martineizliyon (@marti)

marti 12 months ago

Bazen bizi düzeltecek şeyin bir insan olmasını umarız çünkü kendimizi değiştirecek cesarete sahip değilizdir. Bazen bize en çok zarar veren kişi en çok ihtiyacımız olan kişidir, olmasa daha iyi olur diye düşünürüz, ama hayatımızdan o kişiyi ve yaptıklarını çıkartınca bir…devamıBazen bizi düzeltecek şeyin bir insan olmasını umarız çünkü kendimizi değiştirecek cesarete sahip değilizdir. Bazen bize en çok zarar veren kişi en çok ihtiyacımız olan kişidir, olmasa daha iyi olur diye düşünürüz, ama hayatımızdan o kişiyi ve yaptıklarını çıkartınca bir hiç olacağımızı biliriz içten içe. Hayat bizi nereye sürüklerse sürüklesin, değişmediğimiz sürece her şeyi kendimiz gibi bok etmenin bir yolunu buluruz. Suç tamamen bizde olsa bile, ona buna suç atmaya bayılırız, kolay olan budur. Her insan gibi bencilizdir, her şeyden önce kendimizi düşünürüz. Önemli olan bundan sonra yaptıklarımızdır. Ölüm her andadır; en mutlu anımızda, 40'lı yıllarımızda, eşimizle son kavgamızda, işimizin ortasında, en sevdiğimiz yemeği yerken, bunu sürekli yoksayarak yaşarız. Farkettiğimizdeyse önümüze iki yol çıkar. Ya hayatımızla ne yapacağımızı bilmeden bekleriz, eline bozuk bir oyuncak verilmiş bir çocuk hayal kırıklığıyla, ya da yaşarız, dibine kadar. Ama bazen tahmin ettiğimiz şeyler olmayabilir, yaşamaya karar verip, yaşayacak fırsat bulamayabiliriz. Üzülür, umutsuzluğa düşer, korkar ve işin en kötüsü asla bunlardan kurtulacak güce sahip olmadığımızı düşünürüz. Mutlu ve iyi taklidi yaparak kendimizi kandırırız, bu sefer bastırdığımız duygular daha bir güçlü çıkar karşımıza. Savaşmaktan ve yüzleşmekten başka bir seçeneğimiz kalmadığında şekillenir kişiliğimiz. Kırarız, üzeriz, zarar veririz; kırılırız, üzülürüz, zarar görürüz. Yaşam, ölüm olduğu için vardır. İnsan ise bunca bencilliğine ve egosuna rağmen bir hiçten farksızdır, bunu kabullenmek zordur. Kaybettiklerimizi düşünerek, kazanacaklarımızı kaybederiz. Bunca şeye rağmen, umut vardır. Sevip, seviliriz. Bizi ne olursak olalım kabullenenler vardır ve kendini kabullenemeyenleri hayata bağlayan şey bu olur bazen. Bağ kurduklarımız anlamlı kılar anlarımızı, anlarımız anlamlı kılar hayatımızı. Her şey zıddıyla vardır, dünya karmaşıktır ve insan bu karmaşıklığa şahit bırakılmıştır. Ya dayanamaz ölür, ya da dayanır gibi yaparken ölürüz. Hayat biraz böyle, yazdıklarım ise six feet under'ın ekrana yansıttıkları, keyifli seyirler.

marti 1 week ago

Komik Bir Hikaye

Anna Boden

20 Gönderi

Yavaş yavaş dünyayı farkedip, başka insanların farkına vardığın, bir çok problemin fragmanını deneyimlediğin ve bunları çok ciddiye alıp dibe vurduğun bir yaş 16. Bunlar olurken de henüz yaşamın güzel şeyleri de elinden kayıp gitmemiş, hatta daha bi güzel gözüküyor her…devamı

marti 3 weeks ago

Haziran Kitap: 1.) beni asla bırakma 2.) martin eden 3.) deli ibram makamı 4.) Türklerin tarihi 2 5.) zamir 6.) Osmanlı'da seks 7.) ilk Türk materyelisti Beşir Fuad'ın mektupları Dizi: 1.) şubat 2.) the crowded room Film: 1.) mahalleden arkadaşlar…devamı

