Berra Nur (@mazot)

mazot 10 months ago

Ben o adamdım. Yere çakıldım. Bir saniye önce her şey yolundaydı. Düştüğümün farkındaydım ama çakılmadığım sürece önemli değildi. Sonrasını düşünmüyordum, bir saniye sonrasını bile. Çakıldım. Ben hep düşülür sanıyordum çakılınca çakılınabileceğini fark ettim.

mazot 2 days ago

Beden ve Ruh

Ildikó Enyedi

11 Gönderi

Aynı iş yerinde çalışan asperger sendromlu genç bir kadın ve kolundan engelli orta yaşlarının sonunda bir adamın geceleri aynı rüyayı gördüklerini fark etmeleri ile hareketlenmeye başlıyor film. Ki bu da aşağı yukarı filmin 40lı dakikalarına tekabül ediyor. Bu 40 dakika…devamıAynı iş yerinde çalışan asperger sendromlu genç bir kadın ve kolundan engelli orta yaşlarının sonunda bir adamın geceleri aynı rüyayı gördüklerini fark etmeleri ile hareketlenmeye başlıyor film. Ki bu da aşağı yukarı filmin 40lı dakikalarına tekabül ediyor. Bu 40 dakika boyunca ise karakterleri uzun uzadıya tanıma fırsatı buluyoruz. Bu insanlar nelerden muzdarip? Hangi konularda çekinceleri var? Sosyal hayatta iletişimleri ne düzeyde, ve dahası kendileri için ne yapıyorlar? Bunun için 40 dakika bir hayli fazla gelmişti ve bir ara hep böyle mi gidecek bu film ya diye o an olmasa bile sonrasında dayanamayıp kapatacağımı düşündüm ve dayanamayacağım an gelene kadar izlemeye karar verdim. Ülkenin konumu itibariyle olmasa da filmin ruh hali itibariyle tam bir kuzey avrupa filmi. Ne varki o 40lı dakikalardan sonra fena sardı. Artık birbirlerini tanımaya başladıkları bir bölüme geldik, her akşam rüyalarında birbirlerini görüp ertesi gün üzerine konuşuyor, biri uyuyamamış olursa öbürü de uyumadan işe gelmiş oluyordu. İlk fark ettikerinde 'rüyalarda buluşuruz' kıvamında davransalarda sonralarda buluşup rüyalaşalım moduna girdiler. Bocalayışlarını görmek çok tatlıydı ama o bocalayışlar bir yerden sonra karakterlere pesmi etsek dedirttiğinde onlar kadar benim de kalbim kırıldı diyebilirim. Kızın kahkaha attığını gördüğüm an benim için film neticelendi. Sevindim gerçekten kız adına, çabalamıştı. Başka bir sinema sever olsaydı mutlaka filmin geyik belgeseli tadındaki sahnelerinin güzelliğinden uzun uzadıya bahsedebilirdi, ama ben bu duruma sadece başka bir sinema sever olsaydı diye başladığım cümle kadar değineceğim. Aslında hikayenin çok güzel yerlerine de eklenmiş, gayet de güzel bir tercih olan ending müziğinin adı What He Wrote. Ama film bittiğinde benim dilimdeki şarkı Gaye Su Akyoldan *rüyalarda buluşuruz oldu. Neyse. Tavsiye ederim, çok hoş bir aşk filmiydi, gerçekten tavsiye ederim. Yıllar var ki Biz seninle Bakışarak konuşuruz Sevdalanmış kalbimizle Rüyalarda buluşuruz Bu şarkıyla kavuşuruz

