük beklentilere girmişim, ne yazık ki karşılayamadı... Öncelikle Rasim Özdenören'in bu kitapta kullanmış olduğu üslûbu bana hiç mi hiç hitâp etmedi. Kullanmış olduğu üslûp çok karışıktı bana kalırsa, biraz daha derli toplu olmasını ümîd ederdim. Bir başka durumdan daha bahsetmek istiyorum; misal kitap tür olarak bir roman olarak geçer. Fakat içerisinde birbirinden bağımsız olaylar hikâye formatında sunulmuş burası çok olağan gel görelim ki bu bağımsız hikâyeler -nihâyetinde verilmek istenen mesajlar çerçevesinde bir bağlantı elbette ki vardır.- hikâye formatında başlıklara ayrılmamış bu durum zihnimi çok yordu açıkçası. Bir diğer husustan daha bahsetmek istiyorum; bu kitapta yazar tarafından verilmek istenen mesajlar kendi şahsımca çok katı ve kalıplarla dayalı olarak geldi. Örnek vermek gerekirse kitaptaki kadın algısını göstermek istiyorum; "Kadınların erkeklerin önünde veya arkasında yürümesinin doğru olduğunu yan yana yürümesinin sakıncalı olduğu"ndan bahsetmesi, bu imayı yapması. Ve yine Ülke içerisinde kendi perspektifinde göstermiş olduğu giyim kuşam örneklerini de gösterebilirim. Kitabın muhtevasından söz edecek olursam, kitapta "gül yetiştirme" imgesi işleniyor. Senelerdir dışarıya çıkmamış bir adamın evinde gül yetiştiriciliği yapması ve bu süreç zarfında kendisini ciddi sorgulamara tâbi tutması anlatılmaktadır. Bu sorgulamalardan birisi şudur; bahsi geçen bu adam, bu uzun vadede gününü iyi değerlendirebilmiş midir? Yahut değerlendirebildiğini sanmış mıdır? Ve eserde ciddi eleştiriler de elbette ki vardır. Örneğin hikayelerden bir başkasında bahsi geçen kadın karakterinin yer yer cümle içerisinde kullanmış olduğu yabancı kelime ve cümle kullanımlarına yapılan eleştiriler... Bununla birlikte zannımca gül yetiştiren adamın tutuculuğu yani hiç evden dışarı çıkmaması da eleştirilmişti. Benim genel anlamda, bunun büyük çoğunluğu bana hitâp etmeyen üslûbundan kaynaklandı, beğenemediğim bir kitap oldu zâten de her kitabı sevemeyiz değil mi? Dostlarımızın hep daha az olması gibi...

