(@) - Raf

Bir filmden alabileceğim en yüksek verimi aldığımı düşünüyorum. Oyuncular, konu ve içinde bulunduğu dönem güzel bir şekilde aktarılmıştı. Christopher Nolan'ın sadece iki filmini izlediğim için "Ay Nolan, vay Nolan!" deyip övemeyeceğim ama tarzını beğendim. Anladığım kadarıyla ters köşe film deyince…devamıBir filmden alabileceğim en yüksek verimi aldığımı düşünüyorum. Oyuncular, konu ve içinde bulunduğu dönem güzel bir şekilde aktarılmıştı. Christopher Nolan'ın sadece iki filmini izlediğim için "Ay Nolan, vay Nolan!" deyip övemeyeceğim ama tarzını beğendim. Anladığım kadarıyla ters köşe film deyince aklımıza Nolan gelmeliymiş. Güzel. Film boyunca özellikle de son sahnelerde fazlasıyla şaşırdım ve sonu gerçekten de tahmin ettiğimden daha iyi bir şekilde bitti. Sihirbaz arkadaşlar; bir gün bir hata yüzünden ayrılıyorlar ve intikam hırsı, işleri daha da karmaşık hâle getiriyor. Hep kendilerini daha iyi numarayı yapmaya çalışırken ve karşısındaki kişinin numarasını sabote etmeye çalışırken buluyorlar. Sihirbazlık ilk başta göze hitap eden ve merak uyandıran bir görsel şölen olsa da aslında arkasında büyük bir kandırmaca ve fedakarlık var. Bu filmde de bunu çok net bir şekilde görebiliyoruz. Bir insan sihir yapacak diye hayatını feda eder mi? -Ediyormuş. Hatta bazen öyle fedakarlıklara maruz kalıyoruz ki sihir için yapılan fedakarlık yanında az bile kalıyor. Bu yüzden fedakarlıktan nefret ediyorum. Düşüncemi de belirttiğime göre diğer bir konuya geçelim. Tesla detayı güzeldi. Borden ve Angier'in bir metafor olduğunu düşünürsek Tesla ve Edison arasındaki ilişkiyi daha iyi anlayabiliriz. Biri fikrin sahibiyken diğeri de sahnede daha iyi sergileyen, ses getiren olmuştu. Ah be Tesla... Filmde beni etkileyen kısımlardan biri de özellikle bana verdiği mesajdı. Bu aralar takıntı haline getirdiğimi fark ettiğim bir konu hakkında en sonunda dayanamadım ve "Allah'ım ne olur bir işaret gönder!" diye dua ettim. Ve filmden de anladığım kadarıyla saplantı pek de iyi bir şey değilmiş. Artık "Kendine gel Beyza" diye silkelenmemin zamanı gelmişti. Nolan abimiz sayesinde bir minnak kendimize geldik sjsjs Genel olarak güzeldi hatta güzel demek az bile... Muhteşemdi. Tavsiye ederim :)