mazot 3 months ago

Sonsuzluk ve Bir Gün

Saeed Roustayi

9 Gönderi

Neyi neden yaptıklarına kendilerinin bile anlam veremediği hastalıklı insanlar... Çok sağlam filmdi ya. Yönetmen Saeed Roustayi'nin ilk filminde böylesi bir hikayenin üstesinden gelmesi kesinlikle takdire şayan, ki bunda kesinlikle usta oyuncular Payman Maadi ve Navid Mohammedzadeh'nin payı çok büyük. Yönetmen…devamıNeyi neden yaptıklarına kendilerinin bile anlam veremediği hastalıklı insanlar... Çok sağlam filmdi ya. Yönetmen Saeed Roustayi'nin ilk filminde böylesi bir hikayenin üstesinden gelmesi kesinlikle takdire şayan, ki bunda kesinlikle usta oyuncular Payman Maadi ve Navid Mohammedzadeh'nin payı çok büyük. Yönetmen nasıl bu iki şahane oyuncuyu tutup kendine bağlayabilmiş bilmiyorum ama diğer 3 filminde de bu üçlü birlikte çalışmış. Evet bu üç filmden biri bir çoğunuzun da bildiği Leylanın Kardeşleri filmi.. Sonsuzluk ve Bir Gün, Leylanın Kardeşlerinde olduğu gibi bizi iran toplum-aile dramının içine atıyor, bir ailenin temel taşı haline gelmiş bir kız evlat ve onun karar-sızlık-ları ile oluşan kaos ortamı. Aslında biraz kafamı toparlayınca şunu düşündüm İran filmleri bundan mı ibaret? Konuyu okuyunca karşıma ne çıkacağını bu kadar net biliyor olmamın sebebi ne? Bu izlediğim ve çok beğendiğim filmlerin oyuncu kadrosu neden hep aşina olduğum isimler? Neyse. Biraz İran sinemasının tekdüzeliğinden sıkıldım sanırım. Ben tekrar oyuncu Navid Mohammedzadehe gelmek istiyorum çok iyi oynamıştı, bazı sahneleri tekrar tekrar izledim. Bazı sahnelere ben kafamın içinden şarkı ekledim. Öyle gerçekçiydi ki kalakaldım, üzüldüm bir kere. Çaresiz bir karakterdi, bilmem, onunla birlikte benim de hevesim kursağımda kaldı. Onunla birlikte ben de uzakta kaldım, âna yetişemedim, kadraja zor sığdım. Hissettirdi ya derdini. Üzüldüm gerçekten, ve o zaman yukarıdaki sözcükler ağzımdan döküldü 'Hastalıklı insanlar. Birbirleriyle iletişim kuramayan, derdini anlatamayan, neyi neden yaptığını kendilerinin bile anlamadığı hastalıklı insanlar.' Filmdeki mesele bence hiçbir zaman yoksulluk ve bağımlılıklar olmamıştı. Basbaya iletişimsizlikti izlediğimiz şey. Yönetmen hakkında bir şeyler daha demej istiyorum. Yönettiği üç uzun metraj filmi var üçünü de kendi yazmış. İkinci filmi 6.5 metre hakkında da iyi yorumlar almıştım ve şaşırtıcı biçimde türü gerilimmiş. Sanırım sıradaki filmim o olucak.

