(@) - Raf

Öncelikle bu kaliteli güzel filmi öneren @e.pe arkadaşa sonsuz teşekkürler . Filmi izlemeye başlarken evli olan bir çiftin çocuklarıyla alakalı bir film olduğunu filmin isminden de anlamaya başlıyorsunuz. Ancak biraz ilerledikçe daha çok anneyle çocuğu Kevın arasındaki sorunu anlamlandırmaya çalışıyoruz.…devamıÖncelikle bu kaliteli güzel filmi öneren @e.pe arkadaşa sonsuz teşekkürler . Filmi izlemeye başlarken evli olan bir çiftin çocuklarıyla alakalı bir film olduğunu filmin isminden de anlamaya başlıyorsunuz. Ancak biraz ilerledikçe daha çok anneyle çocuğu Kevın arasındaki sorunu anlamlandırmaya çalışıyoruz. Küçücük bir çocuk annesine neden tepki gösteremez, neden annesini kabullenmez. Neden aralarında anlayamadığımız bir iletişimsizlik var? Aslında bunun nedenini ilk bakışta göremesekte dikkatli izlersek psikolojik nedenlerden kaynaklandığını anlayabiliyoruz. Şöyle açıklamaya çalışayım; psikologlara göre bebek daha anne karnındayken bile istenip-istenmediğini, sevilip-sevilmediğini hissedermiş. Ve doğduğu zaman ebeveynleriyle (özellikle anneyle) kurduğu bağ buna göre şekillenir. Bebeklik döneminde bebekle anne arasındaki bağ çocuğun davranışlarına ve daha ilerde ergenlik dönemlerinde olumsuz davranışlar olarak ortaya çıkar. Örneğin bir çocuk annesiyle sağlıklı bir bağ kuramamışsa ilerde daha güvensiz, daha bağımlı, ilişki kurmada sıkıntılı, asosyal, tuvalaetini tutamayan, tırnak yiyen ve daha sayamadığım birçok sıkıntılı kişilik özelliklerine sahip olur. Hikayemizden de kısaca bahsedip konuyu biraz daha açabiliriz. Film, yazar olan Eva’nın Franklin’le tanıştığı sahneyle başlar. Evlenirler ve Eva hamile kalır. Daha hamileyken bile çocuğu istemediğini hissettirir izleyiciye. Kevin doğduğu zaman bile kucağına almaz bebeğini. Eva, Kevin’in doğduğu andan itibaren onunla ilişki kuramaz, Kevin da annesini sürekli reddeder. Hatta izlerken ya bu nasıl bi çocuk, evlat olsa sevilmez dedirtecek kadar sinir edecek hareketleri vardır Kevin’ın. Ama değerli arkadaşlar öyle deyip işin içinden çıkamıyoruz. Bir çocuğun davranışlarını anlamak için mutlaka ebeveynlerin tutumuna ve çocuğun özellikle bakıma muhtaç olduğu zamanlarda yeterli bakımı ve sevgiyi alıp almadığına odaklanmak gerekir. Ve bir öğretmen olarak öğrendiğim bir gerçek var. Çocuğa karşı ebeveynlerin ortak tavrı çok ama çok önemlidir. Bunu öğrenci velilerimin tutumlalrından daha iyi gözlemleyebiliyorum. Ebeveynler biri iyi polis biri kötü polisi asla oynamamalıdır. Çünkü çocuk gözlemler, öğrenir ve ona göre davranış geliştirir. Hele hele güvensiz bağlanma sorunu olan, yeterli sevgiyi alamayan bir çocuk ilerde katliam yapacak duruma bile gelebilir. Filmi izleyince Kevın’ın sinir eden davranışlarını ve sabırla dayanan bir annenin sonrasında suçluluğa dönüşen sürecini izleyeceksiniz. Çok çok başarılı bir film. Özellikle psikolojiye ilgisi olan arkadaşlarım eminim daha keyifle izleyeceklerdir. Filmi özetleyen bir araştırma yazısıyla incelememi bitireyim. “Eva’nın ilk aylarda Kevin’i kucağına alamaması, ağladığında onu sakinleştirememesi, aralarında güvensiz bağlanma oluşturur. Hayatın ilk üç yılında ortaya çıkan çoğu psikopatolojik durumun kaynağı bebek ile birincil bakıcısı (anne) arasındaki ilişkiden doğmaktadır. Bu ilişkideki herhangi bir aksaklık patolojik bir yapının oluşmasında etkili olabileceği düşünülmektedir”