nubesh 1 year ago

Vincent'ten Sevgilerle

Dorota Kobiela

87 Gönderi

Van Gogh'u tanımayan yoktur. Meşhur "Yıldızlı Gece" tablosunu çizen ressam, kulağını kesen ressam, akıl hastanesine yatan ressam... Peki ya bu ressam kimdir? Lisede resim hocamız, hepimize bir ressamın hayatını araştırma ödevi vermişti. Açıkçası kimi anlattığımı hatırlamıyorum ama aklımın bir köşesinde…devamıVan Gogh'u tanımayan yoktur. Meşhur "Yıldızlı Gece" tablosunu çizen ressam, kulağını kesen ressam, akıl hastanesine yatan ressam... Peki ya bu ressam kimdir? Lisede resim hocamız, hepimize bir ressamın hayatını araştırma ödevi vermişti. Açıkçası kimi anlattığımı hatırlamıyorum ama aklımın bir köşesinde Van Gogh'un ismini ölen abisinden aldığı kalmış. Bu yüzden daha doğmadan sorumluluk almış ve asıl sevilen kişinin kendisi değil de ölen abisi olduğunu düşünmüştü. Sadece düşünmekle de değil ağır bir şekilde hissetmişti. Normalde olsa olabilir derdim çünkü benim abim de ismini ölen abimden almıştı. Annem oğlunu çok sevdiği için ismini yaşatmak istemişti diye düşünmüştüm ama bunun insan üzerindeki etkisinin bu kadar acımasızca olduğunu düşünememiştim. Van Gogh da bunun ağırlığı altında fazlasıyla ezilmişti. Vincent Van Gogh; hayatta bir amacı olmayan, çeşitli işler yapmış ama hiçbirinde başarılı olamamış bir adamdı. Ben onu daha küçük yaşlarda ressam olmayı kafasına koymuş biri zannediyordum ama düşündüğümün tam tersine fırçayı ilk defa 28 yaşında eline almış. Bu 8 yıllık süreçte de çok iyi bir ressam olmuş ama ne yazık ki her sanatçıda olduğu gibi bu sanatçımızın da değeri yaşarken değil, öldükten sonra bilinmiş. Aslında kardeşi Theo ile mektuplaşmaları ve Theo'nun eşi Jo olmasaydı Van Gogh'u tanır mıydık ya da "Modern sanatın babası" unvanını alır mıydı bilemiyorum. Gerçi yaşarken görmediği değeri öldükten sonra görmesi ne kadar gerekli onu da bilmiyorum ama iyi ki tanıdık seni be Van Gogh. Film çok etkileyiciydi ve sahnelerin de yüzden fazla sanatçının çizimi olması farklı bir hava katıyordu. İzlerken bir tablonun içine girmiş gibi hissettim. İlk başlarda evet, biraz karışık geldi ama bir süre sonra adapte olabildim. Vincent'in ölümü bir intihardı ya da intihar süsü verilmiş bir cinayet. Çok sonradan bile çeşitli tartışmalara sebep olan bu ikilemi filmde de görüyoruz. Ressamın arkadaşının oğlu olan Armand, Vincent'in kardeşine yazdığı mektubu ona iletmek için bir yola çıkar fakat bu yolculukta aklını karıştıran bir şey vardır. Vincent gerçekten intihar mı etmişti? Armand, Van Gogh'un Auvers'te yaşarken muhattap olduğu herkesle teker teker konuştu. Çoğu kişi onun mutlu olduğunu söylüyordu. Mutlu insan intihar eder miydi? Herkeste farklı bir izlenim bırakmıştı ama tek bir noktada birleşiyorlardı: Yalnız bir adamdı. Zaten kulağını kesmesinin sebebi de yalnızlıktı. Yalnızlık korkusunun getirmiş olduğu öfke... Fiziksel hastalığı olan bir insana yardımcı oluruz ama aynı şeyi psikolojik sorunu olan bir insana neden yapamıyoruz? Onu dışlıyor, kafasındaki sesle baş başa bırakıyoruz? Vincent'in durumu tam olarak böyleydi. Kimse ona yardımcı olmak istememiş, herkes ezdikçe ezmişti. Kasabadakiler, çocuklar, arkadaşları... Velhasıl çok acı çekmiş bir ressamdı. Normalde bir film izlediğimde kurgu olduğunu ve gerçekten böyle bir şey yaşanmadığını bildiğim için çok etkilenmiyorum ama biyografi filmlerini izleyince durum değişiyor. Bu acıları yaşayan biri vardı, bu dünyadan geçti diyorum. Bazen kendimi kötü hissettiğimde o anki duygularımı anlattığım bir yazı yazarım ve o yazıyla tesadüfen yüzleşince "Vay be Beyza o zamanlar böyle hissediyordun şimdi geçti." diyorum ama sanki o duygular o kağıda hapsolmuş ve ne yaparsam yapayım oradan çıkmayacak... Van Gogh'un eserleri de nedense bana böyle bir his uyandırdı. Acaba bunu çizerken nasıl hissediyordu ve bu tabloya hangi duyguları hapsetti diye soruyorum. Cevabını alamayacağımı biliyorum ama hepsinde bir parça hüzün olduğu aşikar.

