(@) - Raf

Raf'ın bana kattığı kötü özelliklerden biri de bitirdiğim kitabın yorumunu yazmadan diğer kitaba geçememek. Yani bu kitabı neredeyse bir ay önce bitirdim ama yorum yazmadığım için kafamda hep kitap yarım kaldı düşüncesi vardı bu yüzden de yeni bir kitaba geçemiyordum.…devamıRaf'ın bana kattığı kötü özelliklerden biri de bitirdiğim kitabın yorumunu yazmadan diğer kitaba geçememek. Yani bu kitabı neredeyse bir ay önce bitirdim ama yorum yazmadığım için kafamda hep kitap yarım kaldı düşüncesi vardı bu yüzden de yeni bir kitaba geçemiyordum. Yorumunu yazmadığın kitap da yük olurmuş insana. Nietzsche... Ah Nietzsche! Eskiden bu ismi duyduğumda "Aaa hiççi filozof" derdim ama şimdi o hiççi filozofun yaşamının bir kısmına şahit olduğum için nasıl bir tepki vereceğimi bilmiyorum. Şimdiyse sadece acılar çekmiş bir filozof diyorum. Hani kitap okurken karakterleri de hayatımıza dahil ediyor, her olayı merakla okuyoruz yaa. Tam olarak bu hisse kapıldım. Bazen ne olacağını merak ettim, sayfalarca okudum; bazen de kelimeler fazlasıyla ağır geldi ve ara vermek zorunda kaldım ama genel olarak baktığımda beğendim. Nietzsche'nin Breuer ile olan arkadaşlığı ve psikolog - danışan ilişkisinin tam tersine dönmesi çok güzeldi. Aralarda Freud'u da görüyorduk ve bu benim daha çok hoşuma gidiyordu. Okuyanlarda da aynı şey oldu mu bilmiyorum ama tanıdık isimler olunca kitaba olan ilgim daha çok artıyordu. Freud ile Nietzsche'nin karşılaşmasını o kadar çok isterdim ki... Acaba o nasıl bir yol izlerdi? Özellikle de gördüğü rüyanın açıklamasını nasıl yapardı? O dönem bu kitabı okuduğum için mi bilmiyorum ama çok etkileyici rüyalar görüyordum. Keşke Freud benim de rüyalarımın analizini yapsaydı. Kitaptaki en etkileyici kısım Breuer'in hipnoz yöntemiyle yaşamak istediklerini yaşamasıydı. Düşünüyorum da bu fırsat bana verilseydi nasıl olurdu? Zamanında yapmayı çok istediğim ama cesaret edemediğim şeyi yapsaydım mutlu olur muydum? Kitap beni çok düşündürdü, her karakterle ayrı ayrı bağ kurdum. Mathilde'ye, Breuer'e, Nietzsche'ye, Freud'a... Özellikle de en çok üzüldüğüm kişiler Mathilde ve çocuklarıydı. Bir hayata sürüklenmişler, bir hayata doğmuşlar ama ortada sevgisini yitiren bir eş, bir baba var. Fakat onlara üzülürken Breuer'e de haksızlık edemem. Onun yaşadıkları da kolay şeyler değil değil. Kitap boyunca hep Breuer'in hayatını okuduğum için Nietzsche ile bağlantısını anlamaya çalışıyordum. Hatta bir ara kitabın adı neden "Breuer Ağladığında" değil ki diye düşünmüştüm. Fakat son kısımda nedenini anladım. Gayet güzel bir kitaptı. Yazarın dilini çok beğendim özellikle de Breuer ile Nietzsche'nin aslında hiç karşılaşmaması ve bu tarz diyalogların olmamasına rağmen her iki tarafın düşüncelerini güzel bir şekilde aktarması gerçekten çok iyiydi. Tavsiye ederimm.

