bi' şey diycem. (c.e) (@nemftista)

Spoiler içeriyor Merhabalar. Kendisini Pan'ın Labirenti'nden tanıdığım Yönetmen Bey'in izlediğim ikinci filmi. Canavarları çokça sevdiğinden bahsettiği bir yazısına denk gelmiştim, anlaşılan filmlerinde de bu sevgisini geri plana atmak istememiş. Pan, mitolojisi gereği biraz daha korkutucu bir karakter olsa da deniz yaratığı çok…devamıMerhabalar. Kendisini Pan'ın Labirenti'nden tanıdığım Yönetmen Bey'in izlediğim ikinci filmi. Canavarları çokça sevdiğinden bahsettiği bir yazısına denk gelmiştim, anlaşılan filmlerinde de bu sevgisini geri plana atmak istememiş. Pan, mitolojisi gereği biraz daha korkutucu bir karakter olsa da deniz yaratığı çok tatlıydı bence. Zaten karakteri sevimli göstermek için ekstra bir çaba harcanmış. Ana karakterimiz Elisa, yalnız ve dilsiz bir karakter. İki arkadaşı dışında kimsesiz ve işi dışında pek de bir hayatı olmayan sıradan bir kadın. Sanırım kendisinin Amfibikle bu kadar hızlı yakınlaşmasının nedeni de buydu. Tıpkı Elisa'nın söylediği gibi, ikisi de konuşmak için garip sesler çıkaran, insanların acıdığı karakterler. Böyle kendisiyle özdeşleştirdiği bir karaktere aşık olması beni şaşırtmasa da cinsel sahnelerin olması şaşırtıcıydı. Özellikle de partneri bir deniz erkeğiyken. Oyunculuğu hakkında çok yorum yapamasam da Ayı Paddington filminde de kanalizasyonlara dalış yapan, denizle alakalı bir rol almış olması tesadüf mü diye düşündürdü. Elisa'nın arkadaşları da tıpkı kendisi gibi ötekileştirilmiş insanlar. Komşusu Giles, tablolalarını satamayan ve kendisinden çok daha genç bir garsona aşık olan eşcinsel olduğunu düşündüğüm bir karakter. Arkadaşı Zelda ise, Soğuk Savaş Döneminde siyahi ve kadın olmanın zorluklarını çeken, konuşkan bir kadın. Düşman olarak karşılarına çıkan Strickland'a gelirsek, beyaz erkek statüsünü sonuna kadar kullanan, saygınlığına takıntılı bir sadist. Hatta kendisinin de söylediği gibi. Tanrı; insan gibi, tıpkı onun gibi görünüyormuş. Narsistlik seviyesi de üst düzey. Filmin sonunda ise deniz erkeğine "Sen tanrısın" demesi bence yönetmenin yine canavarların insanlardan daha çok insan (tanrı) olduğunu gösterdiği bir sahneydi. Tıpkı Pan'da da olduğu gibi. Filmde kayda değer son karakter Dr. Hoffstetler yani gerçek ismiyle Dimitri. Kendisi bir Rus ajanı olarak Amerikalılar'ın arasına sızmış ve canavarın laboratuvardan kaçırılmasını sağlayan kişi. Son saniyede eğer o telefonu açsaydı onları gammazlar mıydı yoksa yardım mı ederdi bilmiyoruz. Ancak bence elinden geldiğince isimlerini vermediğinden, gerçekten yaratığı kurtarmak istediğini düşünüyorum. Filmi tema olarak Güzel ve Çirkin'e