Egil’s Saga namıdiğer Egla 9.yy Norveç-Danimarka-İngiltere-İzlanda arasında mekik dokuyan Egil Skallagrimsson ve sülalesinin hikayesidir.
Önemli sagalar arasında olup İzlanda kültür mirası olarak görülür. İskandinav kültür mirasını adeta “hanım hanım, onlar benim çocuklarım” edasıyla kanatlarının altına alan Snorri Sturluson tarafından kaleme…devamıEgil’s Saga namıdiğer Egla 9.yy Norveç-Danimarka-İngiltere-İzlanda arasında mekik dokuyan Egil Skallagrimsson ve sülalesinin hikayesidir.
Önemli sagalar arasında olup İzlanda kültür mirası olarak görülür. İskandinav kültür mirasını adeta “hanım hanım, onlar benim çocuklarım” edasıyla kanatlarının altına alan Snorri Sturluson tarafından kaleme alınmış veya derlenmiştir.(Konu üzerinde tartışmalar mevcut)
Peki ben buraya neden çıktım? Bu nadide eser bizi niye ilgilendirsin?
Şöyle ki bu destandan “ortamlarda şöyle böyle derim kim bilecek?” veya “ıms ıms norslar ıhms odin,thor” diye yükselinecek bir şey çıkmaz. 9.yy Baltık nüfusunun günlük hayatı, olaylara bakış açısı, toplumsal ahlak yapısı ve sorunları çıkar. Onunlada bilmem kaç kişi ilgilenir, kaç kişi ilgilenmelidir ben bilemem. Bunların yanı sıra sakince tüketildiğinde son derece keyifli bir halk hikayesidir. Yazılış tarzı, Egil başta olmak üzere karakterlerin “sana bi şarkı yapıcam demiştim, ben sözümü tuttum” diyerek aşka gelip şiir okumaları itibariyle edebi değeri yüksektir.
Gelelim ne anlatmaktadır bu uzun boylu kaslı abiler? Hikaye Egil’in atası Ulf ile başlar. Ulf gençliğinde Viking olup (viking bir ırk değil bir fiildir. Akınlara gidenlere vikingr denir) büyük adam olur fabrikatör olur toprak sahibi olur. Müspet bir adam yardımsever bir komşudur ancak akşam çökünce kendisine bir haller olmakta, afakanlar basmaktadır. Köylü her yerde köylüdür oranın köylüsü de “ulan bu kesin Hamrammr” diye dedikodu çıkarır.(şekil-değiştiren,hayvan kılığına girebilen) Bunun üzerine Hamrammr Federasyonu kendisine Kveldulf lakabını takar. Kvelduf sessiz sedasız çoluğa çocuğa karışıp elini eteğini itlik serserilikten çeker. Gün gelir efsane kral Harald Fair-Hair memleketin sözü geçenlerine davet çıkarır. İlk teklifi reddeden Kveldulfun, tertibinin oğlu ve saray şairi Olvir Hump ile haber gönderir. “Kral mral boş iş bundan benim soyuma hayır gelmez ama benim Thorolf kesin elinde tuzla bu işe koşar” diyerek büyük oğlu Thorolfa soracağını söyler. Kveldulfun bu “ipimle kuşağım…” tavrı sülalenin genetiğine işleyecek “nedensiz ve amaçsız bir şekilde Norveç krallarını takmamak” bir aile geleneği haline gelecektir. Yoldan dönen Thorolf gerçektende evden bir tutam tuz alıp kralın yanına varır. Thorolf yiğit, Thorolf genç… Büyük adam olur zengin olur kralın dostu olur. Gel zaman git zaman Thorolf’un akrabalarından brinin üvey kardeşleri türk dizisi kötü kadını gibi kralı doldurur ha doldurur. Thorolf gibi yiğidin güçlenmesinden ve kendine kazık atmasından korkan kral gerilimi giderek yükseltir,Ulf soyunun kral iplememe huyu ise bu işin tuzu biberi olur ve bir gün kral Thorolfa kıyar. Son görüşünde bu birbirimizi son görüşümüz diyen ve ardından duyan Kveldulf ve küçük oğlu Grim(oğullarını son kez gördüğünü bilmekde kral iplememek ve Hamrammrlık gibi bir aile geleneği) krala posta koyar ve diyarı terkedip İzlandaya giderler, yolda kralın adamlarınıda öldürürler ancak Kveldufun nasibi bu kadardır. İzlandaya yerleşen Grim artık Skallagrim’dir(Skalla=kel) Babasının malı gibi beleş toprakları ailesine ve kankalarına dağıtır, boyu boylanır, soyu soylanır. Kel-Grim yine sülalenin alameti farikası olarak epeyce güçlüdür. Hatta ve hatta kendiside Hamrammr dedikodusuna kurban gittiğinden yanlışlıkla veya saçma şeyler için adam öldürmüşlüğü çoktur. Ölen ağabeyinin ardından doğan oğluna Thorolf adını veren Grim kulağına ezanı okurken “kaderi benzemesin” der ancak nafile. Thorolfda Viking olayım orayı burayı basayım kafasındadır. Haraldın oğlu Eirikle bir anlaşmaya varmıştır ancak Harald Eirik’i “oğlum bunlar sülalecek ruh hastası” diyerek Eirik’i uyarır. Egil ise o zamanlar ufak ancak tosun gibidir. Kendisine hamrammr denmesede daha çekirdekten her türlü belirtiyi göstermekte kızınca arkadaşlarını öldürmekte babasıyla anlaşamakta abisini kıskanmaktadır. Yeterince büyüyünce abisi ile gitmek ister abisi olmaz desede Egil cazgırlık yaparak kendini kabul ettirir. Bir gün bir düğün vesilesiyle toplanan sülale Egil hastalandığı için onu bırakarak düğüne gider Egil biraz iyi olunca “bende bende” diyerek yola düşer yolda kendisini misafir eden kralın adamı Alf “vah vah keşke bira olsa da size bira içirsem ama bitmiş vah vah bira bira” diye tatava yaparken kral ziyaretine gelir ve krala bira ikramını gören Egil “ne şerefsiz adammışsın” der tartışma büyür ve Alfi öldürür. Kraldan çok hanımı bu işe çok kurulur ve Norveç kralı iplememenin doktorasını yapan Egil artık her fırsatta krala bazen haklı bazen durduk yere nispet yapmaktadır. Abisi Thorolf ve Egil bunun gibi münferit olaylar sonucu daha buralarda durulmaz zaten diyerek o sırada götünde ayı bağırmakta olan İngiltere kralının yanına varır büyük adamlar olurlar ancak Thorolfun kısmeti amcası gibi tükenmiştir. Thorolf’un ölümü ve yaş kemâle erince Egil daha bir çekilir olmuş arada düşünmeye başlamış rün öğrenmiş, adam olmuştur. İngiltere kralınında kankası olması itibariyle “nolur gitme” teklfini reddeden Egil Norveçe döner ve hakkını arar.(Zaten parası vardır İngilterede kendisine toprak vaadedilir İzlandada babasıda zengindir) “Ben kralın belalısıyam, bu diyarın cilalısıyam” mottosuyla Egil “ipimle kuşağım…” prensibini doruklarda yaşamaktadır.
Fazlasıyla uzayan bu yazıyı hızlıca özetlersek karakterler birbirine benzemekle beraber tekrar eder. Örneğin Skallagrim ve Egil, sevdiği herkesi gömerek yaşlanıp elden ayaktan düşer, Thorolflar savaşta gençliğine doyamadan ölür. Sülale spesifik bir şekilde Norveç kralını takmaz ama başka her kralı takar. Egil ve Grim hazinesini ölmeden gömer kimseye yar etmez.Grim ve Egil tipsiz ancak anormal derece kuvvetli bazende trollken, Thorolflar daha epik kahramanlar.
