(@) - Raf

nuh.nena 1 month ago

İlk başladığımda çok kızgındım. Başkarakter erkek ACAYİP EMOYDU. VE ÇOK ERGENDİ. Herkesi öldüresim var, en çok da okulun en güzel kızını ceset olarak görmek istiyorum falan diyordu, e zaten bir gözü kapalı, kurukafalı şeyler giyiyor falan Bir de daha 13…devamı

nuh.nena 2 months ago

Hayat

Zeki Demirkubuz

16 Gönderi

Bir noktada filmi beğenmek, anlamlar çıkarmak için kendimi sorguladım ama yok, olmuyor. Üç saatten fazla vaktimi dakikamı bu şeye verdim ama değmedi ya. Film bir nevi ikiye ayrılıyor diyebiliriz. Hatta bayağı deriz aslında. İlk kısım Rıza'nın gözünden Hicran'ın kaçışını, ikinci…devamıBir noktada filmi beğenmek, anlamlar çıkarmak için kendimi sorguladım ama yok, olmuyor. Üç saatten fazla vaktimi dakikamı bu şeye verdim ama değmedi ya. Film bir nevi ikiye ayrılıyor diyebiliriz. Hatta bayağı deriz aslında. İlk kısım Rıza'nın gözünden Hicran'ın kaçışını, ikinci kısım Hicran'ın gözünden bu girişimin sonuçlarını anlatıyor. Film genel olarak bu kaçma girişimi üzerinden ilerliyor. İkinci kısımda farklı olaylar gelişse de yine aslında hepsi bunun ürünü. Genel olarak filmi gerçekten beğenmedim çünkü filme beni bağlayacak hiçbir şey yoktu. Ha, bağlayacak tek şey sinemada arkadaşlarımla izliyor oluşumdu. Daha kötüsü sinir olmadığım karakter de olmadı. Nasıl başardılar bilmem ama karakterlerin hepsi mi sinir bozucu olur... Her gün hikayeler anlatan adam mı dersin, memlekete adam yetiştiriyorum diye sayıklayan düzenbaz mı dersin, yüreği de topal Yılmaz mı dersin, arkadaşı adı her neyse mi dersin, hele hele o öğretmen emeklisi saçmalığın daniskası var ya... Yani yok, cidden hepsi çok deli ediciydi. Hayat bu bahanesinin ardına sığınmak bu film için kolaya kaçmak olur gibi geliyor. Hayat buysa bile bu kadar sıkıcı bir kurgu olmak zorunda değildi, içim bayıldı. Hayat dediğimiz şeyin bu olduğuna inanmıyorum ya, bir yerlerde bu insanlar varsa bile bu yorum onları aşağılamak gibi olmuş bence. Fazla bir şey demeyeceğim, sondaki ağlama sahnesini bayağı beğendim. Sanki o ağladıkça ben rahatladım, oyunculuk da aşırı iyiydi. O ağlamanın rol olduğuna inanmak çok zor. Ayrıca dekorlar da aşırı iyi yapılmıştı. Köy evleri %100 köy eviydi, koltuğun arkasına sıkıştırılan ütü masasından mutfaktaki kutunun üstüne serilen sofra bezi ve onun üstündeki domatese kadar her şey çok doğru hissettiriyordu. Sinematografiden fazla anlamıyorum aslında ama ışığı kullanış biçimlerini, çekim açılarını ve yerlerini beğendim diyebilirim. Sondaki sahne gerçeklik algımızı sorgulattı, gerçek olamayacak kadar güzeldi ve sondaki replik bi duraklattı. Yine de izlenir miydi? Hayır. Bir daha olsa hayatta izlemem. Çok da gerek yok cidden.