benzettim. Yalnız canavar ve onu kurtaran yalnız kız. Kızdan garip bir şekilde etkilenen kötü karakter. Yani aslında ana hatları aynı olsa da izlemesi keyifliydi. Modern bir masal gibi hissettirdi. Ve ben masalları çok severim. Filme dair anlamlandıramadığım ilk şey, Elisa'nın bebekliğinde boynunda yara izi bırakacak kadar ses tellerine darbe alarak dilsiz olması. Nedense bu detay üzerinde durulmadı ve araştırınca da bir cevap alamadım. Ben de önemli bir şey olduğunu düşünmüştüm. Filmin sonunda bir işe yaradı en azından. Yönetmenin renk kullanımını ve sahne çekimlerini çok beğendim. Bu tarz soluk bir filme mavi ve yeşil gölgelendirmeleri de çok yakıştırdım. Ayrıca müzikler de çok hoştu. Filmde kadının ayakkabılarına odaklanılan birkaç sahne olduğundan ve filmin kapağında ayrıca finalde de Elisa'nın ayakkabısı ayağından çıktığından işin mitolojik tarafını bir araştırmak istedim. Çünkü filmde zaten Samson ve Delilah'tan Yahudi ve Filistinli mit göndermesi vardı. Araştırmama göre ayakkabıların genel dinlerce kutsal kabul edilmesinin nedeni, ayakların ruhun görünümünü temsil etmesiymiş. Ayakkabılar aynı zamanda Tanrı tarafından korunmuş olanların düşmanları üzerindeki mutlak zaferini de sembolize edermiş, ki bu filmin finaline ilişkin en net çıkarım olur. Giles'in de dediği gibi sonsuza kadar mutlu yaşamış olabilirler. Fakat şöyle bir değişken var ki, "Bir ayakkabısız ayak, bedensiz bir ruh, ayakkabılı bir ayak ise bedenli, somut bir ruhtur. Böylece ayakkabılar bedenin simgesidir, çıplak ayaklar ise bedensiz ruhun sembolüdür." Diye bir makale okudum. Buradan çıkarım yaparsak bir ayağı ayakkabılı diğeri ise ayakkabısız olduğuna göre Elisa yarı bedensiz bir ruhsa, bu da öldüğü anlamına gelmez mi? Sanırım en çok Giles karakterinin yalnız kalacak olmasına ve kedisi Pandora'nın yenmesine üzüldüm. Sonuca gelecek olursak filmi beğendim. Özellikle canavarlı hikayelerin bir şekilde mutlu sona ulaşabilmiş olması bence çok hoş. Yüksek beklentiyle izlemeyen herkes de beğenebilir eminim ki. Ana karakterler: 6/10 Yan karakterler: 6/10 Konu: 8/10 İşleniş: 7/10 Oyunculuklar: 6/10 Müzikler: 8/10 Çekim/Sinematografi: 9/10 Kostümler: 5/10 Diyaloglar: 6/10 Final: 7/10 Genel: 7/10 Yine de En İyi Film, Yönetmen gibi oscarlar alması beni şaşırttı. Bence En İyi Özgün Senaryo daha iyi bir tercih olabilirmiş. İlk defa bir incelememi paylaşıyorum. Daha öncesinde notlarımda tuttuğum düşüncelerimi ani bir şekilde paylaşmaya karar verdim. Yazım yanlışlarım varsa hoş görmenizi rica ederim. Umarım keyif alarak okumuşsunuzdur. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim. 21 Temmuz 2024 🌿