nubesh 1 year ago

Dövüş Kulübü

David Fincher

329 Gönderi

Spoiler içeriyor Dövüş kulübünün ilk kuralı dövüş kulübünden... Şaka şaka o cümleyi kurmayacağım. 1999 yılında çekilmiş ve çoğu kişinin de izlediği filmi ben yeni izledim. Evet, güzel bir filmdi ve sonunu gerçekten beğendim hatta yapıldığı yılı düşününce çok iyi bir film de…devamı

nubesh 1 year ago

Mandalinalar

Zaza Urushadze

108 Gönderi

Dünya tarihinde bir sürü savaş oldu, oluyor ve olacak. Maalesef ki insanlar olduğu sürece savaşlar olmaya devam edecek. Peki ama bu savaşlar neden var? Ufacık bir toprak parçası mı bu hengamenin sebebi? Bir topluluğu sırf kendileri gibi değil diye ölüme…devamıDünya tarihinde bir sürü savaş oldu, oluyor ve olacak. Maalesef ki insanlar olduğu sürece savaşlar olmaya devam edecek. Peki ama bu savaşlar neden var? Ufacık bir toprak parçası mı bu hengamenin sebebi? Bir topluluğu sırf kendileri gibi değil diye ölüme mahkum etmek ne kadar doğru ya da herhangi bir insanı öldürecek yetkiye sahip olma hakkını bu insanlar nereden alıyor? Korkunç bir dönemde yaşıyoruz. Artık içimizde öyle bir nefret var ki insanları ırkına göre yargılıyor ve bunu açık açık söyleyebiliyoruz. Bu yüzden de sadece bizden olanlara iyiyiz, diğerlerine de bir o kadar kötü. Filmde de 1992 Abhazya savaşı ele alınıyor. Abhazlar ve Gürcüler arasında çıkan bu savaşta iki Estonyalı, bulunduğu yeri terk edip ailesiyle birlikte Estonya'ya göç etmek yerine savaş alanında kalmayı tercih ediyorlar. Nedeniyse mandalinalar... İvo ve Margus bir gün yaralı iki asker görüyor ve onlara yardım ediyorlar ama bir sorun var; bu askerler birbirlerine düşman. Birbirlerini öldürmek için çıktıkları yolda aynı masada yemek yiyorlar çünkü İvo'nun evi tampon bölgeydi, barışın sembolüydü. Farklı kültürler de olsa farklı dinler de olsa onlar o evde sadece birer insandı. Keşke bizler de İvo gibi olabilseydik ve önyargılarımızdan, kötü düşüncelerimizden sıyrılıp insanları insan olduğu için sevebilseydik. Filmin sonu beni hüngür hüngür ağlattı. Nasıl bir yorum yapacağımı da bilmiyorum çünkü ne yazarsam yazayım eksik kalacak. Savaşın olduğu bir dönemdeyiz ve savaşı yaşayan insanlar bunun acısını fazlasıyla çekerken bir de uzaktan bu duruma şahit olan bizler de bir çatışma içindeyiz. Kimimiz bir tarafı destekliyor kimimiz de karşı tarafı destekliyor ama sonuçta ölenler hep masumlar oluyor. Devletlerin birbiriyle alıp veremediği ne var bilmiyorum ama her ne için olursa olsun hiçbir şey onlarca masum insanın ölümünü meşrulaştıramaz. Filmi çok beğendim ve her bir karakter için ayrı ayrı üzüldüm. Bu aralar bu filmi herkese tavsiye ediyorum, siz de tavsiye ederim.

nubesh 1 year ago

Pandora'nın Kutusu

Osamu Dazai

17 Gönderi

Birkaç ay önce Japon bir yazarın, hayatına aldığı kadınlarla intihar girişiminde bulunduğuyla ilgili bir yazı okumuştum. Bu konu ilgimi çekmişti ama yazarın kitaplarını okuma gibi bir niyetim yoktu. Bu ay okuyacağımız kitap da bahsettiğim yazarın kitabıymış ki ben bunu da…devamı