Böyle böyle diyarın her yerinde irili ufaklı yiğitlikleriyle Egil nam salmış bir folklorik kahraman haline gelmiştir. Yiğitlik dediysek buna gençliğinde baskında basılınca yakalanıp oradan kaçıp yolda köyü yağmalayıp “ yav bu böyle olmadı hırsız mıyız lan biz” diyerek “yapma etme,canımızı zor kurtardık müptezel it” beyanlarına aldırmadan dönüp “sizi ben soydum adım Egil” diye bağırırken köyü yakması, içerden çıkmaya çalışanları öldürmesi dahildir. Zamanın algısı çok başka, başkanım Egil ise zaten bambaşkadır. Yeri gelir 11 vs 1 atar vsyi alır, yeri gelir hasta köylü kızlarına nazarlık yapar yeri gelir Dedem Korkut gibi aralarda es verip “size şiir yazdım okuyayım” diyerek okur. Dünaynın yükünü sırtlayan mahallenizin fazla da dostu olmayan Egil, bu dünyadan göçer, anısı bizimle kalır.
Ben şahsım adına Trollük, günlük hayat ve insanları iplememek için bir çok şey öğrendim. Ama yinede özel bir ilginiz yoksa tavsiye etmem. Detay bir okumadır. Aslında daha çok yazılacak şey olmakla beraber buraya kadar bile yüksek oranda okunmayacağını bildiğimden bu kadar ile veda ediyoruz.
Anısına
Hugen veljer, hugen vinn
Tråden tvinnar, tråden bind
Under måne yver haug
Under galge talar daud
Vidt eg fér, vidt eg ser
Dulram, vart eg under hengd mann
Galdra vaken daud mann
Hamram, fer eg yver land
Fer eg som ein gand
Tvinna rangsols
Ragn-frod
Ser eg, er eg alt
Vil eg, vinn eg alt
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
BrotherChaplain
(@konahrik)
and they shall know no fear
Joined at October 2020
239
Followers
170
Following
149
Post
855
Movie
160
Serie
348
Book
Egil’s Saga namıdiğer Egla 9.yy Norveç-Danimarka-İngiltere-İzlanda arasında mekik dokuyan Egil Skallagrimsson ve sülalesinin hikayesidir.
Önemli sagalar arasında olup İzlanda kültür mirası olarak görülür. İskandinav kültür mirasını adeta “hanım hanım, onlar benim çocuklarım” edasıyla kanatlarının altına alan Snorri Sturluson tarafından kaleme…devamı
Kendileri yayın hayatlarına daha oralar “dutluk” olmasada, tenha iken başlamış çok-uluslu bir kanaldır. @OfficallyDevin kardeşliğimin başarılı, esprili ve tonlamalı seslendirmesinin büyümelerindeki en büyük etken olduğunu düşünsemde herkesin hakkını yemek olmaz. Emek var emek. Özellikle erken dönemleri çok keyifli, her ne…devamıKendileri yayın hayatlarına daha oralar “dutluk” olmasada, tenha iken başlamış çok-uluslu bir kanaldır. @OfficallyDevin kardeşliğimin başarılı, esprili ve tonlamalı seslendirmesinin büyümelerindeki en büyük etken olduğunu düşünsemde herkesin hakkını yemek olmaz. Emek var emek. Özellikle erken dönemleri çok keyifli, her ne kadar(bazen mecburen) batıdan doğuya baksalarda çabaları sempatikti.
Bunların en büyük hikmeti harita üzerinden askeri manevra açıklamalarıydı. O işi temiz yaparlar ve kısmen “düz adamı” sıkmadan yaparlar. Bu husus için kaynak kullanımları kabul edilebilir, hatta nadiren şüpheye düşünce ikisini birden verirler.
Kimi zaman izleyicisini şaşırtıp daha az popüler ve doğuya has videolar çekmediler mi? Çektiler. Bence popülerliklerindeki bir sonraki etken budur. Tarihin bir tek fraksiyon tarafından yazılmadığını, her ne kadar belirli anlayışlarda gidip gelselerde en azından bilmektedirler.
Gelelim peki kullanma kılavuzuna, bunu merak eden eşşek değil, gider bakar zaten nası bi kanalmış, olayı neymiş? Asıl konu bunlara nasıl yaklaşmak gerektiğinde…
Memleketimin kanayan yarası her konuda 1 hafta içinde otorite olma meselesi ve kendinden önceki nesil ile arasındaki farktan başı dönen, “medeni dünyaya katıldım benimde söz hakkım var” demekte çok acele eden yurdumun çilekeş fakat meraklı insanı… Sözüm sanadır!
Bu kanalın en uygun kullanımı bildiklerini pekiştirmek bazen dallandırmak, görsele dökmek içindir. Yolda yürüyen adam içinse genel kültür seviyesinde hizmet eder. Kimse 15dklık videolara bu kadar büyük olayları tehlikeli özetler geçmeden sığdıramaz. Sizde size genel kültür olarak hizmet etmesi gereken bu bilgileri alıp insanlarla dalaşıp iddialaşmamalı beğendiğinizin üzerinde ciddi ve aşırı sıkıcı okumalar yaptıktan sonra o kıvamlara gelmelisiniz.
Son yıllarda epey büyümüş ve artık falso vermeye başlamış bir ekiptir. Her zaman videolarda hatalar vardır, bazen kaynaklar atlanır, popüler bilgiler işe karışırdı ancak buna bir amatör heyecanı, amme hizmeti diyebilirdik. Eskiden günümüze yaklaştıkça yanlışlıklar artmaya bazen siyasi tercihler yapılmaya başlanmıştır. Uzun lafın kısası Hollywood’dan ne kadar tarih öğrenip profesör general olamazsanız bundanda bi tık fazlasını alır yine olamazsınız. Neden mi? Çünkü arkadaşlar TARİH SIKICIDIR… Şeytanlar ayrıntıda, gerçekler anlatanın niyetinde gizlidir. Bazen salak salak depo listelerinden tutun alacak verecek listelerine kadar okur ve bir şey elde edemezsiniz. Haz alıyorsanız hafif şüphelenin, eğleniyorsanız muhtemelen zaten yanlış yoldasınız. Ha yine yiğidi öldür hakkını yeme sonrasında çıkan DFT ve bilimum türkçe yayın yapan popüler kanallar vb gibileri ünlü Türk düşünürü Nihat Doğan’ın dediği gibi bunların önünde diz çöker tövbe ister.
Demek ki neymiş, dikkatli olup bunların gündelik düzeyde işler olduğunu, insanların sonuçta bunu akademik çevrelerce denetlenmeden yayınladıklarını ve sorumlulukları olmadığını(yeri gelince Themata askerlerine “feudal levy” diyen adamlar sonuçta) bilerek gaza gelmeden, ordular kumanda edecek bir youtube generali olmamanız aksi takdirde kendinizi utandırabileceğiniz çok naçizane, dozunda kullanıldığında sizi geliştirecek bir kanal.
Antik-orta çağlarda nispeten daha başarılı son zamanlarda eski güvenilirliği kalmamış, emek dolu bir kanal. İlgililere duyurulur. İyi seyirler.
(Zamanım olunca haritalar için bi rehber linki bırakacağım yorumlara)
Böyle bi serinleme bi rahatlama geldi düşününce bile. Malum, son yıllarda fazla dizi izleyemez oldum. Önceleri benden geçti diyordum. Son bi kaç aydır yok sektörün sorunu diyorum.
Sopranos bir yazarlık ve oyunculuk başyapıtı. 25 yıl öncenin imkanları demek ki yeterliymiş.…devamıBöyle bi serinleme bi rahatlama geldi düşününce bile. Malum, son yıllarda fazla dizi izleyemez oldum. Önceleri benden geçti diyordum. Son bi kaç aydır yok sektörün sorunu diyorum.