nubesh 1 year ago

Harry Potter Ve Ölüm Yadigarları: Bölüm 2

David Yates

84 Gönderi

Sonunda bitirdiğim bir seriydi. Beğendim mi? Ehh yanii... Aman aman beğendiğimi söyleyemem. Şu an Harry Potter'a hayranlık duyan, filmlerini defalarca kez izleyen, filme ait bir sembolü bile gördükleri zaman aşırı heyecanlanan insanlar var. Onlara saygı duymakla birlikte hiçbir zaman böyle…devamıSonunda bitirdiğim bir seriydi. Beğendim mi? Ehh yanii... Aman aman beğendiğimi söyleyemem. Şu an Harry Potter'a hayranlık duyan, filmlerini defalarca kez izleyen, filme ait bir sembolü bile gördükleri zaman aşırı heyecanlanan insanlar var. Onlara saygı duymakla birlikte hiçbir zaman böyle bir özelliğe sahip olamayacağım için üzülüyorum. Hayranlık duygumu yitirmiş gibi hissediyorum sjsjs Neyse. Bu bölüm diğerlerine oranla daha güzeldi. Günümüze daha yakın bir tarihte çekildiği için mi yoksa konunun derinliğinden mi kaynaklanıyor bilmiyorum ama beni tatmin etti. (Günümüze yakın dediğim tarih de 12 yıl önce kdjsfo Harbi ne zaman 2011'den beri 12 yıl oldu? Şu an bunun şokunu yaşıyorum. 12-13 sene önce mutluydum yaa...) Her zamanki gibi Harry ile Voldemort'un birbirlerini öldürme isteğiyle olaylar gelişiyor. Baş karakterimiz en son hortkuluk avındaydı ve bu bölümde de hortkulukları aramaya devam ediyor. Harry'i bir türlü sevemedim bu yüzden yaptığı her şey o kadar saçma, o kadar sinir bozucu geliyor ki anlatamam. Malfoy bile ondan daha mantıklı hareket ediyordu. Bu arada bence Snape karakteri çok güzel işlenmişti. Bazen kötü karakterleri daha çok seviyorum çünkü iyi karakterler her zaman doğru olanı yapar, iyi bildiğimiz için de kötülüğü yakıştırmayız. Yani eğer iyi karakter kötü bir davranış sergilerse itici durur ama aynı davranışı kötü bir karakterde görürsek bu kadar söylenmeyiz. Zaten yapması gereken şey kötülük diye düşünür ve doğal olan buymuş deriz. Genellikle bu karakterlerin kötü olmasının arkasında çok güzel bir sebep yatar. Ya sevilmemiştir ya ihanete uğramıştır ya verdiği emeklerin karşılığını almamıştır... Nedenler bitmez fakat illaki bir nedeni vardır. Gerçek hayatta da bu böyledir ama böyle insanları anlamaya çalışmıyoruz. Buna ben de dahil olmak üzere ya onlara aynı kötülükle cevap veriyor ya da hiç hayatımıza almıyoruz. Keşke tahammül seviyesi yüksek bir insan olsaydım da onları anlamaya çalışsaydım :/ Neyse neysee. Snape'ye çok üzüldüm. Ahh bee Snape... Bu serinin Ali Cabbar'ı senmişsin.

nubesh 1 year ago

Örümcek Adam : Örümcek Evreninde

Bob Persichetti

79 Gönderi

İzleme sırasında bir hata yaptığım için ilk filmi izlemeden ikincisine bodoslama atlamış ve filmden hiçbir şey anlamamıştım. Hatta izlerken sürekli durdurmak zorunda kaldığım için ayrıca nefret etmiştim. Yine de herkes ve her şey ikinci bir şansı hak eder deyip bu…devamı

