(@) - Raf

Whiplash: Saplantılı Bir Tutku Dram-müzik türünün yanına bir de gerilim etiketi eklenmesi gereken film. İçinde korku unsuru barındırmamasına rağmen beni gerim gerim gerdi. Tabiri caizse diken üstünde izledim. Film bittiğinde kendimi o kadar yorgun hissettim ki...Bana bütün duyguları gerçekçi bir…devamı

kittokatto 1 year ago

Pahalı Dersler

Anton Çehov

1 Gönderi

Anton Çehov'un bir oturuşta bitirebileceğiniz, içinde kısa kısa öykülerin yer aldığı 50 sayfalık kitabı. Açıkçası kitaptaki bazı hikayeler aşırı gereksiz, yazılmak için yazılmış gibi geldi. Ancak içindeki üç hikayeyi beğendim. Özellikle de "Uyku" çok boğucu, çok etkileyiciydi. Öyküdeki çocuğun, rüya…devamı

kittokatto 1 year ago

Küs Kardeşler Limited Şirketi

Wes Anderson

15 Gönderi

Spoiler içeriyor The Darjeeling Limited, üç kardeşin babalarının ölümünden bir yıl sonra aralarına giren mesafeleri kapatmak için birlikte çıktıkları tren yolculuğunu konu ediniyor. Bu içleri ısıtan, yer yer güldüren filmi izlerken sık sık Adler'in doğum sırası teorisi aklıma geldi. Adler'in doğum sırası…devamıThe Darjeeling Limited, üç kardeşin babalarının ölümünden bir yıl sonra aralarına giren mesafeleri kapatmak için birlikte çıktıkları tren yolculuğunu konu ediniyor. Bu içleri ısıtan, yer yer güldüren filmi izlerken sık sık Adler'in doğum sırası teorisi aklıma geldi. Adler'in doğum sırası teorisine göre, insanın kişiliğini etkileyen önemli unsurlardan biri de kişinin kardeşler içinde hangi sırada yer aldığı. Ben de karakterleri genel olarak bu bağlamda incelemeye çalıştım. Eksiklerim, yanlışlarım varsa bana bunları açıklamanızdan büyük mutluluk duyarım. Okuyup geri bildirim verecek olanlara şimdiden teşekkür ederim efenim. Dikkat! Yazının bu noktadan sonrası ağır sürprizbozan (lügatıma bu kelimeyi kazandırdığı için buradan @hmmmmm'a teşekkürlerimi iletiyorum.) içermektedir! 🚂 FRANCİS (EN BÜYÜK ÇOCUK) Francis, filmin büyük bir kısmında izleyeceğimiz tren yolculuğunu ayarlayan kişi. Yolculuğun tüm detaylarını planlamış ve hiçbir aksamaya tahammülü olmayan mükemmeliyetçi biri. Kardeşlerinin planın dışına çıkmaması adına pasaportlarına el koyacak kadar da kontrolcü. Adler’e göre, ilk doğan çocuklar daha sorumlu, ciddi ve mükemmeliyetçi oluyorlar. Aynı Francis gibi. Francis sorumluluğu üstüne alarak aileyi tekrar bir araya getirmeye çalışıyor. Babalarının cenazesinde de yine aynı sorumlulukla herkesi toplamak için uğraştığını görüyoruz. Adler'e göre, başkalarını koruyup kollama arzusu ilk doğan çocukların önemli özelliklerinden kabul edilmiştir. Bundan dolayı, küçük kardeşlerine onların anne-babalarıymış gibi davranabilirler. Filmde bunu, Francis'in "Bir bakıma sizi ben büyüttüm, ebeveyniniz ben sayılırım" dediği detayıyla anlıyoruz. 