nuh.nena 2 months ago

Bayan Peregrine'in Tuhaf Çocukları

Ransom Riggs

10 Gönderi

Ne iyi ne kötü bir kitaptı diye arafta bir söz söyleyebilirim sanırım. Filmiyle o kadar alakasızdı ki. Film için temel bileşenleri almışlar fikri almışlar kalanı kendileri yazmışlar gibi bir şeydi. Kimi yerde temel bileşenlere bile sadık kalmamışlar. Abe'in sevdiği kız…devamı

nuh.nena 2 months ago

Savaş Sanatı

Sun Tzu

46 Gönderi

Yıl 2024. Yapay zeka her geçen gün gelişiyor, şirketler arasındaki rekabet havada gözle görünür gerilimler oluşturuyor. Geçen gün kulağa bilim kurgu filmlerinden çıkmış gibi gelen VR gözlükler tanıtıldı. Her yana yürünmesini sağlayan yürüme bantları piyasaya sürüldü. Katlanabilir telefonlarımız var... Ve…devamıYıl 2024. Yapay zeka her geçen gün gelişiyor, şirketler arasındaki rekabet havada gözle görünür gerilimler oluşturuyor. Geçen gün kulağa bilim kurgu filmlerinden çıkmış gibi gelen VR gözlükler tanıtıldı. Her yana yürünmesini sağlayan yürüme bantları piyasaya sürüldü. Katlanabilir telefonlarımız var... Ve bu kitapta yazan çoğu şeyin günümüzde geçerliliği var. MÖ 500 yıllarında yaşamış bu komutanın kitabındaki şeylerin geçerli oluşu beni düşündürdü, söylediklerinden ziyade. Günün birinde bir orduya komutanlık yapma ihtimalim olmadığı için söylediklerinin pek bir şey kattığını söyleyemeyeceğim. Belki bir gün bir kurgumda kullanırım. Savaş o kadar ilkel, o kadar medeniyete ait olmayan bir düşünce gibi ki aslında, hâlâ onlarca yerde aktif savaşların olduğu ihtimali insanlara küçümseme duymama sebep oluyor. Tüm o medeniyet maskemizin bu kadar basit bir gerçeklik karşısında paramparça oluşu çok komik değil mi? Medeniyetin çağımızın tüm bu aktif savaşların arka planındaki insanlar tarafından yaratılan bir illüzyon oluşu daha da komik değil mi? Bunu yazarken önümde biyoloji hocam insan kromozomlarının boyanabildiğinden bahsediyor. Bu kadar kulağa çılgınca gelen şeyler yapabilirken öldürdüğümüz sürece öldüreceğimiz ve bunun sonunun gelmeyeceğine dair kavrayışımızın nasıl gelişmediğini aklım almıyor. Sanırım insanın zekasıyla aklı eş anlamlı değil, doğrusal da ilerlemiyorlar. Bunu düşünmek biraz koyuyor. Farklı isimlerle ve aksesuarlarla dünya aynı hikayeye sahne olup duruyor. Biraz kitaba değinecek olursam, sesli kitap formatında tükettiğim bir kitaptı, MÖ 500 yıllarında yaşamış olan Sun Tzu adlı filozof ve komutanın envai çeşit öğütlerinden oluşuyordu. Arazi şartlarından tutun askerlerin tutumlarının anlamlarına, casus kullanımına dek çok şey geçiyordu kitapta. Bazı yerlerde obviouslyyyy diye bağırasım geldi (içimden sürekli bu kelime geçtiği için Türkçeye çevirmiyorum) Neden okunduğuna dair bir fikrim yok gerçi. Yani bir insan bunu neden okur ki? Ben dinledim çünkü kanaviçe yaparken aynı anda kitap okumak istiyordum ve sesli formatta altını çizme gereği duymayacağım kısa bir şey lazımdı. Uygundu yani. Ama normalde olsa zamanımı ayırmazdım. Baştaki düşüncelerimin kaynağı değildi sonuçta, onları tetikleyen ufak bir etkendi. Çok da lazım değildi ama savaşlı şeyler yazarsam işime yarar gibi.