mazot 4 months ago

Hayal Meyal

Tarık Tufan

4 Gönderi

OFFFFF KOCA BİR OF! Öncelikle puanım 7/10 Tarık Tufanın sanıyorum ki kullandığı dil hep böyle. Nasıl? Kasvetli. Ne dediğini bilmez lafının peşine düşmez sadece melankolisini, savrulmuşluğunu hatta tezattır ki şavrulmuşluğuyla aynı zamanda sıkışıp kalmışlığını bunaltısını anlatır. Ben severim bu dili.…devamıOFFFFF KOCA BİR OF! Öncelikle puanım 7/10 Tarık Tufanın sanıyorum ki kullandığı dil hep böyle. Nasıl? Kasvetli. Ne dediğini bilmez lafının peşine düşmez sadece melankolisini, savrulmuşluğunu hatta tezattır ki şavrulmuşluğuyla aynı zamanda sıkışıp kalmışlığını bunaltısını anlatır. Ben severim bu dili. Daha önce okuduğum kitaplarında bu durum hiç zorlama gelmemişti ama Hayal Meyalin aşağı yukarı ilk 40 sayfasında bu açıdan biraz suni oturmamış bir hava aldım. Kitabın 126 safa olmasına bakarsak gayet yüksek oranda bir dilimi bir tık kabak tadı vermiş oldu. Direk sanki kitabı beğenmemişim gibi böyle bir paragrafla başlamak istemezdim, ama başladım. İlk 30 sayfayı dün, kalan 90 sayfayı bugün okudum. Halbuki bugün de 30 sayfa okuyup kalkacaktım, halbuki çok yorgundum ve belki 10 sayfa bile okuyamazdım... Aktı gitti valla, güzel yazmış. Pişmanlık derya deniz gibi bir konu, içinden çık çıkabilirsen. Acını her gün yazsan her gün başka tanımlarsın. E malzemesi bol, Tarık bey de güzel değerlendirmiş. İlk kırklı sayfalara pişmanlığı değdirmemiş. Öncesinde bir giriş yapmak istemiş ama belli ki o da benim gibi girizgahta zorlanan biri, fazla uzatmış. Önemli değil, geçeyim artık bunu. Ama şöyle de bir şey var ki bu kitap kitaplığımda yıllardır duruyor, daha önce de başlayıp bıraktım. Yani önemli aslında, neys. Hikaye bazında değerlendirirsek basitti. Ama zaten son bölümlere kadar kitabın kurgu için ortaya attığı bir iddia yoktu, bariz bir şekilde şiirsel bir içerik vaat ediyordu. Son bölümlerde biraz kurguya oynamış yazar ama bence çok başarılı olamamış, kitapla ilgili beğenmediğim ikinci ve üçüncü şey de burada devreye giriyor. İkinci problem şu ki kitapta çok yer kaplamasa da bir bilge karakterimiz var. Malesefki karakterin cümleleri çok yavan, çok. Ben öğüt dinlemekten sıkılan bir insan değilim, yeter ki yeri gelsin de öyle dinleyelim. Kitapta pek yeri gelmeden dinliyoruz bir tık. Üçüncü probleme pek de problem diyemeyebiliriz. Dediğim gibi kitap herhangi bir hikaye ya da şaşırtmaca beklentisine sokmadığı için son sayfada biraz afalladım. Gözlerim doldu. Bitirdim. Sayfayı tekrar okudum iki damla göz yaşı döktüm ve bir daha bitirdim. Eğer yazar beni bu konuda beklentiye sokmuş olsaydı kesinlikle sınıfta kalır bir sondu, ama bu şekilde bir hediye vermiş gibi oldu. Böyle değerlendirirsek gayet mütevazi bir son diyebilirim. Bir şey daha,, Tarık Bey kitaplarını Doğan kitaba satmış, Profil kitap iyiydi doğan şov olmuş biraz sanki dmdkslsmd. İçimde bu konuda bir beğenmemişlik var. Evet şimdi tanımlayabildim ki, bunu demek istemezdim ama, biraz Elif Şafak hissiyatı oluşturdu bende. Tam bir dakika önce 'ya halbuki doğan kitabı da severim niye beni huzursuz etti ki artık Doğanda basması' diye düşünüyordum. Yazdıkça sinirlendim kitaba sanırım, yazmadan önce gayet duygusal ve olumluydum. Her neyse toparlayacak olursak, 7 puan hiç de az değil ama fazlasını da almaz gibi. Konusu rafta yazmıyor, ben de yazmamışım yazsam daha iyi bir yazı olacaktı muhtemelen. Konusuna siz bir bakın çekerse okuyun derim. Ben bu kitaptan razıyım, Allah da yazarından razı olsun. Hadi eyvallah Saat de üç olmuş