🚂 PETER (ORTANCA ÇOCUK) Peter ise Adler'in ortanca çocuk imajına hem uyuyor hem de uymuyor. Ortanca çocuklar hoşgörülü, dışa dönük, girişken ve sosyaldirler. Oysa Peter'ın insanlara tahammülü olmadığını görüyoruz (belki de hala babasının ölümünü atlatamamasından kaynaklı depresif ruh halindendir). Trendeki kadınların seslerine dayanamayıp sert bir şekilde onları uyarması bu duruma bir örnek olabilir. Adler, ortanca çocukların en büyük ve en küçük gibi sıfatlara sahip olmadığı için aile dinamiğinde kendilerine yer bulmaya çalıştıklarını, önemsiz, sıkışmış ve itilmiş hissedebileceklerini söylüyor. Peter, babasının eşyalarını kullanmakta hak sahibi olduğunu göstermek için kardeşlerine babasının favorisi olduğunu söylüyor. Buradan ailede değerli bir yeri olduğunu kanıtlamak istediğini çıkartabiliriz. Ortanca çocuklar, aile içinde arabulucu ve uzlaşmacı görevi görmektedirler. Peter, kardeşleri arasındaki çatışmaları çözmek için bir uğraşa girmese de manastırda anneleri ile sorunları açık bir şekilde konuşup iletişim kurmak için ilk adımı atan kişi oluyor. Son olarak ortanca çocukların özgür ruhlu, asi ve isyankar olduklarını savunuyor Adler. Babasının cenazesine giderken kimseyi dinlemeden babasının arabasını almakta diretmesi, hamile karısına haber bile vermeden tren yolculuğuna çıkması Adler'in bu düşüncesiyle Peter'ın uyuştuğunu gösteriyor bence. 🚂 JACK (EN KÜÇÜK ÇOCUK) Jack, duygu ve düşüncelerini, yaşadıklarını hikayeler yoluyla açıklayan bir yazar. Yazdıklarını babasına ve kardeşlerine okutup onay alma ihtiyacı hissettiğini fark ediyoruz. Bu da Adler'in, en küçük çocuğun diğer aile üyelerine kıyasla güçsüz ve deneyimsiz olduğu için aşağılık duygusu geliştirme olasılığının yüksek olduğu ve sürekli kendini kanıtlamak istediği düşüncesine çok iyi bir örnek teşkil ediyor. Ayrıca Adler'e göre, en küçük çocuklar diğer kardeşlere göre kişiler arası ilişkilerde en itaatkar olan kişilerdir. Hem kardeşleriyle ilişkisinde hem ayrılamadığı eski sevgilisiyle ilişkisinde hem de trendeki Hintli kadınla olan ilişkisinde Jack'in itaatkar olduğunu görüyoruz. Kardeşler ne kadar farklı karakterde olurlarsa olsunlar en nihayetinde bir zamanlar aynı evi, aynı sofrayı ve aynı anne-babayı paylaşmış kişilerdir. Bu görünmez bağ, kardeşleri birbirlerine öyle sıkı sıkıya bağlar ki ister sevsinler ister sevmesinler birbirlerinden kopmaları mümkün değildir. Adler'in teorisini göz önüne alacak olursak karakterleri dahi birbirleriyle ilişkilidir. Hayatlarının sonuna kadar birbirlerinden izler taşırlar. Filmde bu kardeşlik bağı çok güzel işlenmiş. Aradaki çatışmalara ve tartışmalara rağmen en sonunda yaşadıkları acı dolu anıları birlikte geride bırakıyorlar. İzlerken duygulanacağınız hele de kardeşleriniz varsa sizde ayrı bir yer edinecek film. Yani bende öyle oldu. Filmi bir kez de ablamla izleme isteği geldi. Zaten film, verdiği mesajla, mesajı iletme şekliyle, oyunculuklarla, görüntü ve müzikleriyle tekrar tekrar izlesem de sıkılmayacağım türde bir film. Aynı duyguları -bu kadar yoğun olmasa da- Tenenbaum Ailesi'nde de hissetmiştim. Nitekim inceleme yazılarına bakarken yönetmenlerinin aynı olduğunu gördüm. Kesinlikle yönetmenin diğer filmlerine de bir göz atmaya karar verdim. Bana hitap ediyor gibi görünüyor. Velhasılkelam bu uzunca yazıyı sıkılmadan buraya kadar okuduysanız KittoKatto'dan bir adet çatal bıçak seti kaz-(yok yok bu şakayı yapmayacağım). Buraya kadar okuduysanız hemen şimdi Raf'tan çıkıp filmi izlemeye gitmenizi tavsiye ederim.