nuh.nena 2 months ago

The Yuzuki Family's Four Sons

Ryota Iwasaki

2 Gönderi

Sevgili Yuzuki oğulları, (Eski türklere ait bir seslenişmiş gibi hissettim) Hayatıma kattığınız birkaç güzel an için teşekkür ederim. Sizleri izlemek güzeldi. Aslında azıcık güleyim eğleneyim diye girmiştim, ne bileyim kardeşimin şu minik prensesin ona acayip düşkün yakışıklı üvey abileri webtoonları…devamıSevgili Yuzuki oğulları, (Eski türklere ait bir seslenişmiş gibi hissettim) Hayatıma kattığınız birkaç güzel an için teşekkür ederim. Sizleri izlemek güzeldi. Aslında azıcık güleyim eğleneyim diye girmiştim, ne bileyim kardeşimin şu minik prensesin ona acayip düşkün yakışıklı üvey abileri webtoonları gibi komikli bir şey sanmıştım ama her bölüm içim burkula burkula izledim. Ciğer bırakmadın be. Kotaro Lives Alone ile bayağı benziyordun bu konuda. Ona da güleyim diye girmiştim, benim saflığım. 12 bölümde işte bu Yuzuki ailesinin dört oğlunu ve yaşama çabalarını anlatıyordun, sorunsa ailelerini kaybetmiş olmalarıydı. En büyüğü 23, en küçüğü henüz 7 yaşında olan bu dört oğlan kendi kendilerinin ailesi olmaya çalışıyordu ve bu bencw müthiş işlenmişti. Zaten olay ağırlıklı değildi ama bu duygu zenginliğiyle o kadar iyi dengelemiştin ki hiç olay aramadım. Karakterleri bir kere iyi işlemiştin, ne yaşadıkları ve onlar hakkında nasıl işlendikleri çok güzel tespit edilmişti. Havada kalmasın diye bir örnek verecek olursam en büyük kardeş Hayato (23) anne babasının vefatı esnasında 20 yaşında bir üniversite öğrencisiymiş. Ne olursa olsun kardeşlerine bakmak istemiş, öğretmen olarak çalışıyordu. Onun fedakarlıklarını her saniye görmek mümkündü ama bazen onlar olmasa da yaşıtlarım gibi normal olsam ne olurdu diye düşündüğünü de gördük mesela. Kadın olmasa da, onları o doğurmuş olmasa da hiç şüphesiz gördüğüm en iyi annelerden biriydi ve yine de bu düşüncelere kapılıyordu, bu çok doğaldı mesela bence. Ve onun kardeşlerini düşündüğü kadar kardeşlerinin de onu düşünmesi çok ama çok güzeldi. Resmen ev işi yapmak için kavga ediyor, sırf abileri azıcık dinlensin diye büyük bir çaba sarf ediyorlardı. Daha 7 yaşındaki Gakuto bile abisi yorulmasın diye onun için çok önemli bir şeyden vazgeçmeye çalışmıştı mesela. Sonlara doğru gelen kardeş kompleksi biraz abartılı gibi geldi bana gerçi. Başlarda bu pek yoktu mesela. Komedi olsun diye koyduğunu tahmin ediyorum ama bence olmamış ya. Baştaki dinamiği daha çok seviyordum. Bunun gibi birkaç sahnenin komedi açısından konulduğunu düşünüyorum ama bir yazıya sonradan yapılan eklemeler gibiydi, gidişatını bozmuştu bence. Bu arada Mikoto (ilk bölümlerdeki Mikoto diye özellikle belirteyim) kesinlikle favorim oldu. Green flag aşığı olarak bunu kocam alırdım. Aslında hepsini alıp harem kurmak da çok cazip ama Mikoto favorim olurdu ahsjsjshshs Cidden düzgün karakteri ve olgunluğu çok güzeldi. Sadece Minatonun ona bir kez olsun açık bir şekilde değer verdiğini görmek isterdim çünkü Hayato'nun dediği bana yetmedi. Galiba demek istediklerim bu kadardı. Dinlediğin için teşekkür ederim. Hoşça kal!