mazot 4 months ago

İzlediğim Park Chan wook filmleri arasında sıralamam 1) Birleşik Güvenlik Bölgesi 2) Handmaiden 3) Oldboy 4) Ayrılma Kararı 5) Kan Arzusu (Thrist) 6) Ben Bir Robotum ama Sorun Değil

mazot 4 months ago

Zamir

Hakan Günday

23 Gönderi

Yine saçma bir hikaye yine bu eksikliği hissettirmeyecek mükemmel bir dil kullanımı. Ah bu adam ve onun değer yargıları... bir cümleyi örgü örer gibi çaprazlı kurması, en ufak bir mizah katmadan laf ebeliği yapması... değil kitapta mantık aramak, kendi mantığımıza…devamı

mazot 5 months ago

Hanım

Halit Refiğ

28 Gönderi

Ne kadar da farklıymış o zamanlar İstanbul.

mazot 5 months ago

Denizi Yitiren Denizci

Yukio Mişima

5 Gönderi

Çocuklar, bu dünyanın karasinekleridir. Ne kafasından geçeni anlarsın ne haraketlerine anlam verebilirsin. Kendince bir neden ve sonuç bulur ona göre davranırsın ama aslında olan onun aklındakinden çok farklı olur. İyiliğini istersin düşman sanar, sinir olursun aşık atamazsın. Küçüklerdir, ufaklık dersin…devamıÇocuklar, bu dünyanın karasinekleridir. Ne kafasından geçeni anlarsın ne haraketlerine anlam verebilirsin. Kendince bir neden ve sonuç bulur ona göre davranırsın ama aslında olan onun aklındakinden çok farklı olur. İyiliğini istersin düşman sanar, sinir olursun aşık atamazsın. Küçüklerdir, ufaklık dersin halbuki hastalıklı ve çaresi sadece zaman olan sancılı varlıklardır. Hem kendilerine hem dünyaya zarardırlar. Sağlıklı bir şekilde büyüyene kadar ellerine hiçbir güç verilmemelidir. Küçük olduğu sık sık hatırlatılmalıdır çocuk ferdine, ama büyüyeceği de bir tehdit gibi yüzüne savrulmalıdır. Kitapta bir denizci var, denizin hayatında ona verilmiş en büyük mükafat olduğunu unutan bir denizci. Hani Tarkovskiden bir alıntı var ya, insan 25inde ölür 75inde gömülür diye. O sözün öncesinde der ki 'İnsan 16 yaşındayken dünyayı değiştireceğini düşünür. 18 olduğunda düşünceleri sert bir kayaya çarpar. 20 yaşına geldiğinde hiçbir şey değiştiremeyeceğini anlar. ....' Belki yönetmen başka bir şey anlatmak istemiştir ama benim bu söze bugünki atadığım anlam; insan bunca yıl inandığı yürüdüğü yoldan döndüğünde yaşadığı savrulmuşluktan ötürü ölür. Umutsuzluktan ve hayalsizlikten ötürü ölür. Bocalar, yürüdüğü yeni yolu bilmez, zaman zaman sürüklenir, pişman olur, belki de pes etmeseydi yolundan dönmeseydi hedefini gerçekleştirirmiş gibi gelir. Bu da öyle bir denizci. Kitaptaki akış da gerçekten böyle olur. Bir gün denizden vazgeçer, kendine heralde ben o yüceliğe ulaşamayacağım der, her şey bi rüya büyü artık der. Denizdeki yalnızlığını bırakır karaya döner, insanlığa. Döndükten bir süre sonra pişmanlıkla dönüp ardına baktığında her şey için çok geç olduğunu görür, veda ettiği şeylerin artık kendisini reddettiği sanrısına kapılır. Artık o da soysuz umutsuz bir ölüme mahkumdur. Biz denizcinin ölümünü ancak deniz ile vedasını kabullendiği an anlarız. 'Ilık, buruk bir çayı' bir kabulleniş içerisinde kafasına diktiğinde anlarız. Şimdi kafamın içinde tek bir şarkı, bu sefer Teomandan; Romantikmiş yıldızlara bakarmış Romantikmiş istemeden vedalaşmış Romantikmiş rüyalarda yaşarmış Romantikmiş her filmde ağlarmış Kitabın kitaplığımdaki yeri çavdar tarlasında çocuklar kitabının yanı.