kittokatto 1 year ago

İnsanlığımı Yitirirken Cilt 3

Osamu Dazai, Usamaru Furuya

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Osamu Dazai'nin İnsanlığımı Yitirirken kitabından uyarlama bir manga serisi. Mangasını indirimdeyken almış önce kitabı okuyup sonra seriye başlamaya karar vermiştim. Kitap mangaya olan beklentilerimi artırdığı için ufacık bir hayal kırıklığı yaşadığımı itiraf edebilirim. İlk önce Osamu Dazai'nin kalemini okuduğum için…devamı

kittokatto 1 year ago

Muhabbet Tılsımı

Hüseyin Rahmi Gürpınar

1 Gönderi

Bir süredir kendimi maruz bıraktığım dramatik kitap ve filmlerden sonra ilaç gibi geldi Muhabbet Tılsımı. Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın birey ve toplum eleştirisi yaparken kullandığı mizahi dil beni bayağı eğlendirdi. Hicvettiği konu bakımından Gulyabani kitabıyla benzer nitelikler taşıyordu Muhabbet Tılsımı. Her…devamıBir süredir kendimi maruz bıraktığım dramatik kitap ve filmlerden sonra ilaç gibi geldi Muhabbet Tılsımı. Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın birey ve toplum eleştirisi yaparken kullandığı mizahi dil beni bayağı eğlendirdi. Hicvettiği konu bakımından Gulyabani kitabıyla benzer nitelikler taşıyordu Muhabbet Tılsımı. Her iki romanda da batıl inançlara bağlanmanın ne derece tehlikeli olduğuna değiniliyor. Hangi kesimden olduğu fark etmeksizin insanların çıkarları uğruna akıl almayacak yollara başvurmaları canlı ve inandırıcı bir üslupla sunuluyor. Bu cahil ve açgözlü insanlar, kendilerini öyle komik durumlara düşürüyorlar ki ağlanacak hallerine gülmekten kendinizi alamıyorsunuz. Zaten Hüseyin Rahmi Gürpınar da toplumdaki ağlanacak hali iğneleyici diliyle harmanlayıp bir karikatür misali sunuyor önümüze. Bize de yer yer gülüp alacağımız mesajı sindirmek kalıyor. Muhabbet Tılsımı'nda bir konaktaki ahlaksızlıklardan yola çıkarak aile ve kadın-erkek ilişkilerinin basitleşmesi sorununa da parmak basılıyor. İlişkilerin karmaşık ve kopuk olmasını hep zamane sorunu olarak atfetmiştim. Sanki geçmişte her şey saf ve masum, sevgililer dürüst ve sadık, arkadaşlar güvenilir, aile ise baskıcı olmasına rağmen sığınılacak sıcak bir liman...Bu romantik düşüncelere varmama ne sebep oldu bilmiyorum fakat Hüseyin Rahmi Gürpınar gerçekleri bir tokat gibi şiddetli olmasa dahi yüzüme vurdu. Yıllardır aynı sorunlara ev sahipliği yapıp bir arpa boyu yol gidememek beni bir miktar üzdü. Yine de Nelson Mandela'nın "Dünyayı değiştirmek için kullanabileceğiniz en güçlü silah eğitimdir." sözüne inanıyor ve ülkeme olan umutlarımı yitirmemeye çalışıyorum. Çocuklara verilecek kaliteli bir eğitimle ahlaklı ve gelişmiş bir toplumu inşa edebileceğimize dair bir ateş taşıyorum gönlümde. Benim idealist öğretmen hislerimi bir kenara bırakıp tekrar kitaba dönecek olursak, yazarın toplumu ve bireyi ne kadar iyi gözlemlediğini ve tahlil ettiğini görüyoruz. Kitaptaki tüm karakterlerin psikolojisi, verdikleri her kararda, söyledikleri her sözde derinlikli bir şekilde yansıtılıyor bize. Böylece kitap, roman olmaktan çıkıyor ve hayatımızın ta kendisi haline geliyor. Dolayısıyla kitabı beğenmemek ve Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın eleştirilerine hak vermemek imkansız hale geliyor. "Ayvazdan paşaya kadar ahlakça bozuk düzen giden bu süslü ve refah sefalet evinde herkesin birer zaafı, işlemeden duramadığı birer günahı vardı. Fakat yine de birbirlerini yermekten, ayıplamaktan geri duramazlardı."