Sopranos bir yazarlık ve oyunculuk başyapıtı. 25 yıl öncenin imkanları demek ki yeterliymiş. Uçmadan kaçmadan, twist çevirmeden, gezegenler hayatlar ülkeler yıkılmadan. Sessiz sessiz kimi zaman gergin tatlı tatlı “hey sen yumurtacı, sana diyeceğim var” diyerek anlatıyor anlatacağını. Anlatıyorda ne anlatıyor, niye 25 sene sonra bile şöyle veya böyle hafızalarda?
Oyuncular şov yapıyor çünkü, hiç kimse sırıtmıyor.(Gandolfini zaten bitmiş okeye dönüyor) Senaryo kendini aşmıyor, karakterlerini korumak veya yükseliş sürekliliğini sağlamak için saçmalamıyor. Bir kere o kadar özgüvenli bir iş ki hikaye Amerikanın en cafcaflı yerlerinde geçmiyor, erotize edilmiyor. İtalyan mafya babası Soprano, polat alemdara veya corleona dönüşmüyor, evine gidiyor “yav hanım bi sus! Ulan oğlum sen alık mısın? E kızım sen ne istiyorsun? Ana bi dur allahını seversen” gibi “baba” işleriyle uğraşıyor boş zamanlarında mafyalık yapıyor. Aile ve hayat stresinin kendini zorlamasıyla kendini profesyonel yardım alırken buluyor.
Aslında son derece basit görünüyor değil mi, işte orada yönetmenler, yapımcı ve yazarlar odaya giriyor “ izle yeğenim” diyor. Son derece normal şeyleri katmanlı bir şekilde, tadında işliyor. Kimse figüran gibi değil herkesin hayatında birşeyler oluyor ama çoğu zaman ailevi problemleri işliyor. 90ları dibine kadar hisssdiyor, amerikan kafalarına gülümsüyor, sinir stres, cringe olmadan diğer bölüme geçiyorsunuz.
Herkes farklı bir yerden bakıyor
Dr. Melfi aklı selim-sakin ve güçsüz bir gözle
Meadow züppe ve modern bir gözle
A.j hassas ve çocukça
Carmella bencilce
Tony ise ilkel ve düz.
6 sezon böyle böyle yormadan başladığı gibi bitiyor. Anlatacak, inceleyecek çok şey var ama gel gör ki ben bunu buralara sığdıramam. Chill seyirler diler, hayatta sakin eğlencelerde olduğunu hatırlatırım.
(Çıktığında çok beğenilmiş ne ödül varsa toparlamış, mafya babaları tarafından “ulan size kim konuştu” diye aranıp tehdit edilmiş bir set ekibine sahip nadide bir eser)
Sana puanım dokuz kanka
40k günlükleri Watchers of the Throne serisi ile yine buradayım. Çok uzun bir yazı olacak.
40k öncede bahsettiğim gibi kitapların çıkış tarihine veya olayların kronolojisine göre gitmeye kalkarsanız belki de ömrünüzün yetmeyeceği bir seri, dolayısıyla keyfim ve kahyası nasıl isterse…devamı40k günlükleri Watchers of the Throne serisi ile yine buradayım. Çok uzun bir yazı olacak.
40k öncede bahsettiğim gibi kitapların çıkış tarihine veya olayların kronolojisine göre gitmeye kalkarsanız belki de ömrünüzün yetmeyeceği bir seri, dolayısıyla keyfim ve kahyası nasıl isterse bende o sırayla gidiyorum.
Heresy saga her ne kadar favorim olsada biraz dallanıp budaklanmak lazım.
Bid’at’tan 10.000 yıl geçmiş Imperium çeşitli tatsız olaylar sonucu tam olarak yobaz ve bağnaz Lorgar’ın orijinalinde denediği için cezalandırıldığı bir sisteme esir olmuştur.(bunları daha önce anlattık bkz. Know no Fear, Monarchia, First Heretic vb)
İnsanlığın İmparatoru onbin yıldır altın tahtına mahkum, komada. Bid’attan kalan hain lejyonlar Ezekyle Abaddonun liderliğinde kara ordu (black legion) adı altında 13.kez düzenledikleri seferde aşırı tahkimatlı bir Çanakkale gibi düşünebileceğimiz Cadia’yı hedef almaktadır. Cadia ve Armageddon gibi gezegenler warp dar boğazının önünü kesen ve sürekli tahkim-destek ile kalelere dönüşmüş, imperyal muhafızlara namlı askerler yetiştiren, yiğidin harman olduğu yerlere dönüşmüşlerdir. (Armageddonda neler olduğuna dair Hellsreach yazımda ufak bakışlar mevcut) Ancak bu sefer durum ciddidir. Milyonlarca gezegene hükmeden İmperiumun merkezi Terra’da bürokratlar arasında gerginlik ve panik hakimdir.(Bir şehrin nüfusu milyarlarla ölçülmektedir varın siz düşünün milyonlarca gezegenlerin nüfusunu) İşte hikaye tam burada yine alışılmadık bir şekilde, ortadaki adam ile başlar. 3 karakter arasında gider gelir.Wh40k yazarlarının ekseriyeti tecrübelidir böyle kararlar almaktan çekinmezler.
Lev Tieron başvekil diyebileceğimiz, çeşitli periyodik bakımlarla ömrü uzamış 80 yıldır Terranın lordlarına başvekillik, arabuluculuk yapmakta olan, bürokratlığın kitabını yazmış, kalem üstadıdır. Hikaye bir askerin değil, yukarılarda kuklacılık oynayan bürokratların gözünden başlar. Tieron kurduğu düzende 12 lordu şöyle böyle idare ederken arada güçlenmiş bir politikacı. Bir gün astropat lordu kendisini ziyaret eder ve hiç görülmedik bir şekilde ürkmüştür. Cadiaya baktıklarında birşey göremiyor, paniğe kapılıyorlardır. Tieron bunun üzerine kendisini o kadar da ciddiye almasada İmparatorun canından bir parça olan ve sarayın has muhafızları Custodeslerin emirlerini değiştirerek onları sahaya sürmek istemektedir. Custodesler el imalat, imparatorun genetik mirasçıları ve korkunç muhafızlardır. Politika ve imperium kurallarının dışındalardır. Ne Lordlar kamarasına oturmak ne de emir almak isterler. Tek işleri babalarının dileğini yerine getirmektir ancak yetim kalmışlardır. Tieronun kendini dahi şaşırtan cesur kumarları sayesinde bir anlaşmaya varılır.