nubesh 1 year ago

Better Call Saul

Vince Gilligan

97 Gönderi

Spoiler içeriyor Breaking Bad bittikten sonra boşluğa düşmüştüm ve hazır diziyi yeni bitirmişken, olaylar hâlâ aklımdayken yan dizisi olan Better Call Saul'a başlayayım dedim. Breaking Bad'i izlerken Saul Goodman'ı çok sevmiştim. Enerjik bir insan olması, hazırcevaplılığı karakteri daha da sevilir yapıyordu. Ama…devamıBreaking Bad bittikten sonra boşluğa düşmüştüm ve hazır diziyi yeni bitirmişken, olaylar hâlâ aklımdayken yan dizisi olan Better Call Saul'a başlayayım dedim. Breaking Bad'i izlerken Saul Goodman'ı çok sevmiştim. Enerjik bir insan olması, hazırcevaplılığı karakteri daha da sevilir yapıyordu. Ama karakterin özüne indikçe çok farklı bir Saul görüyorduk. Gördüğümüz kişi Saul bile değildi, bambaşka biriydi. Bir ömre kaç hayat sığar? Saul olsaydı sonsuz derdi çünkü her karakteri yaşayabilir ve bunda da hiç zorlanmazdı. Bu diziyi Breaking Bad'le kıyaslayıp hiç sevmeyenler, daha ağır olduğunu düşünenler olmuş fakat yönetmeni aynı olsa bile ikisinin apayrı bir dizi olduğunu düşünüyorum. Breaking Bad aksiyon sahneleriyle hafızalarımıza kazınmış uyuşturucu içen ve üreten kişilerin hayatlarını bize göstermişken bu dizide ise daha çok hukuk, avukatlar ve mafya tarafını görüyoruz. Ben bu diziyi daha çok sevdim. Daha kısa sürede de bitirdim yani Braking Bad gibi uzun uzun aralar vermedim. Saul Goodman namıdiğer Jimmy Mcgill, müthiş bir dolandırıcıyken avukat olmuş bir adam. Yıllarını hukuka vermiş başarılı bir avukat olan abisine göre ise Jimmy, avukat olacak bir insan değil. Yani karakteri böyleyken istese bile değişemez. Abi kardeş ilişkisine bakacak olursak bir yandan abisine hak veriyorum ama bir yandan da haksız buluyorum. Öncelikle insanlar değişir mi? - Bence uygun koşullar sağlanırsa değişebilirler ama eğer en ufak pürüzde eski hallerine döneceklerse o değişim neden var? Dizide Chuck'ı haksız bulduğum konu, Jimmy'e en başından beri bir şans bile vermemesi. Yani evet kendi eğitimiyle kıyaslıyor; faküle bitirmiş, onca emek vermiş biriyken kardeşinin sadece sınavlara girip avukat olması kabul edilebilir bir şey değil. İster istemez bir çekememezlik oluyor. Bir de sanırım ailede de yüceltilen kişi hep Jimmy olduğu için bir kıskançlık durumu vardı. Yine de Chuck, Allah aşkına kardeşin seninle bu kadar ilgilenirken hiç mi vicdan azabı çekmedin? Neysee Howard'a gelelim. Yaa bu adamdan ne istediniz? Adam gayet güzel bir şekilde işini yapıyor, kimseye karışmıyor. Yani şu an çok hatırlamıyorum ama hiç çirkinleşecek seviyeye gelmemişti. Neden bu adamın hayatının içinden geçtiniz nedenn? Kim Wexler ise Howard konusuna dahil olmasaydı dizideki en sevdiğim karakterdi. Skayler vakasından sonra Kim'den de bir şeyler bekledim ama neyse ki Kim karakterini güzel işlemişlerdi. Hatta bazı sahnelerde niye bu kadar alttan alıyor deyip sinirlenmişliğim bile olmuştu. Bence Jimmy Kim'e de çok haksızılık yaptı. Ah ahh Jimmy ahh. Jimmy'nin Mike ile olan sahneleri çok güzeldi. Breaking Bad izlerken nasıl tanıştıklarını merak ediyordum çünkü aralarındaki ilişki çok farklıydı. Mike'nin bir baba rolüne bürünüp sürekli Jimmy'i korumaya çalışması, sert mizacı, tüm umursamaz görüntüsüne rağmen aslında çok düşünceli olması... Bu karakteri çok iyi işlemişler yaa ve Jonathan Banks da aşırı iyi canlandırmış. Yani oyuncuları o kadar iyi seçmişler ki bir karakteri ondan başka kimse oynayamaz diye düşünüyorum. Hele ki Gustavo. Yaa dizinin finalinde oyuncuların röportaj yaptığı bir kesit vardı Gustavo'yu canlandıran kişi gülüyor ve sempatik duruyor diye onu tanımadım sjsjs Oyunculuk gerçekten yetenek gerektiren bir iş ve buradaki oyuncular da fazlasıyla yetenekliler. Gustavo'yu bence yine yüzeysel işlediler. Yani evet hayatının bir kesitini gördük ama nasıl bu kadar gaddar olduğuna değinmediler. Ya da ben hatırlamıyor olabilirim. Salamancalar ise ayrı bir konu. Yaa bu insanlar ne iğrenç insanlar. Özellikle de Hector Salamanca. Yani sanırım dizideki en iyi karar Hector'u felç etmekti çünkü o konuştukça sinir oluyordum. Bir de Taco ile o ikizler çok sinir bozucuydu. Lalo ise onlardan farklı olarak daha sempatik bir kötüydü. Evet o da diğerleri gibi vahşiydi ama en azından Taco ve Hector gibi bağırmıyor, daha çok zekasını kullanıyordu. İkizler gibi de hiç düşünmeden sadece söyleneni yapmıyordu. Nacho Varga konusunda bir şey sormak istiyorum. Adamın her sahnesinde "Ya ben bunu bir yerden tanıyorum. Kimdi yaa ?" deyip adamın hayatını araştırmaya başlıyordum ama tık yok. Nerede gördüğümü hatırlamıyorum. Siz kim olduğunu biliyor musunuz yaa? Gerçekten içime dert oldu. Nacho karakteri de güzel işlenmişti. Salamancalar gibi kötü adamlara elini verirsen kolunu kaptıracağını ve sonunun da muhtemel son olacağına değinmişlerdi ama yazık oldu Nacho'ya. Dizide genel olarak Jimmy'nin Saul olma sürecini görüyoruz. Evet, Saul karakterini Breaking Bad'da çok sevmiştim ama burada sevemedim. Bence Jimmy halinde çok iyiydi ama şartlar bunu gerektirmiş olabilir. Biz de zaman zaman değişiyoruz; hayatımızı bir dizi halinde izleyemediğimiz için görmüyoruz ama bizim de kırılma noktalarımız var, değişim ânımız var ve bir daha eski halimize dönemeyeceğimizi belli eden zamanlar var. Jimmy'nin karakter gelişiminde bunu çok net bir şekilde görebiliyoruz. Bence Jimmy değişebilirdi ve çok iyi bir avukat olabilirdi ama çevre faktörü devreye girdiği için içindeki kötülüğü dış yansıttı. Yani sonuç olarak abisinin dediği oldu. Chuck ne büyük adammışsın yine haklı çıktın. Eğer bu diziyi üç yıl önce izlemiş olsaydım sanırım Kim Wexler favori karakterim olurdu ve tercih yaparken ilk sıraya hukuk yazardım. Neyse ki öyle bir şey olmamış. Dizi izleyip bölüm mü seçilir ? Neyse neyse güzel bir diziydi. Ben çok beğendim tavsiye ederim. Ayy bir konu daha var onu da söyleyip yazıyı bitireyim. Mesela en heyecanlı sahnede biri birini öldürecek yaa Breaking Bad'de gördüğün karakter olduğu için kimin ölmeyeceğini tahmin edebiliyorsun o biraz heyecanı kaçırıyor ama onun dışında geçmişe gitme yöntemi olduğu için ilk olarak Breaking Bad' ı izleyebilirsiniz. Bir de bence Lalo'nun sonu böyle olmamalıydı. Arkadan Mike bile gelip öldürseydi daha kabul edilebilir bir ölüm olurdu. Yazık oldu...