kelimeleredair 4 years ago

Bu saatleri seviyorum, öyle ki hayal kurmak için pek âlâ en uygun saatlerdir ruhumdan yana. Bu satırlarıma eşlik ederek ruhumda ânsızın terennüm hâlinde uçan bir kuş var. Şu ân da geceye ayrıca bir dinginlik katıyor. İnsan böylesi eserleri dinler iken…devamıBu saatleri seviyorum, öyle ki hayal kurmak için pek âlâ en uygun saatlerdir ruhumdan yana. Bu satırlarıma eşlik ederek ruhumda ânsızın terennüm hâlinde uçan bir kuş var. Şu ân da geceye ayrıca bir dinginlik katıyor. İnsan böylesi eserleri dinler iken tek bir kelime ile sarıp sarmalanıyor. Sanki daha fazlası gürültüye kaçacakmış gibi, sanki tek bir kelimeye hapsettiği sükût hep en korunaklıymış gibi; "Âh..." İşte bazen ruhumuza bir gece vakti terennüm eden bu kelime, uçmasını duyduğumuz o kuşa müşterek dilimizden ettiğimiz bir mûsıki imiş... "Gel Gör Beni Aşk Neyledi"yi sevgili Hasan Aysev'in ilmek ilmek işleyen sesinden dinlerken, bir kelime fısıldadı da dilim, daldım gittim tahayyül âlemlerime. O tahayyül âlemleri kimi zaman ilerleyen yıllarıma savrulur gider; ilerleyen zamanlarıma, yıllandırdığım ve içresinde kurutmayı unutmadığım kır papatyalarım ile. - çok da değil hem şöyle üç beş tane kır papatyası yetiyor zâten bir ömrü yıllandırmaya- Dimağıma yer edinen, oradan kalbime yerleşen bir şehir var; Çanakkale... Çanakkale'nin sakin, maviyle buluşan göğünün kuşlarına âşık olduğu pek de bilmediğim dar sokaklarından birisine bir sahaf açmak hissi edindim yıllardır. Her gece bu saatlerde gelir konuverir başucuma; Çok büyük değil, küçük bir sahaf açmışım o dar sokaklarından birisine. Nedense bugün yazın o tatlı tatlı esen serinliğini, rüzgarın tenimi okşayışı hâline eş tutuyorum o sahafı hayal âlemimde. O sokak bu yaza nazaran bir kasvet de barındırıyor ama bir yerlerden "Göğü keşfetmesine" izin veren boşluklar da bırakmış değerli kâşiflerine. 🥳 O sokakta, karşılıklı bulunan sahaflar da hep sıcacık dostluklarına gebe aynı zamanda. Düşünsenize ben orada, o minicik sahafımda bu yazıyı okuyan sevgili raf ailesine mensup dostlarımı bekliyorum. Onlara(sizlere) portakallı tarçınlı kekimle ayriyeten yanında yaptığım tazecik böğürtlenli turtalarımdan ikrâm ediyorum. Meselâ o kekin ve turtanın yanın da dolaptan çıkarttığım ve dünden tazecik pişirdiğim sütü de ikram edebilirim, tabi siz kek ve turtanın yanında kahve içmek isterseniz o ayrı. Sahafın arka tarafında hâlihazırda bir mutfağım olacağı için münhasır ikramlarım da memnuniyetle olacaktır. Sahafa girdiğiniz vakit sizleri kır papatyaları karşılayacaktır, ayrıca başınızı çevirdiğiniz her bir duvarda ise kalbime yuva açan şiirlerin tablolaşmış hâllerine rastlayacaksınızdır. Fonda da pek bir sevdiğim, en en bir sevdiğim Fikret Beyciğim eşlik edecektir ruhumuzun dansına. Fikret Beyciğim'den "Gönül" şarkısı ile nice keşifleri sunmaya, tatlı bir muhabbette hemhâl olmaya bekliyorum siz sevgili dostlarımı bilinmeyen bir günün güzelliğinde... Hâmiş: Sahafımı ziyarete gelirken sizin getireceğiniz çeşit çeşit güzellikteki çiçekler daha da bir anlamlı kılmaz mı o, bir başka âlemi?.. Hayalime eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim. 🌿

kelimeleredair 4 years ago

Leyla ile Mecnun

Sezai Karakoç

2 Gönderi

"Beklemek, neyi beklediğini bilmeden." Sezai Karakoç'un şahsına münhasır bir eseri. Kendisi masalsı bir üslup kullanmıştır bu kitabında. Dolayısıyla roman okur gibi bir hisle okuyorsunuz o şiirleri. Sezai Karakoç çok değer verdiğim şairlerden birisidir. Klasik Edebiyat'ın etkisinde kalarak yazmış olduğu ve…devamı

kelimeleredair 4 years ago

Modern Türk Edebiyatının Ana Çizgileri

Kenan Akyüz

1 Gönderi

Bu kitabı burada gönderi olarak paylaşmam ne kadar doğru olur bilemiyorum. Fakat bu aralar Yeni Edebiyat alanına dair çalışmalar yapmakta olduğum için kullandığım kaynaklardan birisiydi ve paylaşmak istedim. Kenan Akyüz'ün makalelerinin derlenmiş halidir bu kitap. En güzel yanlarından birisi benim…devamı

kelimeleredair 4 years ago

Dört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş

İskender Pala

1 Gönderi

Klasik Edebiyat'ı iyi anlamak adına, hassaten o mazmunları kavramamızı kolaylaştırması adına okunabilecek çok değerli bir kitap olduğunu düşünüyorum. Anasır-ı Erbaa üzerine güzel bir çalışma olmuş.