Hikaye birden makas değiştirir ve kendimizi bir anda Tanau Aleya isimli bir it-köpek-rezil-kepaze avcısıyla buluruz. İşte burada bir es vermek isterim. Malum geçtiğimiz gün 8 Mart, peki nedir bu 40k kadınlarının hali. Kadınlar, kadınlarımız. 40k uğursuz diyebileceğiniz kadar mecbueiyetlere bağlıdır. Cinsiyet rolleri bulanıktır zamanın şartlarına göre şekillenir ve bu tartışmaya açık değildir. Aleya, Suskun Hemşirelerden bir avcıdır. Malum gençler çok hemşire dediysek sağlık görevlisi anlamında değil kız kardeş anlamında hemşiredir. Zira kendisinin elinde iğne değil kılıç, antibiyotik değil alev silahı vardır. Bu suskun bacılar ile harp bacıları farklı gruplardır.(Bacıyan-ı Rum gibi bişey) Harp bacıları siyasi otoriteye ve kiliseye bağlı, aşırı büyük ve farklı tarikat ile amaçlar barındıran bir grupken Suskun bacıların tek işi, hokkabazdır, influencerdır, youtuberdır, fenomendir bilimum iti köpeği warp müptezeli psykerini temizlemek yerine göre esir almaktır. Ancak bidattan sonra yavaş yavaş uzaklaştırılmış adeta witcher muamelesi görmektedirler. Şu ana kadar genelde kadınlarda gördüğümüz nevi şahsına münhasır ve imparator tarafından araştırılması kurcalanması yasak olan “pariah” “parya”(en alt tabaka demek) genine sahiptir. Bu ablalar jammer işlevi görerek yukarıda bahsettiğim itin köpeğin wi-fi bağlantısını keser. Dolayısıyla sevilmezler, varlıkları içgüdüsel bir şekilde canlıları rahatsız eder, özellikle de warp-hassasiyeti olanlar için işkencedir. Bu sebepten imparatorun direk kendine bağlı olarak silahlandırılmış ve itin köpeğin üzerine salınmışlardır. Ciddende konuşmama yeminleri vardır, detaylarını bilmediğimiz bir işaret dili kullanırlar. Bu bacılar kara gemiler ismi verilen gemilerle bu iti köpeği toplar kimini yetiştirmek, kimini imparatora kurban etmek(evet ciddili kurban. Çünkü taht imparatorun tüm psyc gücünü emmektedir) üzere terraya götürürler. Aleya bu toplayıcı gruptan değil, uzak ve küçük bir gezegendeki avcı gruplarından birine dahildir. Hızlı ve öfkelidir. Düşünme ve aksiyon alma şekli korkutucu derecede gençliğime benzemektedir. Bir baskın sonucunda teşkoya uyanan Aleya karargahına döndüğünde geride kalan bütün psykana anathemaların öldüğüne şahit olur, ancak bir astropathın cesedinin yakınında bulduğu bir şifreli mesajda“kızlarını eve çağırıyor” ibaresini görünce, kelimenin tam anlamıyla gemisinin tayfasının hayat sinemasını skerek Terraya yola koyulur. Yolda kara gemilerin biri tarafından yolu kesilir, Custodes kumandanının bütün bacıları Terraya çağırdığını öğrenir, kara gemi cephanesinden witcher teçhizatını güncellediği gibi Terraya bastırır.
Yine burada hikaye makas atar, kendimizi Custodeslerden Valerianla buluruz. Valerian daha önce Tieron ile bahsi geçen pazarlıklarda bulunan bir muhafızdır. Daha önceden tanırız kendisini. Bir gün kardeşlerinden birinin istiare sonucu kendi adını görmesiyle taht muhafızlığı görevi kendisine gelir ancak ulvi bir sebepten dolayı içeriye adım atamaması ile birlikte depresyona girer. İmparatorun kendisini layık görmediği ve istemediği düşüncelerine kapılır. Custodeslerin zincirini çözmek için yapılan oylama sırasında acı haber gelir, Cadia düşmüştür. Altın tahtın ışığı sönmüştür. Herkesin aklında “imparator ölmüş müdür?” Sorusu hakim Terrada isyanlar başlamış. İmparatorun ışığının yokluğunda it-köpek-hokkabaz Bidattan beri görülmemiş olmalarına rağmen bizzat Valerian tarafından görülmüş ve katledilmiştir. Durum bu olunca engizisyon Lordu Arx tarafından daha sonra arx doktrini olarak anılacak olan savunma düzenine geçilir ancak, kazan kaynamaktadır. Savaş başlamıştır.
Tekrar Tierona atlarız. Artık bütün nüfus gibi Tieron kabuslardan uyuyamamakta. Duruma yetişememekte, iyiden iyiye panik olmaktadır. Artık taraf olan Tieron, İmparatorunda belirsiz hükmüyle bir çılgınlık ile asıl savaşın beklendiği Lunaya yani aya çıkar. Yaşlı, bitkin bir adamdır. Savaş alanına varana kadar harap olur. Vardığında ise çocukken çizimlerini gördüğü, bidattan kalan bir yiğit görür. Önce işlemeli zırhını, sonra dev cüssesini, mavi gözlerini görür, gözleri dolar. Karşısındaki Bidat sonunda bir diğer primarch tarafından komaya sokulan 10.000 yıldır uyuyan Roboute Guillimandır. Bütün kahpelere kırbaç vurmak için uzak diyarlardan, soğuk zindanlardan, harplerden geçerek gelmiştir ve resmen imperiumun “Lord Commander”i imparatorun intikamının peşindeki oğludur. Tieron gözyaşları ile Guillamanın ekürisine katılır gerisini hatırlamaz. Guillimanın Terra baskınında savaşına da şahit olunca hem olanlardan hem korkudan kendine gelemez. Artık işler çığrından çıkmış Aleya, Valerian ve Guilliman savaş alanındadır. Aleya ile Valerian yan yana durdukları anda anlarlar ki bu amaç için yaratılmışlardır. Aleyanın parya geni iti köpeği bastırmakta, Valerianın duraksız ve üstün genetiği bütün iti köpeği dağıtmaktadır. Dillere destan bir direniş sonrası Terrada savaş kazanılır. Her kriz anında kahramanlar gibi kepazelerde ortaya çıkar. “Hani kökbüre?” Diye sorduğunuzda cevap veremeyecek olan bir kaç Lord, Guillimanın varlığından rahatsızdır. Seride en civcivli konulardan biri olan Guillimanın taht odasına girdiği sırada, Lordlar kulaktan kulağa fısıldamalta ve paranoyak önlemler almaktadır. Tieron içten içe yönetime inancını kaybeder. Guilliman tamda Lordların korktuğu gibi “İndomitus” seferini planlamaktadır, “kökbüre oradadır”, galaksinin karanlığı İmparatorun ateşinde yanarak aydınlanmalıdır. Terraya yapılan saldırı Terra için değildir. İmparatorun ışığının dönüşüyle Guilliman farkeder ki saldırı Terraya gelen yolları sefer için kullanmak değil, Terrayı hapsetmek içindir. Aleya ve Valerian tecrit emirlerini dinlemeyerek 33 bacı 10 custodian ile en yakındaki üs baskınını engellemek için yola düşer. Bir küçük başarı için ölecek üzere olduklarından Valerianın vedası üzerine Aleya sessizlik yeminini bozar. Son sözleri “in His name” dir.
Hikaye bir çok farklı açıdan bakılarak gittiğinden size bir çok farklı yönde sunar. Tieronun korkak ve bürokratik alışkanlıkları, Valerianın sonsuz görev bilinci ve mükemmeliyeti, Aleyanın yöneticilere öfkesi ve kardeşlerinin kederi süzgeçlerinden geçen aynı olayları izlersiniz. Yöneticilerin belki kişisel çıkarları, belki yedikleri haltlara olan sonsuz güveni ve aşk hali ile Guillimandan çekinmeleri. “Hani kökbüre” sorusuna iyi-kötü niyet, beceri-beceriksizlik fark etmezsizin cevapları olmayışını anlamak istememelerini, bilenlere diş bilemelerini izlersiniz. Guillimanın ekürisinde bulunan Azize Celestine dahi bürokratları korkutur. Çünkü gücünü bizzat imparatordan alır. “Kökbürenin” yerini kimin bildiğini ıspatlar niteliktedir.
“Bir gün, istiklal ve cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için içinde bulunacağın vaziyetin….
İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi vazifen,…. “
Gibi satırları yazdıranın ne olduğu işte burada gizlidir.
Sonuç kısmı yorumda. Baya özet geçip kısaltmaya çalışsamda sığmadı.
Warhammer 40k-30k ile yine buradayım.
Yine birkaç hikayenin bir araya geldiği “gel bi soluklan” temalı, üzerinize hafif hafif lore atan primarchları konu alan, bence başarılı bi eser.
Tek tek hikayelere girmemek, işleri karıştırmamak adına genelde bunları es geçiyordum ama 2-3…devamıWarhammer 40k-30k ile yine buradayım.
Yine birkaç hikayenin bir araya geldiği “gel bi soluklan” temalı, üzerinize hafif hafif lore atan primarchları konu alan, bence başarılı bi eser.
Tek tek hikayelere girmemek, işleri karıştırmamak adına genelde bunları es geçiyordum ama 2-3 kelam edeyim dedim.
Şimdiiii… Bi lore ve terim özeti geçiyorum.