liberta 4 years ago

Kafamda Bir Tuhaflık

Orhan Pamuk

12 Gönderi

Orhan Pamuk’tan yine harika bir kurgu roman. Ardarda okuduğum dördüncü Orhan Pamuk kitabı. Orhan Pamuk bildiğiniz gibi modern yazarlarımızdan biri ve romanlarında genelde bireyin toplum içindeki yerini ele alır. Bu romanında da baş karakter Mevlüt’ün yaşadıklarını, değişimini, kafasındaki tuhaflığı okuruz.…devamıOrhan Pamuk’tan yine harika bir kurgu roman. Ardarda okuduğum dördüncü Orhan Pamuk kitabı. Orhan Pamuk bildiğiniz gibi modern yazarlarımızdan biri ve romanlarında genelde bireyin toplum içindeki yerini ele alır. Bu romanında da baş karakter Mevlüt’ün yaşadıklarını, değişimini, kafasındaki tuhaflığı okuruz. Ama bu romanını bence eşsiz kılan özelliği sosyolojik bir roman olmasıdır. Kurguyla gerçekliğin iç içe olduğu harika bir roman. Sizler de okuduğunuz zaman anlatılan hikayenin sanki gerçekmiş gibi hissine kapılacaksınız. Gelelim romanın çıkış hikayesine. Orhan Pamuk bu kitabı yaklaşık 6 yılda tamamlamış. Tabii ki arada diğer kitapları üstünde de çalışmış. Bu roman üstünde çalışırken İstanbul sokaklarını deyim yerindeyse karış karış gezmiş ve insanlarla röportajlar yapmış bu yönüyle kurgunun gerçekliğe uygun bir tarafı var. Sokak satıcıları, midyeciler, tavuk pilav satıcıları, yoğurtçularla, bozacılarla sesli ve yazılı röportajlar yapmış. Bu inanılmaz bir olay benim için. Emek harcanmış gerçekliğe dokunan, belgesel tadında bir eser. Hikayeye geçmeden önce teknik bir değerlendirme yapmak isterim. Kurgu romanların en büyük özelliği hikayenin de karakterlerinin de hayal ürünü olmasıdır. Kurgu romanların en büyük malzemesi de karakteri ve hikayenin geçtiği mekanın nasıl kullanıldığı çok önemlidir. Romanımız İstanbul’un yıllar içindeki dönüşümünü anlatmakta. Bildiğiniz gibi 1950, 1960 ve 1970’li yıllar İstanbul'a yoğun göçün yaşandığı yıllardır. Anadolu’nun çeşitli yerlerinden gelen farklı demografik özelliklere sahip insanlar “taşı toprağı altın” şehre göç etmişlerdir. Bu göçlerle beraber geleneksel yaşam, kültür ve kentte inanılmaz dönüşümler yaşamıştır. 1950’lerde 3 milyon nüfus 2000’li yıllarda 15 milyona kadar çıkmıştır. Tabii ki bu durum beraberinde siyasi çatışmaların da merkezini İstanbul'a taşımıştır. Büyük sağ-sol kavgaları, kutuplaşmalar, emek hareketleri, darbeler hep bu yıllarda olmuştur. Aynı şekilde kitabımızda da değinilen Gecekonduların çoğalması, onlarca medeniyetin yaşadığı İstanbul'da çarpık kentleşmenin ve Anadolu'dan göçen insanların geleneklerinden kopuşunu, kültürel bozulmayı da beraberinde getirmiştir. Yine 6-7 Eylül olaylarının çıkmasıyla İstanbul'da yaşayan azınlıkların! Yerinden yurdundan edilmesi, evlerinin dükkanlarının yağmalanması ve başka kişiler tarafından ele geçirilmesi acı da olsa romanda değinilen konular arasında. Roman karakterimiz Mevlüt’ün de kafasındaki tuhaflık işte bu değişimin kendisidir. Çünkü değişen dönüşen bir şehirle beraber birey de inanılmaz bir dönüşüm geçirir. Ve sanırım bu romanı bu kadar kaliteli yapan da bu gerçekliğin kurguyla harmanlanması bana göre. Hikayeyi çok kısa spoiler vermeden şöyle özetliyeyim. Kitabımızın başkarakteri Mevlüt’ün babası Mustafa AKTAŞ ve kardeşi Hasan AKTAŞ beraber Konya’nın Beyşehir ilçesinden İstanbul'a göçerler ve İstanbullun henüz mega kent olmadığı tepelerinde taşlarla araziyi çevirerek ve bir gecede yaptıkları evlerde yaşam kurarlar. Kısa sürede memleketlerindeki ailelerini de yanlarına alırlar. Mustafa AKTAŞ oğlu Mevlüt’le beraber gündüz yoğurt satarak gece de boza satarak ayakta kalmaya çalışırlar. Hasan AKTAŞ’ta çabucak zengin olmak için çocukları Korkut ve Süleyman’la siyasi temaslarda bulundukları kişilerle görüşerek daha hızlı zengin olurlar. Kitabımızın bundan sonraki bölümlerinde Mevlüt’ün ortaokul, lise yaşantısını ve bu yıllardaki iç dünyasını okuruz. Amcaoğulları Korkut ve Süleyman'la olan ilişkisini. Farklı siyasi görüşe sahip (solcu) Ferhat'la olan arkadaşlığını, siyasi kutuplaşmanın olduğu o yıllarda Mevlüt’ün tutumunu okuruz. Ve kitapta çokça bahsedilen Mevlüt’ün aşık olmasını, aşık olduğu kadına 3 yıl boyunca aşk mektupları yazmasını ve sonunda evliliğini (burada inanılmaz güzel işlenmiş bir olay olur. Burada yazıp sürpriz bozmak istemem) okuruz. Aşık olmak, evlenmek ile ilgili düşüncelerimizi derinden etkileyen bir hikayesi var Mevlüt’ün. İncelememi bitirmeden önce kitapta yaşanan çok çok etkili bir olaydan bahsetmek isterim. İstanbul'a deniz yoluyla gelen koyun yüklü gemi Marmara'da batar ve koyunlar telef olur. Boğularak ölen koyunlar kıyıya vurur. Kurtulan koyunlar can havliyle ve korkuyla kıyıya çıkarlar. Bu olay gerçek mi kurgu mu bilmiyorum ama bence çok güçlü bir metafor olarak kullanılmış. Anadolu'dan İstanbul'a göçen milyonlarca insanın yaşam mücadelesine bir gönderme gibi geldi bana. Bu mücadelede kaybolup gidenler de oldu, ayakta kalmak için değişen, dönüşen insanlar da. İncelemem burada biter. Şimdiden okuyacak arkadaşlara iyi okumalar dilerim.