kelimeleredair 4 years ago

Gelecek Uzun Sürer

Özcan Alper

14 Gönderi

Özcan Alper ile ilk kez "Sonbahar" filmi ile tanışmıştım. Hayatımı etkileyen filmlerden birisi olmuştu, benim için çok ayrı bir filmdi. Yine bu filmin, baş karakteri ile "Sonbahar" filminin baş karakteri arasında da ince bir bağ sezinledim. Yusuf ve Sumru birbirlerini…devamıÖzcan Alper ile ilk kez "Sonbahar" filmi ile tanışmıştım. Hayatımı etkileyen filmlerden birisi olmuştu, benim için çok ayrı bir filmdi. Yine bu filmin, baş karakteri ile "Sonbahar" filminin baş karakteri arasında da ince bir bağ sezinledim. Yusuf ve Sumru birbirlerini tamamlayan karakterlerdi bana kalırsa. Burada kastettiğim ince bağ da, buruk bir kasvet gizli. Bu kasvette de Özcan Alper'in soğuk bakan ve yine bu soğukluktan yaşamı incelten gözlerinin payını görüyoruz elbette ki. Her iki filmin de bir şiir niteliğinde olduğunu da söylemek isterim. Ve tabi ki görsel şölen olduğunu da... Sonbaharın benim için bu filmine kıyasla hep daha başka bir yerde olacağını bir kenara koyacak olursam "Gelecek Uzun Sürer" filminin olay örgüsünün çok da net olmadığını düşünüyorum. Film yine görsel şölen olarak fevkâlâde idi. Fakat olay örgüsünde bir kopukluk vardı bana kalırsa. Olay örgüsü haricinde işlenilen konu ve verilmek istenen mesaj çok yerindeydi tabi; Kürtlerin yaşadığı acılar ve sevdiklerini kaybedişlerinin ardından yaşadıkları bu acıların anlatımı. -Filmin barış ve adalet çağrısını duyuyoruz buradan.- Bu acıların kendisini gösterdiği ağıtları duyumsarız film de... İşte o ağıtlar enfesti, nasıl desem yüreğime hançer indi sanki. Hele filmin son sahnesi, o kameranın çekimi, o silikleşerek kaybolan görüntü ve o ağıt... İşte tüm bunlar için bile bu film izlenmeye değer. Filmin içerisine gizlenen şiirler de nefisti. Genel olarak karanlık bir atmosfer hâkimdi film de ve söylediğim gibi bir olay örgüsünden çok belgesel havası hâkimdi. Filmin içresine gizlenen "Uleysses Gaze''deki Lenin Heykelinin götürülüş sahnesinden ise Özcan Alper'in Theodoros Angelopulos'dan etkilendiğini apaçık görürüz. Bu etkilenmeyi o şiirsel duruluk ve kasvetten de tadımlıyoruz zâten. Film sâyesinde ise yeni bir şâirle daha tanışmış oldum. Şu mısraların birer ağıt olduğunu mutlaklaştırdı kalbim; "Ne korkunç, bir başına düşünmek şimdi seni Daha da korkunç, bir başına değilsen oysa" Ah Ahmet... Senin sesinin bu mısraları okşayışı hâlâ kulaklarımda... "Ama insan yine de umut etmek istiyor. Çünkü umud etmeden yaşamak ne kadar zor değil mi?.." Umudun kıvranışını dâhi yakalamaya çabalamak çok daha zor olmalı Özcan Bey... Hâmiş: Bu kitabı hemmen getirtip okuyacağım... (Andrey Voznesenski/ Oza)