marti 1 month ago

Zamir

Hakan Günday

23 Gönderi

Eğer bu kitaba bir karakter biçecek olsam bu rastgele bi "nasılsın" sorusuna "nasıl mıyım, bunu mu soruyorsun ha? Ah.. siz insanlar, kapkara kalmışsınız, dünyadan habersiz zavallı yaratıklarsınız. Dünya bu hâldeyken, Filistin'de çocuklar ölürken, Türkmenistanda anaları gözü önünde tecavüze uğrayan kadınlar…devamıEğer bu kitaba bir karakter biçecek olsam bu rastgele bi "nasılsın" sorusuna "nasıl mıyım, bunu mu soruyorsun ha? Ah.. siz insanlar, kapkara kalmışsınız, dünyadan habersiz zavallı yaratıklarsınız. Dünya bu hâldeyken, Filistin'de çocuklar ölürken, Türkmenistanda anaları gözü önünde tecavüze uğrayan kadınlar varken, savaş ve açlık devam ederken, utanmadan bi de nasıl olduğumu mu soruyorsun?! Nasıl olmam gerektiğini, kim olduğumu ve ne yaptığımı bilmiyorum. İnsanlardan nefret ediyorum ve insan olmanın anlamı kafamı sikiyor dostum. Sizler gibi değilim, zalim, karanlık değilim ama.. ama babam bana tokat attığı gün karanlığa gömüldüm ve oradan çıkamıyorum" cevabını veren Sıddık derdim. Neden mi? Çünkü tamamen böyle bir kitap. Hakan Günday kendince bir şeyler yapmaya, gene suratlara tokat atmaya falan çalışmış ama o kadar becerememiş, o kadar kötü yazmış ki, resmen kafayı yedim. Savaşta yüzü parçalanan bir çocuğun yardım kuruluşlarındaki akıl almaz dramı bir yere kadar potansiyel vadeden bir konuyken, Hakan Günday hem bu potansiyeli yanlış değerlendirmiş hem de her şeye değineceğim derken ortaya sirkten hallice bir kitap çıkarmış. En basitinden baş karakterin isminin Zamir Aman oluşu ve imzasının z.aman diye yazılmasını "bu olayı zamana değil z.aman'a bırakacağım" temalı dandik bir yere bağlamış olması, (bu tarz gönderme(?)lerin 13 yaşında aşılması gerektiğini düşünüyorum), kitabın tamamının kızgın ergen asabiyetiyle yazılıp, zerre olgunluk barındırmıyor oluşu tadımı çok kaçırdı. Hakan Günday'ın bir çok kitabını okuduğumdan yazım stilinin bazen dandik, bazen ortalama, bazen iyi olmasına; konuların abartılığına, her şeyi saçma da olsa birbirine bağlama çabasına ve acı diye bağırarak bi noktada insana "ben ne okuyorum şuan" hissiyatını yaşatmasına alıştım ve kötü olduğunu kabullenerek sevmeyi öğrendim. Ama Zamir bana bu sevgimi sorgulatacak kadar kötüydü malesef :( Ya gerçekten kitap yeterince kötü değilmiş gibi az soluklamak için kitabı kapattığımda arka kapaktaki korkunç Hakan Günday fotoğrafıyla bakışmak zorunda kalıyorum, böyle hayat olmaz olsun.

marti 1 month ago

Mayıs ayı Kitap: 1.) sarı şey 2.) koşmasaydım yazamazdım 3.) değersiz bir hayat 4.) batan güneş 5.) kan ve gül 6.) ağrıdağı efsanesi 7.) gizliajans 8.) rimbaud'ya akıl notları 9.) squire 10.) ben bir başkasıdır Dizi: 1.) one piece Film:…devamı

marti 1 month ago

One Piece: Zor Dünya

Munehisa Sakai

1 Gönderi

Koskoca efsanevi altın aslan shiki'nin bayrağını kendi gemisine paraşüt yapan hasır şapka tayfası, bu dünyaya daha da siz gibisi gelmeyecek, gelemeyecek!