kittokatto 1 year ago

Tehlikeli Oyun: Tetrist Merhabalar, Raf'ta bulamadığım bir filme dair düşüncelerimi paylaşmak adına bu bağımsız gönderiyi yazmaya karar verdim. Üzerine konuşmak istediğim film "Tetrist". Burada bulunmadığı için film hakkında ufak bir bilgilendirme verip kendi yorumuma geçeceğim. Film 2010 yılında, Canlandıranlar Festival'i…devamıTehlikeli Oyun: Tetrist Merhabalar, Raf'ta bulamadığım bir filme dair düşüncelerimi paylaşmak adına bu bağımsız gönderiyi yazmaya karar verdim. Üzerine konuşmak istediğim film "Tetrist". Burada bulunmadığı için film hakkında ufak bir bilgilendirme verip kendi yorumuma geçeceğim. Film 2010 yılında, Canlandıranlar Festival'i kapsamında İstanbul Avrupa Kültür Başkenti yetenek kampında Melis Bilgin tarafından oluşturulmuş bir kısa animasyon. İstanbul'daki kentsel dönüşümü konu edinen film, benim izlediğim en kısa film oldu. Zira hepi topu 3 dakika. Ancak kısa oluşu, verilmek istenen mesajı iletme konusunda bir engel değil. Aksine kısa, öz ve net olmuş. Tetris ve İstanbul'un birleşimi: Tetrist. İstanbul'un yapılarının yıllar içerisinde değişimini tetris oyunu ile ifade eden kısa animasyon. Yönetmen, İstanbul'un mimarî değişimini tetristeki taşların değişmesi ve üst üste binmesi ile simgelemiş. Bu farklı yaklaşım filme karşı merakları uyandırıyor. Filmin başında bizi Matrakçı Nasuh'un minyatürü karşılıyor. Başta bu minyatür çok hoşuma gitti fakat sonradan biraz göz yorucu geldi. Belki de göz yormayı amaçlamıştır yönetmen. Bilemiyorum. Mimari her değiştiğinde arkadaki müzikler de döneme uygun bir tempo alıyor ve eski Türk müziklerinden popüler müziklere doğru bir geçişle filmin temasını tamamlıyor. Taşlar üst üste bindikçe oyun hızlanıyor, hızlandıkça daha çok bina dikiliyor. En nihayetinde de binaların yükselebilecekleri bir alan kalmıyor. Oyun bitiyor ve bizi "Game Over" yazısı ile baş başa bırakıyor. Peki yeni bir oyuna daha başlamak mümkün mü? Bu yeni oyunu değerlendirebilecek miyiz? Bu soruların 13 yıl önce sorulmuş olması ve hala aynı soruların geçerliliğini yitirmemesi alacağımız cevaptan korkmamızı sağlıyor. 3 dakikada çarpık kentleşmeyi çok güzel ve farklı bir yaklaşımla ele almış yönetmen. Vurucu bir film olmuş.