kelimeleredair 4 years ago

Puslu Manzaralar

Theodoros Angelopoulos

6 Gönderi

Tanrının sessizliğine dâir; Theodoros Angelopulos... Bazı yönetmenler esasında birer şâirdir. İşte benim için de Theodoros Angelopulos önünde saygıyla eğildiğim yüce bir şâir. Her izlediğim filminde aynı hislere bürünüyorum. İzlemek de değil hattâ bunun ismi, ben onun filmlerini duyuyorum, okuyorum. Yanaklarıma…devamıTanrının sessizliğine dâir; Theodoros Angelopulos... Bazı yönetmenler esasında birer şâirdir. İşte benim için de Theodoros Angelopulos önünde saygıyla eğildiğim yüce bir şâir. Her izlediğim filminde aynı hislere bürünüyorum. İzlemek de değil hattâ bunun ismi, ben onun filmlerini duyuyorum, okuyorum. Yanaklarıma konan yaşlar eşlik ediyor her defasında. Yüreğime en derininden dokunan bir şâir bu adam. Filmlerinin ismiyle bile bir şâir olmayı hak ediyor. "Puslu Manzaralar" benim puslu yaşamıma eşlik eden bir fon olurken, orada o iki çocuğun yolculuğunda bitmeyen, silikliğe doğru yol alan kendimi gördüm. Ve o yolu hiç bitiremeyişimi. Sadece ayaklarıma inen ağrıyı ve puslu manzarayı gördüm. Film de babalarını bulmak üzere yola çıkan iki çocuğun arayışı anlatılmaktadır. En şiirsel biçimle... Fakat bu yolculuk bu iki çocuk üzerinden bir imgeye dönüşmüş bana kalırsa. Çünkü bu yolculuk esasında biz insanların yazgısı olan bir yolculuğu anlatıyordu; Tanrımızı aramak üzere yola çıktığımız bir dünyaydı o yolculuk. Öylesine tanıdıktı ki... Ayaklarıma inen o ağrıyı filmi bitirdiğim ân en şiddetli hâli ile hissettim. Ve en ağır olanı da o manzaranın hâlâ sisli oluşuydu. Bana kalırsa bu film, o manzara kıvranan yazgımızın bir tanımı. Film boyunca gözlerimin dolmasının boğazımda bıraktığı sahneler vardı. Benim için bu sahnelerden birisi aşk üzerine hayal kırıklığının küçük kıza yapıldığı o sahneydi... Gerçekten ne yüce bir şiirdi o sahne... "Her zaman böyledir, ilk kez hep böyle olur. Kalp çok hızlı atar ve insan titremeye başlar. Her zaman böyle olur. İnsan ölmek ister..." İnsan ölmek istiyor, ölemiyor... Bu sahne tarifsizdi benim için. Bu film yüreğime saplandı yine... Hiç anlayamıyorum bazı kesim insanların böylesi filmlerden oldukça sıkılıyor olmalarını. Yaşama ait olan bir insan ve öyle ki yaşam sanrısına bulaşmış olan bir insan -yani demek istiyorum ki bizler- nasıl böylesi filmleri boş bulabiliyorlar? Yaşama bulaşmışken o hüznü yenilemek beni hep daha canlı tutuyor mesela. Ben bu filmdeki o iki çocuğum, ben o hüznü tadarak canlanıyorum. Yolculuğumun bir sonu yok, bilmiyorum nereye varacak. Bilmiyorum ve yürüyorum. Hâlâ çok ağrıyor bacaklarım ama yolculuğum henüz bitmedi bile... O ağrıya alışmaktan başka bir yolum yok. Biliyorum ki benim çarem o ağrı artık... "Sanki bir yere gitmiyorsunuz ama aslında bir yere gidiyorsunuz. Sanki geçip giden zamanla ilgilenmiyor gibi yapıyorsunuz ama biliyorum ki aceleniz var..." Sâhi ya acelemiz var...