Primarchlar, İmparator’un özenle, binlerce yıllık birikimiyle tasarlayıp gerçekten blenderda imal ettiği 20 büyük oğullardır. Her biri bir şeyleri temsil etmekte İmparatordan hediyeler ve huylar taşımakta, İmperiumun sahaya sürebildiği en kıymetli ve kuvvetli elemanlardır. Her biri küçük itlik-şerefsizlikler sonucu doğumlarında başka gezegenlere kaçırılırlar ve orada İmparator kendilerini bulana kadar yaşar garip garip personalara bürünürler. GW(telif sahibi şirket) bilerek bazı konuları muallak ve karanlıkta bırakır işte bu da onlardan biridir.
İlk hikayede kardeşinin kellesini istibdatın başı Horus’un ayaklarına atmasıyla, Horus tarafından bile “sen sıyırmışsın baboş” tepkisini alıp bipolarlığını yaşmakta olan Fulgrim var. Fulgrim en son içine ciddi ciddi şeytan kaçmasıyla çığrından çıkmış, sapkın evlatları dahi kendisini tanımakta zorluk çekmektedir. Lejyonun fiyakalı ve takıntılı kılıç ustası Lucius bir gün fark eder ki Fulgrim aslında Fulgrim değildir. Lejyon sapkınlığa düşmüş emir-komuta tatsızlaşmış, Lucius kendilerini bu duruma düşürürken kullanılan askeri tarikata nazını geçirir ve Fulgrimin otoritesi sorgulanır. Bu hikayenin asıl niyeti okuyucuya “kadere bak, kimleeeeer kimlerle” dedirtmek Fulgrimin kişisel bunalımlarını aktarmak.(how the mighty have fallen)
İkinci hikayede çok kısa bi süre tanıdığımız hemen sağa kaydırılan Ferrus Manus ve oğullarının Medusa seferindeki istiareli maceraları anlatılır. 10. Lejyon içerisinde Mechanicusun Demir İtikat denen inancı son derece yaygındır. “Beşer şaşar makine şaşmaz” olarak özet geçersek bu lejyonda cyberpunk çok izlenmiştir.
Ferrus Manus’a alegorik bir şekilde bidatın sonu Eldar(uzay elfleri gibi bişey) tarafından gösterilir. Alegoriler bence son derece başarılıdır. Manus ise kendisinden beklediğiniz gibi “etinden korkanın kemiğini…” diyerek inatçı bir şekilde bildiğini okur. Hikayede insanlar ve insanüstüler arasındaki gerilime de bakışlar atılır. Astarteslerin bir kısmının “ölümlü” leri hakir görmeleri ile Gabriel Santarın başını çektiği komuta kademesinde sıkıntılar baş göstermektedir. Ve bin yıllar sonra ün yapacak olan bir birliğinde aynı zamanda doğuş hikayesidir. Bence çok iyi yazılmıştır.
Sonuncu ve şahsen en iyi kısa hikaye Lion El’Johnson’un serseri serbest stilini içeren ibretlik hikaye. Lion’un en son yine burada çok değinmediğim toplama bir hikaye kitabında 2010 barselona kadrosu gibi bir ekiple vs sonucu Kurzenin peşine düşerken bırakmıştık. Brother Corswain, Alajos, Jago Sevatarion gibi astartes birlikleri arasında nam salmış yiğitlerin yetmeyip ikide primarchın birbirine girdiği bu vs sonucu(ciddi ciddi bütün evrenin en ciddi kavgaları arasına girer) Lion, zaten antisosyal ve şüpheci kişiliği yetmezmişçesine iyice çığrından çıkar. Artık yaveri Corswaine bile kendini açmayan Lion, warp şeytanlarıyla karşı karşıya kalınca pragmatik fakat imparatorun emirlerini hiçe sayarak librariusları azad etme yoluna gider. Akabinde vardığı menzilde hain veya sadık farketmeksizin herkesi tedirgin etmektedir. Guillimanın Imperium Secundus davetine diş bilemektedir.
Böyle bölük pörçük bişeyler yerine uzun uzun her hikayenin üzerinde durup felsefi ve karakter analizler yapmak isterdim ama okumayanın kafası çok karışacağından aşırı özet geçmeye çalıştım. Bu kadar yazmışım bunu da atlamayayım dedim. Bir 40k içeriği ile daha buluşmak üzere. 40kdan uzak kalmanız dileğiyle.
"Amerikan ruhunun özü katı, yalnız, stoik ve ölümcüldür. Hala harman olmamış."
D.H Lawrence
Film bu alıntıyla başlar ve bu civarlarda takılır. Güçlü kadrosu, iyi müzikleri, “eh işte” senaryosuyla hafif hafif ilerler.
Kızılderili ve Amerikan kavgalarının sonlarına doğru, kan ile dövülmüş…devamı"Amerikan ruhunun özü katı, yalnız, stoik ve ölümcüldür. Hala harman olmamış."
D.H Lawrence
Film bu alıntıyla başlar ve bu civarlarda takılır. Güçlü kadrosu, iyi müzikleri, “eh işte” senaryosuyla hafif hafif ilerler.
Kızılderili ve Amerikan kavgalarının sonlarına doğru, kan ile dövülmüş çelik misali bir yüzbaşı, anayurdu için gaddarlaşmış bir savaşçı ve onların arasında kalanlar ile bir yolculuk filmi.
Film bir aile çiftliğinin basılıp çoluk çocuk katledilmesiyle açılır hemen ardından yakalanıp hapis edilen bir grup gariban kızılderili ile devam eder bakın size ikilik yaptım der. Artık yerseniz.
Hikaye savaşın kazananının (o zaten baştan bellidir de) iyice ayyuka çıkmasından sonra gerek kamuoyu baskısı gerekse dış baskılarla hemde artık tansiyonu düşürmek niyetiyle nevi şahsına münhasır bir şekilde sevimsiz sevimlilikler yapmaya çalışan hükümetin kararıyla bir kızılderili şefinin evine yollanmasıyla şekillenir.
Tabii ki bu yolculuk için en kindar ve katı asker seçilir. (Çünkü neden olmasın) Bale’in sinir krizi geçirmelerine rağmen yola düşülür. Yüzbaşı son derece efektif bir esirlik muamelesi uygulamasını “biz vatan haini miyiz, terörist miyiz” triplerine girerek protesto eden şef ve ailesi anadolu irfanı uygular. Yolda basılan çiftliğe denk gelir, sıyırmasına 5 kalan çiftliğin anası gönüllerimizin kanayan yarası Rosamund Pike ablayı yanlarına katar, çoluğunu çocuğunu gömer yola devam ederler. Pike inanılmaz derbeder ve korktucu bir performans sergiler. Yüzbaşı Blocker ise inanılmaz bir askeri nezaket izler. İşte o Blocker’in sıyırdığını size donuk monologlarından daha iyi anlatır. Son derece katı bir şekilde esir haleti uygulayan yüzbaşı yükümlü olduğu bir sivile kelimesi kelimesine askeri nezaket göstermektedir. Bunu yaparken hiç sırıtmamaktadır. Kervandaki herkes yaralı bir ruhtur, birazda hollywood gazıyla seyircimin içi ısınsın diye yakınlaşmalar başlar. Şef ve ailesi dul ve çocukları ölmüş kadına üzülür, izzeti ikramlarda bulunur. Blocker her ne kadar kassada çözülmeye başlar. İşte tam oralarda ortak bir düşmana karşı birleşmeninde verdiği grup psikolojisiyle aman ne güzel derken, kervana Blocker’in geçmişinden bir kötü gün uzakta bir mahkum katılır ve Blocker’i geçmişiyle yüzleşmeye, konu üzerinde fikir jimnastiği yapmaya iter. Biraz kör göze parmak durur ama ne yapalım. Kervandaki kadınlar tenleri ırkları farketmeksizin aynı kaderleri paylaşırlar. Burada biraz ileri sarıp fazla uzatmamak adına ileride toparlayacağım.