mazot 5 months ago

Bihter

Caner Alper

58 Gönderi

Yok, olmamış. Bu kadar coşkulu bir Bihter ile bu kadar sönük bir film ortaya çıkartmak baya göz göre göre yapılan bi hata gibi olmuş. Süresini asla dolduramamış, 113dk daha güzel kullanılabilirdi. Daha detaylı işlenebilirdi, varsın 2,5 saat olsundu. Ki böyle…devamıYok, olmamış. Bu kadar coşkulu bir Bihter ile bu kadar sönük bir film ortaya çıkartmak baya göz göre göre yapılan bi hata gibi olmuş. Süresini asla dolduramamış, 113dk daha güzel kullanılabilirdi. Daha detaylı işlenebilirdi, varsın 2,5 saat olsundu. Ki böyle bir hikayede ilk ve son yarım saatteki ritmin nasıl olacağı belliyken ortadaki kısım için 1 saatin yetersiz kalacağı belliydi. Ama dediğim gibi yetersiz kalmak bir yana doldurmaya çalışmamışlar gibi de. Bihteri beğenmedim. Arada 5 dakika olan iki bihter birbirinden çok farklı, kararları tercihleri cümleleri falan değil baya baya psikolojisinde de tutarsızlıklar var. Biliyorsunuzdur Bihter bu filmde alıştığımızdan çok daha güçlü cesur ve cürretkar olarak sunulmuş, bunun gizli bir şey olması şöyle dursun zaten filmin seyirciye vadettiği de buydu. Evet bunun yani böyle bir Bihterin olamayacağının en büyük örneği bu film. Bihter doğası ve hatta yaşanan olaylar gereği yıkılmaya mahkum bir karakter. Bir dünya kurup Bihtere aynı olayları yaşatıp farklı bir bihter oluşturmak... olacak iş değil, çaresiz bir buhran içinde gösterilen kadını 5 dakika sonrasında güçlü ve umursamaz sunamazsınız. Nihali sevdim. Öyle mıymıntı değil, sıkmıyor. Ahahaha halayı çok sevdim. Fleabag bakışları sevmedim, Bihterin iç dünyasını göstermek için kolaya kaçılan bir yöntem olarak yorumladım. Son olarak Farah Zeynepin oyunculuğunu az buçuk beğendim. Ben tarzını seviyorum bu kadının ama şöyle bir şey var ki artık tepkilerini ezberledim. Her hareketi önceki projelerinden, bir yerden tanıdık geliyor. Hah tamam! Bihterle ilgili içime sinmeyen şeyi şimdi anladım. BİZ BİHTERİ İZLEMİYORUZ Kİ FİLMDE, FARAH ZEYNEP ABDULLAHI İZLİYORUZ. Kadının çok baskın bir aurası var, Bihterin önüne geçmiş sanırım. Boran Kuzum da,, eh işte. -Yani bence Çok spoi sayılmaz ama hassas olabilirsiniz uyarayım. * * Sonu gerçekten çok saçma olmuş.

mazot 5 months ago

Cehennem Çiçeği

Alper Canıgüz

8 Gönderi

Syf. 214 için; 15 dk kadar önce sayfanın ortasında durdum/durduruldum. Önceki sayfalarda çakmam gereken bütün veriler karşımdaki bakakaldığım ekru duvara çatır çatır çarpıyordu. Ben de dışarıdan boş gözüken ama beynimin içinde 'uvaaaaa' şeklinde yankılar oluşturan yine aynı duvarla gözgöze bir…devamı