kelimeleredair 4 years ago

Uçuruma Düşen Nehir

Oya Uysal

1 Gönderi

Bu satırları dışarda lapa lapa yağan karın eşliğinde yazıyorum. Ne büyük bir saâdet... Oya Uysal benim için hassaten değerli ve değerinin ne yazık ki ülkemizde çok da bilinmediği bir şairdir. Kendisini daha evvel hiç duymamış ve okumamıştım. Tamamiyle tesadüfîydi tanışmamız…devamıBu satırları dışarda lapa lapa yağan karın eşliğinde yazıyorum. Ne büyük bir saâdet... Oya Uysal benim için hassaten değerli ve değerinin ne yazık ki ülkemizde çok da bilinmediği bir şairdir. Kendisini daha evvel hiç duymamış ve okumamıştım. Tamamiyle tesadüfîydi tanışmamız kendisiyle. Kasvetli bir havanın hüküm sürdüğü bir günün sularında her zaman gittiğim kitapçıya uğramıştım, orada rafları karıştırırken birden elim dokundu ona. Dokundu ve okşadı. Bazen okşadıklarımızı yüreğimizde hissederiz ya, işte bende de öyle olmuştu. Böylesi ânları seviyorum, böylesi şairleri seviyorum; kimseciklerin bilmediği, kendi içrek köşesine çekilmiş -bendeniz...- orada keşfedilmeyi bekleyen şairler, şiirler ve o âna dokunuş... Şimdi düşünüyorum da aslında benim Oya Uysal'a yakın olan ruhumun bana bir hediyesi olmuş bu kitap. Aslında o ân benim bu kitaba dokunuşum hep bir daha fazlasıymış, bu günüme ve hattâ şu ân da yağan kara bile. Onun dili gerçekten bir cevher, "Karlı Bir Gece Vakti" beni uyandıran bir dost gibiydi kelimeleri. Selim İleri'nin de dediği gibi; tutunduğumuz hayatın, 'sayfa kenarlarını desenleyen ay ışığını' duyumsuyoruz onun kelimelerinde. Ben hayatımın sayfa kenarlarının bana sunduğu sıcaklığı hissettim, orada. Bir şehir arayışımı, beni bekleyen bir şehir olduğunu anımsadım. Benim için çok çok değerliydi her bir şiiri. Oya Uysa'ın bu şiir kitabı "Ceyhun Atuf Kansu" şiir ödülüne de sahiptir aynı zamanda. Hanımefendi'nin diğer eserlerine de muhakkak bakacağım, yüreğime sardım bu şiirleri. Bir şeyden daha bahsetmek istiyorum, Türk Edebiyatı'nda bazı roman ve hikâye isimleri başlı başına bir şiir olduğu gibi bazı şiirlerin isimleri de dizelere gerek kalmadan bir şiir olurlar bazen. Bu benim için çok değerlidir. Ben ki başlıklara sinerek yaşama bakmayı da hassaten seven birisiyimdir çünkü. İşte Oya Uysal şiirlerinde de bunu gözlemledim. Emsal vermek isterim; "Geçmiş Bir Yazın Güze Düşen Gölgesi" Bir tanesi var ki... Gerçekten 'göğsüme saplanan bir ölü kuşmuş dünyaya yaslandığım yer' diyor insan kendi kendine. ( Aaa ben buradan şiir yazarım, bu cümle burada kalsın üzerinde biraz hislenip bir şiir oluşturayım... 🥳🌸) "Bir Uzun Kıştı Göğsünde" (Yaşadığım mısralar'dan) İşte bu başlığı şöyle tanımlar çok sevgili Oya Uysal; Kıştı… Bir uzun kıştı göğsünde hüküm süren ve sen göğsünü terk etmeyen ölü bir kuşun ruhunu, bir şiire verirken buldun -ince, çok ince ayrıntılarda- hayatın sırrını kat yerleri yıpranmış ve sararmış bir gömü haritasının paylaşılan parçasını kaybettiğin günlerde… artık inceden bir yağmur başlasa sende titrek bir mumu söndürür kaygısıyla mı ne ıslak sesler düğümlenip kuytunda saklanırdı bıraktığın yerden başlardı içinde gece. Kıştı… Bir uzun kıştı göğsünde. Oya Uysal ile tanışın, onu ve şiirlerini sevin ve sevdiklerinize hem alın hem de okuyun... 🌸

kelimeleredair 4 years ago

Aşk Tesadüfleri Sever 2

İpek Sorak

67 Gönderi

İki film bir yerde birbirinin devamı fakat devamı olduğu kadar da birbirinden bağımsız aslında. Filme dair sevdiğim yanlardan birisi aslında biz insanların, her birimizin birbirimizin hayatına karşın bir tesadüfe tutunarak kendi hayatlarımızı idâme ettiriyor izleniminin verilmesi oldu. Bu tesadüflerin en…devamı