liberta 4 years ago

Temmuz'da

Fatih Akın

31 Gönderi

“Aşkım; Binlerce mil yol katettim, nehirleri geçtim ve dağları aştım. Acı çektim ve ızdıraplara katlandım. Nefsime karşı koydum ve güneşi takip ettim. Karşına çıkıp sana şunu diyebilmek için: Seni seviyorum.” Filmle ilgili öyle derin bir inceleme yapmaya gerek yok! Bu…devamı

liberta 4 years ago

Hayat Var

Reha Erdem

9 Gönderi

Spoiler içeriyor Bazı filmler vardır, izledikten sonra mutlaka paylaşılmayı hakeden, “bu filmin incelemesini mutlaka yapmalıyım” hissi uyandıran... Hayat Var filmi tam olarak öyle kaliteli bir film. Reha Erdem filmlerinin benim için özel olmasının nedeni filmlerindeki karakterlerin; özellikle kadınların, çocukların, hayvanların sıkışmışlığını ve…devamıBazı filmler vardır, izledikten sonra mutlaka paylaşılmayı hakeden, “bu filmin incelemesini mutlaka yapmalıyım” hissi uyandıran... Hayat Var filmi tam olarak öyle kaliteli bir film. Reha Erdem filmlerinin benim için özel olmasının nedeni filmlerindeki karakterlerin; özellikle kadınların, çocukların, hayvanların sıkışmışlığını ve aidiyetlerini çok sağlam sorgulaması. Bunun yanında filmlerinde kullandığı sesler filmin yarattığı atmosferi inanılmaz destekliyor. Hayat Var filminde de kırılan cam sesleri, kuş sesleri, polis sirenleri, silah patlamaları vb sesler kahramanımızın yaşadığı çıkmazı inanılmaz yansıtıyor. Filmimiz Altın Portakal, SİYAD, Berlin Film Festivali, İstanbul Film Festivali gibi birçok film festivalinden ödül almış bir filmdir. Filmimizin kahramanı Hayat, ergenlik çağına yeni girmiş biridir. Oksijen tüpüne bağlı, geçimsiz, yatalak bir dedesi, çoğu zaman yasadışı işler yapan bir babası (Erdal Beşikçioğlu) ve başka bir aile kurmuş annesi vardır. Babası hergün Hayat’ı okula balıkçı teknesiyle götürmektedir. Hayat’ın okula giderken arka planda sürekli kırılan cam sesleri, polis sirenleri geçtiği sokaklarrın tekinsiz olduğunu gösteriyor. Ama Hayat’ın kayıtsız hali sıkışmışlığını, çaresizliğini çok güzel vurguluyor. Hayat’ın okula girerken yıkık dökük, üstünde ÇIKIŞ yazan bir yerden okula girmesi güzel bir detaydı. Hayat’ın çevresindeki insanlar ona karşı ilgisiz, sevgisiz ve hatta istirmarcı insanlarla çevrilidir. Bu nedenle Hayat sürekli bebek gibi mırıldanmakta ve arabesk bir parçayı belli belirsiz sesler çıkararak adeta bu kaosu çaresizce yaşamaktadır. İlginç olan Hayat’ın yaşadıklarına isyan etmemesi ve bunu kabullenmesi. Mesela bakkalın tacizine boyun eğmesi, komşusu olan kadının fetişist bir düzeyde Hayat’a dokunması onu fazlasıyla rahatsız etmesine rağmen, sesinin çıkmaması çok acı sahnelerdi. Yine aklıma Nihan KAYA’nın İyi Aile Yoktur kitabında değindiği (sürekli vurgulayarak) çocukluğun, iyi bir ailede yaşanmamışsa bir çocuk için cehennemden farksız olduğudur. Yönetmenimizin filmlerinde sıkça değindiği meselelerin başında, büyürken daha çok yaralanan çocukların ve özelinde kadınların olduğunu görebiliriz. Ve maalesef bu duruma çok fazla müdahele edemeyip “izleyici” kalmamız, yasa koyucuların bu konudaki tutumlarının fazlasıyla “çözümsüz” kalması çok çok acı. Filmi izlediğiniz zaman bu ülkede kadın olmanın ve çocuk olmanın ne kadar zor olduğunu göreceksiniz. Mutlaka izlenilmesi ve incelenmesi gereken bir filmdir.