nemftista 2 weeks ago

Mart 🌨 Film: 1) The Judge 2) Con Air 3) The Bourne Idenity (rewatch) 4) Harry Potter and the Goblet of Fire (rewatch) 5) The Bourne Supremacy (rewatch) 6) The Bourne Ultimatom (rewatch) 7) İlk Kan: Habil ile Kabil (rewatch)…devamı

nemftista 1 month ago

Şubat ☃️ Film: 1) Last Night in Soho 2) Interstellar (rewatch) 3) Eternals 4) Beauty and the Beast: The Enchanted Christimas 5) Harry Potter and the Sorcerer's Stone (rewatch) 6) Müjdemi İsterim 7) Buz Devri (rewatch) 8) So-won 9) Taken…devamı

nemftista 2 months ago

Ocak ❄ Film: 1) Children of Heaven 2) The Fox and the Child 3) Mission: Impossible - Dead Reckoning Part 1 4) Operation Fortune: Ruse de Guerre 5) Stardust 6) Hachi 7) Hotel Transylvania 3 (rewatch) 8) Hotel Transylvania 4…devamı

nemftista 5 months ago

Kung Fu Panda 4

Mike Mitchell

26 Gönderi

Tw: Hayal kırıklığı, bıkkınlık, öfke... Merhabalar. Bu film 20. Gönderiye ihtiyaç duymuyor ancak var olan gönderiler hislerimi yeterince ifade etmediğinden, ben yazayım. Her başarılı hikayenin ardından gelen devam filmi için beklentiler kaçınılmazdır. Ancak bazen bu beklentiler, yapımın kendi mirasının altında…devamıTw: Hayal kırıklığı, bıkkınlık, öfke... Merhabalar. Bu film 20. Gönderiye ihtiyaç duymuyor ancak var olan gönderiler hislerimi yeterince ifade etmediğinden, ben yazayım. Her başarılı hikayenin ardından gelen devam filmi için beklentiler kaçınılmazdır. Ancak bazen bu beklentiler, yapımın kendi mirasının altında ezilmesine neden olabilir. Bu filmde de ne yazık ki seriye olan sevgim, hayal kırıklıklarıyla gölgelenmiş durumda. İlk üç filmde kalbimizi kazanmış olan karakterler ve özenle işlenmiş temalar, bu sefer sönük bir devam hikayesinde yalnızca gölgeleriyle var. Film, önceki yapımlara sık sık göndermeler yapıyor. Ancak bu durum yetersiz senaryoyla birleşince sorun yaratıyor. Bir devam filmini başarısız hale getiren en büyük etken önceki filmlerin üstüne ekleme yapmadan senaryoyu aynen tekrarlamaktır. Fakat bunu bile yapamamışlar. Tüm villainler bir hiçmiş gibi harcanınca daha iyi bir şey beklerken yine bir hiçle karşılaşıyoruz. Koskoca Dreamworks nasıl bu kadar batırdı anlamıyorum, en son Shrek 4'ü bu kadar beğenmemiştim, ki yönetmeni aynı kişiymiş zaten ne tesadüf! Filmin konusundan bahsetmek istemiyorum bu nedenle parça parça ele alacağım. Karakterlerle başlayalım. Po, komik ama diğer filmlere kıyasla derinlikten yoksun. Yetersizlik hissettiği anlar dışında duygusal bağ kurmakta zorlandım. Ancak bir varis seçme sürecini kabullenmesi olgunlaştığını gösteriyordu. Filmin bonusu Tai Lung'un karakteri bile farklıydı. Ben asla "Po bunu yapmaz, böyle birisi değil." Şuradan vur buradan vur, şeklinde Po'yu destekleyeceğine ve daha da ötesi önünde eğileceğine inanmıyorum. Ne oldu yani, ruhlar dünyasında terapi mi aldı? Ayrıca ben bu karakterlerin komik olma çabalarından, saçma espirilerinden rahatsız oluyorum çok eğreti duruyor. Bkz: Thor 3. Tilki kız çok klişeydi ama genelde klişeleri sevdiğimden başta umursamadım. İlerledikçe ise ismini bile hatırlamaya değer bulamadım. Çünkü bu Ejderha Savaşçı neye göre belirleniyor onu düşünmekle meşguldüm. İlk filmde bile dövüşemeyen bir pandanın seçilmesini saçma bulmuşken -eğitilen herkes usta olabiliyormuş peki- O kadar seçenek varken neden bir hırsızı seçiyoruz, sayın Po? Adayım Kaplan🤚🏻 Ani varis seçimi bana, Cars 3'teki McQueen-Cruz dinamiğini hatırlattı. Aynı