Şefin ömrü yetmez çıkıp karacoğlan gibi bozkırlara varmaya, var git ölüm demelere… İki savaşçı bir anlayışa varır ve şef “seninle bir parçam ölüyor” diyerek “sorup durma çanlar kimin için çalıyor, senin için çalıyor” minvalinde daha derin ve usta bir işte olsa çok oturaklı olacak ancak burada biraz havada kalan bir laf ediyor.
Bir anda baştaki alıntının parça parça filme işlendiğini düşünürken, cümlenin vukua gelmiş hali bir amerikan dayısı dikiliyor önümüze ki ben en çok sorgulamayı orada yaptım. Blocker Asker şovunu yaparak başkandan imzalı emrini gösterir, dayı ise “ülkü ocağı mı lan burası kim takar yalova kaymakamını” diyerek sizi dumur ediyor. Milliyetçi Amerikan köylüsü nasıl olurda yazılı emri bir taraflarına sürer? Cevap mülk, ırkçılık ve kapitalist bir çeteleşme içerir. Bunu size saniyeler içinde geçirmesi belki kazayladır belki düşünülmüştür ama helal olsundur. Buraların eski hallerinde bir kabile sayı ve silah bakımında güçlüyse yerel otoriteden ya anlaşma ya ayrıcalık alır, bu feodal bir yapıdır. Siz ise orada kapitalist bir ağalık sistemi görürsünüz. Köylü toprağını neredeyse beleşe kendi almış işlemiş kendi teşekkülü ile devletini beslemektedir, bu bir iştir, kendisi de kural tanımayışı sebebiyle buradadır, işverendir. Başkanının işçi olduğunun farkındadır. Bütün bunları 10 saniyede gösterir film. (Daha çok uzatırdımda heyhat…)
Sonuç olarak film mesaj vermeye çalışan (kadınların ten renginden bağımsız aynı kaderi paylaşması, savaşın iki tarafı da yaraladığı, empati kurulabileceği vb) fakat bunu amatörce, kimi zaman kör göze parmak bir şekilde yapan bir çalışma. Kimi zaman gereksiz türk filmi dramlarına çıkmalar ( üstünü başını yırtan blocker, tırnaklarıyla toprakları pençeleyen bacı) biraz nasıl desem çok rafine değildir. Havada kalır.
Oyuncular, müzikler, fikir güzel. İşleme şekli ve senaryo vasat. Ama düşünmek isteyenede malzemeyi yeterince vermiş. Kendiniz birşeyler alıp işleyecekseniz izleyin. Yok aga bana hazır gelsin diyosanız girmeyin.
Sonuçta fena olmayan bir western yol filmi.
Gönül isterdi ki tarihsel altyapısınıda konuşalım ama uzun olunca pek okunmuyor, hoş böylesinden de şüpheliyim.
Nedendir bilmem geçenlerde bi aklıma düştü tekrar izledim 15 sene sonra.
Ergenliğmde aileden gelen bi italyan sineması merakım vardı, Bertolucci adeta içimizden biri, ailemizin bir üyesi, kirvenin bir altı amcanın bir üstü bir zattı benim için. Bu filminin beni aşabileceğini…devamıNedendir bilmem geçenlerde bi aklıma düştü tekrar izledim 15 sene sonra.
Ergenliğmde aileden gelen bi italyan sineması merakım vardı, Bertolucci adeta içimizden biri, ailemizin bir üyesi, kirvenin bir altı amcanın bir üstü bir zattı benim için. Bu filminin beni aşabileceğini düşünsemde bi gün okuldan geldim ve bağladım hdmi kablosunu oturdum karşısına. 5 saat oturdum önüne.
Şimdi öyle kuru kuru insan karşısında o süreyi görünce bi korkabilir. Şahsen öyle düşündüğüm kadar zorlanmadan izledim. Ustam Bert bu işlerin cambazıdır hiç bir şey yapamasanız sinematografiydi şuydu buydu izletiyor kendini. Gelelim bu nasıl dert ki 5+ saat sürüyor?
Hem kısa tutmak adına hem de 5 saat mevzuyu anlatamayacağım için hızlı gideceğiz. Ustam padrone ve paesanoların merkezinden 1900lerin başından Mussolini’ye kadar İtalya’yı ele alır. Adeta nakış gibidir geçişler, detaylar adamı boğmaz, kaliteli zeytinyağı gibi akar gider boğazınızdan. Hikaye paesano Olmo D’alco ile padrone Alfredo Berlingieri’nin Verdi’nin ölüm yıldönümünde doğmalarıyla başlar. Orada da millet bahçeleri olacak ki bu çocuklar kâh bayırlarda yuvarlanır kâh kekini yer amma eninde sonunda civanmert akdeniz delikanlısı olmo köylüdür, alfredo burjuva zaman geçtikçe bu paleler hayattaki rollerinin üzerine çökmesiyle “aman aman nereye geldik” diyorlar. Savaşa giden Olmo, çürük raporu alan Alfredo derken iyice hayatı başka başka yaşayan bu gencolar bir de aynı hanım efendiye tutulunca, ufak ufak bir “İtalya” hayat hikayesi izlerken bir yandan da çeşitli hikaye arkları arkadan devam ediyor. Göndermeleri, sahneleri ve babalar gibi oyuncu kadrosuyla Novecento kültler arasında yerini alıyor.
Film kesinlikle herkes için falan değil, rahatsız edici sahnelerinden tut, uzun süresine kadar genel izleyici kitlesine hitap etmez. Olan olaylar hakkında bilgi sahibi olup izleyince başka, Bernardo anlat baboli deyip izleyince başka bir film. Müthiş, hayatın anlamını içinde barındıran, kafaları duvarlara vurduran bir film mi? Değil. Olmak zorunda mı? Hayır. Ben yavaş yavaş, yaya yaya, bir onun gözünden bir bunun gözünden, anlatımını sevdim yeri geldi manzaraları izledim yeri geldi oyuncuları…
(Özellikle Olmo’nun dedesi abinin şuan adını hatırlamasamda greve girip ağacın altında otururken konuşması hele de ses tonu hiç aklımdan gitmez)
Ben biraz gençmişim izlerken ama basit olduğu için 5 saat olduğundan çok bişey kaçırmamışım.
Sinema topluluklarında ne kadar forsu vardır, kimi ne kadar etkiler, size platinyum fular kazandırır mı bilemem. 68-78 kuşağı solcu dayıları(bundan haberdar olacak kadar yüksek levelli olanları) etkilersiniz. Onlarlada naparsınız hiç bi fikrim yok. O yüzden şekil yapmak için izlemeyi düşünen varda kendine yazık etmesin.
Olmooo köylüsün sen köylü kal…
Mahallenizin pek dost canlısı olmayan 40k loremasteri Brother Kona yine uzun bir 40k gönderisi ile sizlerle. Warhammer 40k ile olan uzun ilişkim devam etmekte. Ihtan ıhtan, demlene demlene gidiyoruz.
Geldik Know No Fear’a.
“Kendini bana teslim etmiş bu adamlar, en…devamıMahallenizin pek dost canlısı olmayan 40k loremasteri Brother Kona yine uzun bir 40k gönderisi ile sizlerle. Warhammer 40k ile olan uzun ilişkim devam etmekte. Ihtan ıhtan, demlene demlene gidiyoruz.
Geldik Know No Fear’a.
“Kendini bana teslim etmiş bu adamlar, en iyi savaşçılarım olacak. Toprak hamur gibi, savaşın ateşinde dövüp işleyeceğim. Demir iradeden çelik kaslardan ibaret olacaklar. Muazzam zırhlarla kaplayıp en kudretli silahlarla silahlanacaklar. Vebadan, hastalıktan uzak, hiçbir illet onları lekelemeyecek. Tabiyeleri, harb oyunları, makineleri olacak ki hiç bir hasımları üstesinden gelemeyecek. Onlar benim dehşete karşı istihkamlarım. İnsanlığın muhafızları olup, hiçbir korku bilmeyecekler...”