nuh.nena 2 months ago

Lohusa

Kıvanç Baruönü

26 Gönderi

Sevgili Lohusa, Aslında çok güzel filmdin de, seni komedi beklentisiyle izlemesem daha anlamlı gelecekmişsin gibiydi. Ama yine de beğendim, kahkahalık değil tebessümlük bir filmdin, anlam doluydun. Yeni doğum yapmış bir kadının yaşadıklarını anlatıyordun. Herkes kadınlar doğumdan sonra lohusa depresyonuna girer…devamıSevgili Lohusa, Aslında çok güzel filmdin de, seni komedi beklentisiyle izlemesem daha anlamlı gelecekmişsin gibiydi. Ama yine de beğendim, kahkahalık değil tebessümlük bir filmdin, anlam doluydun. Yeni doğum yapmış bir kadının yaşadıklarını anlatıyordun. Herkes kadınlar doğumdan sonra lohusa depresyonuna girer deyip duruyordu ancak sen kadın işte, lohusa depresyonuna girer de huysuzluk falan yapar diye güldürmek yerine o lohusa depresyonunun ardında yatan sebepleri ele almışsın ya, işte o noktada kalbimi kazandın. Lohusa depresyonu gökten inmiyor dedin, erkeğin ilgisizliği ve her şeyi anneye yüklemesiyle olur, kadın hem bedeninin formunu aklına takar hem de yeni bebeğime bakacağım derken altüst olan uyku düzeni, bir de üstüne toplum baskısıyla güçlü anne, her şeye yeten anne olmak istiyorum diye kendini harap eden kadınların adıdır dedin lohusa depresyonu. (Cümlenin bozukluğu için affınıza sığınıyorum) Komedi yanının o kadar güçlü olmadığını düşünüyorum ve en başından seni bu şekilde pazarlayan reklamcılar gürûhunu dikenli öpüyorum, sen bundan çok daha fazlasıydın. Özellikle İlayda karakterin o kadar özeldi ki benim için... Sırf sondaki sahnesi yüzünden güleriz diye girdiğim filmden ağlayarak çıktım. Tüm film boyunca çabaları o kadar üzücüydü ki içim burkuldu, acısını, yorgunluğunu gördükçe ben de üzüldüm. Son sahnede cidden müthiş bir oyunculuk sergilemişti. Ve adamı dövesim geldi. Harbiden. Ne biçim karakterdi o ya öyle, yemin ederim koca adayı kriterlerimi gözden geçirdim. Boğazlayasım geldi adamı. Umarım gerçekleri yansıtmıyorsundur da tipleştirilmiş bir karakterdir. Bu arada filmde Cerennzi'yi (iri bakıcı) görmek çok şaşırttı. Ufak bir rolü vardı ama uzunca bir zamandır, son zamanlarda olmasa da, takip ettiğim bir fenomenin, hatta sırf rol ve gözlem yeteneğiyle ün kazanmış bir fenomenin rol almasından ötürü mutlu oldum. Umarım onu başka filmlerde de görebilirim. Genel anlamda güzel bir filmdin, çok para verdim sinemaya, bilgisayarımda izlesem zamanıma kesin değerdin de parama değer miydin bilmiyorum ahsjdjsjsns Para zamandan önemli demek, vay be. Ne hallere düştük. Neys. İnternete düş hele bi, o zaman izlenirsin de seni izlemek yerine the interest zone muydu, ilgi alanıydı türkçe adı, ona gitmeyi tercih ederdim gibi. Alınmaca gücenmece yok. İyi akşamlar dilerim, Nuhnena // 24.02.2024

nuh.nena 2 months ago

Soytarı Çiçekleri

Osamu Dazai

8 Gönderi

Okumayın kardeşim, inanın hiç lazım değil. Tanzimat hikayelerinin Japon şubesi gibi bir kitaptı. 77 sayfa kitapta yazarın 4. Duvarı kırdığı yerler rahat bir 40 sayfa kaplarmış gibi geldi. Dediği tek şey de aman yazamıyorum ay yazamıyorum ben çok beceriksizim ay…devamı