nubesh 1 year ago

Sol Ayağım

Christy Brown

107 Gönderi

Bu kitabı sevmediğim bir kuzenimin evindeyken okumaya başlamıştım. Sanırım 11 - 12 yaşlarındaydım ve kitaplıklarında bu kitabı görünce en sevdiğim öğretmenimin birkaç gün önce tavsiye ettiğini hatırlayıp hemen okumaya başlamıştım. O zamanlar okurken çok akıcı ilerliyordu ve merakla okuyordum ama…devamıBu kitabı sevmediğim bir kuzenimin evindeyken okumaya başlamıştım. Sanırım 11 - 12 yaşlarındaydım ve kitaplıklarında bu kitabı görünce en sevdiğim öğretmenimin birkaç gün önce tavsiye ettiğini hatırlayıp hemen okumaya başlamıştım. O zamanlar okurken çok akıcı ilerliyordu ve merakla okuyordum ama şimdi okuduğumda aynı etkiyi alamadım. Bence bu kitap, daha küçük yaşlarda okunması gereken bir kitap çünkü zaman geçtikçe dili daha basit geliyor bu yüzden çok da etkileyici olmuyor. Yine de okuduğum ilk otobiyografik eser olduğu için yeri bende ayrı olacak. Christy Brown, beyin felci olduğu için uzun bir süre hareket edemeden, konuşamadan yaşamış bir yazardır. Bu kitabı da başarının, umudun bir simgesi olarak görüyorum en azında yazar açısından. Çünkü hayatında engeller olmasına rağmen bu kadar şeyi başarması gurur verici. Hayatımız boyunca sürekli bahanelerin ardına saklanıyoruz ama o bahaneler, belki de çok büyük bir başarıya ulaşmamızı engelliyor. Bilemeyiz... Yazarımızın hayatı beni çok üzdü. Çocukluğu, ergenlik dönemi ve yetişkin bir birey olduğunda neler hissettiğine şahit oldum. Empati kurmaya çalıştım ama ne kadar da empati kurmaya çalışsam, onun yaşadıklarını tam tamına anlayamazdım. Sadece halime şükretmek ve içtenlikle üzülmekten başka bir şey yapamadım. Christy Brown evet, umutlu ve başarılı bir insandı ama annesi de çok destek oldu. Her anne çocuğunu sever fakat yazarımızın annesi sadece sevmekle kalmamış, çocuğunun gelişimi için bilinçli veya bilinçsiz bir destekte bulunmuş. Onu eve kapatmamış, zaten engeli var diye hiçbir şeyden anlamayan bir insan olarak görmemiş; ona da diğer çocuklarına verdiği değeri vermiş. Bana kalırsa buradaki en önemli faktör anne... Keşke diğer anneler de böyle olsa. Genel olarak güzel bir kitaptı. Son kısımlarını yeğenimin darbelerinden kurtaramadığım için pdf okumak zorunda kaldım ve bu sürede de kitabı elime alıp okumanın ne kadar güzel bir şey olduğunu fark ettim çünkü telefonu her elime alışımda pdf okumak dışında her şeyi yapıyordum. Onun dışında her şey çok güzeldi tavsiye ederim :)