liberta 4 years ago

Zıkkımın Kökü

Memduh Ün

1 Gönderi

Ben nasıl bir film izledim. Hala etkisindeyim. Bu kadar içten, özel, sıcak bir film çok nadir bulunuyor. Filmin karakteri Muzo'nun o sevimli çocuk hali. Tek kelimeyle en özel filmlerimden biri olmayı haketti. Muzo (muzaffer), abisi, annesi ve babasıyla (Menderes Samancılar)…devamı

liberta 4 years ago

Beş Vakit

Reha Erdem

7 Gönderi

Spoiler içeriyor Yine Reha Erdem filmiyle karşınızdayım. Yönetmeni ne kadar övsem az kalır. Kendi halinde harika bir film yine. Daha önce izlemiştim. Ama aradan yıllar geçmiş ve ilk izlediğmde ne kadar boş izlediğimi farkettim. Reha Erdem yine psikolojik ve sosyolojik alt metni…devamıYine Reha Erdem filmiyle karşınızdayım. Yönetmeni ne kadar övsem az kalır. Kendi halinde harika bir film yine. Daha önce izlemiştim. Ama aradan yıllar geçmiş ve ilk izlediğmde ne kadar boş izlediğimi farkettim. Reha Erdem yine psikolojik ve sosyolojik alt metni çok sağlam bir film çıkarmış. Filmimiz küçük bir köyde Ömer, Yakup ve Yıldız adlı çocukların hayatlarının şekillendiği bir film. Bu üç çocuğun ortak yönleri, ya babaları yada anneleri tarafından yeterince sevilmemeleri ve diğer kardeşlerine gösterilen sevgiden mahrum kalmalarıdır. Bu nedenle film boyunca bu üç çocuk sürekli doğadadırlar. Filmin genel teması zaten sevgisizlik ve doğa üzerinedir. Filmin hemen başlarında yaşlı nenenin şu sözü aslında yönetmenin derdini anlatan güçlü sahnelerden biriydi. "Erkekler, küçükken iyi olurlar. Büyüdükçe babalarına benzerler, sinirli olurlar" Yine yönetmenin sevgisizlikle ilgili en güçlü sahnelerinden birisi; yaşlı dedenin kocaman adamları (yakup'un babası ve Yıldız'ın babası) azarlaması sahnesi mükemmeldi. Sevgisiz büyüyen bir baba çocuklarına da sevgi gösteremez. Hatta yönetmen filmde çok güçlü bir metaforla bu temayı güçlendirmiş. Tarlanın her yerinin taşlarla kaplı olması, çorak olması bu sertliğe ve sevgisizliğe güzel bir göndermedir. Yaşlı adam en çok büyük oğlunu (Yakup'un babasını) azarlar. Çünkü o en büyük çocuktur. Buradan bile toplumsal rollerimizle ilgili çok sağlam göndermeler yapılır. Filmin adının Beş Vakit olması, köyde zamanın ezanla birlikte belirlenmesidir. Aslında alt metinde anlatılmak istenen her bir zaman diliminde sevgisiz büyüyen çocukların ruh hallerindeki değişimi güçlendiren bir imgelemdir. Filmde en sevdiğim güçlü sahneler, çocukların otların arasında, ağaçların altında, kaya üstlerinde yatmaları. Doğanın parçası olduğumuz vurgusu, çocukların doğaya sığınmaları üzerinden çok güzel işlenmiş. Bu filmi izleyince aklıma Nihan Kaya'nın İyi Aile Yoktur kitabında anlatılmak istenen, sevgisiz büyüyen çocuklar için, çocukluğun tam bir cehennem olduğudur. Okumayanlar için mutlaka tavsiye ederim. Beş Vakit filmi de mutlaka izlenmesi gereken bir film. İyi seyirler dilerim.