nubesh 1 year ago

Selamlarrr Biliyorum uygulamada çok fazla şiir paylaşan var ama ben okuduğum zaman etkilenmiyorum yaa 😢 Çok fazla şiir okuyan - dinleyen bir insan değilim ama bazı şiirleri dinleyince çok hoşuma gidiyor. O yüzden sizden beğendiğiniz şiirleri seslendiren kişinin ismiyle birlikte…devamı

nubesh 1 year ago

Galileo Galilei Bilimin Dehaları

Eda Bayrak

1 Gönderi

Uzun bir süre okuma isteğimin geri gelmesini bekledim ama yok, gelmiyordu. Ağır bir kitap okursam hepten dibe çökerim düşüncesiyle çocuk kitabı okumaya karar verdim. Kitap, adından da anlaşıldığı gibi Galileo Galilei'nin hayatını anlatıyor ama hikaye tarzında ve daha yüzeysel bir…devamı

nubesh 1 year ago

Eylül Ayı Özetim 🎬 İzlediklerim 🎬 ☞Yes Man ☞⁠ Örümcek Adam - Örümcek Evrenine Geçiş ☞Laal Singh Chaddha ☞The Green Mile ☞Hichki ☞⁠ Örümcek Adam - Örümcek Evreninde ☞Harry Potter ve Ölüm Yadigarları: Bölüm 2 ☞⁠ Vincent'ten Sevgilerle ☞Prestij ☞The…devamı