nubesh 1 year ago

Hıçkırık

Siddharth Malhotra

102 Gönderi

Her filmde bir öğretmenin, öğrencileri değiştirebileceği konusu yer alıyor. Evet, iyi bir öğretmen herkesin karşısına çıkmaz. Belki de sayıları çok azdır o yüzden ben denk gelmemiş olabilirim ama hiçbir zaman bir öğretmenin, sınıfın en haylaz öğrencisi üzerinde durduğunu görmedim. Ya…devamıHer filmde bir öğretmenin, öğrencileri değiştirebileceği konusu yer alıyor. Evet, iyi bir öğretmen herkesin karşısına çıkmaz. Belki de sayıları çok azdır o yüzden ben denk gelmemiş olabilirim ama hiçbir zaman bir öğretmenin, sınıfın en haylaz öğrencisi üzerinde durduğunu görmedim. Ya da haylaz olmasına gerek yok dersi dinlemeyen, dersle alakası olmayan öğrencileri bile derse katmak için çabalamıyorlar. Genelde bu kişileri görmezden geliyor ve ben dersimi anlatıp maaşımı alacağım, ister dinleyin ister dinlemeyin mantığıyla ilerliyorlar. Bu iyi öğretmenler sadece filmlerde mi var? Bazen gerçek hayata uyarlamaya çalışıyorum ve evet, bir öğretmenin tüm zamanını öğrencilerine ayırması imkansız gibi görünüyor çünkü günümüz şartlarında sadece eğitimle ilgilenemiyoruz. Ekonomi bile başımızı ağrıtırken bir de özel hayatımızdaki faktörler bunu imkansız kılıyor olabilir ama yine de kendilerini öğrencilerine adayan tek tük öğretmenlerin olduğuna inanmak istiyorum. Umarım ben de böyle bir öğretmen olurum :) Filmin konusuna gelecek olursak; Tourette Sendromuna sahip bir öğretmenimizin, mesleğini yapabilmesi için ne kadar uğraştığını görüyoruz. Bu arada Tourette Sendromu da kişinin kendisi tarafından kolayca kontrol edilemeyen, tekrarlayan hareketleri yapılması veya istenmeyen seslerin çıkarması şeklinde tiklerin görüldüğü bir nörolojik hastalıktır. Çabalarının karşılığını alır ama ona verilen sınıf o kadar haylaz, o kadar sinir bozucudur ki onlarla nasıl baş edeceğini bilemez. Bir şekilde iletişim kurmaya çalışır. Filmin devamında öğretmen - öğrenci ilişkisi, kast sistemi gibi konular üzerinde de duruluyor. Güzel bir filmdi, sanırım en çok beğendiğim kısım; başka bir öğretmenin aslında hatanın kendisinde olduğunu ve öğrencileri ayrıştırarak hiç de iyi bir şey yapmadığını kabul etmesiydi. Tavsiye ederim. Bu arada bugün ablam öğretmenlik mesleğine giriş yaptı. Bu filmi de modunu yükseltirim diye açmıştım ama yine her zamanki gibi filmden etkilenen kişi ben oldum sıjsjds

nubesh 1 year ago

Yeşil Yol

Frank Darabont

357 Gönderi

Oyuncular da dahil herkesin hüngür hüngür ağladığı idam sahnesinde tek damla gözyaşı dökmediğim için kendimi duygu yoksunu, vicdansız ilan ettiğim bir filmdi. Niye böyle oldu ya? Filmin konusu güzeldi, dramla fantastik birleşimi olması da güzeldi ama keşke karakterler, yaşanan olaylara…devamı

nubesh 1 year ago

Laal Singh Chaddha

Advait Chandan

29 Gönderi

Ablamın Hintli olduğunu düşünmeme sebep olan bir Hindistan sevdası var ve haliyle bu sevda bana da aşılandı. Hint filmlerini çok sever ve izlediğimde sebepsiz bir şekilde mutlu olurum. Galiba ailecek yaptığımız tek aktivite de Hint filmi izlemek. Aamir Khan'ın Forrest…devamı

nubesh 1 year ago

Örümcek-Adam: Örümcek Evrenine Geçiş

Joaquim Dos Santos

57 Gönderi

Abartısız bir şekilde bu filmi ne kadar izlemeye çalışsam ya bir işim çıkıyor ya misafir geliyor ya da evde birileri Beyza şunu yap, Beyza bunu yap diye başımın etini yiyordu. (Not: Aile evinde film izlenmez) Gerçekten nasıl bitirdim bilmiyorum ki…devamı

nubesh 1 year ago

Bay Evet

Peyton Reed

164 Gönderi

Her şeye evet diyen bir insandım. Özellikle de çok değer verdiğim insanlara asla hayır diyemezdim. Hayır desem bile vicdan azabı çeker, yine karşımdaki kişiyi memnun etmeye çalışırdım. Mutlu muydum? Keşke bunun cevabı da evet olsaydı ama maalesef mutlu da değildim.…devamı