liberta 4 years ago

Lesson Faust

Jan Svankmajer

3 Gönderi

Spoiler içeriyor Absürt film severmisiniz? Öyle bir film ki başlangıçta mavi ekran verdim. Filme başlamadan önce filmi öneren @dilanella kardeşime teşekkür ederim. Gelelim filmimize. Faust bildiğiniz gibi Goethe'nin aynı adlı romanından kameraya alınmış bir filmdir. Faust romanı Goethe'nin hayatı boyunca üzerinde çalıştığı…devamıAbsürt film severmisiniz? Öyle bir film ki başlangıçta mavi ekran verdim. Filme başlamadan önce filmi öneren @dilanella kardeşime teşekkür ederim. Gelelim filmimize. Faust bildiğiniz gibi Goethe'nin aynı adlı romanından kameraya alınmış bir filmdir. Faust romanı Goethe'nin hayatı boyunca üzerinde çalıştığı ve kendi hayatından izler taşıyan tiyatral bir romandır. Yönetmenimiz hakkında da çok kısa bilgi vereyim. Jan Svankmajer Prag'ta doğmuş ve hayatının büyük bir kısmını kukla ve sürrealist animasyonlar yapan bir yönetmendir. Filmlerinde genel olarak yaşadığı dönemi ve mevcut sistemi kendine has tekniklerle eleştirmiştir. En sevdiğim sözlerinden biri şudur. "Herkes bir gün kurumsallaştırılmış 'mutluluğun' küçük vaatlerine boyun eğmek ile medeniyetten ayrı bir adım atarak buna isyan edip sonuçlarına katlanmak seçenekleri arasında kalacaktır" Gelelim film incelememize. Özet olarak filmimiz Faust adlı karakterin şeytanla olan anlaşması ve daha sonrasında şeytanla savaşı üzerine kurulu bir filmdir. Film başlarken çok tuhaf bir metaforla başlıyor. Karakterimiz Faust sıradan bir yaşamı olan bir bilim insanıdır. Aynı zamanda felsefe ve dinle de ilgilenmektedir. İşlek bir caddede el ilanı şeklinde bir harita tutuşturulur eline. Bir yeri işaret etmektedir. İlgilenmez ve yere atar. Evine gider ve kapıyı açar açmaz içerden bir tavuk hızlıca çıkar. (Faust gibi ben de ne alaka dedim) sonra içeri girer ve tavuk pisliklerini temizleyip bişeyler atıştırır ve gelen postaları inceler. Burada ekmeğin içinde yumurta çıkar. Çok ilginç bir metafordu. Yumurtayı ben şöyle yorumladım; bildiğimiz gibi yumurta yaşam formudur. Temsili de olsa bir evdir. Tanrının (yaratılışın) işareti gibidir. Ve çatlayıp içindeki canlı özgür bir iradeyle yaşamı deneyimler. Yani sınavı başlar yumurtada olanın. Karakterimiz ekmeğin içinden çıkan yumurtayı kırar ve şimşekler çakmaya başlar. Tanrılar kızmış gibi. Yaratılışın simgesi olan yumurtayı kırarak bir anlamda insanın bitmek tükenmek bilmeyen 'bilgiye ulaşma' merağıyla yumurtanın ardındaki gizemi çözmek ister. İşte Faust'un şeytanla olan anlaşması da bundan sonra başlar. Daha sonra posta kutusundan çıkan kağıtların arasından yine aynı harita çıkar ve Faust merak edip haritadaki işaretli yere gider. Ve hikayemiz romanda yazıldığı gibi anlatılır. Başta anlamlandıramadım, ama sonra şeytan devreye girince hikaye oluştu kafamda. Aslında basit bir hikaye. Şeytan tanrıyla anlaşır ve insanı yoldan çıkarmaya çalışır. Başarılı da olur. Çünkü insanın içinde doyumsuz bir boşluk vardır. Ve hiçbir zaman dolmaz. Şeytan da bunu kullanır. Ama bahsetmek istediğim başka benim :) yönetmen resmen gerçeküstü bir kurgu kullanmış. Filmin kurgusu zaman kavramını ortadan kaldırmış. Basit bir hikayeyi tiyatral, şizofrenik bir parodiye dönüştürmüş. adamın bilgiye olan açlığı ve diğer yandan bu bilginin artık onu mutlu etmediği ikilemi mükemmeldi. Faustun şeytana ruhunu satması karşılığında varoluşumuzun arkasındaki sırrı sorgulaması güzel diyaloglardı. Tabiki şeytan farklı formlarda Faust'un karşısına çıkar. Kimi zaman kilden yapılmış farklı yüzlerle ama çoğunlukla kukla yoluyla çıkar. Harika bir tiyatral ortam yaratılarak hikaye zamandan ve makandan bağımsız sürrealist bir tarza dönüşür. Kuklaların olduğu sahneler enfes ötesiydi. O kısımlara girersem çıkamam :) yönetmen kukla fikriyle hikâyeyi baştan yaratmış. Bol metaforlu ve sürrealist filmleri sevenler için güzel bir film. Şimdiden iyi seyirler dilerim.