marti 2 months ago

Değersiz Bir Hayat

Hanya Yanagihara

21 Gönderi

Bu kitaba uzun ve karakterlerini ne kadar sevip benimsediğimle alakalı bir gönderi yazmayı çok isterdim, okuduğum onca sürenin boşa gitmemiş olmasını (hoş boşa gittiğini düşünmüyorum ama) ve belki ağlamış olmayı ama maalesef, bunlar sadece benim beklentilerimdi. Bir kitaptan ne beklersiniz?…devamıBu kitaba uzun ve karakterlerini ne kadar sevip benimsediğimle alakalı bir gönderi yazmayı çok isterdim, okuduğum onca sürenin boşa gitmemiş olmasını (hoş boşa gittiğini düşünmüyorum ama) ve belki ağlamış olmayı ama maalesef, bunlar sadece benim beklentilerimdi. Bir kitaptan ne beklersiniz? Size bir şeyler katması, dünyadan çekip alması, büyük bir keyif aracı, tanımadığınız ve deneyimleyemeyeceğiz bir çok imkanın önünüze sürülmesi ve dahası... ben son kısmın mensuplarındanım, kitap benim için yeni olanı benimsememe olanaktır, bakış açımı zenginleştirmenin en keyifli yoludur, personalarımı beslediğim toprak, tavana baktığımda gördüğüm imgelerdir. Ama bunun için iyi yazılmış karakterler, olay örgüsü içindeki değişimlerine adım adım şahit olduğun düşünceler ve karakteri benimsemiş olmanın verdiği karaktere dönüşme faslı gerekir. Empati değil, akışkan benliğinizi bir karaktere entegre edip onun dışında düşünememektir bu, benliği dışarıda bırakmaktır. Bu süreci de alelade kitaplarda yaşayamazsınız, yaşayamadığınızda da tadınız kaçar, kötü kötü olursunuz. Değersiz bir hayat benim için iyi başlayıp daha sonra insanları üzmek için tüm tuşlara rastgele basmış, bunu da destekleyecek kadar iyi bir kaleme sahip olmayan üzücü bir kitaptı. Okurken hep çok daha fazlasını istemiş ama aynı şeyleri tekrar tekrar okuyarak boğulmuş, akabinde travmatize olup okumaya devam ederek kendimi boğmaya devam edip travmatize hâlino daim etmişliğim çoktur. Yazarın tam bir intiharcı olduğu, erkek karakterleri yazışındaki duygusallığı, kitabın mantık içeren kısımlarının acemiliği okurken çok net bir şekilde görülüyor. Kültür farklılıklarına vurmak istediğim ama apaçık karakterlerin yazılışındaki dandiklikler olsun, genel olarak karakterlerin onca başına gelenlerden sonra ilk sayfadaki hallerinden bir gram farklı olmamaları olsun çoğu yerde öfkeden kudurmama neden olan yegane şeylerdi. Anlamıyorum cidden anlamıyorum, koskoca sekiz yüz sayfa okumama rağmen neden ben arkadaşımın arkadaşının hikayesini dinlemiş gibi uzağım kitaba? Neden kitap dokunabileceği onca yerden tek bir şeye bu kadar odaklandı? Neden ağlak insan kitabı olmayı seçti? Neden Jude'u bir kez bile olsun kendi ayakları üstüne duran bir birey olarak görmedik -avukatlığını betimleyen 3 paragraf dışında-? Neden karakterlerin zaaflarına, suçluluklarına, mahcubiyetlerine daha fazla ortak olmadık? Bilmiyorum, sinirlendim. Belki kitap beni bu kadar sinirlendirdiği için iyi bir kitap bile sayılabilir?

