martineizliyon (@marti)

marti 8 months ago

Bazen bizi düzeltecek şeyin bir insan olmasını umarız çünkü kendimizi değiştirecek cesarete sahip değilizdir. Bazen bize en çok zarar veren kişi en çok ihtiyacımız olan kişidir, olmasa daha iyi olur diye düşünürüz, ama hayatımızdan o kişiyi ve yaptıklarını çıkartınca bir…devamıBazen bizi düzeltecek şeyin bir insan olmasını umarız çünkü kendimizi değiştirecek cesarete sahip değilizdir. Bazen bize en çok zarar veren kişi en çok ihtiyacımız olan kişidir, olmasa daha iyi olur diye düşünürüz, ama hayatımızdan o kişiyi ve yaptıklarını çıkartınca bir hiç olacağımızı biliriz içten içe. Hayat bizi nereye sürüklerse sürüklesin, değişmediğimiz sürece her şeyi kendimiz gibi bok etmenin bir yolunu buluruz. Suç tamamen bizde olsa bile, ona buna suç atmaya bayılırız, kolay olan budur. Her insan gibi bencilizdir, her şeyden önce kendimizi düşünürüz. Önemli olan bundan sonra yaptıklarımızdır. Ölüm her andadır; en mutlu anımızda, 40'lı yıllarımızda, eşimizle son kavgamızda, işimizin ortasında, en sevdiğimiz yemeği yerken, bunu sürekli yoksayarak yaşarız. Farkettiğimizdeyse önümüze iki yol çıkar. Ya hayatımızla ne yapacağımızı bilmeden bekleriz, eline bozuk bir oyuncak verilmiş bir çocuk hayal kırıklığıyla, ya da yaşarız, dibine kadar. Ama bazen tahmin ettiğimiz şeyler olmayabilir, yaşamaya karar verip, yaşayacak fırsat bulamayabiliriz. Üzülür, umutsuzluğa düşer, korkar ve işin en kötüsü asla bunlardan kurtulacak güce sahip olmadığımızı düşünürüz. Mutlu ve iyi taklidi yaparak kendimizi kandırırız, bu sefer bastırdığımız duygular daha bir güçlü çıkar karşımıza. Savaşmaktan ve yüzleşmekten başka bir seçeneğimiz kalmadığında şekillenir kişiliğimiz. Kırarız, üzeriz, zarar veririz; kırılırız, üzülürüz, zarar görürüz. Yaşam, ölüm olduğu için vardır. İnsan ise bunca bencilliğine ve egosuna rağmen bir hiçten farksızdır, bunu kabullenmek zordur. Kaybettiklerimizi düşünerek, kazanacaklarımızı kaybederiz. Bunca şeye rağmen, umut vardır. Sevip, seviliriz. Bizi ne olursak olalım kabullenenler vardır ve kendini kabullenemeyenleri hayata bağlayan şey bu olur bazen. Bağ kurduklarımız anlamlı kılar anlarımızı, anlarımız anlamlı kılar hayatımızı. Her şey zıddıyla vardır, dünya karmaşıktır ve insan bu karmaşıklığa şahit bırakılmıştır. Ya dayanamaz ölür, ya da dayanır gibi yaparken ölürüz. Hayat biraz böyle, yazdıklarım ise six feet under'ın ekrana yansıttıkları, keyifli seyirler.

marti 2 weeks ago

Ne Kitapsız Ne Kedisiz

Bilge Karasu

1 Gönderi

Uzun zamandır okuduğum en naif kitaplardan biriydi; Bilge Karasunun anlatmak ve oluşturmak için o kadar çaba harcadığı düşüncelerine neredeyse bir çocuk aklıyla şahit olmak -kendimi gelişmiş gibi gördüğüm her an böyle tokatlanmak çok hoşuma gidiyor, bildiğim tek şey hiçbir şey…devamı

marti 2 weeks ago

Mart Kitap: 1.) büyülü fener 2.) anayurt oteli 3.) insanlığımı yitirirken 4.) fedailer kalesi alamut 5.) ev ödevi 6.) dağınık zihinler 7.) asla kimseyi öldürmedi benim babam 8.) empatinin yitimi 9.) parantez 10.) quiet girl in a noisy world 11.)…devamı

marti 2 weeks ago

Kusura bakmayın arkadaşlar. One piece'in bu kadar bölüme sahip olması benim suçum değil...