nubesh 1 year ago

Kara Şövalye

Christopher Nolan

137 Gönderi

Birinin tavsiyesiyle bu filmi izledim ama ne mükemmel bir insanmış ki filmin üçleme olduğundan ve bu filmin de ikinci serisi olduğundan bahsetmedi. Sadece izle dedi. Yaa ben zaten filmleri gelişigüzel izliyorum bari detay ver de ona göre izleyeyim. Bir de…devamı

nubesh 1 year ago

Gizli Bahçe

Frances Hodgson Burnett

14 Gönderi

Keşke kitap okurken ruh halimiz sabit kalsa da okuduklarımızı kötü yönden etkilemese. Yani keyifliyken okuyunca o kitabı daha çok seviyorum ama durum tam tersi olunca nefret bile edebiliyorum. Off çok saçma çokk. Aslında kitap çok güzeldi yani çocuklar vardı, arkadaşlık…devamıKeşke kitap okurken ruh halimiz sabit kalsa da okuduklarımızı kötü yönden etkilemese. Yani keyifliyken okuyunca o kitabı daha çok seviyorum ama durum tam tersi olunca nefret bile edebiliyorum. Off çok saçma çokk. Aslında kitap çok güzeldi yani çocuklar vardı, arkadaşlık vardı, umut vardı... Daha ne olsun. Ama nedense kitabı okurken daraldım da daraldım. Bazen devam edecek enerjim kalmadı, saçma sapan düşüncelere daldım falan filan derken pek keyifli geçen bir okuma süreci olduğunu düşünmüyorum. Konusuna gelirsek de şımarık diye tabir ettiğimiz bir kız çocuğunun eniştesinin yanında yaşamaya başlayınca karakterinin iyi yönde değişmesi ve kendi gibi bir çocukla karşılaşınca da aslında insanlara kötü davranmanın pek de iyi bir şey olmadığını fark etmesiydi. Kitapta üç farklı çocuk tiplemesi vardı. Doğayı seven, hayvanlarla konuşan, iyimser Dickon, annesinden sevgi görmemiş -genel olarak sevgi görmemiş- bu yüzden de herkese emrivaki bir tavırla yaklaşan Mary Lennox ve son olarak; hasta olduğuna inandırılan, sırtında kambur oluşmasın diye yatağına mahkûm edilen, babasını bile doğru düzgün görmeyen Colin. Bu kitap çocuk kitabı olarak nitelendiriliyor ama ebeveynlerin özellikle okuması gerektiğini düşünüyorum çünkü çocukların belli bir yaşa kadar gördüğü kişiler ebeveynleri oluyor hâliyle onların sevgisiyle, ilgisiyle varlıklarını kabul ediyorlar. Eğer o da olmazsa hayatları daha küçük yaştan kararıyor, yanlış kararlar alabiliyorlar, içlerindeki o boşluğu doldurabilmek için de onları sevdiğini söyleyen ilk kişiye gidiyorlar. Ebeveynden sonra da tabii ki devreye arkadaşlar giriyor. Hikayede en çok üzüldüğüm kişi Colin'di. Odada bir başına bırakılmış, öleceğine inandırılmış bu yüzden de hayatı sevecek bir sebep bulamamıştı. Arkadaşı yoktu, babası yoktu, annesi olsaydı belki mutlu bir aile tablosu oluşturulurdu ama annesinin ölmesini de elbette istemezdi. Neden tüm yük doğum sırasında annesini kaybetmiş bir çocuğa veriliyordu ki? Ahh ahh... Mary, Misselthweite Malikanesinde geçirdiği süre boyunca bazı gizemleri çözmeye çalışır ve bunlardan biri de terk edilmiş bir bahçenin varlığıdır. O bahçeyi bulmaya çalışırken aynı zamanda çok güzel arkadaşlıklar edinir. Kitapta beni en çok etkileyen ve gerçekten öğrendiğim bir şey varsa o da sihir metaforuydu. "Güneş parlıyor... İşte Sihir bu. Çiçekler büyüyor, kökler kıpırdanıyor. İşte Sihir bu. Hayatta olmak Sihirdir, güçlü olmak sihirdir. Sihir benim içimde. O hepimizin içinde." Cidden sihir hepimizin içindeydi ve eğer bir şeyin olacağına gerçekten inanırsak o sihir gerçekleşirdi. Yani kitapta öyle anlatılıyor, gerçek hayatta bu sihir gerçekleşir mi bilmiyorum. Umarım gerçekleşir çünkü buna sığınarak bir yola çıktım ortada kalırsam çok üzülürüm :( Neysee gayet güzel bir kitaptı tavsiye ederim.