kittokatto 1 year ago

Ölmüş Bir Kadının Evrak-ı Metrukesi

Güzide Sabri

4 Gönderi

Spoiler içeriyor Neden bilmem, sürekli okumayı ertelediğim bir kitaptı Bir Kadının Evrak-ı Metrukesi. Okumaya başladığımda ise yazım dili ve kalbi hüzünle sarmalayan hikayesi beni kendine esir etti. "Bir sayfa daha okuyup bırakacağım" derken çoktan kitabın son satırlarında gözlerimin gezmeye başladığını fark ettim.…devamıNeden bilmem, sürekli okumayı ertelediğim bir kitaptı Bir Kadının Evrak-ı Metrukesi. Okumaya başladığımda ise yazım dili ve kalbi hüzünle sarmalayan hikayesi beni kendine esir etti. "Bir sayfa daha okuyup bırakacağım" derken çoktan kitabın son satırlarında gözlerimin gezmeye başladığını fark ettim. Sanki Fikret'in düştüğü bu imkansız aşka kendim düşmüşüm gibi yoğun bir kedere bulandı kalbim. Bu sadece kurgu bir öykünün oluşturabileceği duygular değil, bu, evlenmek zorunda kalan ve aşkını kalbine gömen birçok kadının gerçekte var olmasının getirdiği bir hüzün. Bu, tüm hayatını derin sessizlikler içinde geçirip sırrını en kuytu köşelerde saklayan kadınların gözyaşlarına duyulan bir efkar. Beni en çok etkileyen, Fikret'in aşkının asla ihanetle kirlenmemesi oldu. Onun aşkı Nejat'ın aksine hep masumluğunu korudu. Hele bir de içinde hissettiği yangınlara rağmen kocasına karşı koruduğu saygısı...Ve bu saygının yapmacıklıktan uzak olması...Fikret, sen nasıl bir kadınsın?! Tüm bu acılara katlanırken, biraz olsun teselli bulduğu kızı Nezret'in talihi de Fikret gibi mi olacak merak etmeden duramadım. Yazar, ikinci kitapta Nezret'i mutlu bir yaşam ile bezeyerek içimize su serpmiştir umarım. Ne yazık ki bu dileğin gerçekleşeceğini pek sanmıyorum. Zira Türk edebiyatı, Güzide Sabri gibi melankolik yazarlar tarafından acı ve elemle yoğrulmuştur. Ben de son zamanlarda kendimi bu melankoliden, acıdan ve elemden geri çekemiyorum sanırım. Hatta büyüleniyor ve üzüntü içinde olsam dahi daha fazlasını istiyorum. Belki de hiç çekmediğim acılarla avunuyorumdur. Kitapların hiç bilmediğimiz hayatlara açtığı kapı, hepimizi bir noktada avutuyordur diye düşünüyorum. Bir Kadının Evrak-ı Metrukesi'nde beni etkileyen, hüzünlendiren ve avutan birkaç alıntıya yer vererek yazımı sonlandırıyorum efenim. 🍂 Onların varlıklarında bir benzerlik, bütün duygularında göze çarpan bir aynılık vardı. Bu ise ruhların kendiliğinden, ezeli bir tanışıklığı demek değil miydi? 🍂 Bu iri inciyle karışık pırlanta bir gerdanlıktı. Ah!..zavallı adam şu parlak maden parçalarının süsleyeceği yerin altında nasıl kanlı bir yara bulunduğunu bilseydi!.. 🍂 Benim için vicdanımın sesinden başka çekinecek bir kuvvet yoktur. Ben ona karşı bir suçlu sıfatıyla yaşadıktan sonra o biçare adamı, o masum kocayı aldatmak pek kolaydır, değil mi? 🍂 İnsan kalbini ezerek, bütün arzularını öldürerek yapamayacağını zannettiği şeyleri yapar. Bunlar insanlığın son gayretleridir. 🍂 Şimdi, şurada arabadan inip çamların simsiyah gölgesine gizlenerek istediğim gibi ağlamak istiyordum. Bu gece ruhumda buna derin, karşı koyulmaz bir ihtiyaç vardı. Heyhat! Bu mümkün müydü?.. Ben istediğim zaman gözyaşlarımı akıtabilmek iznine sahip miydim? 🍂 O hiçbir zaman ciddi, masum ve sabırlı bir aşka mesken olacak bir kalbin var olduğunu bile tasavvur etmemiştir. Onun için sevmek bir cinayet, sevilmek ise ondan beter bir kabahatti. 🍂 Emin ol ki annen aşkın bütün günahlarına karşı masum kalmış bir kadındır. Lakin görüyorsun ya, bu hal affa sebep olmuyor. İnsan daima kınayan bakışlar altında bir suçlu gibi başını önüne eğmeye mecbur oluyor.

kittokatto 1 year ago

İki Kız Kardeş

Edith Wharton

2 Gönderi

Spoiler içeriyor Yeşilçam tadında dramatik bir öykü. Ann Eliza ve Evelina adlı iki kız kardeşin monoton hayatlarına Bay Ramy'nin girmesi ile günlük yaşamlarının seyrinin değişmesi anlatılıyor. Hikayeyi okurken başta Yaprak Dökümü'ndeki Leyla ve Necla ikilisinin kaosu gibi çirkin ilişkiler ağı olacak sanmıştım.…devamı