marti 3 weeks ago

Merhume

Murat Uyurkulak

1 Gönderi

Neyin ne olduğu, kimin ne için olduğu, karakterlerin derinlikleri ve hikayedeki yerleri çok silik, gerçekten okurken ne anladım bilmiyorum. Ne Tol'da gördüğüm o şahane üslup vardı ne de ortada adam akıllı bir hikaye. Her şeye değinmek istenip de ortaya sıçılmış…devamı

marti 3 weeks ago

Empatinin Yitimi

Arno Gruen

1 Gönderi

İnsanı hayvandan ayıran özellikleri yazmaya başlayın desem, empati hepinizin listesinde ilk beşe girer çünkü insan gelişmişliği dolayısıyla kendini kendinden soyutlayıp başkasının yerine koyabilecek idrak ve iradeye sahiptir. Peki, buna rağmen neden çevremize baktığımızda başkası yerine acı çekmenin tabulaştığını görüyoruz? Arno…devamıİnsanı hayvandan ayıran özellikleri yazmaya başlayın desem, empati hepinizin listesinde ilk beşe girer çünkü insan gelişmişliği dolayısıyla kendini kendinden soyutlayıp başkasının yerine koyabilecek idrak ve iradeye sahiptir. Peki, buna rağmen neden çevremize baktığımızda başkası yerine acı çekmenin tabulaştığını görüyoruz? Arno Gruen bunun sebebinin insanın kendisiyle olan bağının kopuşu olduğunu düşünüyor, kendisini bile idrak edemeyen insanın başkaları ile olan bağının da kopuk olduğunu ve bireyleşememenin verdiği ağır suçluluk duygusunu da başkalarına acı çekerek bastırdığımızı söylüyor. Bireyleşmek her ne kadar tamamlaması zor bir süreçse, bu sürecin sekteye uğratılması da bir o kadar zor; doğduğumuz an ne varlığımızın, ne de öteki varlıkların bilincinde olmuyoruz "anne" dışında. Bebek kendini annenin gözünden görüp, annenin kendisine gösterdiği sevgiyle kendine değer biçip, büyüdükçe bu değer algısının üzerine koca bir yaşam inşa etmeye başlıyor. İnsanın empati başta olmak üzere bir çok psikolojik rahatsızlığının veya nasıl bir insan olacağının temelleri tam olarak bu değer biçiş evresinde atılıyor çünkü annesinin gözünde sevgisizlik ve samimiyetsizlik gören bebek, bu acıya katlanmamak için ya ölüyor ya da kendi algısını manipüle ederek sahte olanı gerçek olarak nitelendirmeye başlıyor (bu yüzden çoğumuz çevremizdeki insanların mimiklerinin samimiyetinden emin olamıyoruz belki), bu süreç beynin gelişimine zarar verip gelecekte apatiye (akabinde depresyon ve intihar) sebep olabiliyor. Bu sürecin ardından gelen çocukluk evresinde; çocuk yavaştan bilinç sahibi olmaya başlasa bile hâlâ ailesine bağımlı olduğundan dolayı onların kabulü için uğraşıp onları içselleştirme çabası içerisine giriyor. Ebeveynlerinin bu sırada çocuğa verdikleri alan, birbirleriyle olan ilişkileri, davranışların sözlerle olan tutarlılığı çocuğun algısını direkt etkiliyor. Çocukken ailesi tarafından psikolojik veya fiziksel istismara uğramış bir çok insan, ya kendi acılarıyla olan bağlarını koparıyor ya da ebeveynlerin onayı için kişiliklerinden bir parça kalmayana kadar törpüleniyorlar. Maalesef çocuk büyüyüp yetişkin olunca da, toplum baskısı ve nefes aldırmayan beyaz yaka rutini bireyin asıl kişiliğinden kalan ufak pürüzleri de tamamıyla öğütüyor. "Hepimiz orijinal olarak doğuyor ama birer kopya olarak ölüyoruz." Her ne kadar görmezden gelmeye devam edilse de insanın içerisinde bulunan acı, insan olmanın temellerine duyulan açlık, suçluluk duygusu varlığını sürdürmeye devam ediyor ve Freud abimin de dediği gibi bir yerden bastırılan, öbür yerden patlar meselesi patlak veriyor. Tüm bu bastırılmış duygular dışarıya aslında olmayan bir düşmana şiddete dönüşmüş bir şekilde yöneltiliyor, tüm bu nefret hiç suçu olmayan çocuklara geçip nesiller boyu devam ederek bir toplum düzeni hâline geliyor. Empatinin yitimi tüm bu süreçleri bir çok bakış açısıyla sunuyor okuyucusuna, çoğu zaman umut kırıcı gerçeklerden bahsedip, bu gerçeklere rağmen hayatı yaşamayı becermiş klinik vakalardan söz ediyor. Modern ve ilkel toplum başta olmak üzere, kadın-erkek, aile-çocuk gibi toplumun en küçük parçasından başlıyor analize, sadece bugünün bakış açısıyla da bakmıyor, geçmişi de hesaba katarak diyor ne diyorsa. Açıkçası anne bebek ilişkisi üzerine fazla durulması, kitabın daha ilginç sayılabilecek kısımlarından feragat edilmesiyle sonuçlanmış diye düşünmeden edemiyorum. Antropolojik olarak yapılan analizler ve Shakespeare'in Hamlet'i üzerine yapılan kadınlık ve erkeklik analizi alıntısına bayıldığım için bunu da olmamış sayacağım, hoş olmuş saysam ne haddime olurdu onu da bilmiyorum. Yani sonuç olarak herkesin okuması gerektiğini düşündüğüm ama herkesin de okuyamayacağı harika bir kitap, incelememde kitabın bakış açısının karanlık yönlerine ağırlık verdim ama kimi yerde çok ciciş bir umutla bakıyor insanlığa Gruen, her şeye rağmen bunu yapışına da saygı duyuyorum.