liberta 4 years ago

9

Ümit Ünal

13 Gönderi

Spoiler içeriyor Filme başlamadan önce yönetmenimiz hakkında çok kısa bilgi vereyim. Ümit Ünal’in ilk filmidir. Yönetmenimizi tanımak adına, yıllar önce izlediğim Anlat İstanbul filmini örnek gösterebilirim. İzleyenler bilir, oyuncu kadrosu geniş belgesel tadında harika ötesi bir filmdir. Yine Demet Evgar’ın oynadığı Sofra…devamıFilme başlamadan önce yönetmenimiz hakkında çok kısa bilgi vereyim. Ümit Ünal’in ilk filmidir. Yönetmenimizi tanımak adına, yıllar önce izlediğim Anlat İstanbul filmini örnek gösterebilirim. İzleyenler bilir, oyuncu kadrosu geniş belgesel tadında harika ötesi bir filmdir. Yine Demet Evgar’ın oynadığı Sofra Sırları filminin de yönetmenidir. Bunları neden yazıyorum? Yönetmenimizin bu filminin reklamını nasıl yaparım, filmi nasıl överim onun derdindeyim aslında :) Gelelim filmimize, İstanbulun kenar mahallerinden birinde cinayet işlenir. Kirpi adında adı bilinmeyen , bazı mahallelinin gözünde meczup, pis köpek olarak anılan yersiz yurtsuz bir genç kadın, kimi mahallelinin gözünde de aşağılanarak farklı dinden olan yahudi bir kadın, kimisine göre ise yeri yurdu olmayan gariban biri. Yani her halükarda “öteki” olan bir kadın. Bu kadın önce tecavüze uğrar sonra vahşice öldürülür. Tabiki nasıl öldürüldüğü, katilinin kim olduğu bilinmiyor. Film sahneleri polis sorgu odasında geçer. Şüpheli olarak görülen 6 kişi sorguya alınır ve film sadece bu sorgu odasında geçer. Şüpheliler tek tek anlatırlar kendilerince olayı. Sorgu odasında geçen bir film mi? Başlangıçta sıkıcı gibi görünebilir. Ama emin olun yönetmenin ustaca dokunuşlarıyla filmimiz psikoloijk gerilimin üst seviyede olduğu ve en önemlisi sosyolojik tespitlerin yapıldığı bir film haline gelir. Adeta Türkiye’nin mikro fotoğrafını gözler önüne serer. Filmin konusu üzerinden bile sayfalar dolusu psikolojik ve sosyolojik incelemeler yapılabilir. Alt metni ve derdi sağlam bir film yani. Filmin karakterleri (şüpheliler)! Fotoğrafçı Firuz (Ali Poyrazoğlu) Umudunu kaybetmiş eski komünist Salim (Cezmi Baskın), Dini bütün görünen! ama diğer taraftan kindar! ev kadını Saliha (Serra Yılmaz), (bu rolüyle en iyi kadın ödülünü almıştır) Milliyetçi Tunç (Fikret Kuşkan), (en iyi erkek oyuncu ödülü) Saliha'nın oğlu Kaya (Ozan Güven) 'Amerikalı' adıyla tanınan evsiz bir adam. Mahalle sakinlerini ve karakterlerini bile görürken aslında film hakkında az çok fikir edinebiliyoruz. Yönetmenimiz, bu karakterler üzerinden çok sağlam bir eleştiri ortaya koyar. Küçücük bir mahallede şiddetin, ahlaki yozlaşmanın, kadın düşmanlığının, azınlık düşmanlığının gözler önüne serildiği şahane bir filmdir. Gelelim filmin ismine. Neden 9? Görünen gerçekliğin paradoksu üzerine müthiş bir sorgulama. İzleyince sizin de bir fikriniz eminim oluşacaktır. Filmle ilgili düşüncelerinizi yorum kısmına yazarsanız üzerine konuşabiliriz. Şimdiden iyi seyirler dilerim.