şekilde orada da rahatsız ediciydi fakat en azından süreç işlenebilmişti. McQueen ustası Doc Hudson gibi yaşlanmıştı ve yeni arabalar tarafından arkada bırakılıyordu. Döngüyü hissedebiliyorduk. Burada ise Po oldukça genç ve her rakibini yeniyor. Neden bir varis gerekli? Beni en çok hayal kırıklığına uğratan ise: Tai Lung, Shen ve Kai'nin etkileyici motivasyonları varken Bukalemun'da buna benzer bir derinlik yoktu. Yok efendim, çocukken kung fu yapmak istemiş boyutundan dolayı almamışlar kendisini, ya çok üzüldüm 🥺 o sırada Mantis 🦗. Shifu da emekli dedeler gibi sürekli motivasyon, iç huzuru diyip senaryonun dışında durdu, yahu sen bunun senseisi değil misin, az ekran süresi alsana. Ayrıca ne demek Shifu kızıl panda? Tilki olduğunu sanıyordum, elveda çocukluğum... Öfkeli Beşli filmin son bir dakikasında vardı. Muhtemelen; zaten yeni karakterler geliyor, eski karakterlere ekran süresi vererek Po'yu arka plana atmayalım, diye düşündüler? Berbat bir satış taktiği. Kurgu zayıftı, bu da filmdeki en büyük problem zaten. Bukalemun, resmen gücünü kullanmayı bilmiyordu. General Kai'nin Chi ordusunu kullanmıyor veya daha kolayı Usta Oogway'i çağırmıyordu. Adam Huzur Vadisi'nin Ruhani Lideriydi. Po'nun en zorlandığı düşmanı Kai'yi bile kolayca iki kere yendi. Bonus: Shen ve Kai'nin seslendirmenleri de yoktu. Film gizem açısından zayıf, izleyiciyi içine çekemiyor. Zhen'in yalan söylediği çok açıktı. Dövüş sahneleri ise yetersizdi, arkadaşlığın gücü teması fazla öne çıkarılmıştı. +6 yaş için ise şiddet ögesi fazla. Dreamworks'un çok daha iyi yapımlar yapabildiğini biliyoruz; Ejderhanı Nasıl Eğitirsin, Madagaskar, Shrek gibi hem kurgu hem de komediyi aynı anda harmanlayan filmlerden sonra bu kadar yavan bir komedi görmek üzücü. Farklı bir şehirde kimsenin Ejderha Savaşçı'yı tanımaması da ilginçti, aynı şekilde Oogway'i de. Gerçi ne hikmetse Shifu'yu tanıyanlar vardı. Onların savaşçısı falan da yoktu anladığım kadarıyla. Hem de kung fu ülkesinde. Babalık teması beni düşündüğümden fazla sıktı. Karakterler sadece oradan oraya koşarak ekran süresi alıyor gibi görünüyorlardı. Senaryoya bir katkısı olmaması dışında, komik olmaya zorlanmış gibilerdi, güldürmedi. Gizli gay çift. Tema olarak ilk filmden beri işlenen duygu aynı ilerlemiş, üstüne bir şey koyamasa da diğer yönlere göre iyiydi. Tabii hâlâ elimizde iyi şeyler var. Animasyon ve müzik gibi görsel-işitsel yönlerde hâlâ başarılı olsa da senaryonun eksikliğini kapatamıyor maalesef. Genel olarak, bu film serinin zayıf halkası, tek başına ele alındığında eğlenceli olabilir. Ancak izleyici, ilk iki belki üç filmdeki güçlü anlatıyı ve içsel yolculukları yeniden bulmayı umuyorsa, maalesef umduğu kaliteyi bulamayacaktır. Sonuç olarak, bu film, uzun soluklu bir seriyi hayal kırıklığıyla devam ettiren bir yapım olarak değerlendirilebilir. Rewatch yaptığımda tıpkı Buz Devri 5 gibi bunu da yok sayacağım. Devam filmleri duyuruldu fakat bu şekilde ilerleyecekse gerek var mı? Her film giderek daha da kötüleşti bana kalırsa. Kalite sırayla azalıyor. 3. Filmin 2. Filmden iyi olduğu kanısına ise katılamıyorum, Kai'ye rağmen. Özetle; Ana karakterler: 5/10 Yan karakterler: 3/10 Konu: 5/10 İşleniş: 3/10 Müzikler: 8/10 Tema: 6/10 Animasyon: 8/10 Karakter gelişimi: 5/10 Diyaloglar: 5/10 Final:5/10 Genel: 5/10 Umarım okurken keyif almışsınızdır, buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. 31 Ekim 2024 🍁