marti 1 month ago

Anayurt Oteli

Yusuf Atılgan

30 Gönderi

Anayurt oteli; okuyucu kitabı okuduktan sonra kendi içersinde küçük bir anayurt oteli işlettiğinin farkına varsın diye yazılmış anahtar niteliğinde bir kitap. Kimi zaman nerede başlayıp bittiğini bilmediğiniz, yer ve mekandan muaf, zamanı unutturan, kısa ama bitmeyecekmiş gibi hissettiren birtakım bilinç…devamı

marti 1 month ago

Şubat Kitap: 1.) tek meyve portakal değildir Dizi: Koca bi piç smile :D Film olan dizi: 1.) gemide 2.) josee, the tiger and the fish 3.) G.O.R.A 4.) the father 5.) hacivat ve karagöz neden öldürüldü? 6.) stuart a life…devamı

marti 2 months ago

Josee, the Tiger and the Fish

Isshin Inudô

2 Gönderi

Kapağına bakınca ouy ne sevimli diye düşünüyorsunuz değil mi? Değil... @hey.catnip canım balımla tatilde en azından bir şey izleyelim dedik, ghibli filmleri tadında minnoş bir şeyler izleyecektik, sonra ben dedim hadi bu filmin animesini izleyelim, o da dedi ki istersen…devamı

marti 2 months ago

Ocak Kitap; 1.) Tüm sistemler çöktü 2.) Enayinin portföyü 3.) Damga 4.) Üç Anadolu efsanesi 5.) İmkansızın şarkısı 6.) Tanrı olmak isteyen otobüs şoförü (nedense buna hep allahsız taksi şoförü diyesim geliyor) Dizi; 1.) Johnny vs Amber (yıllar sonra neden…devamı