liberta 4 years ago

Korkuyorum Anne

Reha Erdem

4 Gönderi

Spoiler içeriyor Çok güzel bir Reha Erdem filmiyle karşınızdayım. Yönetmenle ilgili kısa tanıtımımı bir önceki paylaşımımda yapmıştım. Korkuyorum Anne yönetmenimizin üçüncü filmi. Film bize öğretilen toplumsal rollerimiz ve korkularımız üzerinedir. Ve bence çok sağlam psikanaliz alt metni olan bir film. Tabiki psikanalist…devamıÇok güzel bir Reha Erdem filmiyle karşınızdayım. Yönetmenle ilgili kısa tanıtımımı bir önceki paylaşımımda yapmıştım. Korkuyorum Anne yönetmenimizin üçüncü filmi. Film bize öğretilen toplumsal rollerimiz ve korkularımız üzerinedir. Ve bence çok sağlam psikanaliz alt metni olan bir film. Tabiki psikanalist olmadığım için o anlamda bir inceleme yapamam. Ama filmle ilgili hissettiklerimi bazı sahneler ve karakterler üzerinden sizinle paylaşmak isterim. Yukarıda da bahsettiğim gibi filmde toplumsal rollerimiz daha film başlarken bize arka bir ses olarak yansıtılır adeta dayatılır bize!. " İnsanlar ikiye ayrılır, yere eğri veya düz basanlar. Ya da ince veya kalın belliler" gibi ayrımlar yapılır film başlarken. yönetmenin tarzını da bildiğimiz için evet toplumsal normlarımızı didikleyen bir film izliycez hissini hemen yakalarız. Film, toplumsal rollerin ya ebeveynlerimiz tarafından ya da çevremizdeki mahalli baskı yoluyla oluşturulması ve bu rollerimizin bizim korkularımızı nasıl beslediği üzerinedir. Mesela askere gitmekten korkan Aytekin karakterinin korkusu ve çevresindekilerin bir erkeğin erkek olmasının koşullarından birinin askerliğe gitmesi üzerinden toplumsal bir rol belirlenir ve bu durum karakterimiz üzerinde korkunun büyümesine neden olur. Yine küçük Çetin'in sünnet olmadan erkekliğe adım atamayacağı vurgusu korkularını besler Çetin'in. Aynı şekilde Keten karakterinin, annesinin baskısından dolayı büyük yaşına rağmen altını ıslatması ve ürkek biri olması, Rasih beyin hastalık hastası olması gibi... Filmin isminin Korkuyorum Anne olması bence şundan dolayıdır. Bizim ilk yuvamız anne karnıdır. Ya da güvenli yerimiz de diyebiliriz. Doğar doğmaz da hiç tanımadığımız bir dünyada yanımızda bizi koruyan en büyük güçtür anne. Ve korktuğumuzda yine ona sığındığımız kişidir anne. Dolayısıyla hangi yaşta olursak olalım herhangi bir korkumuzda refleks olarak "korkuyorum anne!" nidası da buradan gelir bence. Bu anlamda güzel tercih edilmiş bir film ismi olmuş bence. Filmde en çok hoşuma giden sahneler; Rasih bey'in insan modeline organları yerleştirirken kalbi bi türlü yerleştirememesi ve yaşadığı o korku müthişti. Belediyenin toplu sünnet organizasyonundan kaçan çocukların korkusu ve bir kamyonetin kasasına kurbanlık koyun gibi bindirilmiş çocukların çaresiz korkuları çok çok iyiydi. Mahalle kasabının boy takıntısından dolayı yüksek yere çıkıp buyurgan ses tonuyla "erkek dediğin şöyle olmalıdır, böyle yapmalıdır" konuşması, Ve son sahne (en sevdiğim) annesinin baskısından dolayı altını ıslatan Keten'in annesine kızıp, erkekliğini ispatlamak için yüksek bir kayaya tırmanıp sonra "korkuyorum anne" diye bağırması şahane sahneydi. Mutlaka izlemenizi tavsiye ederim ... İyi seyirler.