marti 2 months ago

Çocukluğun Soğuk Geceleri

Tezer Özlü

24 Gönderi

Günlerden bir gün, gene ananemin rahatsız koltuğu payıma düşmüş, biraz da uykusuzluk var tabii; teknolojik aletlerin hepsinin şarjı bitik, televizyonda da dandik dandik programlar, usulca açıyorum dolabı kitaplarıma bakıyorum hangisini okusam diye. Sonra Tezer Özlüyle göz göze geliyoruz, alıyorum elime…devamıGünlerden bir gün, gene ananemin rahatsız koltuğu payıma düşmüş, biraz da uykusuzluk var tabii; teknolojik aletlerin hepsinin şarjı bitik, televizyonda da dandik dandik programlar, usulca açıyorum dolabı kitaplarıma bakıyorum hangisini okusam diye. Sonra Tezer Özlüyle göz göze geliyoruz, alıyorum elime kitabı, e kısa zaten tekte okurum diye düşünüyorum akabinde, ama öyle olmuyor. Alıyorum yastığımı uzanıyorum koltuğa, kendimi bildim bileli yatak dışı her yerde uyumak daha konforlu gelir bana ama bir türlü ananemin bu yeni koltuğunu sevememişim, ışık ise bembeyaz parlıyor tepemde, tadım da kaçık biraz. Açıyorum kitabı, yavaşça okumaya başlıyorum. İlk önce ne karakterle bağ kurabiliyorum, ne de isimlere cinsiyet atayabiliyorum, kitabı garipsediğimle kalıyorum, bir kaç yeri de tekrar okuyorum ama yok, bir türlü alışamıyorum. E olur öyle yeni tanıştık belki ilerde birbirimize ısınırız deyip okumaya devam ediyorum, sonra farkediyorum ki kitap kendisine ısınmam için yazılmamış, biraz başına buyruk, tek istediği onu dinlemem. Biraz daha okuyup bırakıyorum kitabı, ışığa bakarak kitabı düşünüyorum; beni tak diye içine attığı aile hayatının bana ne kadar yabancı olduğunu, buna rağmen düşüncelerimizin paralelliğini, karakterlerlerinin tiplemelemelerini nereden tanıdığımı... Böyle böyle ısınıyorum kitaba istemeden, bunları düşünürken ışık iyice yakıyor gözlerimi. Ardından kapayıp ışığı çarşafını sermeye üşendiğim koltuğa kıvrılıp yatıyorum. Ertesi gün, sanırım gene gece ve bu sefer kendi yatağımdayım. Her şey çok daha rahat ve konforlu, odamın ışığı da o kadar parlak değil, vakti zamanında ampulün değişmesine izin vermemiştim, ne kadar iyi yaptığımı düşünüyorum. Usulca kaldığım yeri açıp başlıyorum okumaya. Bu sefer o kadar garipsemiyorum, tüm gün boyu beynimin bir köşesini oyalayıp durmuş kitap. Heyecanla okumaya devam ediyorum, karakterin ismi neydi hatırlamıyorum ama onun ölüme olan açlığını iliklerime kadar hissediyor ve merakla ne yapacağını okuyorum. Karakter pek de yavaş olmayan bir şekilde delirmeye başladıkça onunla beraber deliriyorum, içimdeki bir şey sürekli kitabı garipsemeye devam ediyor, elimde değil. Kimi zaman Tezer Özlü'nün fikrini sonuna kadar desteklerken buluyorum kendimi, kimi zamansa kafamda onunla tartışıyorum, anlaşmamıza gerek olmadığını biliyorum tartışırken, o yüzden ekstra keyif alıyorum. Ardından dehşete düşüyorum, düşündükçe düşünüyorum. Beynine verilen o elektriğin varlığını duyumsuyor ve ne ara karakteri bu kadar benimsediğimi düşünüyorum. Ardından kitap son buluyor, gönderinin de son bulduğu gibi.

marti 2 months ago

Nisan Kitap: 1.) Yaban koyununun izinde 2.) Oblomov 3.) Ne kitapsız ne kedisiz 4.) Dört arketip 5.) Sevgili arsız ölüm 6.) Çocukluğun soğuk geceleri Film: 1.) The visit 2.) Kırmızı 3.) Millennium actress

marti 2 months ago

Sevgili Arsız Ölüm

Latife Tekin

6 Gönderi

O kadar alışmışım ki karakterlerini sanki arkadaşımmış gibi tanıdığım kitaplara, çok garipsedim sevgili arsız ölüm'ü. Açık dünya haritası olan bir oyuna girmek gibi bir şeydi bir noktada, var olan olaylar üzerine karakterlerin ne düşündüğünü, ne hissettiğini, bunun derecesini, verdiği diğer…devamı