nuh.nena 2 months ago

Cthulhunun Çağrısı - Karanlık Kitaplık

H. P. Lovecraft

6 Gönderi

İlk defa Lovecraft okudum ve bu bende bir çığır açmış gibi hissediyorum. Kitap yedi bağımsız hikayeden oluşuyordu, 10 sayfadan 40 sayfaya dek değişen aralıklarda olan hikayeler genel olarak içlerinde yaratıklar, efsaneler ve paranormal olaylar barındırıyorlardı. Bence güzellerdi, en azından 7…devamı

nuh.nena 3 months ago

Kumarbaz

Dostoyevski

85 Gönderi

Spoiler içeriyor Ay çok da beğenmedim ya Ne bilim, akış sarmadı. Galiba Dostoyevski bey amcamızın yazarlığından çok da hazzetmiyorum. Neyse, bir gün suç ve cezaya da bir şans vereceğim yine de. Kitap psikolojik anlamda iyiydi. Daha doğrusu iyiydi derken, son sayfalarında kumar…devamıAy çok da beğenmedim ya Ne bilim, akış sarmadı. Galiba Dostoyevski bey amcamızın yazarlığından çok da hazzetmiyorum. Neyse, bir gün suç ve cezaya da bir şans vereceğim yine de. Kitap psikolojik anlamda iyiydi. Daha doğrusu iyiydi derken, son sayfalarında kumar bağımlılığını anlatması bakımından başarılı buldum, bir anlam kazandı sanki zihnimde bu bağımlılık. Buna bir başarı diyebiliriz. Tamam iyi de benim okuduğum basımda kitap 240 sayfaydı. Ben son 40 sayfasından bahsediyorsam kalan 200 sayfanın ne olduğunu sorgulamak hakkınızdır. Kalan 200 sayfayı alın çöpe atın, kitabın konusundan hiçbir şey eksilmez. Karakterleri tanıtmak amacıyla 200 sayfa üstlerinde durması, sonrasında finalde hiçbirinin (anlatıcı görevini üstlenen bir abimiz hariç) yer almayışı o kadar anlamsız geldi ki bana. Ha, kumarın tüüm o 200 sayfalık yaşam kesitinden daha ağır bastığını anlatmak istediyse sevgili Dost, o zaman bu güzel bir hikaye bile sayılabilir ama ben normal bir okuyucuyum ve o bilinçle okumadım. Okumazdım da zaten. Estetik kaygılarla kitaplar okumak ve bundan zevk almak inceliğine henüz erişemedim. Tipleştirilmiş karakterler, birbirine asla uymayan dengesiz davranışlar, en ufak akıl kırıntısının bulunmaması, olayların bağlanma şekli... Tamam da, neden? Bu kitabı gerçekten beğendim diyemiyorum. Tüm kitabı sarıp sarmalayan bir konu bütünlüğü kesinlikle yoktu, başkarakter çöp gibi bir şeydi, yan karakterler o kadar işlevsizdi ki çok yoruldum. Kafede okuyordum kitabı, hemen kenarımdaki mermer parçasına bırakıp gidesim geldi. Yapamadım. Babaanne karakteri hariç (parlayan yıldızım, kraliçem) en ufak bir ışık bulamadım. Atmosfer desen o da yoktu. Bir sahnenin duygusu ötekini tutmuyordu. Bir an adamı işten kovan öteki an çaresizlikle ona sarılıyordu, adama kölesi gibi davranan kızın sevdiği ortaya çıkıyordu???? Kardeşim bipolar mısınız??? Bipolar öyle bir şey değil gerçi. DENGESİZ MİSİNİZ? Spoiler işareti koymam lazım artık. Al işte. Canım sıkıldı. Of. Linçlenecekmişim gibi bir gönderi.

nuh.nena 3 months ago

Benjamin Buttonın Tuhaf Hikayesi

F. Scott Fitzgerald

3 Gönderi

Eeee okudum da ne oldu şimdi İçinde biri Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi, öbürü Buz Sarayı olmak üzere iki hikaye vardı. Benjamin Button fena değildi, gerçi bu kadar az ve öz bir konuyu 60 sayfadan kısa yazmanın mümkün olduğunu düşünüyorum ama…devamı