liberta 4 years ago

Benim Adım Kırmızı

Orhan Pamuk

15 Gönderi

Spoiler içeriyor Merhaba sevgili okurlar. Orhan Pamuğun üçüncü kitabını bitirmiş bulunmaktayım. Kitapla ilgili yazılacak çok şey var içimde. Bunları nasıl yazıya dökerim şuan onun derdindeyim. Muhteşem bir postmodern kurgu. Başından sonuna kadar tarif edemeyeceğim kadar ustaca yazılmış bir eser. Orhan Pamuğun kitaplarını…devamıMerhaba sevgili okurlar. Orhan Pamuğun üçüncü kitabını bitirmiş bulunmaktayım. Kitapla ilgili yazılacak çok şey var içimde. Bunları nasıl yazıya dökerim şuan onun derdindeyim. Muhteşem bir postmodern kurgu. Başından sonuna kadar tarif edemeyeceğim kadar ustaca yazılmış bir eser. Orhan Pamuğun kitaplarını bitirdikten sonra, o finali gördükten sonra bazen Orhan Pamuğun aklımızla alay ettiğini düşünürüm. Bu kitabın finali de tam olarak öyle bir his uyandırdı bende. Kitapla ilgili özet bir inceleme yapmıycam. Sadece beni en çok etkileyen kısımları hakkında derdimi paylaşmak isterim. Derdimi paylaşmadan önce kitabın iskeletiyle ilgili şu detayı paylaşmak isterim. Kitabımızın her bölümünde farklı bir karakter kendi ağzıyla yani birincil tekil şahıs bizimle iletişim kurar. Mesela Benim Adım Kara der ve Kara karakteriyle muhatap oluruz, onu okuruz. Benim Adım At der ve biz atı dinleriz. Benim Adım Zarif Efendi der ve biz ölmüş olan zarif efendiyi dinleriz. Toplamda 21 kişi, hayvan ya da nesne bizimle konuşur. Bu şekilde çok sesli bir orkestra gibi bir roman okuruz. Aslında Orhan Pamuk üst benlik olarak alt benliklerini bizimle buluşturur. Kitapta aşk, cinayet, sanat, yalan, entrika vb olaylar var ama bence Orhan Pamuğun asıl derdi sanırım resim sanatı hakkında doğu-batı arasında postmodern bir gönderme yapabilmektir. Bir anlamda da kendisi bildiğiniz gibi eskiden ressam olmak ister. Ve bu isteğini bize bu kitapla anlatır. Belki bize resim çizmez ama belleğimizde oluşan tam da Orhan Pamuğun istediği gibi resimler oluşur. Yazıyla resim çizer adeta. Bu yönüyle aslında kitaptaki hikayeyle de ilginç bir ironisi vardır. Çünkü hikâyeyi okuduğunuzda sizlerde fark edeceksiniz ki, o dönemin nakkaşları anlatılan veya yazılan hikâyeye göre resimlerini icra ederler. Romanda sanırım en sevdiğim bölümler baş nakkaş üstat Osman ve diğer talebe nakkaşları (Kelebek, Leylek, Zeytin) hakkında olan bölümler ve anlatılmak istenen mesele bence çok başarılıydı. Mesela nakkaşların İslamiyet'in de baskısıyla resimlerde üslubu, perspektifi reddetmeleri, ama diğer yandan her nakkaşı aslında birbirinden ayıran bir tekniklerinin olması ayrıntısı çok güzel detaylardı. Diğer taraftan o dönem nakkaşların zihinlerindeki ilahi resme ulaşmak için gözlerini iğneyle kör etmeleri tasavvufi yönden güzel bir göndermeydi. Şimdiden iyi okumalar dilerim.