Emperor of Mankind.
Yıllar önceydi, çok da güzeldi, şimdi düşününce
"Benimsin" demiştim, ben de senin
Renkli rüyalar otelinde
-Lorgar Aurelian
İmparatorun tanrı olduğunu düşünen ve bunu yayarak sevap işlediğini düşünen Lorgar defalarca babası tarafından “yapma yavrum, yapma çocum” diye uyarılmasına rağmen “babam kesin tanrı knk olmasa yapma demez” diyerek devam ettirir.İmparator, iflah olmaz bir ılık ve mal olan oğlu Lorgarın kendsine bu bakış açısı yüzünden hayırlı oğullarından Roboute Guilliman ve Ultramarines’i Lorgar ve başkentinin üzerine salar. Buradaki hikmeti göremeyen Adnan Oktar kılıklı Lorgar, kardeşine bir tokat vurmuş ve iplenmemesiyle iyice deliye dönüp “istibdat istemezük” bahanesiyle bidat’a düşen bu einstein baran, Warmaster Horusa elinde tuz ile koşan ilk adamdır.
Bu elim olaydan sonra her iyi dangalak gibi depresyona girerek suçlu arar. Adam tanrıysa bile tapınmak istemiyor gibi bir mantığa asla tahammülü olmayan Lorgar parlak zekasını kullanarak “o zaman başka tanrı bulurum” diyerek yola çıkar, evrenin Eyşanı Erebus’un halaybaşlığında Kırklareli karşılama oynarcasına memnun ve mağrur, mal bulmuş mağribi gibi Warp tanrılarına biat eder.
Aradan yıllar geçer ve Istvaan kahpeliği sırasında kahpeliklerinden nasiplenemeyecek, o sırada orada bulunamayan herkese yaymak için “size folklör ekibimizle bi karşılama oynayalım” diye Guilliman’ın hakimi olduğu 500 Ultramar Diyarından biri olan Calth sistemine iade-i ziyarete giderler. Guilliman İmparatorun oğulları arasında tabiri caiz ise “en harbiyeli” olanıdır. Tam bir kurmay subay, eksiksiz bir organizatör, müthiş bir yöneticidir. Tam olarak bu yüzden “bak hele şunun hareketlerine sanki bana apartman yöneticisi” denilerek kendisine gıcık olan bir kitle vardır. Lorgar ise kıskançlığından çatlamaktadır. Kaynaşmak için masaya buyur edilirler, kendilerine kardeşçe davranılır. Tam olarak bu yüzden iyice şevke gelen Lorgar ve Word Bearers kardeş kurbanı daha tatlı olur diyerek Ultramarinelere ihanete girişir. Onları gafil avlar, kulaklarına nazar okunmuş Mechanicusun bir kısmı ile gezegenin bütün savunma ve iletişim mekanizmalarınıda devre dışı bırakarak kahpeliğe devam ederler. Astartesler için bu düşünülemez bir şey olduğundan ilk bir kaç saat gördüklerine inanamaz bizim saldırdığımızı düşündüler, yanlış anladılar galiba diye düşünür ancak sonunda bizzat Lorgarın itirafı üzerine çılgına dönüp karşılık vermeye başlayınca Calth savaşı 38-0 da olsa başlar.
Bu olaylar olurken ilk ölümsüz insan ve imparatorun ex-kirvesi Oll Persson’a vahiy gelmiş. Calth’tan imparatora gitmesi için ikna edilmiş, yola koyulmuştur. Atmosferdeki gemiler savunmasız, gezegenin yüzüne çalınmakta, yeryüzünde gafil avlanan herkes bu Fetö oluşumu tarafından kurban edilmektedir. Bir cevval Mechanicus magisi hanım ile yola koyulan 4. Bölük bir çare aramaktadır. Sonunda vox denen iletişim ağını geri getirmeyi ve vericiyi korumayı pelennor ovalarına yardıma gelen rohanlılar ve kudretli shadowsword tankları sayesinde başarırlar ancak bu geçici bir çözümdür. Gözlerinin önünde kelimenin tam anlamıyla şeytana dönüşen Word Bearerlardan adeta midesi kalkan Ultramarineler ya herro ya merro diyerek. Son bir gayret ile ana server binasına baskın yaparak Mechanicus hanımefendiye bir fırsat vermeye karar verir.
Erebus ise gezegenin ve gemilerin atmosfer silahlarını sistemin güneşine ateşlemeye ve güneşi öldürmeye başlar. İşler artık iyice boka sarmışken suikast girişiminden babalar gibi kurtulan Guilliman soğuk ve pragmatik kurmaylığını bir yana bırakır, zırhlarına bürünür kahpeleri kırbaçlamak için toplama avcı birliği ile yola düşer.
Lorgarın sol bilmemneresi Kor Phareon’un üzerine yürüyen Guilliman elit Gal Vorbak birlikleriyle taharet alınca, ne kadar mutaasıp olurlarsa olsunlar bir Primarch ve imparatorun oğlunu karşılarına gelince mabad kasları kasılır. Yeni babajiklerinden yeni güçler öğrenen Kor Phareon Guillimanı gafil avlar ve her kendini beğenmiş yobaz gibi “gerçek huzur bende” diyerek Guillimanı ikna etmeyi dener. “O zaman yallah Segmentum Ultima dışına” cevabını power-fist ile alarak İrlandalı boksörün artıkları gibi sürüklenerek meydandan alınır. Ancak güneş neredeyse ömrünü tamamlamış aşağıda Mechanicus bacı kontrolü ele geçirmişsede artık çok geçtir. Calth tahliye edilmelidir. Aşağıdakilere buruk bir allahaısmarladık çekilir. Calth gezegeninde savaş devam edecek ancak bırakın gezegeni sisteme uzun yıllar girilemeyecektir. Hem aşağıdakiler hem yukaridekiler bunu bilmekteydi. Marius Gage bayrak gemisi ile Kor Phareonun peşine, Guilliman ise Samothracenin güvertesinde Ultramara yola düşer.
Her warhammer kitabı gibi burada da dağınık bir hikaye, karakterden karaktere atlanarak, birleşerek ilerler. Dan Abnett zaten daha önce bolca övdüğün tecrübeli bir yazar. Söylediklerimi tekrar etmemek namına oralara girmiyorum. Oll Persson- Selaton-Ventanus-Gulliman arasında yapılan git geller ayarında ve adrenalini yüksekti. Daha önce ki kitaplardan daha daha teknik bir cephe akışına sahipti.
Askerlik olayını çok iyi ve etkili yorumlayan Ultramarineler (kimilerine ibret olsun) ve Mechanicus abla, taze Dreadnought Telemechrus özellikle iyi yazılmıştı.
Kona beğendi.👍🏻
Klasik dizi, kör göze parmak. Pek bişeyi yok ama gün geçirmeye izlenecek belli.
Kona netflixten hazzetmez. Asya-netflix-dizi çekindiğim bi kombinasyondur. Öyleyse neden izledim?
Kretek sigaranın dizinin muhtemelen en iyi oyuncusu olduğu bu yapımdaki kretek için. Bir vefa borcumuz vardır arkadaşlarla…devamıKlasik dizi, kör göze parmak. Pek bişeyi yok ama gün geçirmeye izlenecek belli.
Kona netflixten hazzetmez. Asya-netflix-dizi çekindiğim bi kombinasyondur. Öyleyse neden izledim?
Kretek sigaranın dizinin muhtemelen en iyi oyuncusu olduğu bu yapımdaki kretek için. Bir vefa borcumuz vardır arkadaşlarla kendisine ödedik geldik.
Vefa mefa sigara akşam akşam ne dersin bre Kona diyenler için:
Let me tell you a story
Evvel zaman içindeee
Kalbur samaan içinde
Pireler berbeeer, develer tellal iken
Kona ve saz arkadaşları ergenliklerinin doruğunda iken
Arkadaşlarımızın arasında, diğerleri gibi sigaradır alkoldür, futboldur, pek sevmez, kadınlara nispeten daha duygusal yaklaşan, insanlarla konuşmayı çok ilgi çekici bulmaz yakışıklı bir genç vardı.