kittokatto 1 year ago

İnsanlığımı Yitirirken

Osamu Dazai

138 Gönderi

Spoiler içeriyor Osamu Dazai'nin içinde otobiyografik ögeler barındıran melankolik kitabı. Kitabı okuma sürem ile üzerine bir şeyler yazma sürem biraz zıt düştü. Kitabı elimden bırakamadım diyebilirim. Ancak gelin görün ki yazmak istediğim şeyleri bir türlü toparlayıp da bir araya getiremedim. Belki yazacaklarımın…devamıOsamu Dazai'nin içinde otobiyografik ögeler barındıran melankolik kitabı. Kitabı okuma sürem ile üzerine bir şeyler yazma sürem biraz zıt düştü. Kitabı elimden bırakamadım diyebilirim. Ancak gelin görün ki yazmak istediğim şeyleri bir türlü toparlayıp da bir araya getiremedim. Belki yazacaklarımın çok incelikli ve kitaba yakışır bir edebi değere sahip olmasını istediğimden yazmaya başlamak zor gelmiştir. Bilemiyorum. Baktım kitabın üzerine başka bir kitap bitirmek üzereyim dedim, artık kafamda belirlediğim standartlara uysa da uymasa da inceleme yazmanın vakti geldi. Kitabı okurken neredeyse her yerin altını çizdim. Genellikle kendimden bir şeyler bulduğum, kendime benzettiğim kısımların altını çizerim. Fakat İnsanlığımı Yitirirken'de benim düşüncelerimden çok uzakta olan satırları bile etkilenmiş bir şekilde çizerken buldum kendimi. Kitaptaki cümleler karakterin iç dünyasını, zayıflıklarını ve umutsuzluklarını çarpıcı bir şekilde vurguluyordu. Pek de zarif olmayan bir yaşantıyı, korkunç bir melankoliyi incelikli bir şekilde önümüze sunmuş yazar. Osamu Dazai'nin okuduğum ilk kitabıydı ve yazım dilini çok beğendim. Ancak kitabı birkaç ay önce okusam bu dil, karamsarlığıma karamsarlık katardı kesinlikle. Bu yüzden depresif hissediyorsanız okumanızı tavsiye edemeyeceğim. İlgisiz ve sevgisiz bir ailenin ana karakterimiz Yozo'nun ruhunda oluşturduğu boşluğu ve onları memnun etme endişesinin Yozo'yu kendinden nasıl uzaklaştırdığını yavaş yavaş okuyoruz kitapta. Ayrıca kitabın yazıldığı dönem, ikinci dünya savaşının olduğu döneme denk geliyor. Dolayısıyla yazarın karamsar, melankolik ve umutsuz hallerini anlayışla karşılayabiliriz. Tabii sadece ailesine ve yaşadığı döneme suçu atarak Yozo'yu yaptığı şeylerden sıyıramayız. Sonuçta herkes hayatına kendi seçimleri ile yön veriyor. Bu seçimleri etkileyen faktörler olsa bile sonunda seçimlerin niteliğini kendimiz belirliyoruz. Yazarın kitabı, intiharından hemen önce yazması ve hayatından çokça parça taşıması sebebiyle İnsanlığımı Yitirirken'in bir intihar notu olduğunu düşünenler var. Bence yazar bu kitapla yaptığı onca şeyi aklamak ve yine toplum tarafından kabullenilmek istemiş. Kitapta sık sık kendine acıdığını ve bu yolla sanki bizlerden teselli beklediğini hissettim. (Sürpriz bozan!!!) Özellikle hayatına girmiş olan kadınların tümü hakkında kendisini kullandıklarını söylemesine rağmen olay akışına baktığımızda o kadınları umursamadığını, aldattığını, paralarını kullandığını hatta karısının gözü önünde tecavüze uğramasına sesini çıkartmadığını görüyoruz. Öyle ki içinde bu olay hakkında insanlara güvenini tamamen kaybettiğini ve karısını affedip affedemeyeceğini düşünüyor. Yazar, başına gelen diğer olaylarda kendini eleştirir gibi görünse de satır aralarında hep insanları anlayamadığını söyleyerek suçu insanlığa atıp kendini haklı çıkarmaya çalışıyor bence. Kapanış bölümünde Madam'ın, "Hepsi babasının suçu, benim tanıdığım Yo-çan çok nazik ve inceydi. Ah içmeseydi...hayır, içtiği zaman bile...çok iyi bir çocuktu. Bir melekti." dediği cümleleri son veriyor kitaba. Bu son cümleler ile yazarın toplumdan, hayattan kopup, ölmek istemesine karşın hala toplum tarafından onaylanmak istediğini anlıyoruz. Hala birileri tarafından iyi olarak anılmak istiyor. Zaman zaman Yozo'ya acıdığım ve üzüldüğüm oldu fakat çoğunlukla bende tiksinti uyandıran bir karakterdi. Anlayış ya da empati duygularını hissedemedim ne yazık ki. Sonuç olarak, kitabın insanlığa ve hayata karşı olan bakış açısı bana uymasa da bu bakış açısının sunuluş dilini çok beğendim. İntihara meyilli ve depresif biri değilseniz kitaba bir şans vermenizi öneririm. Ben de hemen kitabın ardından İnsanlığımı Yitirirken'den uyarlama manga serisini okuma listeme ekledim. Manga yazarının konuyu nasıl ele aldığını merak ediyorum doğrusu.

kittokatto 1 year ago

Dünyayı Değiştiren Konuşmalar

Kolektif

1 Gönderi

Hitabet ve etkili konuşma ile kitlelerin nasıl yönlendirilebileceğini, siyasetçilerin en korkunç emellerini süslü cümleler arkasında nasıl da gizlediklerini, aktivistlerin ve haklarını arayan insanların herkese bir adım atmaları için nasıl cesaret verdiklerini görebileceğiniz bir kitap. Özgürlük konuşmalarıyla dolu bir kitap. Bir…devamı