Raf Yorumu: sahaf (@sahaf)

Paterson, izlediğim en naif filmlerden biri diyebilirim. Film, her gün aynı rutini gerçekleştiren şair bir otobüs sürücüsü olan Adam Driver’ın Paterson şehrindeki sıradan hayatının bir haftasını izleyiciye sunuyor. Adam ın çok sakin ve birbirinin tekrarı şeklinde yaşadığı günleri, bazılarımız için…devamıPaterson, izlediğim en naif filmlerden biri diyebilirim. Film, her gün aynı rutini gerçekleştiren şair bir otobüs sürücüsü olan Adam Driver’ın Paterson şehrindeki sıradan hayatının bir haftasını izleyiciye sunuyor. Adam ın çok sakin ve birbirinin tekrarı şeklinde yaşadığı günleri, bazılarımız için sıkıcı gelebilir. Bir çoğumuz icin sıkıcı olan bu rutinler otobüs şoförünün şahsında o kadar güzel bir hale bürünüyor ki film bu güzelliği eksiksiz bir şekilde size hissettiriyor. Yaşamak istediğim türden bir yaşam olarak onun hayatı bende gerçekten gıbta uyandırdı. Adam ’ın otobüs şoförü olarak yaptığı işte başka bir güzellik var. Bence tamamen normal bir insan olabileceğimiz ve yine de mutlu olabileceğimiz fikri bu güzelliği besliyor. O şelalenin yanında oturmaktan, otobüse binmekten, köpeği yürüyüşe çıkarmaktan ve karısının istekleri karsısında hep memnun. Belki ona mutluluk veren bu eylemler değil, sürekli yazdığı şiir ve şiirsel gözlemlerdir. Postmodern ilgisizlik ve vahşi kapitalizm dünyasında kendi kendisine yeten birini gözlemlemek bana oldukça keyifli, rahatlatıcı ve ilham verici geldi. Filmden sonra, insanin şiir, edebiyat, sinema , fotoğraf ya da herhangi bir sanatsal aktivite içinde sonsuz güzelliği ararken, yaşadığı zaman ile barış içinde olması fikri beni sarıp sarmaladı. Bu fikir ile başkalarının can sıkıcı bulduğunu siz güzel bulur; başkalarının depresyon gördüğü yerde, siz hayatı görürsünüz. Elinizdeki ile mutlu olmak, gösterişten, görünür olmaktan uzak, sadelikten yana olmak, kanaatkar olmak aslında bizim kültür kodlarımızda da var olan bir yasam tarzı. Böyle bir yaşamı sürdürenler ne kadar talihli insanlardır. Adam gibi şiirleriniz yok edildiğinde bile üzülmez, etkilenmezsiniz. Tıpkı Adam gibi yeniden yazarsınız, çünkü sizi mutlu eden yazma eylemidir, ne kadar başarmış olduğunuz değildir. Film sinematik olarak da bence çok iyi. Müziklerini de çok beğendim. Müzikler sahnelere, naifliği hissedip fark etmeyeceğiniz şekilde dahil edilmiş diyebilirim. Filmin 11. dakikalarında fonda çalan arapça yada farsça şarkıyı bilen olursa yazabilir. Bir de dip not; karısının yaptığı gizli turtayı bence beğenmemişti :)