Bir yaz tatilinde -o zamanlar ihtiyaç harici şeyler için yazın 1-2 ay çalışmak yeterdi ve normaldi- bu delikanlı çalıştığı yerde mavi gözlü, kızıl saçlı(o zamanlar gençlerde boya yok gibi bişey) hafif problemli bir kızla tanışır. Yaz bitimine doğru biz bunu öğrenir ve kendisini gazlarız
“Olm sen bunu rüyanda göremezsin salak mısın git konuş çok çok tersler maşşak geçeriz” diye kızın üstüne salarız. Normalde pek huyumuz değildir ama malum sosyal medya falan doğru düzgün yok o zaman. Bir de iyi çocuktu şerefsiz mutlu olsun istedik kız güzelse sende yakışıklısın demek istedik. Neyse bunlar yakınlaştılar - tamamen kızın insiyatifi bizim oğlan mal- kız takar koluna bunu gezdirir, o konser senin bu tiyatro benim, şu tablacı bizim. Bizimki sanki Zeki Müren aman rahatsızlık vermeyelim aman işte ben ters adamım bişey derim diye kendi kendine tribe giriyor. Bunlar böyle 1 seneyi devirmeye yakın kızın sorunları ve asabi kişiliği itibariyle ciddi ciddi şiddetli geçimsizlik soslu toksik bağlılık bir ilişki meydana gelir. Ne oğlanın gözü dışarıyı görür ne kızın. Biz ibretle niye ayrılmıyonuz olm deyince bizimle kavga etmeye başlamıştı. Sevgiden başka bişeydi. Artık olaylar şahsileşmiş birbirlerinden alacakları varmış gibiydi. Yenge bel altı vurmaya başlamış oğlan alkole. Behzat Ç ortamı yavaştan selamın aleyküm demiş endişelerimiz artmaya başlamıştı. Yaz gelmiş aynı yerde çalışmaya başlamışlar, yakınlarda bacak kadar boylarıyla bir yer tutmuşlar akşamları bizi misafir etmeye falan başlamışlardı. Ateşli bir anlaşmazlık içerisinde ana-baba ve denyo evlatlar gibi bir tablo ile o yazı geçirdik.
Bir gün yakışıklı bize gelip artık ruh hastalığı seviyesindeki ilişkilerinden enstantaneler sunmaya başladığında artık korkmaya başlamış, sansüre geçmiş özellikle ve özellikle sınıftaki kızları konuyu kolektif dedikodu ağından çıkarmalarını rica etmiştik. Bizimkiler diğer sınıfların kızları gibi normal insan değil şerefsiz olduğundan daha da körüklemeyi tercih ettiler. Elçi olarak seçildiğim o görüşmeyi hiç unutmam. Neyse ki yancım çiğdem başka yollardan pelennor ovalarında eowyn gibi bizi dımdızlak bırakmamıştı.
Çok geçmeden haberi geldi. Yenge canına kıymış biz gerçek hayatın altında ezilmiş, ilk kolektif tokadımızı yemiştik. Artık salak şakalar yapamaz, gençliğin toyluğuyla ne yapacağımızı bilemez olmuş yerimize oturmuştuk.
10 gün sonra yakışıklıdan haber aldık. Kendisine yanık bi kaç arkadaşımız teselli etmeye kalktıysada kimse konuşamamıştı. Bir gece toplandık. O zamanlar abilerde kalan bir arkadaşımız bile olayın şokuyla kolunun altına 100lük bir vodka sıkıştırıp bizim evin yolunu tutmuştu. O gece ki son gülüşümüz olacaktı.
Delikanlı o zamanın dandik kulaklıklarını takmış Duman dinleye dinleye geliyor, sesin yarısı dışarı da geliyor. Kaan abi bağırıyor “hepsini ben hesapladııım” diye. Garibim önden demlenmiş geçiyor oturuyor, sırtında kızıl saçların yükü... Kaan abi hala söylüyor…Bi tane doldurup veriyoruz 5-6 dakika konuşmuyoruz baba yükleniyor şişeye yengeden kahırlı içiyor.(rahmetli hayatımda gördüğüm en sert içiciydi)
Sonra cebinden bi paket çıkarıyor siyah bir kretek paketi, maklube boy şaşkınlıktan salakça bir şekilde sen sigaraya mı başladın diyor kendisine hemen siktir sus bakışları atılıyor. Sigaraya vodka dökülmüş (hatırlayanlar vardır 50 derece vodkalar vardı)sigara alev alıyor uzun bi ateş sonrası baba eliyle ateşi darlayıp atıyor kenara inceden bir karanfil kokusu bürüyor ortamı. Benden kaşıyla sigara istiyor. Uzatıyorum. İçiyor hemen ardından kendi paketinden bir tane daha yakıyor, boğulacaksın diyoruz canına kastın mı var ne diye acele?
Bize bakıyor.
Bu mecrada yıkık postlar eski bir gelenektir ama sadece gelenektir, insan uzun süre “yalnız” kaldı mı kelimelerle, iç sesiyle düşünmeyi bırakır, artık söyleyeceği herşeyi yabancı bi dilden çevirir gibi imgelerden kelimelere dökmek zorundadır. Bi es verir konuşmadan. Bi duraksadı ağzını açtı nihayetinde kastır o sesi düzenleyen belli ki kullanılmamaktan acemilik var, çatlak ve dengesiz çıktı sesi
-bi daha kokusu gelsin diye
Bi bardak daha vurup çıktı baba… Yenge rahmetlinin sigaraları siyah kretekti bizimkine miras kalmıştı.
Fısıltı gibi bi ses duyuldu
-anamızı sikti
Diye ekibin bebe ruhisi cemaatçi arkadaş kendini dışa vurmuştu. Kimse itiraz edemedi…
Velhasıl kelam kretek bizim için o gün derdin kederin sembolü oldu ne zaman iş ciddiye binince yakıldı.
Hikayeyi yumuşatmak, gençleri de düşünmek açısından aşırı sansürlü ve kesilmiş anlattım. İsim kullanmadım belki karakterleri hatırlayan bilen çıkar neme lazım(o zaman ses getirmişti o intihar) yengenin adı ise bizimle mezara girecek şekilde lügatımızdan çıktı. Bir daha hiç kullanmadık. Ne o çocuğun yanında ne kendi hayatımızda, o kısım sansür değil huy olmuş artık bahsedemiyoruz. Hatta ara ara kendi kendime unuttuğum oluyor. Ama biliyorum ki o çocuk unutmuyor. Bu olaydan 10+ yıl sonra bile ceketinden inceden bir kretek kokusu alınca insanın (biz içtiğini görmedik dışarıda beyaz paket taşır) sansürleri kaldırmaya eli gitmiyor…
Bu da böyle bi anımızdır. Diziden iyi kalması varın size sektörün halini anlatsın.
“Düşman yine yurduna el attı,
Mezarından Ata'n kılıç uzattı”
Balkanlardan bir yetim
Önce kılıca uzandı
Sonra atasından ibret aldı
Korkmadı…
Savaştı.
Ardında… bir millet bıraktı
Bir sabah selamını aldı
Nökerleri kendi gibi yetim kaldı.
(1881-1938)
Bazı ölümler vardır yarım kalır,…devamı“Düşman yine yurduna el attı,
Mezarından Ata'n kılıç uzattı”
Balkanlardan bir yetim
Önce kılıca uzandı
Sonra atasından ibret aldı
Korkmadı…
Savaştı.
Ardında… bir millet bıraktı
Bir sabah selamını aldı
Nökerleri kendi gibi yetim kaldı.
(1881-1938)
Bazı ölümler vardır yarım kalır, ardında kalanları yaşatır.
İşte öyle bir şey.