Raf Yorumu: Tuğçe (@kelimeleredair)

Âh, Şule Gürbüz... Sen hangi kalbin sızısısın da, atar durursun yamacımda. Kelimelerinden aldım sızını, o sızının tutuşunu hissettim, sardım sarmaladım. Dahası kelimeleri... Kelimelerinin kokusunu aldım, o kokuyu alabilmek öylesine büyüleyici idi ki... Âh Şule Gürbüz, âh... Seninle tanışmayı öylesine çok…devamıÂh, Şule Gürbüz... Sen hangi kalbin sızısısın da, atar durursun yamacımda. Kelimelerinden aldım sızını, o sızının tutuşunu hissettim, sardım sarmaladım. Dahası kelimeleri... Kelimelerinin kokusunu aldım, o kokuyu alabilmek öylesine büyüleyici idi ki... Âh Şule Gürbüz, âh... Seninle tanışmayı öylesine çok isterdim ki, kim bilir o sükûtun nasıl da hemhâl kılardı o muhabbeti. Şule Gürbüz hiç şüphesiz çok zeki bir hanımefendi. Bu kitabında da öylesine bir ironi vardı ki mest oldum. "Coşkuyla Ölmek" dört öyküden oluşuyor, zeki bir ironinin gezindiği eşsiz bir üslûba hâkim dört öykü. İnanılmaz bir kasvetin de dumanı geziniyor bu öykülerde tabii... Bu günlerde okumak belki insanın umudunu zedeliyor, zedeleyebiliyor. Ama Şule Gürbüz'ün tüm bu kelimeleri hayatın kanayan yarasıydı. Her bir öyküsünde ki karakterler hayatın acısından kanamıştı öyle ki kaynamış da fokurdamıştı. Derin bir nihilizmin içinde buluyor insan kendini bu kitabın, öykülerin içinde. İnsanın kendini sorgulayışı, hayata sığamayışı... Bir duvara dalıp kara kara düşünülesi bir kitap. Kalbim ağırlaştı okurken, hâkîkâten canım yandı. Dipte bir insanın okumasının uygun olabileceğini dahi düşünmüyorum bu kitap için, öylesine ağır, öylesine sert. Bütün öyküler kalbimde bir yara, ama aralarında biri var ki; mestâneye döndüm, hayranlıkla okudum: "Akılsız Adamın Oğlu Sadullah Efendi" Sadullah Efendi ile tanışmak (Şule Gürbüz ile tanışmak) sessiz bir dostluk kurmak gibiydi benimçün onunla. Onun rûhunu tanımak, bir lütûftu. Kitapta her bir sayfasının altını çizdiğimi de belirtmeliyim. İsterdim ki tüm bir alıntıları düzeyim, inci misâli. Bu pek de mümkün değil ne yazık ki. Okuyanlar dilerim kendi incilerini bulsunlar kitabın içresinde... • "Aldatılmada insandan umudu kesmenin eşsiz huzuru vardı. İnsandan kesilen umut, tanrıya yaklaştırıyordu." • "Şiir okuduğu için hem derin bakıyor, bir an çok fazla anlıyor, o anlayışını taşıyamıyormuş."